‏«برای دعا هوشیار باشید»‏

‏«خرداندیش و برای دعا هوشیار باشید.‏»—‏۱پطر ۴:‏۷‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏.‏

پاسخ به سؤالات مرور:‏

چه نوع دعاهایی را باید به کار بریم؟‏

چرا مسیحیان باید پیوسته دعا کنند؟‏

دعا برای دیگران چه فوایدی دارد؟‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چرا حیاتی است که «برای دعا هوشیار» باشیم؟‏ ب)‏ چه سؤالاتی در رابطه با دعا باید از خود پرسید؟‏

مردی که سابقاً شب‌کار بود،‏ می‌گوید:‏ «سخت‌ترین زمان بیداری،‏ درست قبل از طلوع خورشید است.‏» مطمئناً آنانی که مجبورند شب‌ها بیدار بمانند این گفته را تصدیق می‌کنند.‏ امروزه مسیحیان نیز با مشکلی مشابه روبرو می‌باشند زیرا که شبِ طولانی دنیای شیطان به اوج تاریکی خود رسیده است.‏ (‏روم ۱۳:‏۱۲‏)‏ در این نقطه از زمان،‏ بسیار خطرناک است که به خواب رویم!‏ پس ضروری است «خرداندیش» باشیم و به این توصیهٔ کتاب مقدّس توجه کنیم:‏ «برای دعا هوشیار باشید.‏»—‏۱پطر ۴:‏۷‏.‏

^۲ عاقلانه است که با توجه به موقعیت زمان از خود چنین سؤال کنیم:‏ ‹آیا در دعا کردن هوشیارم؟‏ آیا پیوسته دعا می‌کنم و انواع دعاها را به کار می‌برم؟‏ آیا عادت دارم که برای دیگران دعا کنم یا دعاهایم فقط در رابطه با نیازها و خواسته‌های شخصی است؟‏ آیا ارتباط دعا و نجات را درک کرده‌ام؟‏›‏

انواع دعا را به کار برید

۳.‏ انواع دعا را نام برید.‏

^۳ پولُس رسول در نامه‌اش به اِفِسُسیان به «همه نوع دعا» اشاره کرد.‏ (‏افس ۶:‏۱۸‏)‏ ممکن است اغلب در دعا برای نیازهایمان یا غلبه بر موانع از یَهُوَه استدعا کنیم.‏ ‹شنوندهٔ دعا› مهربانانه به تقاضای ما گوش می‌دهد.‏ (‏مز ۶۵:‏۲‏)‏ با این حال،‏ باید به انواع دیگر دعا نیز توجهی خاص داشته باشیم.‏ این دعاها شامل حمد،‏ شکرگزاری و استغاثه می‌شود.‏

۴.‏ چرا ضروری است که یَهُوَه را در دعاهایمان حمد گوییم؟‏

^۴ دلایلی بسیار وجود دارد که یَهُوَه را در دعا حمد گوییم.‏ برای مثال،‏ با فکر کردن به «کارهای عظیم» خدا و «کثرت عظمتش» برانگیخته می‌شویم،‏ او را حمد گوییم.‏ ‏(‏مزمور ۱۵۰:‏ ۱-‏۶ خوانده شود.‏‏)‏ شش آیهٔ مزمور ۱۵۰ ما را ۱۳ بار به ستایش و حمد یَهُوَه ترغیب می‌کند.‏ مزمورنویسی دیگر،‏ یَهُوَه را با تکریم،‏ چنین می‌سراید:‏ «هر روز تو را هفت مرتبه تسبیح [یا حمد] می‌خوانم،‏ برای داوری‌های عدالت تو.‏» (‏مز ۱۱۹:‏۱۶۴‏)‏ یَهُوَه سزاوار حمد و ستایش ماست.‏ پس ضروری است که او را ‹هر روز هفت مرتبه› یعنی بارها حمد گوییم.‏

