1, 2. (a) Co ci pomogło podjąć decyzję, że będziesz służyć Bogu? (b) Jakie pytania mogą się nasuwać w związku z naszym duchowym dziedzictwem?

MILIONY osób dokonało mądrego wyboru — postanowiło służyć Jehowie Bogu i ściśle naśladować Jezusa Chrystusa (Mat. 16:24; 1 Piotra 2:21). Swojego oddania się Bogu nie traktujemy lekko. Decyzji tej nie podjęliśmy na podstawie pobieżnych informacji z kilku fragmentów Biblii, lecz na podstawie wnikliwego studium tej Księgi. W efekcie zdobyliśmy wiedzę, która umocniła naszą wiarę. Wiedza ta dotyczy dziedzictwa, które Bóg zapewnia osobom ‛poznającym Jego samego oraz tego, którego posłał, Jezusa Chrystusa’ (Jana 17:3; Rzym. 12:2).

² Aby zachowywać dobre stosunki z niebiańskim Ojcem, musimy podejmować decyzje, które Mu się podobają. Dlatego rozważymy kilka istotnych pytań: Co jest naszym dziedzictwem? Jak powinniśmy się na nie zapatrywać? Jak zyskać pewność, że je otrzymamy? Co pomoże nam dokonywać mądrych wyborów?

3. Jakie dziedzictwo przewidziano dla: (a) pomazańców, (b) „drugich owiec”?

³ Stosunkowo niewielka grupa chrześcijan wyczekuje „dziedzictwa niezniszczalnego i nieskalanego, i niewiędnącego” — bezcennego przywileju królowania z Chrystusem w niebie (1 Piotra 1:3, 4). Żeby je uzyskać, każdy z nich musi ‛narodzić się ponownie’ (Jana 3:1-3). A co jest dziedzictwem milionów „drugich owiec” Jezusa, które wspierają jego namaszczonych naśladowców w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym? (Jana 10:16). Drugie owce otrzymają dziedzictwo, którego nigdy nie dostali grzeszni Adam  i Ewa. Będzie to życie wieczne w raju na ziemi — wolne od cierpień, śmierci i żałości (Obj. 21:1-4). Właśnie dlatego Jezus mógł obiecać złoczyńcy, który umierał obok niego: „Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju” (Łuk. 23:43).

4. Jakich błogosławieństw już zaznajemy?

⁴ Z naszego dziedzictwa w pewnej mierze korzystamy już teraz. Ponieważ wierzymy w „okup zapłacony przez Chrystusa Jezusa”, cieszymy się spokojem wewnętrznym i bliską więzią z Bogiem (Rzym. 3:23-25). Dobrze rozumiemy wspaniałe obietnice zawarte w Słowie Bożym. Bardzo się też radujemy z tego, że należymy do międzynarodowej społeczności braterskiej, której członkowie darzą się miłością. I jakiż to niezwykły przywilej być świadkami na rzecz Jehowy! Nic dziwnego, że ogromnie cenimy nasze dziedzictwo.

5. Jak Szatan próbuje wpływać na sług Bożych i co pomoże nam stać niewzruszenie wobec jego machinacji?

⁵ Abyśmy jednak nie zaprzepaścili swojego wspaniałego dziedzictwa, musimy być wyczuleni na knowania Szatana. On nieustannie stara się popychać sług Bożych do dokonywania wyborów, przez które utraciliby swoje dziedzictwo (Liczb 25:1-3, 9). Świadomy, że zbliża się jego koniec, wzmaga wysiłki, by nas zwieść (odczytaj Objawienie 12:12, 17). Jeśli mamy „stać niewzruszenie wobec machinacji Diabła”, musimy zawsze wysoko cenić swoje dziedzictwo (Efez. 6:11). Ostrzegawczym przykładem pod tym względem jest syn patriarchy Izaaka Ezaw. Warto wziąć sobie do serca lekcję płynącą z jego postępowania.

6, 7. Kim był Ezaw i jakie dziedzictwo miał w perspektywie?

