របៀបរក្សាចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន
«បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវប្រគល់ខ្លួនឲ្យព្រះ»។—ម៉ាថ. ១៦:២៤
១. តើលោកយេស៊ូបានទុកគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះអ្វីស្ដីអំពីការលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន?
ពេលលោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានទុកគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះស្ដីអំពីការលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន។ លោកបានទុកដោយឡែកនូវសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានិងជីវភាពសុខស្រួលរបស់លោក ដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។ (យ៉ូន. ៥:៣០) ដោយរក្សាភាពស្មោះត្រង់រហូតដល់ស្លាប់លើបង្គោលទារុណកម្ម លោកបានសឲ្យឃើញថាការសុខចិត្ដលះបង់របស់លោកគឺគ្មានកម្រិតទេ។—ភី. ២:៨
២. តើតាមរបៀបណាយើងអាចបង្ហាញចិត្ដគំនិតលះបង់ ហើយហេតុអ្វីយើងគួរធ្វើដូច្នោះ?
២ ក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ យើងក៏ត្រូវបង្ហាញនូវចិត្ដគំនិតលះបង់ដែរ។ តើការមានចិត្ដគំនិតលះបង់មានន័យដូចម្ដេច? បើនិយាយឲ្យស្រួលយល់ នេះមានន័យថាបុគ្គលម្នាក់សុខចិត្ដលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន ដើម្បីជួយអ្នកឯទៀត។ ក្នុងន័យម្យ៉ាង នេះគឺផ្ទុយពីការគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ១៦:២៤) ចិត្ដគំនិតដែលមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន អាចជួយយើងឲ្យចាត់ទុកអារម្មណ៍និងចំណង់ចំណូលចិត្ដរបស់អ្នកឯទៀតថាសំខាន់ជាងអារម្មណ៍និងចំណង់ចំណូលចិត្ដរបស់យើង។ (ភី. ២:៣, ៤) តាមការពិត លោកយេស៊ូបានបង្រៀនថាចិត្ដគំនិតដែលមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនគឺសំខាន់ក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង។ ហេតុអ្វី? សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាគ្រិស្ដសាសនិក ដែលជាអ្វីមួយដែលជំរុញឲ្យលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន គឺជាសញ្ញាសម្គាល់នៃអ្នកកាន់តាមពិតប្រាកដរបស់លោកយេស៊ូ។ (យ៉ូន. ១៣:៣៤, ៣៥) សូមគិតអំពីពរដែលយើងទទួលដោយសារយើងរួមចំណែកជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿនៅទូទាំងពិភពលោក ដែលបង្ហាញចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន!
៣. តើអ្វីអាចធ្វើឲ្យចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនយើងចុះខ្សោយ?
៣ ប៉ុន្ដែ យើងប្រឈមមុខនឹងសត្រូវមួយដែលអាចធ្វើឲ្យចិត្ដគំនិតលះបង់របស់យើងចុះខ្សោយ។ សត្រូវនោះគឺភាពទោរទន់របស់យើងទៅគិតតែអំពីខ្លួនយើង។ សូមចាំអំពីរបៀបដែលអាដាមនិងអេវ៉ាបានបង្ហាញនូវចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ អេវ៉ាបានប្រព្រឹត្ដដោយគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដោយសារនាងចង់ដូចព្រះ។ ដោយចង់ធ្វើឲ្យនាងពេញចិត្ដ ប្ដីរបស់នាងបានបង្ហាញនូវចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ (លោ. ៣:៦) ក្រោយពីបានបំបែរអាដាមនិងអេវ៉ាចេញពីការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត មេកំណាចបានបន្ដល្បួងមនុស្សឲ្យគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ វាថែមទាំងបានព្យាយាមធ្វើដូច្នេះ ពេលវាល្បួងលោកយេស៊ូ។ (ម៉ាថ. ៤:១-៩) នៅសម័យយើងនេះ សាថានបានបំភាន់មនុស្សភាគច្រើនដោយជោគជ័យ ដោយជំរុញពួកគេឲ្យបង្ហាញចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនតាមរបៀបផ្សេងៗជាច្រើន។ យើងគួរយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះរឿងនេះ ពីព្រោះចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនអាចជះឥទ្ធិពលមកលើយើង។—អេភ. ២:២
៤. (ក) តើសព្វថ្ងៃនេះយើងអាចបំបាត់ចោលនូវភាពទោរទន់ទៅគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួនឬទេ? សូមពន្យល់។ (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វីខ្លះ?
