JESÚS heʼi vaʼekue pe témplo oñehunditaha ha umi ita ndopytamoʼãiha “ni peteĩva ojoʼári”. Upe profesía oñekumpli pe ehérsito Romagua, oĩva Tito poguýpe oúrõ guare ohundi Jerusalén áño 70-pe, Jesús ou rire (Mat. 24:2, NM). Heta tiémpo rire, pe mburuvicha Juliano omopuʼãse jey pe témplo.

Juliano ningo Constantino el Grande sovríno vaʼekue, ha ojeʼe hese haʼe hague pe último mburuvicha Romagua ndojeroviáiva Ñandejárare. Oñehekomboʼéramo jepe chupe “kristiánoicha”, oiko rire chugui mburuvicha áño 361-pe, orrechasa opavave rovake umi mbaʼe oñemboʼe vaʼekue chupe, oñemoĩ pe rrelihión kristiána upe tiempopeguáre, ndoikóiva hekópe, ha omombaʼeguasu ambue dióspe. Upévare, umi lívro de istória ohenói chupe “Apóstata”.

Juliano ndaijaʼeieterei pe rrelihión kristiánare. ¿Mbaʼérepa? Ikatu oime ohecha haguére umi heʼíva ijehe kristianoha ojukahápe itúva ha ambue ihentekuérape haʼe orekórõ guare seis áño. Oĩ umi istoriadór heʼíva Juliano omboliga hague umi hudíope omopuʼã jey hag̃ua pe témplo ikatu hag̃uáicha ojehechauka Jesús ijapu hague. *

Añetehápe ningo Juliano omopuʼãse jey vaʼekue pe témplo. Upéicharõ jepe, ndojekuaaporãi oimépa raʼe omoñepyrũ upéva, ha oiméramo ojapo raʼe, ndojekuaái mbaʼérepa opa rei jey. Péro peteĩ mbaʼe ojekuaa porã: dos áño ogoverna mboyve, Juliano omanóma ha umi mbaʼe haʼe ojaposéva, opa avei hendive.