سؤالات خوانندگان

آیا اسرائیلیان،‏ جنایتکاران را با آویختن بر دار اعدام می‌کردند؟‏

▪ بسیاری از ملت‌ها در دوران باستان برخی از جنایتکاران را با آویختن به تیر چوبی اعدام می‌کردند.‏ برای مثال رومیان،‏ جنایتکاران را به تیر چوبی میخکوب می‌کردند یا با بند به آن می‌بستند.‏ جنایتکار گاهی چند روز زنده می‌ماند تا آن که در اثر درد،‏ تشنگی،‏ گرسنگی،‏ زیر باد و باران و آفتاب سرانجام جان می‌داد.‏ این نوع اعدام در دید رومیان ننگ‌آور بود.‏ از این رو،‏ آن روش اعدام را برای پست‌ترین جنایتکاران به کار می‌بردند.‏

در اسرائیل باستان چطور؟‏ آیا آنان این روش را در اعدام جنایتکار به کار می‌بردند؟‏ در شریعت موسی چنین فرمان داده شده بود:‏ «اگر کسی گناهی را که مستلزم موت است،‏ کرده باشد و کشته شود،‏ و او را به دار کشیده باشی،‏ بدنش در شب بر دار نماند.‏ او را البته در همان روز دفن کن.‏» (‏تث ۲۱:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ بنابراین،‏ در دورانی که بخش عبرانی کتاب مقدّس نگاشته می‌شد،‏ شخص محکوم به مرگ اول کشته و سپس بر درخت یا دار آویخته می‌شد.‏

در رابطه با شخص محکوم به مرگ در لاویان ۲۰:‏۲ چنین آمده است:‏ «به قوم اسرائیل بگو که هرکسی،‏ چه اسرائیلی باشد چه بیگانه‌ای که در بین آنها زندگی می‌کند،‏ اگر فرزندان خود را برای بت مولِک قربانی کند،‏ باید سنگسار شود.‏» (‏مژده برای عصر جدید)‏ همچنین «صاحب اجنّه یا جادوگر» نیز محکوم به مرگ بود.‏ چگونه؟‏ چنین افرادی نیز «به سنگ سنگسار» می‌شدند.‏—‏لاو ۲۰:‏۲۷‏.‏

در تثنیه ۲۲:‏۲۳،‏ ۲۴ آمده است:‏ «اگر دختر باکره‌ای به مردی نامزد شود و دیگری او را در شهر یافته،‏ با او همبستر شود،‏ پس هر دو ایشان را نزد دروازه شهر بیرون آورده،‏ ایشان را با سنگ‌ها سنگسار کنند تا بمیرند؛‏ اما دختر را چونکه در شهر بود و فریاد نکرد،‏ و مرد را چونکه زن همسایهٔ خود را ذلیل ساخت،‏ پس بدی را از میان خود دور کرده‌ای.‏» این آیات نشان می‌دهد که در اسرائیل باستان روش اصلی برای اعدام مجرمی که گناهی بزرگ مرتکب می‌شد،‏ سنگسار بود.‏ *

در تثنیه ۲۱:‏۲۳ آمده است:‏ «آنکه بر دار آویخته شود ملعون خدا است.‏» گناهکاری که «ملعون خدا» بود جسدش را در ملأ عام بر دار می‌آویختند تا درس عبرت برای دیگران باشد.‏ بلی،‏ این کار هشداری برای بقیهٔ قوم اسرائیل بود.‏

‏[پاورقی]‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۱۳]‏

آیات نشان می‌دهد در دورانی که بخش عبرانی کتاب مقدّس نگاشته می‌شد،‏ شخص محکوم به مرگ اول کشته و سپس بر درخت یا دار آویخته می‌شد