⁶ Blisko 4000 lat temu Izaakowi i Rebece urodzili się bliźniacy — Ezaw i Jakub. W miarę jak rośli, coraz bardziej różnili się temperamentem i zainteresowaniami. „Ezaw stał się mężem umiejącym polować, mężem pola, Jakub zaś mężem nienagannym, mieszkającym w namiotach” (Rodz. 25:27). Jak zauważa tłumacz Biblii Robert Alter, hebrajskie słowo oddane tu jako „nienaganny” „nasuwa myśl o nieskazitelności, wręcz niewinności”.

⁷ Gdy Ezaw i Jakub mieli po 15 lat, zmarł ich dziadek Abraham. Ale obietnica dana mu przez Jehowę wciąż była żywa. Później Jehowa powtórzył ją Izaakowi, przypominając, że za sprawą potomstwa Abrahama będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi (odczytaj Rodzaju 26:3-5). A zatem obietnica ta ujawniała, że z rodu Abrahama nadejdzie wierny Potomek przepowiedziany w Księdze Rodzaju 3:15, czyli Mesjasz. Prawo do odziedziczenia jej przysługiwało pierworodnemu synowi Izaaka, Ezawowi. Miał on więc w perspektywie doprawdy wspaniałe dziedzictwo! Czy je cenił?

8, 9. (a) Jakiego wyboru dokonał Ezaw, jeśli chodzi o dziedzictwo? (b) Co Ezaw uświadomił sobie po latach i jak wtedy zareagował?

⁸ Pewnego dnia, gdy Ezaw wrócił z pola, „Jakub gotował jakąś potrawę”. Ezaw zawołał: „Proszę cię, daj mi szybko łyk tego czerwonego — tego tam czerwonego, bo jestem zmęczony!”. Jakub odrzekł: „Sprzedaj mi najpierw swoje prawo pierworodnego!”. Jakiego wyboru dokonał Ezaw? To niewiarygodne, ale powiedział: „Na co mi się przyda prawo pierworodztwa?”. W rzeczy samej, Ezawowi bardziej niż na prawie pierworodnego zależało na misce jadła! Aby ta transakcja nabrała mocy prawnej, Jakub nalegał: „Przysięgnij mi najpierw!”. Ezaw bez wahania zrzekł się swego przywileju. „Jakub zaś dał Ezawowi chleb i potrawę z soczewicy, a on zabrał się do jedzenia i picia. Potem wstał i odszedł. Wzgardził więc  Ezaw prawem pierworodztwa” (Rodz. 25:29-34).

⁹ Po latach, gdy Izaak czuł, że wkrótce umrze, Rebeka zadbała o to, by Jakub rzeczywiście otrzymał prawo pierworodztwa zaprzepaszczone przez Ezawa. Gdy Ezaw poniewczasie zdał sobie sprawę, jak głupio postąpił, błagał Izaaka: „Pobłogosław mnie, również mnie, mój ojcze! (...) Czy dla mnie nie zachowałeś błogosławieństwa?”. Kiedy Izaak oświadczył, że nie może cofnąć słów, którymi wcześniej pobłogosławił Jakuba, „Ezaw podniósł głos i zalał się łzami” (Rodz. 27:30-38).

10. Jak Jehowa ocenił Ezawa, a jak Jakuba, i dlaczego?

¹⁰ Na jaką cechę Ezawa kieruje uwagę Pismo Święte? Ezaw pokazał, że zaspokajanie cielesnych pragnień było dla niego ważniejsze niż przyszłe błogosławieństwa związane z jego dziedzictwem. Nie cenił prawa pierworodnego i najwyraźniej nie darzył Boga szczerą miłością. Co więcej, nie dbał o to, jak podjęta przez niego decyzja wpłynie na jego potomstwo. Jakub natomiast głęboko cenił swoje dziedzictwo. Świadczy o tym chociażby fakt, że zastosował się do wskazówek rodziców w kwestii wyboru żony (Rodz. 27:46 do 28:3). Ponieważ wybrał drogę życiową, która wymagała cierpliwości i ofiarności, znalazł się wśród przodków Mesjasza. Jak Bóg ocenił Ezawa, a jak Jakuba? Ustami proroka Malachiasza oznajmił: „Jakuba umiłowałem, a Ezawa znienawidziłem” (Malach. 1:2, 3).

11. (a) Dlaczego przykład Ezawa ma znaczenie dla dzisiejszych chrześcijan? (b) Dlaczego Paweł, mówiąc o czynie Ezawa, wspomniał też o rozpuście?

