ای والدین،‏ ای فرزندان،‏ مهربانانه با هم گفتگو کنید

‏«هرکس باید در شنیدنْ تند باشد،‏ در گفتنْ کُند و در خشمْ آهسته!‏»—‏یعقو ۱:‏۱۹‏.‏

سؤالات مرور:‏

چرا مهم است که برای گفتگو وقت بگذاریم؟‏

والدین چگونه می‌توانند پند یعقوب ۱:‏۱۹ را به کار گیرند؟‏

فرزندان چگونه می‌توانند پند یعقوب ۱:‏۱۹ را به کار گیرند؟‏

۱،‏ ۲.‏ والدین و فرزندان عموماً چه احساسی نسبت به هم دارند ولی برخی اوقات با چه مشکلی مواجه می‌باشند؟‏

در ایالات متحدهٔ آمریکا از صدها فرزند چنین سؤال شد:‏ «اگر بدانی که فردا والدینت می‌میرند،‏ دوست داشتی قبل از مرگشان به آنان چه بگویی؟‏» ۹۵ درصد آنان به جای آن که به مشکلات یا اختلافاتشان با والدین اشاره کنند اغلب دوست داشتند به والدینشان بگویند:‏ «مرا ببخشید» و «من شما را خیلی دوست دارم.‏»—‏کتاب فقط والدین بخوانند،‏ نوشتهٔ شانتی فلدهان و لیسا رایس.‏

^۲ فرزندان عموماً والدینشان را دوست دارند و والدین نیز فرزندانشان را،‏ به خصوص در خانوادهٔ مسیحی.‏ والدین و فرزندان از ته دل مایلند رابطهٔ صمیمی با یکدیگر داشته باشند ولی گفتگو با هم گاهی دشوار می‌شود.‏ به چه دلیل؟‏ چه باعث می‌شود که گفتگوی برخی موضوعات بین والدین و فرزندان دشوار باشد؟‏ چه موانعی سد راه گفتگوی خوب می‌شود؟‏ و چگونه می‌توان بر آن موانع چیره شد؟‏

برای گفتگو ‹زمان را بخرید›‏

۳.‏ الف)‏ چرا گفتگوی خوب برای بسیاری از خانواده‌ها دشوار است؟‏ ب)‏ چرا در دوران باستان برای خانواده‌های اسرائیلی گذراندن وقت با هم کاری دشوار نبود؟‏

^۳ برای بسیاری از خانواده‌ها دشوار است که وقت کافی برای گفتگوی مفید و سازنده داشته باشند.‏ البته در دوران باستان چنین نبود.‏ موسی به پدران اسرائیلی گفت:‏ «[سخنان خدا] را به پسرانت به دقت تعلیم نما،‏ و حین نشستنت در خانه،‏ و رفتنت به راه،‏ و وقت خوابیدن و برخاستنت از آن‌ها گفتگو نما.‏» (‏تث ۶:‏۶،‏ ۷‏)‏ در آن روزگار فرزندان،‏ روز را با مادرشان در خانه یا با پدرشان در مزرعه یا محل کارش می‌گذراندند.‏ پس آنان وقت بسیاری برای گفتگو با هم داشتند.‏ از این رو،‏ والدین قادر بودند به نیازها،‏ آرزوها و شخصیت فرزندانشان پی  ببرند.‏ همچنین فرزندان وقت کافی برای شناختن والدینشان داشتند.‏

۴.‏ چرا امروزه گفتگو در بسیاری از خانواده‌ها دشوار است؟‏

^۴ امروزه زندگی بسیار تغییر کرده است.‏ حتی در برخی از کشورها مرسوم است که کودکان را در دوسالگی به مهد کودک بفرستند.‏ بسیاری از والدین دور از خانه به کار مشغولند و وقتی که در خانه با فرزندانشان می‌باشند،‏ کامپیوتر،‏ تلویزیون و دیگر وسایل الکترونیکی مانعی سد راه گفتگوی آنان است.‏ در بسیاری از خانواده‌ها،‏ والدین و فرزندان اغلب در کنار هم نیستند و همدیگر را به خوبی نمی‌شناسند.‏ معمولاً بین آنان هیچ گفتگوی مفیدی نیست.‏