៤ យើងអាចប្រៀបធៀបការគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនទៅនឹងច្រែះដែលស៊ីដែក។ ប្រសិនបើវត្ថុមួយដែលធ្វើពីដែកនៅហាលភ្លៀងហាលថ្ងៃ វាអាចចាប់ផ្ដើមមានច្រែះស៊ី។ គ្រោះថ្នាក់ពិតជាអាចកើតឡើង បើមិនយកចិត្ដទុកដាក់នឹងច្រែះ ហើយឲ្យវាកើតកាន់តែច្រើនរហូតដល់បណ្ដាលឲ្យសំណង់ខូចខាតឬរលំ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ទោះជាសព្វថ្ងៃនេះយើងមិនអាចបំបាត់ចោលនូវភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើងនិងភាពទោរទន់ទៅគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួនក៏ដោយ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះគ្រោះថ្នាក់ដែលវាអាចបណ្ដាលឲ្យមាន ហើយបន្ដប្រយុទ្ធនឹងភាពទោរទន់បែបនេះ។ (១កូ. ៩:២៦, ២៧) តើតាមរបៀបណាយើងអាចដឹងថាយើងមានចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន? ហើយតើយើងអាចអប់រំខ្លួនឲ្យមានចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនកាន់តែច្រើនថែមទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច?
ចូរប្រើគម្ពីរដើម្បីពិនិត្យមើលចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួន
៥. (ក) តើគម្ពីរប្រៀបដូចជាកញ្ចក់មួយយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)។ (ខ) ពេលពិនិត្យមើលខ្លួនយើងថាមានចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួនឬមិនមាន តើយើងត្រូវជៀសវាងមិនធ្វើអ្វី?
៥ យើងអាចប្រើកញ្ចក់ដើម្បីពិនិត្យមើលអាការក្រៅរបស់យើង ដូចគ្នាដែរ យើងអាចប្រើគម្ពីរដើម្បីពិនិត្យមើលធាតុពិតរបស់យើង ហើយកែប្រែលក្ខណៈមិនល្អដែលយើងអាចរកឃើញ។ (សូមអាន យ៉ាកុប ១:២២-២៥) ប៉ុន្ដែកញ្ចក់នឹងជួយយើងឲ្យមើលអាការក្រៅរបស់យើង លុះត្រាតែយើងប្រើវាយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងគ្រាន់តែមើលកញ្ចក់មួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះ យើងប្រហែលជាមិនកត់សម្គាល់ស្នាមប្រឡាក់តូច តែច្បាស់ឡើយ។ ឬបើយើងមើលកញ្ចក់ពីជ្រុងម្ខាង យើងប្រហែលជាឃើញរូបអ្នកណាម្នាក់ផ្សេងទៀត។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលយើងប្រើគម្ពីរដើម្បីឃើញលក្ខណៈមិនល្អមួយដូចជាចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួនជាដើម យើងមិនគួរគ្រាន់តែអានម្ដងម្កាលប៉ុណ្ណោះទេ ឬប្រើគម្ពីរដើម្បីឃើញកំហុសរបស់អ្នកណាផ្សេងទៀតឡើយ។
៦. តើតាមរបៀបណាយើងធ្វើតាមច្បាប់ល្អឥតខ្ចោះ«ជានិច្ច»?
៦ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចអានគម្ពីរជាទៀងទាត់ សូម្បីតែអានរាល់ថ្ងៃក៏ដោយ ក៏នៅតែមិនឃើញថាយើងចាប់ផ្ដើមមានចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដែលតាមការពិតកំពុងដុះដាលឡើងនៅក្នុងខ្លួនយើងនោះទេ។ ហេតុអ្វី? សូមពិចារណាចំណុចនេះ។ នៅក្នុងឧទាហរណ៍របស់យ៉ាកុបអំពីកញ្ចក់ បញ្ហាមិនមែនដោយសារបុរសនោះមិនបានមើលឲ្យបានដិតដល់នោះឡើយ។ យ៉ាកុបបានសរសេរថាបុរសនោះ«ឆ្លុះមុខខ្លួនឯង»។ នៅខនេះ យ៉ាកុបបានប្រើពាក្យភាសាក្រិចដែលបង្កប់អត្ថន័យថាពិនិត្យពិច័យឬគិតពិចារណាឲ្យបានដិតដល់។ ដូច្នេះ ក្នុងករណីនេះ តើបុរសនោះមានបញ្ហាអ្វី? យ៉ាកុបបានបន្ដថា៖ «រួចចេញទៅភ្លេចភ្លាមថា ខ្លួនគាត់ជាមនុស្សបែបណា»។ មែនហើយ គាត់បានបែរមុខចេញពីកញ្ចក់ដោយមិនបានប្រព្រឹត្ដស្របតាមអ្វីដែលគាត់បានឃើញ។ ផ្ទុយទៅវិញ បុរសដែលមានជោគជ័យមិនគ្រាន់តែ«ពិនិត្យមើលច្បាប់ល្អឥតខ្ចោះ»ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏«ព្យាយាមធ្វើនោះជានិច្ច»ដែរ។ ជាជាងទុកច្បាប់ល្អឥតខ្ចោះនៃបណ្ដាំរបស់ព្រះចោល គាត់ព្យាយាមធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀននៃបណ្ដាំរបស់ព្រះជានិច្ច។ លោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់ចំណុចមួយស្រដៀងគ្នានេះ ពេលលោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នានៅជាប់នឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ខ្ញុំ អ្នករាល់គ្នាពិតជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំមែន»។—យ៉ូន. ៨:៣១
៧. តើតាមរបៀបណាយើងអាចប្រើគម្ពីរដើម្បីពិនិត្យមើលចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលចាប់ផ្ដើមកើតមានឡើង?
