در مقالهٔ پیشین بررسی کردیم که عیسی زندگی‌ای پرمفهوم داشت.‏ پس چنانچه بخواهیم که زندگی ما نیز مفهوم و معنایی داشته باشد بجاست که او را سرمشق قرار دهیم و به پند و اندرزهایش توجه کنیم.‏

یَهُوَه از ما می‌خواهد که این راه را پیش گیریم،‏ همان طور که در آیهٔ فوق به آن اشاره شده است.‏ داشتن رفتاری همچون رفتار عیسی به این معنی است که در تمام جوانب زندگی‌مان از نمونهٔ او و تعالیمش الگو برداریم.‏ با پیش گرفتن چنین راهی می‌توانیم مورد رضایت خدا واقع شویم و زندگی‌ای پرمفهوم داشته باشیم.‏

تعالیم عیسی شامل اصولی است که به ما کمک می‌کند تا رفتاری همچون رفتار او داشته باشیم.‏ شمار بسیاری از این تعالیم را می‌توانیم در یکی از سخنرانی‌های معروف او بیابیم.‏ بیایید در ادامه،‏ چند اصل را بررسی کنیم و ببینیم که چگونه می‌توانیم آن را در زندگی‌مان بکار گیریم.‏

به‌کارگیری این اصل چگونه زندگی‌مان را پرمفهوم می‌سازد؟‏

در این آیه،‏ عیسی نشان می‌دهد که انسان‌ها ذاتاً نیاز به شناخت خدا دارند.‏ به همین دلیل ما مشتاقیم که پاسخ پرسش‌های بسیاری را بدانیم.‏ برای نمونه،‏ علّت زیستن ما چیست؟‏ چرا انسان‌ها با این همه درد و رنج مواجهند؟‏ آیا خدا واقعاً به فکر ماست؟‏ پس از مرگ چه خواهد شد؟‏ برای داشتن زندگی‌ای پرمفهوم،‏ نیاز داریم که پاسخ چنین سؤالاتی را بدانیم.‏ عیسی به خوبی می‌دانست برای پاسخگویی به سؤالات زندگی،‏ تنها مرجع قابل اعتماد،‏ کلام خداست.‏ عیسی در دعایی به پدرش گفت:‏ «کلام تو حقیقت است.‏» (‏یوحنا ۱۷:‏۱۷‏)‏ آیا کلام خدا واقعاً می‌تواند به ما کمک کند تا خدا را بشناسیم و در زندگی شاد و سعادتمند باشیم؟‏

سرگذشتی واقعی:‏

اِسا رهبر گروهی کوچک از نوازندگان بود و در راه رسیدن به هدفش یعنی این که روزی ستارهٔ موسیقی راک شود،‏ پیشرفت می‌کرد.‏ با وجود این اِسا شاد نبود.‏ او می‌گوید:‏ «با آن که از بودن در این گروه لذّت می‌بردم،‏ اما می‌خواستم زندگی‌ام مفهوم بیشتری داشته باشد.‏» بعدها او با یکی از شاهدان یَهُوَه گفتگویی داشت.‏ اِسا اذعان می‌کند:‏ «او را سؤال پیچ کردم.‏ پاسخ‌هایش منطقی و از روی کتاب مقدّس بود.‏ این امر مرا مجاب کرد که از او تعالیم کتاب مقدّس را فرا گیرم.‏» آنچه که اِسا از کتاب مقدّس آموخته بود،‏ به دلش نشست و او را بر آن داشت که خود را به یَهُوَه وقف کند.‏ او می‌گوید:‏ «در گذشته در مشکلات و سختی‌ها دائماً غوطه‌ور بودم،‏ اما اکنون زندگی‌ای پرمفهوم دارم.‏»‏ *

به‌کارگیری این اصل چگونه زندگی‌مان را پرمفهوم می‌سازد؟‏

شخص رحیم با دیگران همدردی و دلسوزی می‌نماید،‏ با آنان مهربان است و ملاحظهٔ حال آنان را می‌کند.‏ عیسی رحیم بود و به نیازمندان رحمت و لطف نشان می‌داد.‏ او از روی ترحّم و دلسوزی پیشقدم می‌شد تا دیگران را از درد و رنج‌شان برهاند.‏ (‏مَتّی ۱۴:‏۱۴؛‏ ۲۰:‏۳۰-‏۳۴‏)‏ اگر همانند عیسی رحیم و مهربان باشیم،‏ به زندگی‌مان مفهوم بیشتری می‌بخشیم،‏ زیرا آنانی که با دیگران با رحمت و دلسوزی رفتار می‌کنند،‏ شاد و سعادتمندند.‏ (‏اعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ ما می‌توانیم با کردار و گفتارمان به دیگران رحمت نشان دهیم و بدین شکل به نیازمندان آرامش و تسلّی بخشیم.‏ آیا رحیم و مهربان بودن مایهٔ خوشی و آرامش ما می‌شود؟‏

