1, 2. Jakim wyjątkowym przywilejem cieszą się Świadkowie Jehowy i co ty o nim sądzisz?

DLA wielu ogromnym zaszczytem jest nagroda za szczególne osiągnięcia. Niektórzy na przykład otrzymują Nagrodę Nobla za gorliwe działania na rzecz pokoju między wrogimi lub skłóconymi stronami. O ileż większym zaszczytem jest jednak występowanie w roli Bożego ambasadora lub posła i pomaganie ludziom w odzyskaniu pokojowych stosunków z ich Stwórcą!

² Tym wyjątkowym przywilejem cieszą się Świadkowie Jehowy. Pod przewodnictwem Boga i Chrystusa upraszamy ludzi: „Pojednajcie się z Bogiem” (2 Kor. 5:20). Jehowa posługuje się nami, żeby ich do siebie pociągać. Dzięki temu już miliony osób w przeszło 235 krajach nawiązało dobre relacje z Bogiem i zyskało nadzieję na życie wieczne (Tyt. 2:11). Z całego serca zapraszamy: „Każdy, kto chce, niech bierze wodę życia darmo” (Obj. 22:17). Ponieważ cenimy to zaszczytne zadanie i pilnie się z niego wywiązujemy, słusznie można o nas powiedzieć, że jesteśmy ludem „gorliwym w szlachetnych uczynkach” (Tyt. 2:14). Pomówmy teraz o tym, jak nasza gorliwość pomaga ludziom przybliżyć się do Jehowy. Najpierw skupmy się na działalności kaznodziejskiej.

3. O czym nas upewnia „gorliwość Jehowy Zastępów”?

³ Na temat osiągnięć rządu Syna Bożego w Księdze Izajasza 9:7 czytamy: „Dokona tego gorliwość Jehowy Zastępów”. Słowa te podkreślają, jak bardzo zainteresowany wybawieniem ludzkości jest nasz niebiański Ojciec. Jego przykładna gorliwość wskazuje, że zlecone nam przez Niego dzieło głoszenia o Królestwie trzeba wykonywać z całego serca, z entuzjazmem, z zapałem. Płonące w nas pragnienie pomagania ludziom w poznaniu Jehowy odzwierciedla Jego własną gorliwość. Czy  zatem jako Boży współpracownicy jesteśmy zdecydowani angażować się w ogłaszanie dobrej nowiny w największym zakresie, na jaki pozwalają nam osobiste warunki? (1 Kor. 3:9).

4. Jak Jezus dał przykład wytrwałego przejawiania gorliwości w służbie?

⁴ Pomyślmy także o gorliwości Jezusa. Dał on doskonały wzór wytrwałego przejawiania tej cechy w służbie. Pomimo zaciekłego sprzeciwu z zapałem działał aż do bolesnego końca swego ziemskiego życia (Jana 18:36, 37). Gdy przybliżał się czas jego ofiarnej śmierci, tym usilniej starał się pomagać innym poznać Jehowę.

5. Co zrobił Jezus zgodnie z przypowieścią o nieowocującym drzewie figowym?

⁵ Na przykład jesienią 32 roku n.e. Jezus opowiedział przypowieść o człowieku, który w swojej winnicy miał drzewo figowe nieowocujące od trzech lat. Gdy ów człowiek polecił winogrodnikowi je ściąć, ten poprosił o czas na użyźnienie gleby wokół drzewa (odczytaj Łukasza 13:6-9). W tamtym okresie owocem działalności kaznodziejskiej Jezusa była jedynie garstka uczniów. Ale zgodnie z tym, co on sam powiedział w przypowieści o winogrodniku, przez pozostały krótki czas — około sześciu miesięcy — jeszcze intensywniej głosił w Judei i Perei. Na kilka dni przed śmiercią opłakiwał rodaków, którzy słyszeli jego orędzie, lecz nie reagowali (Mat. 13:15; Łuk. 19:41).