៧ ហេតុនេះ ដើម្បីកម្ចាត់ចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដែលចាប់ផ្ដើមកើតមានឡើង មុនដំបូងយើងត្រូវអានបណ្ដាំរបស់ព្រះដោយយកចិត្ដទុកដាក់។ នោះអាចជួយអ្នករកឃើញចំណុចដែលអ្នក ត្រូវយកចិត្ដទុកដាក់។ ប៉ុន្ដែ អ្នកត្រូវធ្វើលើសពីនោះទៅទៀត។ ចូរសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះឲ្យកាន់តែស៊ីជម្រៅដោយធ្វើការស្រាវជ្រាវ។ កាលណាអ្នកយល់ច្បាស់នូវកំណត់ហេតុមួយក្នុងគម្ពីរ សូមស្រមៃគិតថាអ្នកជាបុគ្គលនៅក្នុងកំណត់ហេតុនេះ ដោយសួរសំណួរទាំងនេះថា‹តើខ្ញុំនឹងប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាក្នុងស្ថានភាពនេះ? តើខ្ញុំពិតជានឹងប្រព្រឹត្ដតាមរបៀបត្រឹមត្រូវឬទេ?› សំខាន់បំផុត ក្រោយពីអ្នករំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកបានអាន សូមព្យាយាមធ្វើតាមអ្វីនោះ។ (ម៉ាថ. ៧:២៤, ២៥) យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចប្រើកំណត់ហេតុអំពីស្ដេចសូលនិងសាវ័កពេត្រុស ដើម្បីជួយយើងរក្សាចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន។
ចូររៀនពីគំរូរបស់ស្ដេចសូលដែលទុកជាការព្រមាន
៨. ពេលសូលបានចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រង តើគាត់មានចិត្ដគំនិតបែបណា ហើយតើគាត់បានបង្ហាញចិត្ដគំនិតនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ គំរូរបស់ស្ដេចសូលនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែលជាការព្រមានដល់យើងស្ដីអំពីរបៀបដែលការគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនអាចបង្ខូចចិត្ដគំនិតលះបង់របស់យើង។ ដោយមានចិត្ដរាបទាប សូលបានចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រង។ (១សាំ. ៩:២១) គាត់មិនព្រមដាក់ទោសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលនិយាយប្រឆាំងអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់គាត់ ទោះជាគាត់អាចគិតថាគាត់មានមូលហេតុដើម្បីការពារមុខតំណែងដែលព្រះបានឲ្យគាត់ក៏ដោយ។ (១សាំ. ១០:២៧) ស្ដេចសូលបានទទួលយកការណែនាំពីសកម្មពលរបស់ព្រះ ដោយដឹកនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើសង្គ្រាមដោយជោគជ័យលើជនជាតិអាំម៉ូន។ ក្រោយមក ដោយចិត្ដរាបទាប គាត់បានលើកកិត្ដិយសព្រះយេហូវ៉ាចំពោះជ័យជម្នះនោះ។—១សាំ. ១១:៦, ១១-១៣
៩. តើសូលបានចាប់ផ្ដើមមានគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩ ក្រោយមក សូលបានឲ្យគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួននិងអំណួតកើតមានឡើង ដូចជាច្រែះដែលស៊ីដែក។ ពេលគាត់បានឈ្នះសង្គ្រាមលើជនជាតិអាម៉ាលេក គាត់បានចាត់ទុកសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់គាត់ថាសំខាន់ជាងការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដោយចិត្ដលោភលន់ សូលបានយករបឹប ជាជាងបំផ្លាញវាចោលដូចព្រះបានបង្គាប់។ រួចមកដោយមានអំណួត សូលបានដំឡើងគោល ឬធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់រំលឹកអំពីស្នាដៃរបស់គាត់។ (១សាំ. ១៥:៣, ៩, ១២) ពេលសាំយូអែលដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានប្រាប់គាត់ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ដទេ នោះសូលបានខំដោះសាដោយបញ្ជាក់អំពីបង្គាប់របស់ព្រះដែលគាត់បានធ្វើតាមនិងដោយទម្លាក់កំហុសរបស់គាត់ទៅលើអ្នកឯទៀត។ (១សាំ. ១៥:១៦-២១) ម្យ៉ាងវិញទៀត អំណួតបានធ្វើឲ្យសូលចាត់ទុកការការពារកុំឲ្យអាប់មុខខ្លួនថាសំខាន់ជាងការធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ដ។ (១សាំ. ១៥:៣០) តើតាមរបៀបណាយើងអាចប្រើកំណត់ហេតុអំពីសូលដើម្បីជួយយើងរក្សាចិត្ដគំនិតដែលមិនគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន?