۵،‏ ۶.‏ چگونه برخی از والدین توانسته‌اند ‹زمان را بخرند› تا وقت بیشتری با فرزندانشان بگذرانند؟‏

^۵ کتاب مقدّس ما را تشویق می‌کند ‹زمان را بخریم› یعنی از کارهای دیگر خود برای امور مهم بزنیم.‏ بدین شکل قادر خواهیم بود با خانواده وقت بگذرانیم.‏ ‏(‏اِفِسُسیان ۵:‏۱۵،‏ ۱۶ از عهد جدید بر اساس کتاب مقدّس اورشلیم خوانده شود.‏ *‏)‏ برخی از خانواده‌ها به توافق رسیده‌اند که تماشای تلویزیون یا استفاده از کامپیوتر را محدود سازند.‏ برخی نیز می‌کوشند حداقل یک بار در روز با هم غذا بخورند.‏ به علاوه،‏ پرستش خانوادگی موقعیتی عالی است تا والدین و فرزندان به یکدیگر نزدیک شوند و به گفتگوی امور روحانی در جوّی گرم بپردازند.‏ البته گفتگو در پرستش خانوادگی آغازی خوب است،‏ ولی کافی نیست.‏ پس لازم است که والدین هر روز با فرزندانشان گفتگو کنند.‏ برای مثال،‏ قبل از آن که فرزندانتان به مدرسه روند،‏ سخنی تشویق‌کننده به آنان گویید،‏ آیهٔ روز را با آنان بررسی کنید یا با آنان دعا کنید.‏ بدین شکل در روزِ فرزندتان تأثیری بسزا می‌گذارید.‏

^۶ برخی از والدین قادر بوده‌اند تغییری در روش زندگی خود دهند تا وقت بیشتری با فرزندانشان  بگذرانند.‏ برای مثال،‏ لاله * که مادر دو فرزند کوچک است کار تمام‌وقت خود را به این دلیل رها کرد.‏ او می‌گوید:‏ «هر روز صبح با عجله آماده می‌شدیم تا من به سر کار روم و آنان به مدرسه.‏ وقتی شب‌ها به خانه برمی‌گشتم دایهٔ فرزندانم آنان را خوابانده بود.‏ با رها کردن شغلم درآمدی کمتر دارم،‏ ولی الآن از افکار و مشکلات فرزندانم آگاهم چون وقت دارم به دعاهای آنان گوش دهم،‏ راهنمایی و تشویقشان کنم و تعلیمشان دهم.‏»‏

‏«در شنیدنْ تند» باشید

۷.‏ والدین و فرزندان چه شکایت مشابهی از یکدیگر دارند؟‏

^۷ مؤلفان کتاب فقط والدین بخوانند بعد از مصاحبه با فرزندان به مانعی دیگر سد راه گفتگو پی بردند.‏ آنان می‌گویند:‏ «اولین شکایت فرزندان از والدین این بود که ‹آنان به حرفشان گوش نمی‌دهند.‏›» البته والدین نیز همین شکایت را از فرزندانشان دارند.‏ پس برای آن که راه گفتگو بین والدین و فرزندان باز باشد باید به دقت به یکدیگر گوش دهند.‏—‏یعقوب ۱:‏۱۹ خوانده شود.‏

۸.‏ والدین چگونه می‌توانند به فرزندانشان گوش دهند؟‏

^۸ ای والدین!‏ آیا حقیقتاً به فرزندانتان گوش می‌دهید؟‏ شاید هنگامی که خسته‌اید این کار برایتان دشوار باشد یا این که فکر کنید سخن فرزندتان کم‌اهمیت است.‏ ولی آنچه به نظر شما کم‌اهمیت است ممکن است برای فرزندتان بسیار مهم باشد.‏ «در شنیدنْ تند» بودن بدین مفهوم است که نه تنها به سخن فرزندتان بلکه به نحوهٔ سخنش نیز توجه کنید.‏ احساس فرزندتان در لحن سخن و حرکات او نمایان می‌شود.‏ سؤال کردن نیز بسیار مؤثر است.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «افکار شخص مانند آب در ته چاه است و شخص دانا آن را بیرون می‌کشد.‏» (‏امث ۲۰:‏۵‏،‏ مژده برای عصر جدید‏)‏ برای بیرون کشیدن افکار و احساسات فرزندتان به ویژه در مورد موضوعات حساس به بینش و درایت نیاز دارید.‏