6. Dlaczego powinniśmy wzmagać wysiłki w dziele głoszenia?

⁶ Czy ze względu na to, jak bardzo zbliżyliśmy się do kresu dni ostatnich, nie jest dziś szczególnie ważne, byśmy wzmagali wysiłki w dziele głoszenia? (Odczytaj Daniela 2:41-45). Jakiż to wyjątkowy zaszczyt być Świadkiem Jehowy! Jesteśmy jedyną społecznością na ziemi, która kieruje uwagę na skuteczne rozwiązanie problemów ludzkości. Niedawno pewna dziennikarka napisała, że na pytanie: „Dlaczego dobrzy ludzie cierpią zło?” nie ma odpowiedzi. My uważamy za swój chrześcijański obowiązek, a zarazem przywilej, wyjaśnianie takich kwestii na podstawie Biblii wszystkim, którzy chcą nas słuchać. Gdy wykonujemy to zlecone przez Boga zadanie, mamy wszelkie powody, by ‛pałać duchem’ (Rzym. 12:11). Gorliwie pełniąc służbę, możemy z Bożym błogosławieństwem pomóc innym poznać i pokochać Jehowę.

7, 8. Jak nasza ofiarność przysparza chwały Jehowie?

⁷ Przeżycia apostoła Pawła pokazują, że z naszą służbą mogą się wiązać „bezsenne noce” i „okresy braku żywności” (2 Kor. 6:5). Wyrażenia te trafnie pokazują, czym jest ofiarność, i mogą przywoływać nam na myśl pionierów, którzy choć pracują na utrzymanie, to na pierwszym miejscu stawiają służbę. Pomyślmy też o oddanych misjonarzach, którzy ‛wylewają siebie niczym ofiarę płynną’ w służbie zagranicznej (Filip. 2:17). A co powiedzieć o ciężko pracujących nadzorcach, którzy nieraz rezygnują z posiłku lub snu, by troszczyć się o owce Jehowy? W zborze mamy też osoby starsze wiekiem lub schorowane, które zdobywają się na niemały trud, żeby być na zebraniach i głosić. Nasze serca przepełnia podziw, gdy myślimy o tych wszystkich ofiarnych sługach Bożych. Taka postawa wpływa również na to, jak inni postrzegają prowadzoną przez nas działalność.

⁸ W liście do brytyjskiej gazety Boston Target czytelnik niebędący Świadkiem napisał: „Ludzie tracą wiarę w religie (...) Cóż takiego robią ci duchowni przez cały dzień? Z pewnością nie wychodzą do ludzi, tak jak to czynił Chrystus (...) Jedyna religia, którą zdaje się coś obchodzić, to Świadkowie Jehowy — oni idą do ludzi i są szczerze zaangażowani w głoszenie  prawdy”. W dzisiejszym świecie, skoncentrowanym na dogadzaniu sobie, swoją ofiarnością przysparzamy Jehowie Bogu wielkiej chwały (Rzym. 12:1).

9. Co może nas pobudzać do gorliwego uczestniczenia w służbie?

⁹ Co jednak zrobić, gdy czujemy, że tracimy zapał? Warto zastanawiać się nad tym, czego Jehowa dokonuje za sprawą prowadzonej przez nas działalności (odczytaj Rzymian 10:13-15). Wybawienie zależy od wzywania z wiarą imienia Jehowy, ale ludzie nie będą tego robić, jeśli do nich nie dotrzemy. Świadomość ta powinna pobudzać nas do ‛gorliwości w szlachetnych uczynkach’ i sumiennego rozgłaszania dobrej nowiny o Królestwie.

10. Dlaczego można powiedzieć, że nasze szlachetne postępowanie pociąga ludzi do Jehowy?

¹⁰ Chociaż zapał w służbie jest bardzo ważny, to jednak nie wystarczy, by pociągnąć ludzi do Boga. Drugim elementem związanym z ‛gorliwością w szlachetnych uczynkach’ jest przykładny chrześcijański tryb życia. Paweł podkreślił to, gdy napisał: „W niczym nie dajemy żadnego powodu do zgorszenia, żeby w naszym usługiwaniu nie doszukano się uchybień” (2 Kor. 6:3). Budująca mowa i nienaganne zachowanie zdobią naukę Bożą — sprawiają, że ludzie dostrzegają piękno wielbienia Jehowy (Tyt. 2:10). Nieraz słyszy się o tym, że szczera osoba pozytywnie zareagowała, widząc, jak w codziennym życiu naśladujemy Chrystusa.

