به نام عظیم یَهُوَه حرمت گذارید

‏«نام تو را تمجید خواهم کرد تا ابدالآباد.‏»—‏مز ۸۶:‏۱۲‏.‏

سؤالات زیر را توضیح دهید:‏

دانستن نام خدا به چه مفهوم است؟‏

یَهُوَه چگونه مفهوم نامش را به تدریج روشن ساخته است؟‏

مفهوم گام برداشتن به نام یَهُوَه خدا چیست؟‏

۱،‏ ۲.‏ ما شاهدان یَهُوَه برخلاف کلیساهای جهان مسیحیت چه نگرشی به نام خدا داریم؟‏

کلیساهای جهان مسیحیت نام خدا را به طور کلّی به زبان نمی‌آورند.‏ برای مثال،‏ در پیشگفتار کتاب مقدّس ریوایزد استاندارد ورژن آمده است:‏ «استفاده از نام اصلی خدای یگانه و یکتا .‏ .‏ .‏ برای ایمانداران کلیساهای جهان کاملاً نابجاست.‏»‏

^۲ ما شاهدان یَهُوَه از طرفی دیگر داشتن نام خدا را بر خود و جلال دادن آن را افتخاری بزرگ می‌شماریم.‏ ‏(‏مزمور ۸۶:‏۱۲؛‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰ خوانده شود.‏‏)‏ به علاوه،‏ به ما این افتخار داده شده است که به مفهوم نام خدای متعال و اهمیت تقدیس آن در عالم پی ببریم.‏ (‏مت ۶:‏۹‏)‏ چنین افتخاری را نباید دست کم گیریم.‏ از این رو،‏ بیاید سه سؤال مهم را بررسی کنیم:‏ دانستن نام خدا به چه مفهوم است؟‏ یَهُوَه چگونه مطابق با نامش عمل کرده است و به جلالش افزوده است؟‏ چگونه می‌توانیم به نام یَهُوَه گام برداریم؟‏

دانستن نام خدا به چه مفهوم است؟‏

۳.‏ دانستن نام خدا به چه مفهوم است؟‏

^۳ شناخت نام خدا بیش از دانستن کلمهٔ «یَهُوَه» است.‏ این موضوع شامل درک ارج و مقام،‏ شخصیت،‏ مقصود و اعمال یَهُوَه است منجمله رفتارش با خادمانش که در کتاب مقدّس آشکار شده است.‏ البته یَهُوَه درک این موضوع را به تدریج مطابق با پیشرفت مقصودش آشکار ساخته است.‏ (‏امث ۴:‏۱۸‏)‏ یَهُوَه نام خود را به آدم و حوّا آشکار ساخت چرا که حوّا پس از تولّد قائن آن را به زبان آورد.‏ (‏پیدا ۴:‏۱‏)‏ اشخاص وفادار مانند نوح،‏ ابراهیم،‏ اسحاق و یعقوب نام خدا را می‌دانستند.‏ به علاوه،‏ خدا آنان را با برکت دادن،‏ مراقبت کردن و آشکار ساختن مقصودش بیشتر با خصوصیاتش آشنا ساخت.‏ همچنین یَهُوَه ویژگی نامش را به موسی آشکار ساخت.‏

۴.‏ چرا موسی از خدا در مورد نامش سؤال کرد و چرا نگرانی موسی طبیعی بود؟‏

 ^۴ خروج ۳:‏۱۰-‏۱۵ خوانده شود.‏ خدا به موسی در ۸۰سالگی چنین مسئولیتی داد:‏ «قوم من،‏ بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون» آور.‏ موسی نیز محترمانه از خدا سؤالی مهم پرسید:‏ ‹چون بنی‌اسرائیل از من بپرسند که نام تو چیست،‏ بدیشان چه گویم؟‏› از آنجایی که نام خدا از مدت‌های پیش شناخته شده بود،‏ منظور موسی از این سؤال چه بود؟‏ از قرار معلوم،‏ او می‌خواست با شخصیت یَهُوَه خدا بهتر آشنا شود.‏ موسی قصد داشت قوم اسرائیل را قانع سازد که خدا حقیقتاً آنان را رها خواهد ساخت.‏ نگرانی موسی به جا بود چرا که اسرائیلیان برای مدتی طولانی برده بودند و احتمالاً شک داشتند که خدای پدرانشان قادر است آنان را رهایی دهد!‏ بلی،‏ حتی برخی از اسرائیلیان به پرستش خدایان مصری روی آورده بودند!‏—‏حز ۲۰:‏۷،‏ ۸‏.‏

