1. Co — podobnie jak apostołów — bardzo nas ciekawi?

SŁUŻBA Jezusa na ziemi dobiegała końca. Jego uczniowie bardzo chcieli się dowiedzieć, co ich czeka w przyszłości. Dlatego na kilka dni przed jego śmiercią czterej apostołowie zapytali go o nadchodzące wydarzenia: „Kiedy to nastąpi i co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (Mat. 24:3; Marka 13:3). Odpowiadając, Jezus podał obszerne proroctwo, zanotowane w 24 i 25 rozdziale Ewangelii według Mateusza. W proroctwie tym przepowiedział wiele znamiennych wydarzeń. Jego słowa mają dla nas ogromne znaczenie, bo i my bardzo chcielibyśmy wiedzieć, co przyniesie przyszłość.

2. (a) Co od lat staramy się jak najlepiej pojąć? (b) Jakie trzy pytania rozważymy?

² Od lat słudzy Jehowy pilnie analizują proroctwo Jezusa o dniach ostatnich. Starają się jak najlepiej pojąć, w jakim okresie miały się spełnić jego słowa. Aby unaocznić, jak krystalizowało się nasze zrozumienie, rozważmy trzy pytania z kategorii „kiedy”: Kiedy zaczyna się „wielki ucisk”? Kiedy Jezus sądzi „owce” i „kozy”? Kiedy Jezus ‛przybywa’, inaczej mówiąc, ‛przychodzi’? (Mat. 24:21; 25:31-33).

3. Jakiego scenariusza wielkiego ucisku spodziewaliśmy się w przeszłości?

³ Dość długo uważaliśmy, że wielki ucisk zaczął się w roku 1914 wraz z wybuchem I wojny światowej i że ‛owe dni zostały skrócone’ przez Jehowę w roku 1918 — kiedy wojna się zakończyła — aby ostatek pomazańców miał możliwość zanieść dobrą nowinę wszystkim narodom (Mat. 24:21, 22). Po ukończeniu przez pomazańców tej działalności świat Szatana miał zostać unicestwiony. Sądziliśmy więc, że wielki ucisk będzie się składał z trzech faz: początku (w latach 1914-1918), przerwy (od roku 1918), a następnie finału w Armagedonie.

4. Zrozumienie jakiego faktu rozjaśniło inne kwestie dotyczące proroctwa Jezusa o dniach ostatnich?

 ⁴ Dalsza analiza proroctwa o dniach ostatnich uzmysłowiła nam, że jego część ma podwójne spełnienie (Mat. 24:4-22). Pierwotnie słowa te urzeczywistniły się w I wieku n.e. w Judei, ale miały się także urzeczywistnić w naszych czasach na skalę światową. To głębsze zrozumienie rozjaśniło również inne kwestie *.

5. (a) Jaki trudny okres rozpoczął się w roku 1914? (b) Jaki odpowiednik miał ten okres w I wieku n.e.?

⁵ Uzmysłowiliśmy sobie też, że pierwsza faza wielkiego ucisku nie rozpoczęła się w roku 1914. Skąd taki wniosek? Ponieważ według proroctw biblijnych wielki ucisk miał się zacząć nie od wojny między narodami, ale od ataku na religię fałszywą. Dlatego wydarzenia rozgrywające się od roku 1914 nie były początkiem wielkiego ucisku, lecz „początkiem dręczących boleści” (Mat. 24:8). Te „dręczące boleści” odpowiadają sytuacji, jaka panowała w Jerozolimie i całej Judei w latach 33-66 n.e.

6. Jakim wydarzeniem rozpocznie się wielki ucisk?

⁶ Co zatem będzie znakiem rozpoczęcia się wielkiego ucisku? Jezus przepowiedział: „Kiedy więc ujrzycie obrzydliwość, która sprowadza spustoszenie, jak powiedziano przez proroka Daniela, stojącą w miejscu świętym (niech czytelnik wykaże rozeznanie), niech potem ci w Judei zaczną uciekać w góry” (Mat. 24:15, 16). Słowa o ‛staniu w miejscu świętym’ spełniły się po raz pierwszy w roku 66, gdy armia rzymska („obrzydliwość”) zaatakowała Jerozolimę i tamtejszą świątynię (miejsce święte w oczach Żydów). Słowa te spełnią się na większą skalę, gdy Organizacja Narodów Zjednoczonych (współczesna „obrzydliwość”) zaatakuje chrześcijaństwo (które jest święte w oczach nominalnych chrześcijan) i resztę Babilonu Wielkiego. Ten sam atak jest opisany w Księdze Objawienia  17:16-18. Wydarzenie to będzie początkiem wielkiego ucisku.

