سؤالات خوانندگان

چرا عیسی قبل از رستاخیز ایلعازَر مطابق با یوحنا ۱۱:‏۳۵ بگریست؟‏

▪ وقتی عزیزی می‌میرد طبیعتاً گریه و زاری می‌کنیم چون دلمان برایش تنگ می‌شود.‏ عیسی،‏ ایلعازَر را دوست داشت اما برای مرگ او نگریست.‏ دلیل گریهٔ عیسی مطابق با گزارش یوحنا این بود که می‌خواست با سوگواران دلسوزی کند.‏—‏یو ۱۱:‏۳۶‏.‏

وقتی عیسی شنید که ایلعازَر بیمار است برای شفای او به بسترش نشتافت.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «چون [عیسی] شنید که ایلعازَر بیمار است،‏ دو روز دیگر در جایی که بود،‏ ماند.‏» (‏یو ۱۱:‏۶‏)‏ چرا عیسی تأخیر کرد؟‏ او از این کار هدفی داشت.‏ عیسی گفت:‏ «این بیماری با مرگ پایان نمی‌پذیرد،‏ بلکه برای تجلیل خداست،‏ تا پسر خدا به‌واسطهٔ آن جلال یابد.‏» (‏یو ۱۱:‏۴‏)‏ بلی،‏ بیماری الیعازر به مرگ طولانی مدت منجر نمی‌شد.‏ عیسی قصد داشت از مرگ ایلعازَر ‹برای تجلیل خدا› استفاده کند.‏ چگونه؟‏ با رستاخیز دادن دوست عزیزش از قبر.‏

در همان زمان،‏ عیسی در مورد وضعیت مرگ با شاگردانش صحبت کرد و آن را به خواب تشبیه نمود.‏ از این رو،‏ عیسی گفت:‏ «می‌روم تا [ایلعازَر را] بیدارش کنم.‏» (‏یو ۱۱:‏۱۱‏)‏ برای عیسی رستاخیز دادن ایلعازَر از مرگ به مانند این بود که پدری فرزندش را از خواب بیدار کند.‏ پس دلیلی نداشت که از مرگ ایلعازَر غمگین باشد.‏

پس چه چیزی اشک عیسی را سرازیر ساخت؟‏ کتاب مقدّس پاسخ این سؤال را به ما می‌دهد.‏ وقتی عیسی،‏ خواهر ایلعازَر یعنی مریم و دیگران را دید که زاری می‌کنند «در روح برآشفت و سخت منقلب گشت.‏» عیسی با دیدن غم و اندوه آنان دلش سوخت و «در روح برآشفت.‏» از این رو،‏ «اشک از چشمان عیسی سرازیر شد.‏» بلی،‏ عیسی از دیدن اندوه شدید دوستانش بسیار غمگین شده بود.‏—‏یو ۱۱:‏۳۳،‏ ۳۵‏.‏

این گزارش کتاب مقدّس نشان می‌دهد که عیسی قدرت و توانایی دارد که عزیزانمان را به زودی در دنیای جدید از خواب مرگ رستاخیز دهد.‏ همچنین به ما کمک می‌کند درک کنیم که عیسی همدرد کسانی است که عزیزشان را در مرگ از دست داده‌اند.‏ درس دیگر این است که ما باید با عزاداران همدردی کنیم.‏

عیسی آنجا بود تا ایلعازَر را رستاخیز دهد.‏ با این حال،‏ اشک از چشمانش سرازیر شد زیرا به دوستانش مهر می‌ورزید و همدرد آنان بود.‏ به طور مشابه دلسوزی باید ما را برانگیزاند تا «با کسانی که گریانند» بگرییم.‏ (‏روم ۱۲:‏۱۵‏)‏ ابراز غم و اندوه نشان بی‌ایمانی به رستاخیز نیست.‏ عیسی با آن که می‌دانست ایلعازَر را رستاخیز می‌دهد اشک ریخت و الگویی نیکو از همدردی با سوگواران از خود برای ما به جا گذاشت.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۲]‏