۹.‏ چرا لازم است که فرزندان به والدینشان گوش دهند؟‏

^۹ ای فرزندان!‏ آیا از والدینتان اطاعت می‌کنید؟‏ کلام خدا به شما فرزندان می‌گوید:‏ «نصیحت پدرت را بشنو و از تعلیم مادرت رویگردان نشو.‏» (‏امث ۱:‏۸‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ به یاد داشته باشید که والدینتان شما را دوست دارند و خوبی شما را می‌خواهند.‏ پس عاقلانه است که به حرفشان گوش دهید و از آنان اطاعت کنید.‏ (‏افس ۶:‏۱‏)‏ اگر به یاد داشته باشید که والدینتان دوستتان دارند و با آنان خوب گفتگو کنید،‏ اطاعت کردن آسان می‌شود.‏ پس احساستان را در مورد موضوعات مختلف به والدینتان بگویید.‏ این کار باعث می‌شود که شما را درک کنند.‏ البته شما هم باید بکوشید که آنان را درک کنید.‏

۱۰.‏ از گزارش کتاب مقدّس در مورد رَحُبْعام چه می‌آموزیم؟‏

^۱۰ آیا تا به حال به توصیهٔ همسالانت گوش داده‌ای؟‏ شاید توصیهٔ آنان به نظر خوب آید ولی اصلاً مفید نباشد.‏ حتی ممکن است به ضررت تمام شود.‏ اکثر کودکان و نوجوانان به دلیل نداشتن حکمت و تجربهٔ کافی نمی‌توانند به عواقب برخی از کارها پی ببرند.‏ ماجرای رَحُبْعام،‏ پسر سلیمان پادشاه را به یاد آور.‏ وقتی که او پادشاه اسرائیل شد عاقلانه بود که به توصیهٔ ریش‌سفیدان عمل کند.‏ ولی او ترجیح داد که به توصیهٔ احمقانهٔ جوانانی گوش دهد که با آنان بزرگ شده بود.‏ در نتیجه،‏ حمایت اکثر تابعین خود را از دست داد.‏ (‏۱پاد ۱۲:‏۱-‏۱۷‏)‏ پس به جای نمونه گرفتن از رَحُبْعام بکوش تا با والدینت گفتگو کنی.‏ افکارت را با والدینت در میان بگذار.‏ از توصیهٔ آنان فایده ببر و حکمت آنان را بیاموز.‏—‏امث ۱۳:‏۲۰‏.‏

۱۱.‏ فرزندی که والدینش مانع گفتگوی وی می‌شوند اغلب چه می‌کند؟‏

^۱۱ ای والدین!‏ اگر نمی‌خواهید که فرزندتان برای  گرفتن توصیه نزد همسالانش برود،‏ رفتاری داشته باشید که نزد شما آید و به راحتی با شما گفتگو کند.‏ خواهری نوجوان نوشت:‏ «همین که اسم پسری را به زبان می‌آورم،‏ والدینم سریع جبهه می‌گیرند.‏ این باعث می‌شود که نتوانم به راحتی با آنان گفتگو کنم.‏» خواهری دیگر نوشت:‏ «خیلی از نوجوانان دوست دارند که از والدینشان توصیه بگیرند ولی اگر والدین حرف‌های آنان را جدّی نگیرند،‏ می‌روند سراغ کسانی که به حرفشان گوش دهند،‏ حتی سراغ آنانی که تجربهٔ کمتری دارند.‏» اگر شما دلسوزانه به هر سخن فرزندتان گوش دهید،‏ به راحتی با شما گفتگو خواهند کرد و توصیه‌تان را خواهند پذیرفت.‏

