1. Γιατί ήταν καταδικασμένη να αποτύχει η συροϊσραηλιτική συνωμοσία;

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή μεταξύ του 762 Π.Κ.Χ. και του 759 Π.Κ.Χ., ο βασιλιάς του Ισραήλ και ο βασιλιάς της Συρίας κήρυξαν τον πόλεμο στο βασίλειο του Ιούδα. Ποιος ήταν ο στόχος τους; Να εισβάλουν στην Ιερουσαλήμ, να εκθρονίσουν τον Βασιλιά Άχαζ και να βάλουν στη θέση του κάποιον άλλον, πιθανώς κάποιον που δεν ήταν από τη γραμμή του Βασιλιά Δαβίδ. (Ησ. 7:5, 6) Ο βασιλιάς του Ισραήλ, όμως, δεν δικαιολογούνταν να κάνει τέτοιο λάθος. Όπως είχε αποφανθεί ο Ιεχωβά, στο θρόνο Του θα υπήρχε πάντα κάποιος απόγονος του Δαβίδ, και ο λόγος του Θεού δεν διαψεύδεται ποτέ.—Ιησ. Ναυή 23:14· 2 Σαμ. 7:16.

2-4. Εξηγήστε πώς εκπληρώθηκαν τα εδάφια Ησαΐας 7:14, 16 (α) τον όγδοο αιώνα Π.Κ.Χ. (β) τον πρώτο αιώνα Κ.Χ.

² Στην αρχή, φαινόταν ότι η συροϊσραηλιτική συμμαχία είχε το πάνω χέρι. Σε μία και μόνο μάχη, ο Άχαζ έχασε 120.000 γενναίους πολεμιστές! Σκοτώθηκε και ο “γιος του βασιλιά”, ο Μαασίας. (2 Χρον. 28:6, 7) Αλλά ο Ιεχωβά παρατηρούσε. Θυμόταν την υπόσχεση που είχε δώσει στον Δαβίδ. Έστειλε, λοιπόν, τον προφήτη Ησαΐα για να μεταδώσει ένα πολύ ενθαρρυντικό άγγελμα.

³ Ο Ησαΐας είπε: «Δείτε! Η κοπέλα θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο και θα καλέσει το όνομά του Εμμανουήλ. . . . Πριν το αγόρι μάθει να απορρίπτει το κακό και να εκλέγει το καλό, η γη των δύο βασιλιάδων για τους οποίους νιώθεις νοσηρό τρόμο [η Συρία και ο Ισραήλ] θα εγκαταλειφθεί». (Ησ. 7:14, 16) Συνήθως, το πρώτο τμήμα αυτής της προφητείας εφαρμόζεται—και ορθά—στη γέννηση του Μεσσία. (Ματθ. 1:23) Ωστόσο, εφόσον οι “δύο βασιλιάδες”, ο βασιλιάς της Συρίας και ο βασιλιάς του Ισραήλ, δεν αποτελούσαν πια απειλή για τον Ιούδα τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., η προφητεία σχετικά με τον Εμμανουήλ πρέπει να είχε μια αρχική εκπλήρωση στις ημέρες του Ησαΐα.

 ⁴ Λίγο καιρό αφότου ο Ησαΐας έκανε αυτή την αξιοσημείωτη δήλωση, η γυναίκα του έμεινε έγκυος και γέννησε έναν γιο που ονομάστηκε Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ. Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο «Εμμανουήλ» για τον οποίο έκανε λόγο ο Ησαΐας μπορεί να ήταν αυτό το παιδί. * Στους Βιβλικούς χρόνους, όταν γεννιόταν ένα βρέφος, μπορεί να του έδιναν κάποιο όνομα σε ανάμνηση ενός ξεχωριστού γεγονότος, αλλά στη συνέχεια οι γονείς και οι συγγενείς του μπορεί να το αποκαλούσαν με διαφορετικό όνομα. (2 Σαμ. 12:24, 25) Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι είχαν προσφωνήσει ποτέ τον Ιησού με το όνομα Εμμανουήλ.—Διαβάστε Ησαΐας 7:14· 8:3, 4.