۵.‏ یَهُوَه چگونه مفهوم نامش را در پاسخ به سؤال موسی آشکار ساخت؟‏

^۵ واکنش یَهُوَه نسبت به سؤال موسی چه بود؟‏ او به موسی چنین گفت:‏ «به بنی‌اسرائیل چنین بگو:‏ اَهْیَه .‏ .‏ .‏ مرا نزد شما فرستاد؛‏» واژهٔ عبری «اَهْیَه» به مفهوم «خواهم شد» می‌باشد.‏ * سپس چنین اضافه کرد:‏ «یَهُوَه خدای پدران شما .‏ .‏ .‏ مرا نزد شما فرستاده» است.‏ در واقع،‏ خدا گفت قادر است هر آنچه که می‌خواهد بشود تا مقاصدش را به تحقق رساند.‏ به بیان دیگر او همیشه به کلامش عمل می‌کند.‏ از این رو،‏ یَهُوَه در آیهٔ ۱۵ چنین گفت:‏ «این است نام من تا ابدالآباد،‏ و این است یادگاریِ من نسلاً بعد نسل.‏» حقیقتاً این سخنان،‏ موسی را عمیقاً تحت تأثیر قرار داد و ایمانش را قوی ساخت!‏

یَهُوَه مطابق با نامش عمل کرده است

۶،‏ ۷.‏ یَهُوَه چگونه مطابق با نامش عمل کرد؟‏

^۶ یَهُوَه مدتی کوتاه پس از مأمور ساختن موسی مطابق با نامش نجات‌دهندهٔ اسرائیلیان ‹شد.‏› او خدایان مصر،‏ منجمله فرعون را با ده بلایی که بر سر مصریان آورد خوار ساخت و نشان داد که آنان بسیار ناتوان می‌باشند.‏ (‏خرو ۱۲:‏۱۲‏)‏ سپس یَهُوَه دریای سرخ را شکافت،‏ قوم اسرائیل را از آن گذراند و فرعون و لشکرش را در آن غرق کرد.‏ (‏مز ۱۳۶:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ «در بیابان بزرگ و خوفناک،‏» یَهُوَه با فراهم دیدن آب و خوراک برای قومش که بیش از دو یا سه میلیون بودند حافظ جان آنان ‹شد›!‏ او حتی ‹سبب شد› که لباس‌ها و کفش‌هایشان پوسیده و کهنه نشود.‏  ‏(‏تث ۱:‏۱۹؛‏ ۲۹:‏۵‏)‏ بلی یَهُوَه همیشه مطابق با نام بی‌همتای خود عمل می‌کند و هیچ چیز نمی‌تواند مانع او شود.‏ یَهُوَه بعدها از طریق اِشَعْیای نبی گفت:‏ «من،‏ من یَهُوَه هستم و غیر از من نجات‌دهنده‌ای نیست.‏»—‏اشع ۴۳:‏۱۱‏.‏

^۷ یوشَع جانشین موسی نیز شاهد اعمال مهیب یَهُوَه در مصر و بیابان بود.‏ از این رو،‏ در پایان عمر خود راسخانه به اسرائیلیان چنین اذعان کرد:‏ «به تمامی دل و به تمامی جان خود می‌دانید که یک چیز از تمام چیزهای نیکو که یَهُوَه،‏ خدای شما در بارهٔ شما گفته است به زمین نیفتاده،‏ بلکه همه‌اش واقع شده است،‏ و یک حرف از آن به زمین نیفتاده.‏» (‏یوش ۲۳:‏۱۴‏)‏ بلی،‏ یَهُوَه ‹سبب شد› که کلامش کاملاً به تحقق رسد.‏

۸.‏ یَهُوَه خدا چگونه در روزگار ما مطابق با نامش عمل کرده است؟‏

^۸ یَهُوَه امروزه نیز «سبب شدن می‌گردد،‏» یعنی مطابق با کلامش عمل می‌کند.‏ او از طریق پسرش پیشگویی کرد که بشارت پادشاهی خدا طی روزهای آخر «در سرتاسر جهان اعلام خواهد شد.‏» (‏مت ۲۴:‏۱۴‏)‏ فقط خدای متعال قادر است این فعالیت را پیشگویی کند،‏ آن را به تحقق رساند و از انسان‌های «آموزش ندیده و عامی» در این فعالیت استفاده نماید.‏ (‏اعما ۴:‏۱۳‏)‏ در واقع،‏ وقتی در این فعالیت شرکت می‌کنیم در تحقق این پیشگویی سهیم شده‌ایم.‏ به علاوه با این کار به خدا احترام گذاشته‌ایم چرا که مطابق با این دعا عمل می‌کنیم:‏ «ای پدر ما که در آسمانی،‏ نام تو مقدّس باد.‏ پادشاهی تو بیاید.‏ ارادهٔ تو،‏ چنانکه در آسمان انجام می‌شود،‏ بر زمین نیز به انجام رسد.‏»—‏مت ۶:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