سرگذشتی واقعی:‏

ماریا و همسرش کارلوس نمونه‌ای از افراد مهربان و دلسوزند.‏ پدر ماریا،‏ همسرش را از دست داده و در سال‌های اخیر  زمین‌گیر شده است.‏ ماریا و کارلوس از او در خانهٔ خود نگهداری و مراقبت می‌کنند و به تک‌تک نیازهای او می‌رسند.‏ آنان شب‌های بسیاری را با بی‌خوابی صبح کرده‌اند و حتی هنگامی که پدر ماریا بر اثر بیماری دیابت به حالت اغما می‌افتد،‏ او را به سرعت به بیمارستان می‌رسانند.‏ ماریا و کارلوس اذعان می‌کنند که گاهی شدیداً خسته می‌شوند.‏ اما همان طور که عیسی گفت آنان شادند،‏ زیرا از این که توانسته‌اند به نیازهای پدر ماریا رسیدگی کنند رضایتی عمیق دارند.‏

به‌کارگیری این اصل چگونه زندگی‌مان را پرمفهوم می‌سازد؟‏

در پی صلح بودن،‏ زندگی را پرمفهوم‌تر می‌کند؛‏ چون بیش از هر چیز روابط ما را با اطرافیانمان بهتر می‌سازد.‏ از این رو بجاست که به این پند کتاب مقدّس توجه کنیم:‏ «اگر امکان دارد،‏ تا آنجا که به شما مربوط می‌شود،‏ با همه در صلح و صفا زندگی کنید.‏» (‏رومیان ۱۲:‏۱۸‏)‏ عبارت «با همه» در این آیه،‏ شامل اعضای خانواده و کسانی که هم‌ایمان ما نیستند نیز می‌شود.‏ آیا داشتن روابط صلح‌آمیز «با همه» می‌تواند به زندگی‌مان مفهوم بیشتری بخشد؟‏

سرگذشتی واقعی:‏

سرگذشت زندگی خانمی به نام نَیر را در نظر گیرید.‏ او در طی سال‌های متمادی با فشارهای بسیاری مواجه بود که می‌توانست روابط صلح‌آمیز او را با دیگران به خصوص با اعضای خانواده‌اش در خطر اندازد.‏ همسرش در حدود ۱۵ سال پیش او را ترک کرد و او باید به تنهایی فرزندانش را بزرگ می‌کرد.‏ یکی از پسرانش به مواد مخدّر معتاد بود و اغلب کنترل خود را از دست می‌داد و این خانم و دخترش را تهدید می‌کرد.‏ نَیر بر این باور است که آموخته‌هایش از کتاب مقدّس به او نیرو می‌بخشد تا حتی در وضعیت‌های سخت زندگی،‏ صلح و آرامش را با دیگران حفظ کند.‏ او بر سر مسائل جرّوبحث و مشاجره نمی‌کند.‏ نَیر می‌کوشد که با دیگران همدلی و همدردی کند و با آنان مهربان باشد.‏ (‏اِفِسُسیان ۴:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ او آموخته است که باید صلح‌جو باشد و اطمینان دارد که این آموزش او را قادر ساخته است که روابط خود را با اعضای خانواده‌اش و دیگران بس بهتر سازد.‏

اگر پند حکیمانهٔ عیسی را دنبال کنیم در زندگی از سعادت و رضایت برخوردار می‌شویم.‏ همچنین برای داشتن زندگی‌ای پرمفهوم باید بدانیم که در آینده چه روی خواهد داد.‏ در این دنیای کنونی که با پیری،‏ بیماری و مرگ روبرو می‌شویم،‏ زندگی واقعاً تا چه حد می‌تواند پرمفهوم باشد؟‏ این موارد واقعیت‌هایست که باید پذیرفت.‏

با وجود این،‏ خبری خوش در انتظار ماست!‏ یَهُوَه برای آنانی که می‌کوشند ‹همان گونه رفتار کنند که عیسی رفتار کرد›،‏ موهبت‌های بسیاری در نظر دارد.‏ او وعده می‌دهد که به زودی دنیایی جدید را بر پا خواهد کرد که پر از عدالت و انصاف است؛‏ مقصود خدا آن است که انسان‌های باایمان بتوانند تا به ابد در سلامت کامل در چنین دنیایی زندگی کنند.‏ در کتاب مقدّس در این خصوص می‌خوانیم:‏ «اینک،‏ مسکن خدا با آدمیان است،‏ و او با آنها ساکن خواهد شد؛‏ و ایشان قوم او خواهند بود،‏ و خود خدا با ایشان خواهد بود و خدای ایشان خواهد بود.‏ او هر اشکی را از چشمان آنها پاک خواهد کرد.‏ و دیگر مرگ نخواهد بود؛‏ و ماتم و شیون و درد وجود نخواهد داشت،‏ زیرا چیزهای اوّل سپری شد.‏»—‏مکاشفه ۲۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

ماریا،‏ خانم ۸۴ ساله‌ای که در اولین مقاله به او اشاره شد،‏ از این که می‌تواند درستی آیات فوق را در آینده به چشم خود ببیند،‏ شاد و مسرور است.‏ شما چطور؟‏ آیا می‌خواهید که در مورد زندگی «واقعی» در دورانی که پادشاهی خدا بر زمین حکومت می‌کند،‏ مطالب بیشتری بدانید؟‏ (‏۱تیموتائوس ۶:‏۱۹‏)‏ در صورت تمایل می‌توانید با یکی از شاهدان یَهُوَه در محل سکونتتان یا با ناشران این مجلّه تماس بگیرید.‏ *