Многу народи во минатото ги погубувале злосторниците така што ги приковувале на столб или на колец. Римјаните го врзувале или го приковувале престапникот на столб, каде што понекогаш останувал да виси неколку дена, сѐ додека не умрел од болка, жед, глад и од временските неприлики. Римјаните сметале дека ваквиот начин на погубување е срамна казна која ја заслужувале најзакоравените злосторници.

Дали и древните Израелци ги погубувале злосторниците на столб? Мојсеевиот закон заповедал: „Ако некој направи грев што заслужува смртна казна, па биде погубен и обесен на столб, неговото мртво тело нека не остане на столбот преку ноќта, туку закопај го во истиот ден“ (5. Мој. 21:22, 23). Очигледно, во времето кога биле пишувани Хебрејските списи, оној што заслужувал смртна казна, најпрво бил погубен, а потоа бил обесен на столб или на дрво.

Во врска со ова, во 3. Мојсеева 20:2 пишува: „Секој од синовите на Израел или од дојденците што живеат во Израел, кој ќе му го даде своето дете на Молох, да биде погубен. Народот да го каменува до смрт“. И оние што ‚повикувале духови или гатале‘ требало да бидат погубени. На кој начин? Така што ќе биле „каменувани до смрт“ (3. Мој. 20:27).

Во 5. Мојсеева 22:23, 24 пишува: „Ако некој човек во градот наиде на девица свршена за некого и легне со неа двајцата изведете ги на портата од тој град и засипете ги со камења за да загинат — девојката затоа што не викала во градот а мажот затоа што ја осрамотил жената на својот ближен. Така отстрани го злото од својата средина!“ Според тоа, древните Израелци обично ги погубувале тешките злосторници со каменување. *

Во 5. Мојсеева 21:23 се вели дека ‚оној што е обесен е проклет пред Бог‘. Мртвото тело на злосторникот, кој бил „проклет пред Бог“, било јавно изложено така што било обесено на столб или на дрво. Тоа сигурно имало силно влијание врз другите Израелци, и служело како предупредување за нив.