11. Dlaczego powinniśmy wnikliwie analizować skutki naszego postępowania?

¹¹ Tak jak nasze dobre postępowanie może wpływać na ludzi pozytywnie, tak złe może oddziaływać negatywnie. Gdziekolwiek się więc znajdujemy — w pracy, w szkole czy w domu — staramy się nie dawać nikomu podstaw do doszukiwania się uchybień w naszej służbie i życiu codziennym.  Gdybyśmy rozmyślnie trwali w grzechu, zmierzalibyśmy ku katastrofie (Hebr. 10:26, 27). Dlatego powinniśmy wnikliwie analizować, co robimy i jakie dajemy tym świadectwo. W miarę jak w świecie postępuje degradacja norm moralnych, szczerzy ludzie będą coraz wyraźniej ‛dostrzegać różnicę między tym, który służy Bogu, a tym, który mu nie służy’ (Malach. 3:18). Nasze szlachetne chrześcijańskie postępowanie rzeczywiście przyczynia się do pojednania ludzi z Bogiem.

12-14. Jak nasza postawa w obliczu prób wiary wpływa na osoby postronne? Podaj przykład.

¹² Apostoł Paweł napisał Koryntianom, że wielokrotnie zaznał ucisku i trudności, był bity i więziony (odczytaj 2 Koryntian 6:4, 5). Gdy my doświadczamy prób wiary, swą wytrwałością ułatwiamy osobom postronnym poznanie prawdy. Oto przykład: Przed laty z pewnego rejonu w Angoli chciano się pozbyć Świadków Jehowy. Dwoje ochrzczonych Świadków i 30 osób zainteresowanych uczęszczających na zebrania spędzono w jedno miejsce. Następnie zwołano okolicznych mieszkańców, by się przyglądali, jak te niewinne ofiary były chłostane aż do krwi. Okrutnie bito nawet kobiety i dzieci. Chciano zastraszyć miejscową ludność, żeby nikt nie słuchał Świadków Jehowy. Jednak po tej publicznej chłoście wiele osób zwracało się do nich z prośbą o studium biblijne! Dzieło głoszenia o Królestwie nabrało wtedy tempa. Nastąpił znaczny wzrost i bracia zaznali wielu błogosławieństw.

¹³ Tamto zdarzenie ilustruje, jak dalekosiężny wpływ na innych może wywierać nasze wytrwałe trzymanie się zasad biblijnych. Pomyślmy o tym, jak wielu mogło się pojednać z Bogiem dzięki odwadze Piotra i pozostałych apostołów (Dzieje 5:17-29). Z kolei gdy my obstajemy przy tym, co słuszne, pozytywnie mogą zareagować nasi koledzy w szkole lub w pracy, a także krewni.

¹⁴ O każdej porze dnia i nocy ktoś z naszych współwyznawców jest prześladowany. Na przykład w Armenii za neutralną postawę więzionych jest około 40 braci, a dziesiątkom innych grozi to w najbliższych miesiącach. W Erytrei przebywa w więzieniach 55 sług Jehowy, przy czym niektórzy z nich są już po sześćdziesiątce. W Korei Południowej za podyktowaną sumieniem odmowę służby wojskowej więzionych jest około 700 chrześcijan. Sytuacja taka trwa już od 60 lat. Módlmy się, by wierność naszych prześladowanych braci w różnych krajach przysporzyła chwały Bogu i pomogła tym, którzy miłują prawość, opowiedzieć się po stronie religii prawdziwej (Ps. 76:8-10).