5. Ποια ανόητη απόφαση πήρε ο Βασιλιάς Άχαζ;

⁵ Τον ίδιο καιρό που ο Ισραήλ και η Συρία εποφθαλμιούσαν τον Ιούδα, ένα άλλο έθνος, ιδιαίτερα πολεμοχαρές, είχε βλέψεις για την ίδια περιοχή. Ήταν η ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη της Ασσυρίας. Σύμφωνα με τα εδάφια Ησαΐας 8:3, 4, η Ασσυρία θα έπαιρνε «τα πλούτη της Δαμασκού» και «τα λάφυρα της Σαμάρειας» προτού επιτεθεί στο νότιο βασίλειο του Ιούδα. Ο άπιστος Άχαζ, αντί να εμπιστευτεί στα λόγια που είχε εξαγγείλει ο Θεός μέσω του Ησαΐα, σύναψε μια ολέθρια συμφωνία με τους Ασσυρίους, οι οποίοι τελικά επέβαλαν τον καταπιεστικό τους ζυγό στον Ιούδα. (2 Βασ. 16:7-10) Πόσο οικτρά απέτυχε ο Άχαζ ως ποιμένας του Ιούδα! Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: “Όταν πρέπει να πάρω σημαντικές αποφάσεις, εμπιστεύομαι στον Θεό ή σε ανθρώπους;”—Παρ. 3:5, 6.

6. Πώς διέφερε η βασιλεία του Εζεκία από τη βασιλεία του Άχαζ;

⁶ Ο Άχαζ πέθανε το 746 Π.Κ.Χ., και ο γιος του ο Εζεκίας κληρονόμησε το οικονομικά εξαθλιωμένο και πνευματικά χρεοκοπημένο βασίλειο του Ιούδα. Ποια θα ήταν η προτεραιότητα αυτού του νεαρού βασιλιά; Μήπως να ανορθώσει την εξασθενημένη οικονομία του Ιούδα; Όχι. Ο Εζεκίας ήταν πνευματικός άνθρωπος, άξιος ποιμένας για το έθνος του. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να επανεδραιώσει την αγνή λατρεία και να ενισχύσει την κλονισμένη σχέση του παραστρατημένου έθνους με τον Ιεχωβά. Όταν κατάλαβε ποιο ήταν το θέλημα του Θεού για εκείνον, ενήργησε αποφασιστικά. Τι υπέροχο παράδειγμα για εμάς!—2 Χρον. 29:1-19.

7. Γιατί είχε μεγάλη αξία για τους Λευίτες η διαβεβαίωση του καινούριου βασιλιά;

⁷ Οι Λευίτες θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο σε αυτό το σημαντικό έργο αποκατάστασης της αγνής λατρείας. Έτσι λοιπόν, ο Εζεκίας συναντήθηκε μαζί τους για να τους διαβεβαιώσει ότι ήταν στο πλευρό τους. Φανταστείτε εκείνους τους πιστούς Λευίτες, με δάκρυα χαράς στα πρόσωπά τους, να ακούν το βασιλιά τους να λέει: «Εσάς έχει εκλέξει ο Ιεχωβά να στέκεστε ενώπιόν του για να τον διακονείτε». (2 Χρον. 29:11) Πράγματι, οι Λευίτες είχαν την ξεκάθαρη εντολή να προάγουν την αγνή λατρεία!

8. Ποιες επιπρόσθετες ενέργειες έκανε ο Εζεκίας για να ανορθώσει την πνευματικότητα του έθνους, και με ποιο αποτέλεσμα;

