قدر سخاوت و معقولیت یَهُوَه را بدانید

‏‹یَهُوَه برای همگان نیکو است،‏ و رحمت‌های وی بر همهٔ اَعمال وی است.‏›—‏مز ۱۴۵:‏۹‏.‏

مرور مقاله:‏

دو خصوصیت پرارزش یَهُوَه که در این مقاله بررسی شد چیست؟‏

چگونه می‌توانیم یَهُوَه را در سخاوت سرمشق قرار دهیم؟‏

به چه طرق می‌توانیم یَهُوَه را در معقولیت سرمشق قرار دهیم؟‏

۱،‏ ۲.‏ دوستان یَهُوَه چه فرصتی دارند؟‏

خواهری به نام مونیکا می‌گوید:‏ «من و همسرم تقریباً ۳۵ سال است که ازدواج کردیم و همدیگر را خیلی خوب می‌شناسیم.‏ اما با گذشت این همه سال هنوز هم به موضوعاتی جدید در مورد یکدیگر پی می‌بریم!‏» به حتم این گفته در مورد هر رابطهٔ زناشویی و دوستی‌ای صدق می‌کند.‏

^۲ آشنایی بیشتر با عزیزانمان باعث شادی ما می‌شود.‏ اما شادی‌ای که از شناخت بیشتر یَهُوَه به دست می‌آید بس فراتر است.‏ البته آموختن در مورد یَهُوَه انتهایی ندارد.‏ (‏روم ۱۱:‏۳۳‏)‏ ما تا ابد فرصت داریم با صفات یَهُوَه بهتر آشنا شویم و قدر آن را بیشتر بدانیم.‏—‏جا ۳:‏۱۱‏.‏

۳.‏ در این مقاله چه موضوعی بررسی می‌شود؟‏

^۳ در مقالهٔ قبل آموختیم که یَهُوَه همه را با روی باز می‌پذیرد و از تبعیض عاری است.‏ اکنون می‌خواهیم دو خصوصیت دلنشین دیگر یَهُوَه یعنی سخاوت و معقولیت را بررسی کنیم.‏ بدین شکل،‏ بیشتر پی خواهیم برد که ‹یَهُوَه برای همگان نیکو است،‏ و رحمت‌های وی بر همهٔ اَعمال وی است.‏›—‏مز ۱۴۵:‏۹‏.‏

یَهُوَه سخاوتمند است

۴.‏ سخاوتمندی به چه مفهوم است؟‏

^۴ سخاوتمندی به چه مفهوم است؟‏ جواب را در سخنان عیسی می‌یابیم که گفت:‏ «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.‏» (‏اعما ۲۰:‏۳۵‏)‏ عیسی با بیان این سخن ساده به مفهوم واقعی سخاوتمندی اشاره کرد.‏ آدمِ سخاوتمند وقت،‏ نیرو و اموال خود را با شادی و بدون هیچ توقعی در راه دیگران استفاده می‌کند.‏ سخاوتمندی به بزرگی هدیه بستگی ندارد بلکه به نیّت شخص.‏ ‏(‏۲قُرِنتیان ۹:‏۷ خوانده شود.‏‏)‏  هیچ کس بمانند یَهُوَه «خدای متبارک» یا شاد،‏ سخاوتمند نیست.‏—‏۱تیمو ۱:‏۱۱‏.‏

۵.‏ سخاوت یَهُوَه چگونه نمایان می‌شود؟‏

^۵ سخاوت یَهُوَه چگونه نمایان می‌شود؟‏ او نیازهای همهٔ انسان‌ها را فراهم می‌بیند،‏ حتی کسانی که او را پرستش نمی‌کنند.‏ به درستی که ‹یَهُوَه برای همگان نیکو است.‏› «او آفتاب خود را بر بدان و نیکان می‌تاباند و باران خود را بر پارسایان و بدکاران می‌باراند.‏» (‏مت ۵:‏۴۵‏)‏ به همین دلیل،‏ پولُس رو به مردمی که خدا را نمی‌پرستیدند،‏ گفت:‏ یَهُوَه «با فرستادن باران از آسمان و بخشیدن فصلهای پُر بار،‏ بر شما احسان نموده،‏ خوراک فراوان به شما ارزانی می‌دارد و دلهایتان را از خرّمی لبریز می‌کند.‏» (‏اعما ۱۴:‏۱۷‏)‏ به روشنی می‌توان دید که یَهُوَه نسبت به همهٔ انسان‌ها سخاوتمند است.‏—‏لو ۶:‏۳۵‏.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ یَهُوَه به ویژه نیازهای چه کسانی را فراهم می‌بیند؟‏ ب)‏ یَهُوَه چگونه نیازهای خادمانش را فراهم می‌بیند؟‏ با مثالی توضیح دهید.‏