۵.‏ شکرگزاری در دعا چگونه از ما محافظت می‌کند؟‏

^۵ شکرگزاری نیز نوعی مهم از دعاست.‏ پولُس،‏ مسیحیان شهر فیلیپی را چنین ترغیب کرد:‏ «برای هیچ چیز نگران نباشید،‏ بلکه در هر چیز با دعا و استغاثه،‏ همراه با شکرگزاری،‏ درخواستهای خود را به خدا ابراز کنید.‏» (‏فیلیپ ۴:‏۶‏)‏ شکرگزاریِ صمیمانه در دعا برایمان حفاظی است.‏ به ویژه که در این ایّام آخر اطراف ما را انسان‌های «ناسپاس» فرا گرفته است.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱،‏ ۲‏)‏ روحیهٔ ناشکری بر این دنیا تسلّط یافته است و اگر احتیاط نکنیم،‏ این روحیه در ما نیز رخنه می‌کند.‏ شکرگزاری در دعا باعث می‌شود که خرسند و راضی بمانیم و از زندگی خود «گله‌مند و عیب‌جو» نباشیم.‏ (‏یهو ۱۶‏)‏ به علاوه،‏ وقتی سر خانواده با اعضای خانواده در دعا شکرگزاری می‌کند،‏ روحیهٔ شکرگزاری را در همسر و فرزندانش ترویج می‌دهد.‏

۶،‏ ۷.‏ استغاثه چیست و در رابطه با چه موضوعاتی می‌توانیم به یَهُوَه استغاثه کنیم؟‏

^۶ استغاثه دعایی است که شخص با تمام وجود از خدا التماس می‌کند.‏ در رابطه با چه موضوعاتی می‌توانیم به یَهُوَه استغاثه کنیم؟‏ طبیعتاً تحت زجر و آزار یا مبتلا شدن به بیماری‌ای وخیم دعاهایمان به دعای استغاثه تبدیل می‌شود.‏ آیا فقط در چنین مواقعی باید در دعا به یَهُوَه استغاثه کرد؟‏

^۷ به آنچه عیسی در دعای نمونه در رابطه با نام،‏ پادشاهی و ارادهٔ خدا گفت،‏ توجه کنید.‏ ‏(‏مَتّی ۶:‏۹،‏ ۱۰ خوانده شود.‏‏)‏ امروزه،‏ شرارت تمام دنیا را فرا گرفته است و حکومت‌ها قادر نیستند حتی نیازهای اساسی تابعانشان را برآورده سازند.‏ پس باید برای تقدّس نام پدر آسمانی‌مان و پاک شدن زمین از حکومت شیطان دعا کنیم.‏ همچنین زمان آن است که به یَهُوَه استغاثه کنیم تا اراده‌اش چنان که در آسمان انجام می‌شود بر زمین نیز انجام شود.‏ پس بیایید در دعا هوشیار باشیم و انواع دعا را به کار بریم.‏

‏‹پیوسته دعا کنید›‏

۸،‏ ۹.‏ چرا نباید پِطرُس و دیگر رسولان را سریع قضاوت کرد؟‏

^۸ پِطرُس رسول مسیحیان را ترغیب کرد که «برای دعا هوشیار» باشند.‏ او حداقل یک بار در این رابطه لغزش خورده بود.‏ پِطرُس یکی از شاگردانی بود که حین دعای عیسی در باغ جِتْسیمانی به خواب فرو رفته بود.‏ حتی پس از آن که عیسی به شاگردانش گفت:‏ «بیدار باشید و [«پیوسته،‏» دج‏] دعا کنید،‏» ایشان چنین نکردند.‏—‏مَتّی ۲۶:‏۴۰-‏۴۵ خوانده شود‏.‏