15. Zilustruj przykładem, jak nasza uczciwość pociąga ludzi do prawdy.

¹⁵ Do prawdy może ludzi pociągać również to, że jesteśmy uczciwi (odczytaj Hebrajczyków 13:18). Oto przykład: Kiedy pewna siostra wrzucała pieniądze do automatu biletowego w autobusie, jej znajoma stwierdziła, że nie warto płacić za tak krótki przejazd. Siostra wyjaśniła, że należy kupić bilet, nawet gdy się jedzie jeden przystanek. Chwilę potem znajoma wysiadła. Wtedy do siostry odezwał się kierowca autobusu: „Czy pani jest Świadkiem Jehowy?”. „Tak”, padła odpowiedź, „a dlaczego pan pyta?”. „Słyszałem pani rozmowę o płaceniu za bilet i wiem, że Świadkowie Jehowy należą do tych nielicznych, którzy tak postępują i są uczciwi we wszystkim”. Kilka miesięcy później na zebraniu do siostry tej podszedł jakiś mężczyzna i powiedział: „Czy pani mnie poznaje? Jestem kierowcą, który w autobusie rozmawiał z panią o płaceniu za bilet. Widząc pani zachowanie, zdecydowałem się na studium Biblii ze Świadkami  Jehowy”. Kiedy cieszymy się opinią uczciwych, rekomenduje nas to jako godnych zaufania sług Bożych.

16. Dlaczego ludzi pociągają takie cechy, jak wielkoduszna cierpliwość, miłość i życzliwość? Jak kontrastuje z tym postępowanie wielu przywódców religijnych?

¹⁶ Pomagamy ludziom zbliżyć się do Jehowy również wtedy, gdy przejawiamy takie cechy, jak wielkoduszna cierpliwość, miłość i życzliwość. Osoby, które je u nas dostrzegają, mogą zapragnąć poznać Jehowę, Jego zamierzenie oraz Jego lud. Nastawienie oraz postępowanie prawdziwych chrześcijan wyraźnie odróżnia się od powierzchownej pobożności tych, których religijność często jest niczym innym jak tylko obłudnym trikiem. Niektórzy przywódcy religijni wzbogacili się kosztem swoich owieczek, wykorzystując sporą część ich datków na zakup drogich domów i samochodów, a w jednym wypadku nawet klimatyzowanej budy dla psa. Wielu podających się za naśladowców Chrystusa rzeczywiście nie chce ‛dawać darmo’ (Mat. 10:8). Przeciwnie, postępują jak odstępczy kapłani w starożytnym Izraelu — „pouczają tylko za zapłatę”, a na dodatek większość ich nauk nie pochodzi z Biblii (Mich. 3:11). Taka hipokryzja nikomu nie pomaga pojednać się z Bogiem.

17, 18. (a) Jak naśladowaniem przymiotów Jehowy przysparzamy Mu chwały? (b) Co pobudza cię do trwania w szlachetnych uczynkach?

¹⁷ Ku Jehowie pociągają ludzi prawdziwe nauki chrześcijańskie oraz dobre uczynki wyświadczane bliźnim. Na przykład kiedyś starsza wiekiem wdowa szybko przerwała pionierowi, który chciał dać jej świadectwo. Powiedziała, że gdy zadzwonił do drzwi, stała na drabinie w kuchni i próbowała wymienić żarówkę. Brat odrzekł: „Nie powinna pani tego robić sama. To dla pani niebezpieczne”. Następnie sam wymienił jej żarówkę i poszedł dalej. Gdy o zdarzeniu dowiedział się syn tej kobiety, był pod takim wrażeniem, że próbował odnaleźć brata, by okazać mu wdzięczność. W efekcie zgodził się na studium biblijne.

¹⁸ Dlaczego chcesz trwać w szlachetnych uczynkach? Być może pobudza cię do tego świadomość, że gdy okazujemy zapał w służbie i postępujemy zgodnie z wolą Jehowy, to przysparzamy Mu chwały i możemy pomóc innym zyskać wybawienie (odczytaj 1 Koryntian 10:31-33). ‛Gorliwość w szlachetnych uczynkach’ widoczna w głoszeniu dobrej nowiny oraz zbożnym postępowaniu wynika z głębokiego pragnienia okazywania miłości Bogu i bliźnim (Mat. 22:37-39). Dzięki takiej postawie zostaniemy już teraz obficie nagrodzeni — zaznamy radości i satysfakcji. Ponadto możemy wyczekiwać dnia, gdy cała ludzkość będzie okazywać gorliwość dla prawdziwego wielbienia ku chwale naszego Stwórcy, Jehowy.