^۶ یَهُوَه به ویژه نیازهای خادمانش را فراهم می‌بیند.‏ داود پادشاه گفت:‏ «من جوان بودم و الآن پیر هستم و مرد صالح را هرگز متروک ندیده‌ام و نه نسلش را که گدای نان بشوند.‏» (‏مز ۳۷:‏۲۵‏)‏ بسیاری از خادمان وفادار،‏ دست یاری یَهُوَه را در زندگی‌شان دیده‌اند.‏ برای مثال به نمونه‌ای توجه کنید.‏

^۷ خواهری پیشگام به نام نانسی چند سال پیش با مشکلی روبرو شد.‏ نانسی می‌گوید:‏ «به ۶۶ دلار احتیاج داشتم تا کرایه خانه‌ام را روز بعد بپردازم.‏ نمی‌دانستم آن پول را چگونه تهیه کنم.‏ اول در مورد مشکلم دعا کردم و بعد سر کار رفتم.‏ شغلم گارسونی در رستوران بود.‏ آن روز،‏ روزی نبود که مشتری زیادی به رستوران بیاید.‏ پس توقع نداشتم انعام زیادی دریافت کنم.‏ برخلاف انتظارم،‏ آن شب چندین مشتری به رستوران آمد!‏ وقتی شیفت کارم تمام شد انعامی که دریافت کرده بودم،‏ دقیقاً ۶۶ دلار بود.‏» در آن روز،‏ نانسی به تجربه دید که یَهُوَه نیازش را فراهم می‌بیند.‏—‏مت ۶:‏۳۳‏.‏

۸.‏ بزرگ‌ترین هدیهٔ یَهُوَه چیست؟‏

^۸ بزرگ‌ترین هدیهٔ یَهُوَه سخاوتمندانه در اختیار تمامی بشر قرار داده شده است.‏ کدام هدیه؟‏ فدیهٔ پسرش.‏ عیسی گفت:‏ «خدا جهان را آنقدر محبت کرد که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که به او ایمان آوَرَد هلاک نگردد،‏ بلکه حیات جاویدان یابد.‏» (‏یو ۳:‏۱۶‏)‏ در این آیه واژهٔ «جهان» به انسان‌ها اشاره دارد.‏ بلی،‏ بزرگ‌ترین هدیهٔ یَهُوَه در اختیار هر انسانی که آن را بپذیرد قرار داده شده است.‏ آنانی که به عیسی ایمان ورزند زندگی را به فراوانی دریافت خواهند کرد یعنی زندگی ابدی.‏ (‏یو ۱۰:‏۱۰‏)‏ آیا گواهی بزرگ‌تر از این وجود دارد که یَهُوَه سخاوتمند است؟‏

 یَهُوَه را در سخاوت الگو قرار دهید

۹.‏ چگونه می‌توانیم یَهُوَه را در سخاوت الگو قرار دهیم؟‏

 ^۹ چگونه می‌توانیم یَهُوَه را در سخاوت الگو قرار دهیم؟‏ یَهُوَه «همه چیز را به فراوانی برای ما فراهم می‌سازد تا از آنها لذت ببریم.‏» در عوض ما نیز در راه شادی دیگران باید «سخاوتمند» باشیم.‏ (‏۱تیمو ۶:‏۱۷-‏۱۹‏)‏ البته ما اموالمان را با شادی در راه عزیزان و نیازمندان استفاده می‌کنیم.‏ ‏(‏تثنیه ۱۵:‏۷ خوانده شود.‏‏)‏ حال چگونه می‌توانیم سخاوتمندی را فراموش نکنیم؟‏ برخی از هم‌ایمانان هر گاه هدیه‌ای دریافت می‌کنند در پی فرصتی بر می‌آیند که به کسی دیگر هدیه دهند.‏ جماعت مسیحی مملوّ از خواهران و برادرانی است که همواره می‌کوشند سخاوتمند باشند.‏