7. (a) Jak ‛zostało wybawione ciało’ w I wieku? (b) Czego możemy się spodziewać w przyszłości?

⁷ Jezus przepowiedział też: „Owe dni zostaną skrócone”. Za pierwszym razem spełniło się to w roku 66, kiedy armia rzymska ‛skróciła’ swój atak. Wówczas namaszczeni chrześcijanie uciekli z Jerozolimy i Judei i ocalili życie — w ten sposób ‛zostało wybawione ciało’ (odczytaj Mateusza 24:22; Malach. 3:17). Czego więc możemy oczekiwać w nadchodzącym wielkim ucisku? Jehowa ‛skróci’ atak ONZ na religię fałszywą, by nie dopuścić do zgładzenia razem z nią religii prawdziwej. Dzięki temu lud Boży ‛zostanie wybawiony’.

8. (a) Jakie wydarzenia nastąpią po początkowej fazie wielkiego ucisku? (b) Najwyraźniej kiedy ostatni z grona 144 000 otrzyma nagrodę niebiańską? (Zobacz przypis).

 ⁸ A co ma nastąpić po początkowej fazie wielkiego ucisku? Z wypowiedzi Jezusa wynika, że zanim nadejdzie Armagedon, upłynie pewien okres. Jakie wydarzenia rozegrają się w czasie tej przerwy? Odpowiedź znajdujemy w Księdze Ezechiela 38:14-16 i w Ewangelii według Mateusza 24:29-31 (odczytaj) *. Potem będziemy świadkami Armagedonu — wydarzenia kończącego wielki ucisk i będącego odpowiednikiem zagłady Jerozolimy w roku 70 (Malach. 4:1). Nadchodzący wielki ucisk, łącznie ze swoim finałem w Armagedonie, okaże się czymś bezprecedensowym — czymś, czego „nie było od początku świata” (Mat. 24:21). Gdy się zakończy, nastanie Tysiącletnie Panowanie Chrystusa.

9. Jak na sług Jehowy wpływa proroctwo Jezusa o wielkim ucisku?

⁹ Proroctwo o wielkim ucisku bardzo nas umacnia. Dlaczego? Ponieważ utwierdza nas w przekonaniu, że niezależnie od przeciwności, jakim musielibyśmy stawić czoła, lud Jehowy jako grupa  wyjdzie cało z tej nawałnicy (Obj. 7:9, 14). A przede wszystkim cieszymy się, że w Armagedonie Jehowa wykaże słuszność swojego zwierzchnictwa i uświęci swoje wzniosłe imię (Ps. 83:18; Ezech. 38:23).

10. Jak dawniej rozumieliśmy przypowieść o sądzeniu owiec i kóz?

¹⁰ Powiedzmy teraz o tym, kiedy spełni się inna część proroctwa Jezusa — przypowieść o sądzeniu owiec i kóz (Mat. 25:31-46). W przeszłości uważaliśmy, że osądzanie, czy ludzie zaliczają się do owiec, czy do kóz, odbywa się przez cały okres dni ostatnich, od roku 1914. Wnioskowaliśmy, że ci, którzy odrzucają orędzie o Królestwie i umierają przed rozpoczęciem się wielkiego ucisku, umierają jako symboliczne kozy — bez nadziei na zmartwychwstanie.

11. Dlaczego sądzenie owiec i kóz nie mogło się zacząć w roku 1914?

¹¹ W połowie lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku w Strażnicy ponownie przeanalizowano słowa z Ewangelii według Mateusza 25:31: „Kiedy Syn Człowieczy przybędzie w swojej chwale, a wraz z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie”. Zwrócono uwagę na to, że w roku 1914 Jezus został Królem w Królestwie Bożym, ale nie ‛zasiadł na swym chwalebnym tronie’ jako Sędzia „wszystkich narodów” (Mat. 25:32; por. Dan. 7:13). Tymczasem przypowieść o owcach i kozach opisuje Jezusa głównie w roli Sędziego (odczytaj Mateusza 25:31-34, 41, 46). Skoro w roku 1914 Jezus nie działał jeszcze w charakterze Sędziego wszystkich narodów, to nie mogło się wtedy rozpocząć rozstrzyganie, czy poszczególne osoby zaliczają się do owiec, czy do kóz *. Kiedy więc Jezus do tego przystąpi?

