«ما به هیچ توافقی نرسیدیم که آیا می‌توانیم نام خدا را حتی به زبان بیاوریم و اگر هم بخواهیم آن را به زبان آوریم،‏ آن نام چیست.‏»—‏پروفسور دیوید کانینگهم،‏ از فصل‌نامهٔ «مطالعات الٰهیات.‏»‏ *

خدا گفته است:‏ «من یَهُوَه هستم و اسم من همین است.‏» (‏اِشَعْیا ۴۲:‏۸‏)‏ «یَهُوَه» نامی عبری است و به این معناست که «او تمام مقاصدش را عملی می‌کند.‏»‏

یَهُوَه می‌خواهد که نام او را بکار گیریم.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «نام او را بخوانید و اَعمال او را در میان قوم‌ها اعلام کنید و ذکر نمایید که اسم او متعال می‌باشد.‏»—‏اِشَعْیا ۱۲:‏۴‏.‏

عیسی مسیح،‏ نام خدا را به زبان می‌آورد.‏ در دعایش به یَهُوَه،‏ چنین گفت:‏ «من نام تو را به آن‌ها [شاگردان عیسی] شناساندم و خواهم شناساند.‏» چرا عیسی نام خدا را به شاگردانش شناساند؟‏ او در ادامه گفت:‏ «تا محبتی که تو [خدا] به من داشته‌ای،‏ در آنها نیز باشد و من نیز در آنها باشم.‏»—‏یوحنا ۱۷:‏۲۶‏.‏

وآلتر لوُری محقق الٰهیات نوشت:‏ «کسی که نام خدا را نمی‌داند،‏ خدا را واقعاً به عنوان شخص نمی‌شناسد.‏ اگر خدا را فقط قدرتی بداند،‏ نمی‌تواند به او نزدیک شود.‏»‏

مردی به نام ویکتور هر هفته در مراسم کلیسا حضور می‌یافت،‏ اما حس می‌کرد که خدا را واقعاً نمی‌شناسد.‏ او می‌گوید:‏ «روزی متوجه شدم که اسم خدا،‏ یَهُوَه است.‏ این مثل آن بود که او رسماً به من معرفی شده است.‏ احساس می‌کردم که عاقبت با کسی که از او مطالب زیادی شنیده بودم آشنا می‌شوم.‏ پی بردم که او شخصیت و خصوصیاتی دارد و من به او نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوم.‏»‏

یَهُوَه نیز به انسان‌هایی که نام او را به بکار می‌گیرند نزدیک می‌شود.‏ او به ‹آنانی که اسم او را عزیز می‌دارند› چنین وعده داده است:‏ «بر ایشان ترحّم خواهم نمود،‏ چنانکه کسی بر پسرش که او را خدمت می‌کند ترحّم می‌نماید.‏» (‏مَلاکی ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ خدا همچنین به کسانی که نام او را می‌خوانند برکت می‌دهد.‏ کتاب مقدّس در این مورد می‌گوید:‏ ‹هر که نام یَهُوَه را بخواند نجات خواهد یافت.‏›—‏رومیان ۱۰:‏۱۳‏.‏