^۹ به جای آن که پِطرُس و دیگر رسولان را قضاوت کنیم،‏ باید به خاطر آوریم که روز سخت و طولانی‌ای را پشت سر گذاشته بودند.‏ آنان برای فراهم دیدن تدارکات جشن فِصَح به شدّت مشغول بودند و جشن را در عصرِ آن روز برگزار کردند.‏ سپس عیسی مراسم شام سَرور را پایه‌گذاری کرد و آن را نمونه قرار داد تا سالگرد مرگش را هر سال مطابق با آن برگزار کنند.‏ (‏۱قر ۱۱:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ آنان «پس از خواندن سرودی،‏ به سمت کوه زیتون به‌راه افتادند» و از کوچه‌های باریک اورشلیم تا آنجا راه رفتند.‏  ‏(‏مت ۲۶:‏۳۰،‏ ۳۶‏)‏ احتمالاً وقتی آنان به مقصدشان رسیدند از نیمهٔ شب گذشته بود.‏ اگر در آن شب در باغ جِتْسیمانی می‌بودیم،‏ ما نیز به احتمال زیاد به خواب می‌رفتیم!‏ عیسی به جای آن که رسولان را قضاوت کند،‏ مهربانانه گفت:‏ «روح مشتاق است،‏ امّا جسم ناتوان.‏»‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ پِطرُس از اتفاق باغ جِتْسیمانی چه درسی گرفت؟‏ ب)‏ از آنچه بر سر پِطرُس آمد چه درسی می‌گیریم؟‏

^۱۰ خاطرهٔ تلخ باغ جِتْسیمانی از ذهن پِطرُس فراموش نشد.‏ او از این که هوشیار نبود درسی تلخ گرفت.‏ عیسی قبل از آن به او گفته بود:‏ «امشب همهٔ شما به‌سبب من خواهید لغزید.‏» ولی پِطرُس چنین ادعا کرد:‏ «حتی اگر همه به‌سبب تو بلغزند،‏ من هرگز نخواهم لغزید.‏» عیسی در پاسخ گفت که پِطرُس سه بار او را انکار خواهد کرد.‏ اما سخن عیسی در او اثر نکرد و پِطرُس گفت:‏ «حتی اگر لازم باشد با تو بمیرم،‏ انکارت نخواهم کرد.‏» (‏مت ۲۶:‏۳۱-‏۳۵‏)‏ متأسفانه پِطرُس مطابق با پیشگویی عیسی لغزش خورد.‏ پِطرُس وقتی عیسی را بار سوم انکار کرد از شدّت ناراحتی «به تلخی بگریست.‏»—‏لو ۲۲:‏۶۰-‏۶۲‏.‏

^۱۱ پِطرُس مطمئناً از آنچه بر سرش آمد درس گرفت و آموخت که بیش از حد به خود اعتماد نکند.‏ از قرار معلوم دعا به پِطرُس در این رابطه کمک کرد.‏ بسیار قابل توجه است که پِطرُس به هم‌ایمانانش توصیه کرد که «برای دعا هوشیار» باشند.‏ آیا ما نیز به این توصیهٔ الهامی توجه می‌کنیم؟‏ به علاوه،‏ آیا «پیوسته دعا» می‌کنیم و بدین شکل نشان می‌دهیم که به یَهُوَه تکیه داریم؟‏ (‏مز ۷۸:‏۷‏)‏ بیایید توصیهٔ پولُس رسول را نیز مد نظر داشته باشیم که گفت:‏ «اگر گمان می‌کنید استوارید،‏ بهوش باشید که نیفتید!‏»—‏۱قر ۱۰:‏۱۲‏.‏