نام او عظیم است

۹،‏ ۱۰.‏ یَهُوَه چگونه مفهوم نامش را برای قوم اسرائیل بیشتر باز کرد؟‏

^۹ مدتی کوتاه پس از خروج اسرائیلیان از مصر،‏ یَهُوَه موضوعاتی جدید در مورد خود برای قومش آشکار ساخت.‏ او از طریق شریعت موسوی به طور مجازی «شوهر» آنان شد،‏ بدین مفهوم که راغبانه از قومش مراقبت خواهد کرد.‏ (‏ار ۳:‏۱۴‏)‏ قوم اسرائیل نیز به طور مجازی همسر او شد و به نام او خوانده شد.‏ (‏اشع ۵۴:‏۵،‏ ۶‏)‏ اگر آنان مطیع یَهُوَه می‌ماندند و به احکامش عمل می‌کردند،‏ او مانند ‹شوهری› نیکو از آنان مراقبت و حفاظت می‌کرد و به آنان صلح،‏ آرامش و برکت می‌داد.‏ (‏اعد ۶:‏۲۲-‏۲۷‏)‏ بدین شکل نام عظیم یَهُوَه در میان ملت‌ها جلال می‌یافت.‏ ‏(‏تثنیه ۴:‏۵-‏۸؛‏ مزمور ۸۶:‏۷-‏۱۰ خوانده شود.‏‏)‏ بلی،‏ طی تاریخ اسرائیلیان باستان بسیاری از بیگانگان به پرستش حقیقی روی آوردند.‏ آنان مطابق با آنچه روت مُوآبی  به نَعُومی گفت چنین گفتند:‏ «قوم تو قوم من و خدای تو خدای من خواهد بود.‏»—‏روت ۱:‏۱۶‏.‏

^۱۰ طی ۱۵۰۰ سال،‏ یَهُوَه خصوصیات دیگر خود را با عملکردش نسبت به قوم اسرائیل نمایان ساخت.‏ با وجود سرکشی‌های بسیار قوم اسرائیل،‏ یَهُوَه بارها و بارها ثابت کرد که «خدای رحیم» و «دیرخشم» است.‏ او به طوری چشمگیر صبور و شکیباست.‏ (‏خرو ۳۴:‏۵-‏۷‏)‏ با این حال،‏ صبر یَهُوَه حدومرز دارد و وقتی قوم اسرائیل پسرش را رد کردند و کشتند صبرش به پایان رسید.‏ (‏مت ۲۳:‏۳۷،‏ ۳۸‏)‏ خدا نام خود را از روی آنان برداشت چرا که مانند درختی خشک بودند و ثمر نمی‌آوردند.‏ (‏لو ۲۳:‏۳۱‏)‏ بعدها اسرائیلیان نسبت به نام الٰهی چه طرز فکری یافتند؟‏

۱۱.‏ نام خدا چگونه در یهودیت حذف شد؟‏

^۱۱ تاریخ نشان می‌دهد که یهودیان به مرور زمان طرز فکری خرافی نسبت به نام خدا یافتند و نتیجه گرفتند که نباید این نام را به زبان آورد.‏ (‏خرو ۲۰:‏۷‏)‏ سرانجام،‏ نام خدا به تدریج از یهودیت حذف شد.‏ به حتم یَهُوَه از بی‌حرمتی به نامش بسیار رنجیده‌خاطر گشت.‏ (‏مز ۷۸:‏۴۰،‏ ۴۱‏)‏ با این حال،‏ خدا «که نام او غیور است» اجازه نداد نامش بر قومی بماند که او و نامش را طرد کرده بودند.‏ (‏خرو ۳۴:‏۱۴‏)‏ این موضوع اهمیت حرمت گذاشتن به نام عظیم آفریدگار را نمایان می‌سازد.‏