‏«در گفتنْ کُند» باشید

۱۲.‏ واکنش والدین چگونه ممکن است سدّی در راه گفتگو با فرزند باشد؟‏

^۱۲ وقتی والدین،‏ نسبت به سخنان فرزندشان واکنشی احساسی یا منفی داشته باشند،‏ مانعی دیگر سد راه گفتگو قرار می‌دهند.‏ طبیعی است که والدین مسیحی بخواهند فرزندانشان را از خطرات «روزهای آخر» این دنیا محافظت کنند.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱-‏۵‏)‏ اما فرزندان ممکن است این محافظت را دست‌وپاگیر بدانند.‏

۱۳.‏ چرا والدین باید مواظب باشند عقیدهٔ خود را سریع بیان نکنند؟‏

^۱۳ والدین باید مواظب باشند عقیدهٔ خود را سریع بیان نکنند.‏ البته وقتی فرزندتان موضوعی نگران‌کننده را بیان کند خاموش بودن آسان نیست.‏ با این حال،‏ بسیار اهمیت دارد که قبل از هر چیز به فرزندتان به خوبی گوش دهید.‏ سلیمان،‏ پادشاه حکیم چنین نوشت:‏ «هر که سخنی را قبل از شنیدنش جواب دهد برای وی حماقت و عار می‌باشد.‏» (‏امث ۱۸:‏۱۳‏)‏ اگر آرامش خود را حفظ کنید و گوش دهید،‏ مانع سخن فرزندتان نمی‌شوید.‏ برای کمک به فرزندتان لازم است که به تمام جوانب پی ببرید.‏ شاید در پس ‹سخنان بیهوده› دلی آشفته وجود داشته باشد.‏ (‏ایو ۶:‏۱-‏۳‏)‏ ای والدین مهربان!‏ از گوش‌های خود برای درک و از زبان خود برای شفا استفاده کنید.‏

۱۴.‏ چرا فرزندان باید در گفتن کُند باشند؟‏

^۱۴ ای فرزندان!‏ شما نیز لازم است که «در گفتن کُند» باشید و سریع گفتهٔ والدینتان را رد نکنید چون خدا مسئولیت نگهداری شما را به آنان سپرده است.‏ (‏امث ۲۲:‏۶‏)‏ شاید آنان موقعیتی مشابه را در زندگی تجربه کرده باشند.‏ به علاوه،‏ آنان از اشتباهات خود در نوجوانی پشیمانند و صمیمانه می‌خواهند از شما محافظت کنند.‏ پس به یاد داشته باشید که والدینتان دوست شما هستند نه دشمنتان.‏ آنان می‌خواهند به شما کمک کنند نه آن که شما را برنجانند.‏ ‏(‏امثال ۱:‏۵ از هزارهٔ نو خوانده شود.‏‏)‏ مطابق با پند کتاب مقدّس ‹پدر و مادر خود را گرامی دارید› و نشان دهید که آنان را دوست دارید،‏ همان طور که آنان شما را دوست دارند.‏ این کار باعث می‌شود که «تعلیم و تربیت» شما در راه یَهُوَه برایشان آسان شود.‏—‏افس ۶:‏۲،‏ ۴‏.‏

‏«در خشمْ آهسته» باشید

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم از عصبانیت جلوگیری کنیم و با عزیزانمان صبور باشیم؟‏

^۱۵ ما همیشه با عزیزانمان صبور نیستیم.‏ پولُس رسول «به مقدّسان و برادران وفادار در مسیح که در شهر کولُسی» بودند چنین نوشت:‏ «ای شوهران،‏ زنان خود را محبت کنید و به آنان تندی روا مدارید.‏ .‏ .‏ .‏ ای پدران،‏ فرزندان خویش را تلخکام مسازید،‏ مبادا دلسرد شوند.‏» (‏کول ۱:‏۱،‏ ۲؛‏ ۳:‏۱۹،‏ ۲۱‏)‏ پولُس همچنین اِفِسُسیان را چنین ترغیب کرد:‏ «هر گونه تلخی،‏ خشم،‏ عصبانیت،‏ فریاد [و] ناسزاگویی .‏ .‏ .‏ را از خود دور کنید.‏» (‏افس ۴:‏۳۱‏)‏ پروراندن اجزای ثمرهٔ روح از قبیل صبر،‏ ملایمت و خویشتنداری به ما کمک می‌کند  آرامش خود را حتی تحت فشار حفظ کنیم.‏—‏غلا ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏.‏