¹¹ Czy to, co Biblia mówi o Ezawie, ma znaczenie dla dzisiejszych chrześcijan? Oczywiście. Apostoł Paweł ostrzegł współwyznawców, „żeby nie było żadnego rozpustnika ani nikogo nie doceniającego rzeczy świętych, jak Ezaw, który w zamian za jeden posiłek oddał swoje prawa pierworodnego” (Hebr. 12:16). Przestroga ta jest nadal aktualna. Musimy stale cenić rzeczy święte, abyśmy nie ulegli cielesnym pragnieniom i nie utracili swego duchowego dziedzictwa. Dlaczego jednak Paweł, mówiąc o czynie Ezawa, wspomniał też o rozpuście? Ponieważ ktoś o cielesnym usposobieniu Ezawa będzie bardziej skłonny zrezygnować z rzeczy świętych, żeby oddać się niestosownym przyjemnościom, takim jak rozpusta.

12. (a) Jak Szatan podsuwa nam pokusy? (b) Podaj biblijne przykłady, które mogą nam pomóc w trudnych sytuacjach.

¹² Jako słudzy Jehowy, z pewnością nie szukamy sytuacji, w których wystawialibyśmy  się na pokusę do niemoralności. Przeciwnie, modlimy się, by Jehowa Bóg nie dał nam się ugiąć, gdy jesteśmy kuszeni do okazania Mu nieposłuszeństwa (Mat. 6:13). Ale kiedy w tym zdeprawowanym świecie staramy się zachować nieskazitelność, Szatan cały czas próbuje osłabić nasze usposobienie duchowe (Efez. 6:12). Ponieważ jest bogiem tego niegodziwego systemu rzeczy, dobrze wie, jak wykorzystać nasze grzeszne pragnienia — podsuwa nam takie same pokusy, jak wszystkim niedoskonałym ludziom (1 Kor. 10:8, 13). Na przykład wyobraź sobie, że znalazłeś się w sytuacji, w której masz okazję zaspokoić jakieś swoje pragnienie w niemoralny sposób. Jakiego dokonasz wyboru? Czy podobnie jak Ezaw powiesz: „Daj mi to, szybko!”? Czy raczej oprzesz się pokusie i uciekniesz, tak jak syn Jakuba Józef, którego chciała uwieść żona Potyfara? (Odczytaj Rodzaju 39:10-12).

13. (a) Jak dzisiaj wielu naśladuje Józefa, a jak niektórzy obierają drogę Ezawa? (b) Co ważnego uświadamia nam fakt, że są osoby, które postępują jak Ezaw?

¹³ Nasi bracia i siostry nieraz znajdowali się w okolicznościach, w których musieli wybrać, czy pójść za wzorem Ezawa, czy za wzorem Józefa. Większość postąpiła mądrze i rozweseliła serce Jehowy (Prz. 27:11). Ale niektórzy w obliczu pokusy wybrali drogę Ezawa, ryzykując utratę duchowego dziedzictwa. W gruncie rzeczy każdego roku znaczna liczba postępowań sądowniczych i wykluczeń dotyczy niemoralnych czynów. Jakież to ważne, byśmy już teraz przysposabiali swe serce — zanim przyjdzie nam się zmierzyć z sytuacjami wystawiającymi naszą nieskazitelność na próbę! (Ps. 78:8). Aby w przyszłości skutecznie chronić się przed pokusami i dokonywać mądrych wyborów, możemy poczynić przynajmniej dwa kroki.