۱۰.‏ یک راه سخاوتمندی چیست؟‏

^۱۰ یک راه این است که در سخن و عمل سخاوتمند باشیم.‏ چگونه؟‏ با دادن وقت و انرژی در راه کمک و تشویق دیگران.‏ (‏غلا ۶:‏۱۰‏)‏ برای سنجش خود می‌توانیم چنین سؤالاتی از خود بپرسیم:‏ ‹دیگران مرا چه نوع شخصی می‌دانند؟‏ آدمی مددکار و شنونده‌ای خوب؟‏ اگر کسی برای کاری کوچک یا بزرگ از من تقاضای کمک کند در صورت امکان آیا پیشقدم می‌شوم؟‏ آخرین باری که عضوی از خانواده یا هم‌ایمانی را تشویق و تحسین کردم چه وقت بود؟‏› وقتی سخاوتمندانه وقت و انرژی‌مان را در راه دیگران به کار گیریم،‏ به یَهُوَه و دوستانمان نزدیک‌تر می‌شویم.‏—‏لو ۶:‏۳۸؛‏ امث ۱۹:‏۱۷‏.‏

۱۱.‏ به چه طرقی می‌توانیم به یَهُوَه سخاوت کنیم؟‏

 ^۱۱ همچنین می‌توانیم به یَهُوَه سخاوت کنیم.‏ کتاب مقدّس ما را چنین ترغیب می‌کند:‏ «از مایملک خود خداوند را تکریم نما.‏» (‏امث ۳:‏۹‏)‏ «مایملک» ما شامل زمان،‏ نیرو و دارایی ما می‌شود  که می‌توانیم با رغبت در خدمت به خدا استفاده کنیم.‏ بچه‌ها نیز می‌توانند بیاموزند به یَهُوَه سخاوت کنند.‏ پدری به نام جِیسون می‌گوید:‏ «وقتی ما می‌خواهیم اعانه دهیم،‏ می‌گذاریم بچه‌هایمان پول را در صندوق اعانات سالن ملکوت بیندازند.‏ این کار،‏ آنان را خیلی خوشحال می‌کند چون می‌دانند به یَهُوَه هدیه می‌دهند.‏» وقتی فرزندان در کودکی شادی هدیه دادن به یَهُوَه را می‌چشند،‏ اغلب در آینده نیز سخاوتمندانه به این کار ادامه می‌دهند.‏—‏امث ۲۲:‏۶‏.‏

یَهُوَه معقول است

۱۲.‏ معقولیت به چه مفهوم است؟‏

^۱۲ معقولیت صفت پرارزش دیگر یَهُوَه است.‏ معقولیت به چه مفهوم است؟‏ واژهٔ یونانی که در کتاب مقدّسِ «ترجمهٔ دنیای جدید» «معقول» ترجمه شده است،‏ معنای تحت‌اللفظی آن «انعطاف‌پذیر» است.‏ (‏تیت ۳:‏۱،‏ ۲‏)‏ آدم معقول اصرار نمی‌کند که قانون موبه‌مو اجرا شود و سختگیر و بی‌رحم نیست.‏ در عوض می‌کوشد در رفتارش با دیگران ملایم باشد و وضعیت آنان را در نظر گیرد.‏ او راغب است به سخن دیگران گوش دهد و اگر جایز باشد درخواست آنان را بپذیرد و خواست خود را تغییر دهد.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ معقولیت یَهُوَه چگونه نمایان می‌شود؟‏ ب)‏ از رفتار خدا با لوط چه درسی می‌آموزیم؟‏

^۱۳ معقولیت یَهُوَه چگونه نمایان می‌شود؟‏ او احساسات خادمانش را در نظر می‌گیرد و اغلب جایز می‌داند که درخواست آنان را بپذیرد.‏ برای مثال،‏ به رفتار یَهُوَه با لوط عادل توجه کنید.‏ وقتی یَهُوَه قصد کرد شهرهای سُدُوم و غَمورَه را نابود سازد،‏ به لوط فرمان داد که به کوه فرار کند.‏ ولی لوط به دلایلی تمنا کرد که به مکانی دیگر بگریزد.‏ در واقع لوط از یَهُوَه خواست که دستورالعمل خود را تغییر دهد!‏—‏پیدایش ۱۹:‏۱۷-‏۲۰ خوانده شود.‏