۱۶.‏ عیسی چگونه شاگردانش را اصلاح کرد و چرا این موضوع قابل توجه است؟‏

^۱۶ الگوی عیسی را در نظر گیرید.‏ تصوّر کنید عیسی در آخرین شام با رسولانش چقدر تحت فشار بود!‏ او به خوبی می‌دانست که چند ساعت بعد مرگی دردناک و عذاب‌آور در انتظارش است.‏ تقدّس نام پدرش و نجات خانوادهٔ بشری به وفاداری او تا پای مرگ بستگی داشت.‏ طی آن شام بود که «جدالی [میان رسولان] درگرفت در این باره که کدام یک از ایشان بزرگتر است.‏» با این حال،‏ عیسی با رسولانش تند برخورد نکرد و با خشونت سخن نگفت بلکه با ملایمت و آرامی استدلال کرد و گفت که در سختی‌ها همچنان در کنارش مانده‌اند.‏ همچنین عیسی اشاره کرد که شیطان قصد دارد آنان را همچون گندم غربال کند.‏ با این حال،‏ با سخنانش نشان داد به آنان اعتماد دارد و حتی در آن شب با آنان عهد بست.‏—‏لو ۲۲:‏۲۴-‏۳۲‏.‏

۱۷.‏ فرزندان چگونه می‌توانند آرامش خود را حفظ کنند؟‏

^۱۷ فرزندان نیز لازم است آرامش خود را حفظ کنند.‏ آنان با پا گذاشتن به سن نوجوانی احساس می‌کنند که راهنمایی والدینشان به معنی بی‌اعتمادی به آن‌هاست.‏ ای فرزندان!‏ فراموش نکنید که نگرانی پدر و مادرتان به دلیل محبتشان به شماست.‏ اگر با آرامی به والدینتان گوش دهید و با آن‌ها همکاری کنید،‏ اعتمادشان را کسب و به تدریج ثابت خواهید کرد که مسئولیت‌پذیر هستید.‏ این کار سبب می‌شود که در برخی از جوانب زندگی آزادی‌هایی کسب کنید.‏ خویشتنداری کلید موفقیت است چنان که در مثلی حکیمانه آمده است:‏ «آدم نادان خشم خود را فوری بروز می‌دهد،‏ اما شخص دانا جلو خشم خود را می‌گیرد.‏»—‏امث ۲۹:‏۱۱‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

۱۸.‏ محبت چگونه به گفتگوی خوب می‌انجامد؟‏

^۱۸ ای والدین و فرزندان عزیز!‏ اگر گفتگو و تبادل افکار در خانواده‌تان هنوز دشوار است،‏ دلسرد نشوید.‏ به تلاش خود ادامه دهید و همواره توصیه‌های کلام خدا را به کار گیرید.‏ (‏۳یو ۴‏)‏ در دنیای جدید همهٔ ما کامل خواهیم بود و در گفتگو و تبادل افکار مشکل نخواهیم داشت.‏ اما اکنون اشتباهاتی در رفتار و گفتار از همهٔ ما سر می‌زند که از آن پشیمان می‌شویم.‏ پس سریع عذرخواهی کنید و یکدیگر را ببخشید.‏ همچنین «در محبت متحد» گردید.‏ (‏کول ۲:‏۲‏)‏ محبت قدرت هر کاری را دارد چون «محبت بردبار و مهربان است؛‏ .‏ .‏ .‏ به آسانی خشمگین نمی‌شود و کینه به دل نمی‌گیرد؛‏ .‏ .‏ .‏ محبت با همه چیز مدارا می‌کند،‏ همواره ایمان دارد،‏ همیشه امیدوار است و در همه حال پایداری می‌کند.‏» (‏۱قر ۱۳:‏۴-‏۷‏)‏ پس همواره بر محبت خود بیفزایید تا گفتگویتان بهبود یابد.‏ بدین شکل هم شادی خواهید یافت و هم یَهُوَه خدا را جلال خواهید داد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۹]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۰]‏

اجازه ندهید فعالیت‌های فردی مانع گفتگو در خانواده شود

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳]‏

آیا به فرزندتان خوب گوش می‌دهید؟‏