14. Przemyślenie jakich pytań pomoże nam ‛mieć wstręt do tego, co niegodziwe, a lgnąć do tego, co dobre’?

¹⁴ Pierwszy krok obejmuje rozmyślanie o konsekwencjach naszych czynów. To, jak bardzo cenimy duchowe dziedzictwo, w znacznej mierze zależy od głębi naszej miłości do Jehowy — Dawcy tego dziedzictwa. Przecież jeśli kogoś kochamy, to nie chcemy go zranić. Staramy się raczej zyskać jego uznanie. W związku z tym warto poświęcić trochę czasu na zastanowienie się, jak ulegnięcie niemoralnej pokusie odbiłoby się na nas i na innych. Powinniśmy zapytać siebie: „Jak ten samolubny czyn wpłynie na moje stosunki z Jehową? Jak odbije się na mojej rodzinie? Jak podziała na braci i siostry w zborze? Czy kogoś nie zgorszę?” (Filip. 1:10). Możemy się też zastanowić: „Czy kilka chwil niedozwolonej przyjemności wartych jest bólu wywołanego moją decyzją? Czy naprawdę chcę tak jak Ezaw gorzko płakać po uświadomieniu sobie, czego się dopuściłem?” (Hebr. 12:17). Rozmyślanie o tym pomoże nam ‛mieć wstręt do tego, co niegodziwe, a lgnąć do tego, co dobre’ (Rzym. 12:9). A zatem jeśli kochamy Jehowę, mocno się uchwycimy naszego dziedzictwa (Ps. 73:28).

15. Jak możemy umacniać swój system obronny, chroniący przed czynnikami zagrażającymi naszemu usposobieniu duchowemu?

¹⁵ Drugi krok obejmuje umacnianie swego systemu obronnego, który ma chronić przed czynnikami zagrażającymi naszemu usposobieniu duchowemu. Jehowa udostępnił nam w tym celu wiele środków. Zaliczają się do nich studium Biblii, zebrania, służba kaznodziejska  i modlitwa (1 Kor. 15:58). Za każdym razem, gdy wylewamy przed Jehową serce lub gdy gorliwie angażujemy się w służbę, umacniamy obwarowania chroniące nas przed pokusami (odczytaj 1 Tymoteusza 6:12, 19). Skuteczność tego systemu obronnego w dużym stopniu zależy od naszych osobistych wysiłków (Gal. 6:7). Podkreśla to 2 rozdział Księgi Przysłów.

16, 17. Jak zdobyć umiejętność dokonywania mądrych wyborów?

¹⁶ Rozdział 2 Księgi Przysłów zachęca nas do zdobywania mądrości i rozwijania umiejętności myślenia. Owe dary umożliwiają nam wybieranie między dobrem a złem, między panowaniem nad sobą a folgowaniem sobie. Ale jest pewien warunek — musimy być gotowi na wysiłek. Biblia uwypukla tę fundamentalną prawdę w słowach: „Synu mój, jeśli przyjmiesz moje wypowiedzi i zachowasz u siebie moje przykazania, aby swym uchem zwracać uwagę na mądrość, tak by skłonić serce ku rozeznaniu; jeśli też przywołasz zrozumienie i wydasz głos za rozeznaniem, jeśli będziesz tego szukał jak srebra i poszukiwał jak ukrytych skarbów, to zrozumiesz bojaźń przed Jehową i znajdziesz poznanie Boga. Gdyż Jehowa daje mądrość; z jego ust pochodzi wiedza i rozeznanie” (Prz. 2:1-6).

¹⁷ Wyraźnie więc widać, że umiejętność dokonywania mądrych wyborów zdobędziemy wówczas, gdy będziemy spełniać warunki przedstawione w Księdze Przysłów. Zdołamy odeprzeć wszelkie pokusy, jeśli pozwolimy, by nasze wnętrze kształtowały wypowiedzi Jehowy, jeśli stale będziemy modlić się o Jego kierownictwo i jeśli poznania Boga będziemy szukać jak ukrytych skarbów.

18. Jaką drogą zamierzasz dalej kroczyć i dlaczego?

¹⁸ Jehowa zapewnia wiedzę, zrozumienie, rozeznanie i mądrość tym, którzy podejmują wysiłki, by zdobyć te dary. Im pilniej ich szukamy i z nich korzystamy, tym bardziej przybliżymy się do ich Dawcy, Jehowy. A zażyłe stosunki z Jehową Bogiem będą ochroną w chwili próby. Bliska więź z Nim oraz zbożna bojaźń ustrzegą nas przed popełnieniem zła (Ps. 25:14; Jak. 4:8). Oby radość z przyjaźni z Jehową i kierowanie się Jego mądrością pobudzały wszystkich nas do dokonywania właściwych wyborów. W ten sposób będziemy rozweselać Jego serce oraz strzec swego cennego dziedzictwa.