12. (a) Kiedy po raz pierwszy Jezus wystąpi w roli Sędziego wszystkich narodów? (b) Jakie wydarzenia opisano w Mateusza 24:30, 31 oraz 25:31-33, 46?

 ¹² Proroctwo Jezusa o dniach ostatnich ujawnia, że po raz pierwszy wystąpi on w roli Sędziego wszystkich narodów po zagładzie religii fałszywej. Jak wspomnieliśmy w  akapicie 8, o niektórych rozgrywających się wtedy wydarzeniach czytamy w Ewangelii według Mateusza 24:30, 31. Gdy przeanalizujesz te wersety, dostrzeżesz podobieństwa między tą zapowiedzią Jezusa a jego przypowieścią o owcach i kozach. Na przykład: Syn Człowieczy przychodzi z chwałą i z aniołami; zebrane są wszystkie plemiona i narody; osoby uznane za owce ‛podnoszą głowy’, ponieważ czeka je „życie wieczne” *; osoby uznane za kozy ‛uderzają się, lamentując’, świadome, że czeka je „wieczne odcięcie” (Mat. 25:31-33, 46).

13. (a) Kiedy Jezus będzie rozsądzał, czy ktoś jest owcą, czy kozą? (b) Jak to zrozumienie wpływa na nasz stosunek do służby kaznodziejskiej?

¹³ Jaki wniosek płynie z tych rozważań? Jezus będzie sądził ludzi ze wszystkich narodów — uznając jednych za owce, a drugich za kozy — gdy przybędzie podczas wielkiego ucisku. Później, w Armagedonie, finale wielkiego ucisku, osoby przypominające kozy zostaną ‛odcięte’ na zawsze. Jak to zrozumienie wpływa na nasz stosunek do służby kaznodziejskiej? Pomaga nam dostrzec jej ogromną wagę. Dopóki nie rozpocznie się wielki ucisk, ludzie nadal mają czas zmienić sposób myślenia i zacząć chodzić „wąską drogą prowadzącą do życia” (Mat. 7:13, 14). Oczywiście już dziś mogą zdradzać usposobienie symbolicznych owiec lub kóz. Powinniśmy jednak pamiętać, że ostateczna decyzja, do której grupy należą, zapadnie podczas wielkiego ucisku. Mamy więc ważki powód, by wciąż jak  największej liczbie ludzi dawać szansę usłyszenia orędzia o Królestwie i zareagowania na nie.

14, 15. Które cztery wersety wspominają o przyszłym przybyciu Chrystusa w charakterze Sędziego?

¹⁴ Czy dalsza analiza proroctwa Jezusa ujawnia, że powinniśmy zrewidować nasze zrozumienie dotyczące czasu rozgrywania się innych ważnych wydarzeń? W znalezieniu odpowiedzi pomoże nam samo to proroctwo. Przyjrzyjmy mu się bliżej.

¹⁵ W części proroctwa zanotowanej w Ewangelii według Mateusza od 24:29 do 25:46 Jezus skupił się przede wszystkim na wydarzeniach rozgrywających się podczas obecnych dni ostatnich i nadciągającego wielkiego ucisku. We fragmencie tym ośmiokrotnie wspomniał o swoim ‛przyjściu’, inaczej mówiąc, ‛przybyciu’ *. Na temat wielkiego ucisku powiedział: „Ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach”. „Nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie”. „Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie”. A w przypowieści o owcach i kozach dodał: „Syn Człowieczy przybędzie w swojej chwale” (Mat. 24:30, 42, 44; 25:31). Każda z tych czterech wzmianek odnosi się do przyszłego przybycia Chrystusa w charakterze Sędziego. Gdzie w proroctwie Jezusa znajdują się pozostałe cztery wzmianki?