نام خدا بر قومی جدید

۱۲.‏ مطابق با پیشگویی،‏ یَهُوَه چگونه قومی برای نام خود برگزید؟‏

^۱۲ یَهُوَه مقصودش را از طریق اِرْمیا در رابطه با بستن ‹عهدی تازه› با قومی جدید آشکار ساخت؛‏ این قوم جدید همان اسرائیل روحانی است.‏ اِرْمیا پیشگویی کرد که جمیع این قوم «از خُرد و بزرگ [یَهُوَه را] خواهند شناخت.‏» (‏ار ۳۱:‏۳۱،‏ ۳۳،‏ ۳۴‏)‏ تحقق این پیشگویی از پِنتیکاست ۳۳ میلادی آغاز گشت.‏ در آن زمان خدا این عهد جدید را پایه‌گزاری کرد و این قوم یا «اسرائیلِ خدا» را که شامل یهودیان و غیریهودیان است «برای نام خود» گرفت یعنی قومی که ‹نام خود را بر آن‌ها قرار داد.‏›—‏غلا ۶:‏۱۶؛‏ اعمال ۱۵:‏۱۴-‏۱۷ و پاورقی آیهٔ ۱۴ خوانده شود؛‏ مت ۲۱:‏۴۳‏.‏

۱۳.‏ الف)‏ آیا مسیحیان قرن اول نام خدا را ذکر می‌کردند؟‏ توضیح دهید.‏ ب)‏ در رابطه با ذکر نام خدا در خدمت موعظه چه احساسی دارید؟‏

^۱۳ مسیحیان قرن اول که اعضای این قوم جدید بودند،‏ نام الٰهی را همواره به زبان می‌آوردند.‏ برای مثال آنان آیاتی از بخش عبرانی نقل‌قول می‌کردند که نام الٰهی در آن ذکر شده بود.‏ * پِطرُس رسول خطاب به یهودیان و نوکیشان یهودی که از نقاط مختلف جهان برای جشن پِنتیکاست ۳۳ میلادی به اورشلیم آمده بودند نام خدا را چندین بار ذکر کرد.‏ (‏اعما ۲:‏۱۴،‏ ۲۰،‏ ۲۱،‏ ۲۵،‏ ۳۴‏)‏ بلی مسیحیان قرن اول به نام یَهُوَه حرمت می‌گذاشتند و یَهُوَه نیز تلاش‌های آنان را در راه خدمت موعظه برکت می‌داد.‏ ما نیز وقتی در خدمت موعظه نام یَهُوَه را با افتخار اعلام می‌کنیم و آن را از روی کتاب مقدّس به علاقه‌مندان نشان می‌دهیم،‏ یَهُوَه خدمتمان را برکت می‌دهد.‏ بدین گونه خدای حقیقی را به آنان می‌شناسانیم.‏ این هم برای ما و هم برای ایشان افتخاری بزرگ است.‏ آشنایی این اشخاص با نام خدا ممکن است به دوستی با او بینجامد،‏ روزبه‌روز محکم‌تر شود و تا ابد ادامه یابد.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ با وجود گسترش ارتداد،‏ یَهُوَه چگونه نامش را حفظ کرده است؟‏

^۱۴ بعدها ارتداد در جماعت مسیحی به ویژه پس از مرگ رسولان رخنه کرد.‏ (‏۲تسا ۲:‏۳-‏۷‏)‏ معلّمان دروغین مانند یهودیان خرافی از به‌زبان‌آوردن و  تعلیم نام خدا خودداری کردند.‏ آیا یَهُوَه اجازه داد که نامش از اذهان مردم پاک شود؟‏ خیر!‏ با آن که از تلفظ دقیق نام خدا آگاه نیستیم،‏ نام او تا به امروز باقی مانده است.‏ طی قرن‌ها،‏ نام خدا در ترجمه‌های مختلف و نوشته‌های محققان کتاب مقدّس آمده است.‏ برای مثال،‏ در سال ۱۷۵۷ چارلز پیترز نوشت که نام «یَهُوَه» در مقایسه با عناوین مختلف وی «ماهیت وی را به بهترین نحو توصیف می‌کند.‏» هاپتُن هِینز در سال ۱۷۹۷ کتابی در رابطه با پرستش خدا نوشت.‏ در آغاز فصل هفتم این کتاب آمده است:‏ «‏یَهُوَه نام خاص خدا در میان یهودیان [بود]؛‏ تنها خدایی که می‌پرستیدند؛‏ همچنین خدایی که مسیح و رسولانش می‌پرستیدند.‏» هنری گرو (‏۱۷۸۱-‏۱۸۶۲)‏ نه تنها نام خدا را در نوشته‌هایش آورد بلکه پی برده بود این نام مورد تهمت قرار گرفته است و باید تقدیس گردد.‏ همچنین جورج استورْز (‏۱۷۹۶-‏۱۸۷۹)‏ که با چارلز راسل همکاری نزدیک داشت نام خدا را تعلیم می‌داد و ذکر می‌کرد.‏ چارلز راسل نیز چنین کرد.‏

