Ոմանք Աստվածաշունչը բացում են պատահական էջի վրա՝ հավատալով, որ առաջին իսկ հանդիպած խոսքը կօգնի լուծելու իրենց խնդիրները։ Ճշմարիտ քրիստոնյաները սնահավատ չեն։ Փոխարենը՝ նրանք ուսումնասիրում են Աստվածաշունչը, որպեսզի ձեռք բերեն ճշգրիտ գիտելիքներ և առաջնորդություն ստանան Աստծուց (12/15, էջ 3)։

«Աշխարհը», որ պետք է անցնի, ոչ թե Երկիր մոլորակն է, այլ մարդկությունը, որը չի ապրում Աստծու կամքին ներդաշնակ (1 Հովհ. 2։17)։ Երկիրը և հավատարիմ մարդիկ չեն կործանվելու (1/1, էջ 5–7)։

Աբելը խոսում է հավատի միջոցով։ Նա զորեղ հավատ դրսևորեց և օրինակ թողեց մեզ։ Մենք կարող ենք սովորել նրանից ու ձգտել ընդօրինակել նրան (1/1, էջ 12)։

Դրանցից են՝ աշխատանքն ու կարիերան, ժամանցն ու զվարճությունը, ընկերակցությունից զրկված ընտանիքի անդամը, տեխնիկան, առողջությունը, փողը, վերաբերմունքը սեփական տեսակետին ու դիրքին (1/15, էջ 12–21)։

Մովսեսը չհպարտացավ, երբ իշխանություն ստացավ։ Նա վստահեց Աստծուն, ոչ թե իր ընդունակություններին ու տարիների փորձին։ Երբեք չպետք է թույլ տանք, որ մեր ունակությունները, հեղինակությունն ու իշխանությունը հպարտությամբ լցնեն մեզ։ Փոխարենը՝ պետք է վստահենք Եհովային (Առակ. 3։5, 6) (2/1, էջ 5)։

Սահմանափակ թվով մարդիկ՝ 144000 հոգի, ապրելու են երկնքում։ Մարդկանց մեծ մասը հարություն է առնելու երկրի վրա և հավիտյան ապրելու է դրախտային պայմաններում (3/1, էջ 6)։

Նրանք կամակոր էին և ըմբոստ, ինչի պատճառով նրանց սիրտը անընկալունակ էր դարձել։ Նրանք պետք է ազատվեին Աստծուն տհաճ մտածելակերպից, ցանկություններից և մղումներից (Երեմ. 5։23, 24) (3/15, էջ 9, 10)։

Հիսուսի կյանքի նպատակն էր Աստծու կամքը կատարելը։ Նա սիրում էր իր Հորը և մարդկանց։ Նաև գիտեր, որ Հայրը սիրում և հավանում է իրեն։ Սա է մարդու կյանքը իմաստով լցնում (4/1, էջ 4, 5)։

Կառավարիչ մարմինը, մասնաճյուղերի կոմիտեները, շրջանային վերակացուները, երեցների խորհուրդները, ժողովները և առանձին քարոզիչները (4/15, էջ 29)։

Աստված հաճույք չի ստանում ամբարշտի մահից (Եզեկ. 33։11)։ Նրա գործելակերպը ցույց է տալիս, որ նախքան դատաստանն իրագործելը նա այդ մասին զգուշացնում է մարդկանց։ Սա մեզ հույս է տալիս, որ կփրկվենք գալիք դատաստանից (5/1, էջ 5, 6)։

Ո՛չ։ Ուրիշ ազգեր այդպես էին անում, բայց ոչ իսրայելացիները։ Այն ժամանակներում, երբ գրվել են Եբրայերեն Գրությունները, հանցագործներին նախ սպանում էին, օրինակ, քարկոծելով (Ղևտ. 20։2, 27)։ Հետո նրա մարմինը կախում էին ցցից կամ ծառից՝ որպես նախազգուշացում մյուսների համար (5/15, էջ 13)։

Թեև մարդիկ մեծ ձեռքբերումների են հասել, նրանք ստեղծված չեն իրենց քայլերին ուղղություն տալու կարողությամբ (Երեմ. 10։23)։ Սատանան է ղեկավարում այս աշխարհը (1 Հովհ. 5։19)։ Այդ պատճառով մարդիկ ի զորու չեն խաղաղություն հաստատելու (6/1, էջ 16)։