⁸ Ο Εζεκίας προσκάλεσε όλο τον Ιούδα και τον Ισραήλ σε έναν μεγαλειώδη εορτασμό του Πάσχα, τον οποίο ακολούθησε η εφταήμερη Γιορτή των Άζυμων Άρτων. Ο λαός ευχαριστήθηκε τόσο πολύ ώστε η γιορτή συνεχίστηκε άλλες εφτά ημέρες. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Έγινε μεγάλη χαρά στην Ιερουσαλήμ, γιατί από τις ημέρες του Σολομώντα, του γιου του Δαβίδ, του βασιλιά του Ισραήλ, δεν είχε γίνει κάτι σαν αυτό στην Ιερουσαλήμ». (2 Χρον. 30:25, 26) Τι ώθηση έδωσε σε όλο το λαό εκείνο το πνευματικό συμπόσιο! Το εδάφιο 2 Χρονικών 31:1 μας λέει: «Όταν τα τελείωσαν όλα αυτά, . . . έσπασαν τις ιερές στήλες και έκοψαν τους ιερούς στύλους και γκρέμισαν τους υψηλούς τόπους και  τα θυσιαστήρια». Με δυναμικό τρόπο, λοιπόν, ο Ιούδας άρχισε να επιστρέφει στον Ιεχωβά. Ενόψει των όσων επρόκειτο να συμβούν, αυτός ο πνευματικός καθαρισμός ήταν εξαιρετικά σημαντικός.

9. (α) Πώς ανατράπηκαν τα σχέδια του Ισραήλ; (β) Ποια επιτυχία είχε αρχικά η εκστρατεία του Σενναχειρείμ στον Ιούδα;

⁹ Επαληθεύοντας τα λόγια του Ησαΐα, οι Ασσύριοι κατέκτησαν το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ και εξόρισαν τους κατοίκους του, ανατρέποντας έτσι τα σχέδια του Ισραήλ να βάλει έναν σφετεριστή στο θρόνο του Δαβίδ. Αλλά ποια ήταν τα δικά τους σχέδια; Οι Ασσύριοι έστρεψαν τώρα το βλέμμα τους στον Ιούδα. «Το δέκατο τέταρτο έτος του Βασιλιά Εζεκία, ο Σενναχειρείμ, ο βασιλιάς της Ασσυρίας, ανέβηκε εναντίον όλων των οχυρωμένων πόλεων του Ιούδα και τις κατέλαβε». Αναφέρεται ότι ο Σενναχειρείμ κατέκτησε 46 ιουδαϊκές πόλεις. Φανταστείτε πώς θα νιώθατε αν ζούσατε στην Ιερουσαλήμ εκείνον τον καιρό. Η μία μετά την άλλη, οι πόλεις του Ιούδα λύγιζαν μπροστά στην ορμή των ασσυριακών στρατευμάτων!—2 Βασ. 18:13.

10. Γιατί μπορεί να είχαν ενθαρρύνει τον Εζεκία τα λόγια των εδαφίων Μιχαίας 5:5, 6;

¹⁰ Φυσικά, ο Εζεκίας είχε συναίσθηση του κινδύνου που πλησίαζε, αλλά αντί να ζητήσει πανικόβλητος τη βοήθεια κάποιου ειδωλολατρικού έθνους, όπως είχε κάνει ο αποστάτης πατέρας του, ο Άχαζ, εμπιστεύτηκε στον Ιεχωβά. (2 Χρον. 28:20, 21) Ίσως γνώριζε τα λόγια του προφήτη Μιχαία, ενός συγχρόνου του ο οποίος είχε προείπει: «Όσο για τον Ασσύριο, . . . εμείς θα εγείρουμε εναντίον του εφτά ποιμένες, ναι, οχτώ ηγεμόνες ανάμεσα από τους ανθρώπους. Και θα ποιμάνουν τη γη της Ασσυρίας με σπαθί». (Μιχ. 5:5, 6) Αυτά τα θεόπνευστα λόγια θα είχαν σίγουρα ενθαρρύνει τον Εζεκία, διότι δείχνουν ότι θα εγειρόταν εναντίον των Ασσυρίων ένας ιδιαίτερα ασυνήθιστος στρατός και ότι τελικά εκείνοι οι εχθρικοί εισβολείς θα κατατροπώνονταν.

