Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

attai padam | kadavulai anbillaadhavar pōla kaattum poigal

satthiyam ungalai vidudhalaiyaakkum

satthiyam ungalai vidudhalaiyaakkum

orunaal erusalēmil, thannudaiya appaa yegōvaavai patri yēsu pēsikkondirundhaar. (yōvaan 8:​12-30) adhēsamayam, andrirundha poimadha thalaivargaludaiya mugatthiraiyai kilitthaar. yēsu andraikku sonna vaartthaigal, namakku oru mukkiyamaana paadatthai sollikkodukkiradhu. adhu enna? kadavulai patri indraikku sollappadugira prabalamaana karutthugalai eppadi naam gavanamaaga aaraaichi seidhu paarkkalaam enbadhudhaan andha paadam. “nīngal eppōdhum en vaartthaigalai kadaippiditthaal nijamaagavē en sīshargalaaga iruppīrgal; satthiyatthai therindhukolvīrgal, satthiyam ungalai vidudhalaiyaakkum” endru yēsu sonnaar.​—yōvaan 8:​31, 32.

“en vaartthaigalai kadaippiditthaal” endru yēsu sonnapōdhu, indru madhangal sollikkodukkum vishayangal unmaiyaa alladhu poiyaa enbadhai gavanamaaga aaraaichi seidhu paarkka vēndum endru artthappadutthinaar. adhanaal, nīngal kadavulai patri ēdhaavadhu oru karutthai kēttaal, ‘indha karutthu yēsu sonna vaartthaiyōdum, baibililirukkum matra vasanangalōdum otthuppōgiradhaa?’ endru ungalaiyē kēttukkollungal. appōsthalan pavul pēsikkondirukkumpōdhu angirundha makkal, “avaiyellaam [avargal katrukkonda vishayangal ellaam] saridhaanaa endru dhinamum vēdhavasanangalai gavanamaaga aaraaindhu paartthaargal.” ivargalai pōldhaan naamum seiya vēndum.​—appōsthalar 17:11.

indha thodar katturaiyil vandha mudhal katturaiyil maarkō, rōsaa, rēmand aagiyavargalin anubavatthai paartthōm. ivargal yegōvaavin saatchigaludan baibilai paditthu thangaludaiya nambikkaigalai patri gavanamaaga aaraaichi seidhu paartthirukkiraargal. avargal katrukkonda paadangal ennenna? ippōdhu paarkkalaam.

maarkō: “naanum en manaiviyum kētta ovvoru kēlvikkum engalukku baibil padippu edutthavaru baibilla irundhu badhil sonnaaru. adhanaala, yegōvaamēla irundha anbu valara aarambichudhu. kanavan manaiviyaa naanga rendu pērum romba nerukkamaa aanōm!”

rōsaa: “baibilnaalē manushangalōda karutthugala vachu kadavula patthi vilakkura oru thatthuva butthagamnu aarambatthula nenachēn. aanaa, pōga pōga ennōda kēlvigalukku baibilla irundhu badhilgala kandupidichēn. ippō yegōvaa enakku oru nijamaana nabaraa theriyuraaru. naan avara mulusaa namburēn.”

rēmand: “ungala patthi therinjukka udhavi seinganu kadavulkitta jebam pannēn. sīkkiratthilayē en kanavarum naanum baibila padikka aarambichōm. kadaisiyaa yegōvaava patthina unmaigalayum katthukkittōm! kadavul unmaiyilayē eppadippattavarnu naanga therinjukittappō romba sandhōshappattōm.”

baibil verumanē kadavulai patri sollappattirukkum poigalai mattum vettavelichamaakkavillai. avaridam ulla arumaiyaana gunangalai patriyum thelivaaga vilakkugiradhu. baibil kadavuludaiya sakthiyin udhaviyōdu eludhappatta butthagam. adhanaaldhaan, ”kadavul namakku dhayavudan velippadutthiyirukkira vishayangalai nammaal therindhukolla mudigiradhu.” (1 korindhiyar 2:12) kadavulai patriyum avar namakkaaga seidhirukkum vishayangalai patriyum nammudaiya edhirkaalatthai patriyum ungalukku sila kēlvigal irukkalaam. adhai patri baibil enna solgiradhu endru nīngal ēn therindhukolla kūdaadhu? idhupōndra sila kēlvikkaana badhilgalai jw.org vebsaittil, “baibil pōdhanaigal > baibil kēlvigalukkaana badhilgal” endra thalaippukku kīl paarkkalaam. alladhu, andha vebsaittil baibil padippukku vinnappikkalaam, illaiyendraal, yegōvaavin saatchi oruvaridam baibil padippai patri kētkalaam. ippadi seiyumpōdhu, nīngal ninaitthadhaivida ungalaal kadavulmīdhu adhiga anbu kaatta mudiyum enbadhai nīngal purindhukolvīrgal.