دعاهای نَحَمِیا مستجاب شد

۱۲.‏ نَحَمِیا چه نمونهٔ خوبی برای ما بجا گذاشت؟‏

^۱۲ حال نمونهٔ نَحَمِیا را بررسی می‌کنیم که در قرن پنجم ق.‏م.‏ در دربار اَرْتَحْشَستا (‏اردشیر درازدست)‏،‏ پادشاه پارس خدمت می‌کرد و ساقی پادشاه بود.‏ نَحَمِیا نمونه‌ای عالی از کسی است که با تمام وجود دعا کرد.‏ او ایّامی چند «به حضور خدای آسمان‌ها روزه گرفته،‏ دعا» نمود.‏ (‏نح ۱:‏۴‏)‏ وقتی اَرْتَحْشَستا از او پرسید که چرا اینقدر غمگین است،‏ «آنگاه [نَحَمِیا] نزد خدای آسمان‌ها دعا» کرد.‏ (‏نح ۲:‏۲-‏۴‏)‏ نتیجه چه شد؟‏ یَهُوَه دعاهای او را مستجاب  و امور را به نفع قومش هدایت کرد.‏ (‏نح ۲:‏۵،‏ ۶‏)‏ این موضوع حقیقتاً باعث تقویت ایمان نَحَمِیا شد!‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ چگونه می‌توانیم ایمانمان را در رویارویی با آزمایش‌ها قوی نگه داریم؟‏

^۱۳ پیوسته دعا کردن به ما کمک می‌کند که مانند نَحَمِیا ایمانمان را تقویت کنیم.‏ شیطان بی‌رحم است و اغلب زمانی به ما حمله می‌کند که ضعیف هستیم.‏ برای مثال،‏ بیماری یا افسردگی باعث می‌شود که احساس کنیم ساعات موعظه‌مان در دید خدا ناچیز است.‏ گاهی اوقات نیز افکارمان به دلیل وقایع گذشته باعث رنجشمان می‌شود.‏ شیطان می‌خواهد که ما احساس بی‌ارزشی کنیم.‏ حملات او اغلب طوری طراحی شده است که روحیه‌مان را خُرد و ایمانمان را ضعیف سازد.‏ ولی ما می‌توانیم ایمانمان را با ‹هوشیاری برای دعا› قوی نگه داریم.‏ بلی ‹سپر ایمان به ما کمک می‌کند تا بتوانیم همهٔ تیرهای آتشین آن شَرور را خاموش کنیم.‏›—‏افس ۶:‏۱۶‏.‏

^۱۴ اگر ‹در دعا هوشیار باشیم،‏› هنگام رویارویی با آزمایش‌های غیرمنتظره مصالحه نخواهیم کرد.‏ هنگام رویارویی با آزمایش‌ها و سختی‌ها،‏ نمونهٔ نَحَمِیا را به خاطر آورید و بلافاصله به خدا دعا کنید.‏ فقط با کمک یَهُوَه می‌توانیم با وسوسه‌ها مقابله و آزمایش‌های ایمان را تحمّل کنیم.‏

برای دیگران دعا کنید

۱۵.‏ در رابطه با دعا چه سؤالاتی باید از خود کنیم؟‏

^۱۵ عیسی برای پِطرُس دعا کرد تا ایمانش از بین نرود.‏ (‏لو ۲۲:‏۳۲‏)‏ یکی از مسیحیان وفادار در قرن اول به نام اِپافْراس،‏ عیسی را در این مورد نمونه قرار داد و برای برادرانش در کولُسی سخت  دعا کرد.‏ پولُس در مورد او نوشت:‏ «او همیشه با جدیّت برای شما دعا می‌کند و از خدا می‌خواهد که استوار و بالغ و کاملاً خاطرجمع باشید تا بتوانید ارادهٔ خدا را کاملاً اطاعت کنید.‏» (‏کول ۴:‏۱۲‏،‏ مژده برای عصر جدید‏)‏ به جاست که از خود چنین سؤال کنیم:‏ ‹آیا با جدّیت برای برادرانمان در سراسر جهان دعا می‌کنم؟‏ آیا در دعاهایم به هم‌ایمانانی اشاره می‌کنم که تحت فجایع طبیعی قرار گرفته‌اند؟‏ آیا مرتباً برای آنانی که در سازمان یَهُوَه مسئولیت‌های سنگین دارند دعا می‌کنم؟‏ آیا اخیراً برای آنانی که در جماعت با مشکلات روبرو می‌باشند دعا کرده‌ام؟‏›‏