11. Πότε θα είχε την κύρια εκπλήρωσή της η προφητεία για τους εφτά ποιμένες και τους οχτώ ηγεμόνες;

¹¹ Η προφητεία για τους εφτά ποιμένες και τους οχτώ ηγεμόνες (“άρχοντες”, Μετάφραση του Βάμβα) θα είχε την κύρια, δηλαδή την πιο σημαντική, εκπλήρωσή της πολύ καιρό μετά τη γέννηση του Ιησού, του “άρχοντα στον Ισραήλ, του οποίου η αρχή είναι από παλιούς καιρούς”. (Διαβάστε Μιχαίας 5:1, 2) Αυτό θα συνέβαινε όταν ένας σύγχρονος “Ασσύριος” θα απειλούσε  την ίδια την ύπαρξη των υπηρετών του Ιεχωβά. Ποιες δυνάμεις θα παρατάξει ο Ιεχωβά, μέσω του ενθρονισμένου πλέον Γιου του, για να νικήσει αυτόν τον τρομερό εχθρό; Θα το δούμε στη συνέχεια του άρθρου. Αλλά πρώτα, ας εξετάσουμε τι μπορούμε να μάθουμε από τις ενέργειες που έκανε ο Εζεκίας μπροστά στην ασσυριακή απειλή.

12. Ποια βήματα έκαναν ο Εζεκίας και οι συνεργάτες του για να προστατέψουν το λαό του Θεού;

¹² Ο Ιεχωβά είναι πάντα πρόθυμος να κάνει για εμάς αυτό που δεν μπορούμε να καταφέρουμε μόνοι μας, αλλά αναμένει παράλληλα από εμάς να κάνουμε αυτό που μπορούμε. Ο Εζεκίας συμβουλεύτηκε «τους άρχοντές του και τους κραταιούς άντρες του» και αποφάσισαν μαζί να φράξουν «τα νερά των πηγών που βρίσκονταν έξω από την πόλη . . . Επίσης, [ο Εζεκίας] πήρε θάρρος και έχτισε όλο το γκρεμισμένο τείχος και ύψωσε πάνω του πύργους, και από έξω άλλο ένα τείχος, . . . και έφτιαξε άφθονα όπλα καθώς και ασπίδες». (2 Χρον. 32:3-5) Για να προστατέψει και να ποιμάνει το λαό Του εκείνη την περίοδο, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε αρκετούς γενναίους άντρες—τον Εζεκία, τους άρχοντές του, καθώς και τους πνευματικά ισχυρούς προφήτες.

13. Ποιο ήταν το σημαντικότερο βήμα που έκανε ο Εζεκίας για να προετοιμάσει το λαό ενόψει της επερχόμενης επίθεσης; Εξηγήστε.

¹³ Το επόμενο βήμα του Εζεκία είχε ακόμη μεγαλύτερη αξία από το φράξιμο των νερών ή την οχύρωση της πόλης. Ως στοχαστικός ποιμένας που ήταν, συγκέντρωσε το λαό και τους ενθάρρυνε πνευματικά με τα λόγια: «Μη φοβηθείτε ούτε να τρομοκρατηθείτε εξαιτίας του βασιλιά της Ασσυρίας . . . διότι περισσότεροι είναι μαζί μας παρά μαζί του. Μαζί του είναι βραχίονας σάρκινος, ενώ μαζί μας είναι ο Ιεχωβά ο Θεός μας για να μας βοηθάει και να διεξάγει τις μάχες μας». Πόσο ενίσχυσε την πίστη τους αυτή η υπενθύμιση—ο Ιεχωβά θα πολεμούσε για το λαό του! Όταν το άκουσαν αυτό, οι Ιουδαίοι “πήραν δύναμη από τα λόγια του Εζεκία, του βασιλιά του Ιούδα”. Προσέξτε ότι αυτό που εμψύχωσε το λαό ήταν «τα λόγια του Εζεκία». Εκείνος, οι άρχοντες και οι κραταιοί του άντρες, καθώς και οι προφήτες Μιχαίας και Ησαΐας, αποδείχτηκαν ικανοί ποιμένες, ακριβώς όπως είχε προείπει ο Ιεχωβά μέσω του προφήτη του.—2 Χρον. 32:7, 8· διαβάστε Μιχαίας 5:5, 6.