^۱۵ سال ۱۹۳۱ سالی بسیار مهم برای قوم خداست چرا که تا آن زمان به شاگردان بین‌المللی کتاب مقدّس معروف بودند.‏ ولی در آن سال بر اساس کتاب مقدّس برگزیدند که شاهدان یَهُوَه خطاب شوند.‏ (‏اشع ۴۳:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ بدین ترتیب به جهان اعلام کردند که خادمان خدای حقیقی و قومی «برای نام خدا» می‌باشند و آن نام را با افتخار تمجید می‌کنند.‏ (‏اعما ۱۵:‏۱۴‏)‏ این موضوع سخنان یَهُوَه را در مَلاکی ۱:‏۱۱ به یادمان می‌آورد.‏ در آنجا آمده است:‏ «از مطلع آفتاب تا مغربش اسم من در میان امّت‌ها عظیم خواهد بود.‏»‏

به نام یَهُوَه گام بردارید

۱۶.‏ چرا باید گام برداشتن به نام یَهُوَه را افتخاری بزرگ بدانیم؟‏

^۱۶ میکاه نبی نوشت:‏ «جمیع قوم‌ها هر کدام به اسم خدای خویش سلوک می‌نمایند اما ما به اسم یَهُوَه خدای خود تا ابدالآباد سلوک خواهیم نمود.‏» (‏میکا ۴:‏۵‏)‏ برای شاگردان کتاب مقدّس داشتن نام یَهُوَه بر خود نه تنها افتخاری والا بود بلکه نشان مقبولیت یَهُوَه از آنان نیز بود.‏ ‏(‏مَلاکی ۳:‏۱۶-‏۱۸ خوانده شود.‏‏)‏ حال آیا شخصاً می‌کوشید تا ‹به اسم یَهُوَه سلوک› نمایید؟‏ آیا به اهمیت و ارزش این کار پی برده‌اید؟‏

۱۷.‏ گام برداشتن به نام خدا شامل چه می‌شود؟‏

^۱۷ حداقل به سه طریق می‌توانیم به نام خدا گام برداریم.‏ اول ضروری است که نام خدا را اعلام کنیم چون می‌دانیم فقط کسی «نجات خواهد یافت» که «نام [یَهُوَه] را بخواند.‏» (‏روم ۱۰:‏۱۳‏)‏ دوم آن که باید خصوصیات خدا را بازتاب کنیم به ویژه محبتش را.‏ سومین راه گام برداشتن به نام خدا اطاعتِ راغبانه از معیارهای عادل اوست.‏ این عمل نیز بسیار ضروری است چرا که نمی‌خواهیم خدشه‌ای به نام مقدّس پدر آسمانی‌مان وارد آید.‏ (‏۱یو ۴:‏۸؛‏ ۵:‏۳‏)‏ آیا مصممید «به اسم یَهُوَه خدای خود تا ابدالآباد سلوک» نمایید؟‏

۱۸.‏ تمام کسانی که به نام خدا حرمت می‌گذارند،‏ چرا با اطمینان چشم‌انتظار آینده می‌باشند؟‏

^۱۸ همهٔ آنانی که از یَهُوَه خدا سرپیچی یا به او بی‌اعتنایی می‌کنند،‏ به زودی نام او را به اجبار اذعان خواهند کرد.‏ (‏حز ۳۸:‏۲۳‏)‏ این گروه شامل اشخاصی مانند فرعون است که گفت:‏ «یهوه کیست که باید از او فرمان بَرم»؟‏ او خیلی سریع پاسخ سؤالش را یافت!‏ (‏خرو ۵:‏۱،‏ ۲‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو؛‏ ۹:‏۱۶‏؛‏ ۱۲:‏۲۹‏)‏ ولی ما با میل و رغبت با یَهُوَه خدا آشنا شده‌ایم و او را خدای خود پذیرفته‌ایم.‏ ما داشتن نام یَهُوَه را بر خود و اطاعت از وی را افتخاری بزرگ می‌شماریم.‏ به همین دلیل از آینده ترسی نداریم و به این وعدهٔ یَهُوَه اطمینان داریم که در مزامیر ۹:‏۱۰ آمده است:‏ «آنانی که نام تو را می‌شناسند‏،‏ بر تو توکّل خواهند داشت،‏ زیرا ای [یَهُوَه] تو طالبان خود را هرگز ترک نکرده‌ای.‏»‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۵]‏

موسی مفهوم نام خدا را می‌دانست و این موضوع ایمان او را قوی ساخت

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۶]‏

فرعون،‏ یَهُوَه خدای متعال را تصدیق نکرد