១០, ១១. (ក) តើបទពិសោធន៍របស់សូលបង្រៀនយើងអ្វីស្ដីអំពីការរក្សាចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន? (ខ) តើយើងអាចជៀសវាងមិនធ្វើតាមការប្រព្រឹត្ដអាក្រក់របស់សូលយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ទី១ បទពិសោធន៍របស់សូលបង្ហាញថាយើងមិនអាចគិតថា តែប៉ុណ្ណេះគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ ដោយជឿថាបើយើងធ្លាប់បានបង្ហាញចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន នោះយើងនឹងបន្ដបង្ហាញចិត្ដគំនិតនោះជាស្វ័យប្រវត្ដិ។ (១ធី. ៤:១០) សូមចាំជានិច្ចថាអស់មួយរយៈពេល សូលបានធ្វើល្អ ហើយបានទទួលការពេញចិត្ដពីព្រះ ប៉ុន្ដែគាត់មិនបានបំបាត់ចោលភាពទោរទន់ទៅគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដែលបានចាប់ផ្ដើមមានឥទ្ធិពលលើគាត់ឡើយ។ នៅទីបំផុត ព្រះយេហូវ៉ាលែងទទួលស្គាល់សូលជាស្ដេចទៀត ដោយសារគាត់មិនស្ដាប់បង្គាប់លោក។
១១ ទី២ យើងគួរប្រុងប្រយ័ត្នមិនផ្ចង់ចិត្ដទៅលើអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើបានល្អក្នុងជីវិតប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនអើពើនឹងអ្វីដែលយើងត្រូវកែលម្អនោះឡើយ។ នេះគឺដូចជាការប្រើកញ្ចក់ដើម្បីផ្អៀងផ្អងមើលសម្លៀកបំពាក់ថ្មីរបស់យើងដោយពេញចិត្ដ ហើយមិនកត់សម្គាល់ស្នាមប្រឡាក់នៅលើមុខយើងទេ។ ទោះជាយើងប្រហែលជាមិនស្កប់ចិត្ដនឹងខ្លួនយើងដូចសូលក៏ដោយ យើងគួរខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីជៀសវាងពីភាពទោរទន់ណាដែលអាចនាំយើងឲ្យប្រព្រឹត្ដអាក្រក់ដូចគាត់។ បើគេឲ្យឱវាទដល់យើង ចូរយើងកុំខំដោះសាចំពោះការប្រព្រឹត្ដរបស់យើង មើលស្រាលបញ្ហានោះ ឬទម្លាក់កំហុសលើអ្នកឯទៀតឡើយ។ ជាជាងធ្វើដូចសូល ជាការល្អប្រសើរជាងបើយើងព្រមទទួលឱវាទ។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១៤១:៥
១២. តើចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនអាចជួយយើងយ៉ាងណា បើយើងប្រព្រឹត្ដអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ?
