Βιβλιομαντεία είναι το να ανοίγει κάποιος τη Γραφή σε τυχαίο σημείο πιστεύοντας ότι το πρώτο εδάφιο που θα δει θα του δώσει την αναγκαία βοήθεια. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν αναζητούν οιωνούς. Απεναντίας, μελετούν τη Γραφή για να έχουν ακριβή γνώση και θεϊκή καθοδήγηση.—15/12, σελίδα 3.

«Ο κόσμος» που θα παρέλθει είναι ο κόσμος των ανθρώπων οι οποίοι δεν ζουν σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. (1 Ιωάν. 2:17) Η γη και οι πιστοί άνθρωποι θα επιζήσουν.—1/1, σελίδες 5-7.

Μιλάει διαμέσου της πίστης. Μπορούμε να διδασκόμαστε από την πίστη του και να επιδιώκουμε να τη μιμούμαστε. Το παράδειγμά του εξακολουθεί να είναι ολοζώντανο σήμερα.—1/1, σελίδα 12.

Μερικοί από αυτούς είναι: η εργασία και η σταδιοδρομία μας, η ψυχαγωγία και η διασκέδαση που επιλέγουμε, η προσκόλληση σε αποκομμένο συγγενή, η ενασχόληση με τη σύγχρονη τεχνολογία, οι ανησυχίες για την υγεία μας, η εσφαλμένη άποψη για τα χρήματα και το να υπερεκτιμούμε τις απόψεις ή τη θέση μας.—15/1, σελίδες 12-21.

Ο Μωυσής, αντί να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του λόγω της εξουσίας του, βασιζόταν στον Θεό, όχι στις δικές του ικανότητες. Η δύναμη, η εξουσία ή οι φυσικές ικανότητες δεν πρέπει ποτέ να μας κάνουν να έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Απεναντίας, πρέπει να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά. (Παρ. 3:5, 6)—1/2, σελίδα 5.

Ένας περιορισμένος αριθμός—144.000—θα ζήσουν στον ουρανό. Οι περισσότεροι αναστημένοι, όμως, θα επανέλθουν σε ζωή στη γη, με την προοπτική να ζήσουν για πάντα εδώ.—1/3, σελίδα 6.

Ήταν πεισματικά στασιαστικοί και έπρεπε να αποβάλουν οτιδήποτε έκανε την καρδιά τους μη δεκτική—σκέψεις, επιθυμίες ή κίνητρα που συγκρούονταν με εκείνα του Θεού. (Ιερ. 5:23, 24)—15/3, σελίδες 9, 10.

Είχε σκοπό στη ζωή—το να κάνει το θέλημα του Θεού. Είχε έντονη αγάπη για τον Πατέρα του και αγαπούσε τους ανθρώπους. Ως εκ τούτου, ήξερε ότι είχε την αγάπη και την επιδοκιμασία του Πατέρα του. Αυτά είναι κλειδιά για μια ζωή με νόημα.—1/4, σελίδες 4, 5.

Περιλαμβάνει το Κυβερνών Σώμα, τις επιτροπές τμήματος, τους περιοδεύοντες επισκόπους, τα πρεσβυτέρια, τις εκκλησίες και τους Μάρτυρες ως άτομα.—15/4, σελίδα 29.

Ο Ιεχωβά δεν βρίσκει ευχαρίστηση στο θάνατο των πονηρών. (Ιεζ. 33:11) Οι πράξεις του στο παρελθόν δείχνουν ότι προειδοποιεί με αγάπη τους ανθρώπους προτού εκτελέσει κρίση. Αυτό μας δίνει ελπίδα ότι μπορούμε να επιζήσουμε από μελλοντικές κρίσεις.—1/5, σελίδες 5, 6.

Όχι. Άλλα αρχαία έθνη το έκαναν αυτό, αλλά όχι οι Ισραηλίτες. Τουλάχιστον στην περίοδο που καλύπτεται από τις Εβραϊκές Γραφές, θανάτωναν πρώτα τους κακοποιούς, λόγου χάρη με λιθοβολισμό. (Λευιτ. 20:2, 27) Κατόπιν, πιθανώς κρεμούσαν το πτώμα σε ξύλο ως προειδοποίηση για τους άλλους.—15/5, σελίδα 13.

Μολονότι οι άνθρωποι έχουν καταφέρει πολλά, δεν έχουν την ικανότητα να κατευθύνουν τα βήματά τους. (Ιερ. 10:23) Εφόσον ο Σατανάς ελέγχει τον κόσμο, οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να φέρουν ειρήνη. (1 Ιωάν. 5:19)—1/6, σελίδα 16.