^۱۴ شاید لوط را آدمی ضعیف و سرکش قضاوت کنیم.‏ یَهُوَه به حتم می‌توانست لوط را نجات دهد!‏ پس لوط دلیلی برای ترس نداشت!‏ با این حال،‏ ترس،‏ لوط را فرا گرفته بود و یَهُوَه نیز به احساس او توجه و مطابق با آن عمل کرد.‏ او اجازه داد شهری که قرار بود نابود شود باقی بماند تا لوط به آنجا پناه برد.‏ ‏(‏پیدایش ۱۹:‏۲۱،‏ ۲۲ خوانده شود.‏‏)‏ به روشنی می‌توان دید که یَهُوَه نه سختگیر است نه خشک.‏ او خدایی انعطاف‌پذیر و معقول است.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ شریعت موسوی چگونه معقولیت یَهُوَه را نمایان می‌سازد؟‏ (‏عکس صفحهٔ ۱۲ ملاحظه شود)‏

^۱۵ نمونه‌ای دیگر از معقولیت یَهُوَه در شریعت موسوی نمایان می‌شود.‏ اگر اسرائیلی‌ای تنگدست بود و قادر نبود برّه یا بزی قربانی کند،‏ اجازه داشت دو فاخته یا دو جوجهٔ کبوتر برای قربانی تقدیم کند.‏ حال اگر او چنان فقیر بود که نمی‌توانست حتی دو جوجهٔ کبوتر اهدا کند چطور؟‏ در این صورت،‏ یَهُوَه اجازه می‌داد آن اسرائیلی فقیر مقداری آرد تقدیم کند.‏ ولی دقت کنید که یَهُوَه هر نوع آردی را نمی‌پذیرفت بلکه فقط «آرد مَیدَه» یعنی آرد نرم که مرغوب بود و برای مهمانان خاص استفاده می‌شد.‏ (‏پیدا ۱۸:‏۶‏)‏ چرا این موضوع حائز اهمیت است؟‏—‏لاویان ۵:‏۷،‏ ۱۱ خوانده شود.‏

^۱۶ تصوّر کنید که شما آن اسرائیلی فقیر هستید.‏ وقتی برای تقدیم آن آردِ کم به خیمهٔ پرستش خدا نزدیک می‌شوید،‏ ملاحظه می‌کنید که دیگران،‏ حیوانات خود را به خدا تقدیم می‌کنند.‏ شاید از بابت آن آردِ کم احساس شرم کنید.‏ ولی بعد به یاد می‌آورید که قربانی شما در چشم یَهُوَه پرارزش است.‏ چرا؟‏ چون یَهُوَه از شما آردی مرغوب تقاضا کرده است.‏ در واقع یَهُوَه به شما می‌گوید:‏ ‹می‌دانم قادر نیستی بیشتر از این تقدیم کنی،‏ ولی داری بهترین  خود را تقدیم می‌کنی.‏› توجه یَهُوَه به محدودیت‌ها و وضعیت‌های خادمانش حقیقتاً نشانی از معقولیت اوست.‏ —‏مز ۱۰۳:‏۱۴‏.‏

۱۷.‏ یَهُوَه چه خدمتی را می‌پذیرد؟‏

 ^۱۷ بسیار تسلّی‌آور است که یَهُوَه خدای معقول خدمتی را که از دل و جان باشد می‌پذیرد.‏ (‏کول ۳:‏۲۳‏)‏ خواهری سالمند از ایتالیا به نام کانستانس گفت:‏ «بیش از هر کاری دوست دارم با دیگران در مورد آفریدگارمان صحبت کنم.‏ برای همین به خدمت موعظه و آموزش کتاب مقدّس ادامه می‌دهم.‏ گاهی تأسف می‌خورم که به دلیل کمبود سلامت قادر نیستم بیشتر خدمت کنم.‏ ولی می‌دانم که یَهُوَه از محدودیت‌هایم آگاه است و مرا دوست دارد و برای آنچه انجام می‌دهم ارزش قائل است.‏»‏