16. Które jeszcze wersety mówią o przyjściu Jezusa?

¹⁶ O niewolniku wiernym i roztropnym Jezus powiedział: „Szczęśliwy ów niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, zastanie go tak czyniącego!”. W przypowieści o dziewicach rzekł: „Gdy one poszły kupić [oliwę], oblubieniec przybył”. Z kolei w przypowieści o talentach wspomniał: „Po długim czasie pan tych niewolników przyszedł”. W tej samej przypowieści ów pan mówi: „Przybywszy, odebrałbym z odsetkami to, co moje” (Mat. 24:46; 25:10, 19, 27). Do jakiego czasu odnoszą się te cztery wzmianki o przyjściu Jezusa?

17. Jak do tej pory tłumaczyliśmy wzmiankę o ‛przybyciu’ zanotowaną w Mateusza 24:46?

¹⁷ W przeszłości na łamach naszych publikacji wyrażaliśmy pogląd, że te cztery  ostatnie wzmianki odnoszą się do przybycia (przyjścia) Jezusa w roku 1918. Weźmy pod uwagę na przykład jego wypowiedź dotyczącą „niewolnika wiernego i roztropnego” (odczytaj Mateusza 24:45-47). Do tej pory rozumieliśmy, że ‛przybycie’, o którym mówi werset 46, dotyczy przyjścia Jezusa w celu skontrolowania duchowego stanu pomazańców w roku 1918, i że ustanowienie niewolnika nad całym mieniem Pana dokonało się w roku 1919 (Malach. 3:1). Niemniej głębsza analiza wskazuje, że powinniśmy zrewidować swoje zrozumienie dotyczące czasu spełniania się pewnych elementów proroctwa Jezusa. Dlaczego?

18. Do jakiego wniosku na temat przybycia Jezusa prowadzi całościowe rozpatrzenie jego proroctwa?

¹⁸ W wersetach poprzedzających wypowiedź z Ewangelii według Mateusza 24:46 wszystkie wzmianki o przyjściu Jezusa odnoszą się do czasu, gdy przybędzie on ogłosić i wykonać wyrok sądowy w trakcie wielkiego ucisku (Mat. 24:30, 42, 44). Ponadto, jak wyjaśniliśmy w  akapicie 12, ‛przybycie’ Jezusa, o którym mowa w Ewangelii według Mateusza 25:31, dotyczy tego samego przyszłego czasu sądu. Logiczny jest więc wniosek, że gdy zgodnie z Ewangelią według Mateusza 24:46, 47 Jezus przybywa, by ustanowić niewolnika nad całym swoim mieniem, również chodzi tu o jego przyszłe przybycie, podczas wielkiego ucisku *. A zatem całościowe rozpatrzenie proroctwa Jezusa wyraźnie wskazuje, że osiem powyższych wzmianek o jego przyjściu dotyczy przyszłego sądu w wielkim ucisku.

19. Jakie zrewidowane zrozumienie omówiliśmy i jakie kwestie wyjaśnimy w następnych artykułach?

¹⁹ Powtórzmy, czego się dowiedzieliśmy. Na początku artykułu postawiliśmy trzy pytania z kategorii „kiedy”. Najpierw przypomnieliśmy, że wielki ucisk nie zaczął się w roku 1914, ale rozpocznie się w przyszłości atakiem ONZ na Babilon Wielki. Następnie wyjaśniliśmy, skąd wiadomo, że sądzenie owiec i kóz nie rozpoczęło się w roku 1914, lecz odbędzie się podczas wielkiego ucisku. Na koniec przeanalizowaliśmy, co przemawia za tym, że Jezus nie przybył ustanowić wiernego niewolnika nad całym swoim mieniem w roku 1919, ale że zrobi to w trakcie wielkiego ucisku. A zatem wszystkie trzy omawiane pytania dotyczą tego samego okresu — wielkiego ucisku — który jest jeszcze kwestią przyszłości. Jak to zrewidowane spojrzenie wpływa na nasze zrozumienie dalszych szczegółów przykładu o wiernym niewolniku? I jak wpływa na nasze zrozumienie innych przypowieści (przykładów) Jezusa, które spełniają się w obecnych czasach końca? Te ważne kwestie omówimy w następnych artykułach.