۱۶.‏ آیا دعاهای ما برای دیگران مفید است؟‏ توضیح دهید.‏

^۱۶ دعاهای ما برای هم‌ایمانان حقیقتاً مفید است.‏ ‏(‏۲قُرِنتیان ۱:‏۱۱ از کتاب مقدّس به زبان دری خوانده شود.‏‏)‏ * البته تعداد متقاضیان و تکرار دعاها،‏ آن را مستجاب نمی‌سازد.‏ با این حال،‏ وقتی خادمان خدا متحدانه نگرانی‌شان را در بارهٔ موضوعی در دعا ابراز کنند یَهُوَه به آن توجه می‌کند.‏ بنابراین،‏ باید افتخار و مسئولیت دعا کردن را جدّی گیریم و در دعا برای دیگران کوشا باشیم.‏ محبت و نگرانی ما برای برادران و خواهرانمان باید در دعاهایمان نمایان شود چنان که در دعاهای اِپافْراس بود.‏ با انجام دادن این کار به شادی خود می‌افزاییم زیرا «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.‏»—‏اعما ۲۰:‏۳۵‏.‏

‏«نجات ما نزدیکتر شده است»‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ ‏‹هوشیاری در دعا› چه کمکی به ما می‌کند؟‏

^۱۷ پولُس قبل از اشاره به این که «شبْ رو به پایان است و روز نزدیک شده است،‏» گفت:‏ «شما با آگاهی از این که در چه زمانی به‌سر می‌برید،‏ چنین کنید.‏ زیرا هم‌اکنون ساعتِ آن رسیده است که از خواب بیدار شوید،‏ چرا که اکنون در مقایسه با زمانی که ایمان آوردیم،‏ نجات ما نزدیکتر شده است.‏» (‏روم ۱۳:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ بلی،‏ دنیای جدید موعود و نجاتمان بسیار نزدیک است.‏ پس نباید از لحاظ روحانی به خواب رویم و اجازه دهیم امور دنیا زمانی را که باید در دعا به یَهُوَه اختصاص دهیم از ما برباید.‏ به جای آن باید «برای دعا هوشیار» باشیم.‏ این کار به ما کمک می‌کند تا آمدن روز یَهُوَه به ‹زندگی مقدّس و خداپسندانه› مشغول باشیم.‏ (‏۲پطر ۳:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ بدین شکل نشان می‌دهیم که بیدار و هوشیاریم و ایمان داریم که نابودی دنیای شیطان بسیار نزدیک است.‏ پس بیایید «پیوسته دعا» کنیم.‏ (‏۱تسا ۵:‏۱۷‏)‏ همچنین مانند عیسی باید در پی خلوتگاهی برای دعا باشیم.‏ اگر برای دعاهای فردی به خوبی وقت بگذاریم،‏ به یَهُوَه نزدیک‌تر می‌شویم.‏ (‏یعقو ۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ و این حقیقتاً برکتی بزرگ است!‏

^۱۸ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «[مسیح] در ایام زندگی خود بر زمین،‏ با فریادهای بلند و اشکها به درگاه او که قادر به رهانیدنش از مرگ بود،‏ دعا و استغاثه کرد و به خاطر تسلیمش به خدا مستجاب شد.‏» (‏عبر ۵:‏۷‏)‏ عیسی تا پایان زندگی زمینی‌اش در دعا التماس و استغاثه کرد و به خدا وفادار ماند.‏ در نتیجه،‏ یَهُوَه پسر عزیزش را از مرگ رستاخیز و زندگی فناناپذیر را به او پاداش داد.‏ ما نیز در هر آزمایش و سختی می‌توانیم به پدر آسمانی‌مان وفادار بمانیم.‏ بلی،‏ ما می‌توانیم با ‹هوشیاری برای دعا› به پاداش حیات جاودان دست یابیم.‏

‏[پاورقی]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۵]‏

پِطرُس لغزش خورد؛‏ با این حال،‏ آموخت که «در دعا هوشیار» باشد (‏بندهای ۱۰،‏ ۱۱ ملاحظه شود)‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۶]‏

‏‹هوشیاری در دعا› ما را برای مقابله با مشکلات گوناگون یاری می‌دهد (‏بندهای ۱۳،‏ ۱۴ ملاحظه شود)‏