14. Ποιο ρόλο έπαιξε ο Ραβσάκης, και πώς αντέδρασε ο λαός;

¹⁴ Ο βασιλιάς της Ασσυρίας στρατοπέδευσε στη Λαχείς, νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ. Από εκεί, μέσω τριών απεσταλμένων, απαίτησε την παράδοση της πόλης. Ο εκπρόσωπός του, με τον επίσημο τίτλο Ραβσάκης, δοκίμασε διάφορες μεθόδους. Μιλώντας στην εβραϊκή, πρότρεψε το λαό να προδώσει το βασιλιά και να υποταχθεί στους Ασσυρίους, δίνοντας την ψεύτικη υπόσχεση ότι θα τους μετέφερε σε μια γη όπου θα απολάμβαναν άνετη ζωή. (Διαβάστε 2 Βασιλέων 18:31, 32) Στη συνέχεια, ο Ραβσάκης δήλωσε με στόμφο ότι, όπως οι θεοί των εθνών δεν κατάφεραν να προστατέψουν τους λάτρεις τους, έτσι και ο Ιεχωβά δεν θα κατάφερνε να σώσει τους Ιουδαίους από τα νύχια των Ασσυρίων. Ενεργώντας σοφά, ο λαός δεν απάντησε στη συκοφαντική προπαγάνδα, τακτική που ακολουθούν συχνά οι σημερινοί υπηρέτες του Ιεχωβά.—Διαβάστε 2 Βασιλέων 18:35, 36.

15. Τι χρειαζόταν να κάνουν οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, και πώς έσωσε ο Ιεχωβά την πόλη;

¹⁵ Όπως είναι φυσικό, ο Εζεκίας ένιωθε ταραγμένος. Αλλά αντί να ζητήσει βοήθεια από κάποια ξένη δύναμη, απευθύνθηκε στον Ησαΐα τον προφήτη. Εκείνος είπε στον Εζεκία: «[Ο Σενναχειρείμ] δεν θα μπει σε αυτή την πόλη ούτε θα τοξεύσει βέλος εκεί». (2 Βασ. 19:32) Το μόνο που χρειαζόταν να κάνουν οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ ήταν να παραμείνουν ακλόνητοι στη θέση τους. Ο Ιεχωβά θα πολεμούσε για τον Ιούδα. Και πόσο δυναμικά το έκανε αυτό! «Εκείνη τη νύχτα βγήκε ο άγγελος του Ιεχωβά και  πάταξε εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες στο στρατόπεδο των Ασσυρίων». (2 Βασ. 19:35) Ο Ιούδας σώθηκε, όχι από τις ενέργειες που έκανε ο Εζεκίας για να φράξει τις πηγές των νερών της πόλης ή να ανοικοδομήσει το τείχος της, αλλά από τη θεϊκή παρέμβαση.

16. Ποιοι αντιπροσωπεύουν σήμερα (α) τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ (β) «τον Ασσύριο» (γ) τους εφτά ποιμένες και τους οχτώ ηγεμόνες;