یَهُوَه را در معقولیت سرمشق قرار دهید

۱۸.‏ یک طریقی که والدین می‌توانند یَهُوَه را سرمشق قرار دهند کدام است؟‏

^۱۸ چگونه می‌توانیم یَهُوَه را در معقولیت سرمشق قرار دهیم؟‏ رفتار یَهُوَه را با لوط به یاد آورید.‏ یَهُوَه با وجود داشتن اختیارِ تام مهربانانه به لوط اجازه داد احساسش را بیان کند و تقاضای او را پذیرفت.‏ ای والدین!‏ آیا یَهُوَه را در این امر الگو قرار می‌دهید؟‏ آیا به تقاضای فرزندتان گوش می‌دهید و اگر جایز باشد به آن رضایت می‌دهید؟‏ در این رابطه،‏ در مجلّهٔ برج دیده‌بانی ۱ سپتامبر ۲۰۰۷ اشاره شده است که والدین می‌توانند هنگام تصمیم‌گیری در مورد برخی از مقرّرات خانه از فرزندان خود نظرخواهی کنند.‏ برای مثال،‏ پدر و مادری می‌خواهند تعیین کنند که فرزندانشان چه ساعتی در خانه باشند.‏ البته والدین حق دارند شخصاً ساعتی را تعیین کنند.‏ با این حال،‏ والدین مسیحی باید به نظرات فرزندانشان گوش دهند.‏ در برخی موارد والدین شاید جایز بدانند ساعت تعیین‌شده را در صورتی که اصول کتاب مقدّس زیر پا گذاشته نشود،‏ تغییر دهند.‏ هنگامی که والدین به نظرات فرزندانشان توجه می‌کنند،‏ فرزندان مقرّرات خانه را بهتر درک و آن را رعایت می‌کنند.‏

۱۹.‏ پیران مسیحی چگونه می‌توانند یَهُوَه را در معقولیت سرمشق قرار دهند؟‏

^۱۹ پیران مسیحی با در نظر گرفتن وضعیت هم‌ایمانانشان تلاش می‌کنند یَهُوَه را در معقولیت سرمشق قرار دهند.‏ به یاد آورید که یَهُوَه حتی برای قربانی‌های اسرائیلیان فقیر ارزش قائل بود.‏ به طور مشابه،‏ برخی از برادران و خواهرانمان به علّت بیماری یا کهولت ساعات کمی به خدمت موعظه می‌پردازند.‏ حال اگر این عزیزان دلسرد شوند چه کاری از دست پیران برمی‌آید؟‏ لازم است پیران مسیحی به آنان اطمینان دهند که یَهُوَه موقعیتشان را درک می‌کند و دوستشان دارد چون می‌داند بهترین خود را تقدیم می‌کنند.‏—‏مرق ۱۲:‏۴۱-‏۴۴‏.‏

۲۰.‏ معقولیت به چه مفهوم نیست؟‏ توضیح دهید.‏

^۲۰ البته نمی‌خواهیم معقولیت را برای راحت‌طلبی در خدمت به خدا بهانه کنیم،‏ یعنی در خدمت به خدا کوتاهی کنیم و بگوییم که معقولانه رفتار می‌کنیم.‏ ما باید در حمایت از پادشاهی خدا ‹سخت بکوشیم.‏› (‏لو ۱۳:‏۲۴‏)‏ در واقع باید در به‌کارگیری دو اصل،‏ تعادل به خرج دهیم.‏ از یک طرف،‏ باید از تلاشمان در خدمت به خدا دست نکشیم.‏ از طرفی دیگر،‏ باید به یاد داشته باشیم یَهُوَه از ما بیش از توانمان طلب نمی‌کند.‏ وقتی بهترین خود را به او تقدیم کنیم مطمئناً از ما خشنود می‌شود.‏ حقیقتاً خدمت به چنین خدای قدردان و معقولی بسیار شادی‌بخش است!‏ در مقالهٔ بعد دو صفت پرارزش دیگر یَهُوَه را مورد بررسی قرار می‌دهیم.‏—‏مز ۷۳:‏۲۸‏.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۳]‏

اسرائیلیان ترغیب می‌شدند یَهُوَه را در سخاوت سرمشق قرار دهند (‏ بند ۹ ملاحظه شود)‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۴]‏

‏«از مایملک خود خداوند را تکریم نما.‏» —‏امث ۳:‏۹ (‏ بند ۱۱ ملاحظه شود)‏

‏«هر کاری را از جان و دل .‏ .‏ .‏ انجام دهید.‏»—‏کول ۳:‏۲۳ (‏ بند ۱۷ ملاحظه شود)‏