¹⁶ Η προφητεία για τους εφτά ποιμένες και τους οχτώ ηγεμόνες έχει τη βασική της εκπλήρωση στις ημέρες μας. Οι κάτοικοι της αρχαίας Ιερουσαλήμ δέχτηκαν επίθεση από τους Ασσυρίους. Στο κοντινό μέλλον, ο φαινομενικά ευάλωτος λαός του Ιεχωβά θα δεχτεί επίθεση από τον σύγχρονο «Ασσύριο», που θα έχει στόχο να τους αφανίσει. Οι Γραφές μιλούν για αυτή την επίθεση, όπως επίσης για την επίθεση “του Γωγ του Μαγώγ”, την επίθεση “του βασιλιά του βορρά” και την επίθεση “των βασιλιάδων της γης”. (Ιεζ. 38:2, 10-13· Δαν. 11:40, 44, 45· Αποκ. 17:14· 19:19) Μήπως πρόκειται για ξεχωριστές επιθέσεις; Όχι απαραίτητα. Η Γραφή θα μπορούσε να περιγράφει την ίδια επίθεση με διαφορετικούς όρους. Ποιο “μυστικό όπλο” θα εγείρει ο Ιεχωβά ενάντια σε αυτόν τον αδίστακτο εχθρό, «τον Ασσύριο», όπως υποδεικνύει η προφητεία του Μιχαία; Κάτι πολύ ασυνήθιστο—«εφτά ποιμένες, ναι, οχτώ ηγεμόνες»! (Μιχ. 5:5) Οι ποιμένες και οι ηγεμόνες (ή αλλιώς “άρχοντες”, ΒΑΜ) σε αυτόν τον παράδοξο στρατό είναι οι πρεσβύτεροι των εκκλησιών. (1 Πέτρ. 5:2) Σίγουρα, ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει σήμερα αφθονία πνευματικών αντρών για να ποιμαίνουν τα πολύτιμα πρόβατά του και να ενισχύουν το λαό του ενόψει της μελλοντικής επίθεσης του σύγχρονου “Ασσυρίου”. * Η προφητεία του Μιχαία δηλώνει ότι «θα ποιμάνουν τη γη της Ασσυρίας με σπαθί». (Μιχ. 5:6) Πράγματι, ανάμεσα “στα όπλα του πολέμου τους” θα βρείτε «το σπαθί του πνεύματος», δηλαδή το Λόγο του Θεού.—2 Κορ. 10:4· Εφεσ. 6:17.

17. Ποια τέσσερα συμπεράσματα μπορούν να αντλήσουν οι πρεσβύτεροι από αυτή την αφήγηση;

¹⁷ Οι πρεσβύτεροι που διαβάζουν αυτό το άρθρο μπορούν να αντλήσουν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα από την αφήγηση που μόλις εξετάσαμε: (1) Το πιο πρακτικό βήμα που μπορούμε να κάνουμε για να προετοιμαστούμε ενόψει της επερχόμενης επίθεσης “του Ασσυρίου” είναι να ενισχύουμε την πίστη μας στον Θεό και να βοηθάμε τους αδελφούς μας να κάνουν το ίδιο. (2) Όταν επιτεθεί “ο Ασσύριος”, οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά θα μας σώσει. (3) Εκείνον τον καιρό, η ζωοσωτήρια κατεύθυνση που θα λάβουμε από την οργάνωση του Ιεχωβά ίσως να μη φαίνεται πρακτική από ανθρώπινη άποψη. Πρέπει όλοι μας να είμαστε έτοιμοι να υπακούσουμε σε οποιεσδήποτε οδηγίες πάρουμε, είτε αυτές φαίνονται λογικές από στρατηγική ή ανθρώπινη άποψη είτε όχι. (4) Τώρα είναι ο καιρός να προσαρμόσουν τον τρόπο σκέψης τους όσοι μπορεί να θέτουν την εμπιστοσύνη τους στην κοσμική εκπαίδευση, στα υλικά πράγματα ή στους ανθρώπινους θεσμούς. Οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι έτοιμοι να βοηθούν όποιους ίσως αμφιταλαντεύονται τώρα στην πίστη τους.

18. Πώς μπορεί να ωφεληθούμε στο μέλλον κάνοντας σκέψεις γύρω από αυτή την αφήγηση;

¹⁸ Θα έρθει καιρός που οι σύγχρονοι υπηρέτες του Θεού θα φαίνονται τόσο ευάλωτοι όσο και οι Ιουδαίοι που είχαν παγιδευτεί μέσα στην Ιερουσαλήμ την εποχή του Εζεκία. Εκείνον τον καιρό, είθε να πάρουμε όλοι μας δύναμη από τα λόγια του Εζεκία. Ας θυμόμαστε ότι με τους εχθρούς μας «είναι βραχίονας σάρκινος, ενώ μαζί μας είναι ο Ιεχωβά ο Θεός μας για να μας βοηθάει και να διεξάγει τις μάχες μας»!—2 Χρον. 32:8.