១២ ប៉ុន្ដែ ចុះយ៉ាងណាបើយើងប្រព្រឹត្ដអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ? សូលចង់រក្សាកេរ្ដិ៍ឈ្មោះរបស់គាត់ ហើយនេះបានរារាំងមិនឲ្យគាត់មាន ចំណងមិត្ដភាពជាមួយនឹងព្រះឡើងវិញ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនអាចជួយយើងយកឈ្នះអារម្មណ៍អៀនខ្មាស ហើយសុំជំនួយដែលចាំបាច់។ (សុភ. ២៨:១៣; យ៉ា. ៥:១៤-១៦) ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសម្នាក់បានចាប់ផ្ដើមមើលរូបអាសអាភាស ពេលគាត់មានអាយុ១២ឆ្នាំ ហើយគាត់បានបន្ដធ្វើដូច្នេះដោយស្ងាត់កំបាំងអស់រយៈពេលជាងមួយទសវត្សរ៍។ គាត់រៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំពិបាកសារភាពប្រាប់ប្រពន្ធខ្ញុំនិងអ្នកចាស់ទុំខ្លាំងណាស់អំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើ។ ប៉ុន្ដែ ឥឡូវនេះដោយសារខ្ញុំបានសារភាពអំពីរឿងនោះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ទម្ងន់ដ៏ធំមួយបានត្រូវដកពីស្មាខ្ញុំ។ មិត្ដភក្ដិខ្លះរបស់ខ្ញុំបានខកចិត្ដពេលខ្ញុំបាត់បង់ឯកសិទ្ធិជាជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើ ដែលហាក់ដូចជាខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ដអ្វីខុសទៅលើពួកគេ។ ប៉ុន្ដែ ខ្ញុំដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ដនឹងកិច្ចបម្រើរបស់ខ្ញុំឥឡូវនេះជាងពេលខ្ញុំកំពុងមើលរូបអាសអាភាស ហើយទស្សនៈរបស់លោកគឺជាអ្វីដែលពិតជាសំខាន់»។
ពេត្រុសបានយកឈ្នះចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួនគាត់
១៣, ១៤. តើពេត្រុសបានបង្ហាញទំនោរចិត្ដដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួនគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ សាវ័កពេត្រុសបានបង្ហាញចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ពេលដែលគាត់បានទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនពីលោកយេស៊ូ។ (លូក. ៥:៣-១១) ប៉ុន្ដែ គាត់ត្រូវយកឈ្នះទំនោរចិត្ដដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួនគាត់។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានទាស់ចិត្ដ ពេលសាវ័កយ៉ាកុបនិងយ៉ូហានបានរកវិធីដើម្បីបានឋានៈធំក្បែរលោកយេស៊ូនៅរាជាណាចក្រព្រះ។ ប្រហែលជាពេត្រុសបានគិតថាអាសនៈមួយក្នុងចំណោមអាសនៈទាំងនោះគួរតែសម្រាប់គាត់ ពីព្រោះលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍រួចហើយថាពេត្រុសនឹងមានតួនាទីពិសេស។ (ម៉ាថ. ១៦:១៨, ១៩) ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកយេស៊ូបានព្រមានយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន ព្រមទាំងពេត្រុសនិងសាវ័កឯទៀតកុំឲ្យខំព្យាយាមរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដោយ«ត្រួតត្រាលើ»បងប្អូនរបស់ពួកគាត់។—ម៉ាក. ១០:៣៥-៤៥
១៤ សូម្បីតែក្រោយពីលោកយេស៊ូបានព្យាយាមកែតម្រង់គំនិតរបស់ពេត្រុសក៏ដោយ ក៏ពេត្រុសនៅតែបង្ហាញទំនោរចិត្ដដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ពេលលោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកសាវ័កថាពួកគាត់នឹងបោះបង់លោកចោលមួយរយៈពេល ពេត្រុសបន្ទាបអ្នកឯទៀត ហើយលើកខ្លួនគាត់ដោយអះអាងថាមានតែគាត់ប៉ុណ្ណោះដែលនឹងស្មោះត្រង់។ (ម៉ាថ. ២៦:៣១-៣៣) ការអះអាងរបស់គាត់គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ ពីព្រោះនៅយប់នោះគាត់មិនបានបង្ហាញចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនឡើយ។ ដោយសារគាត់ខំការពារខ្លួនគាត់ នោះពេត្រុសបានបដិសេធមិនទទួលស្គាល់លោកយេស៊ូបីដង។—ម៉ាថ. ២៦:៦៩-៧៥
១៥. បើនិយាយជាទូទៅ ហេតុអ្វីគំរូរបស់ពេត្រុសលើកទឹកចិត្ដយើង?
១៥ ទោះជាពេត្រុសបានខំប្រឹងយកឈ្នះ ហើយចុះចាញ់ទំនោរចិត្ដបែបនេះក៏ដោយ ជីវិតរបស់គាត់គឺជាគំរូមួយដែលលើកទឹកចិត្ដយើង។ ដោយសារការខំព្យាយាមរបស់គាត់និងដោយមានជំនួយពីសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ពេត្រុសអាចយកឈ្នះភាពទន់ខ្សោយរបស់គាត់ ហើយបង្ហាញការចេះទប់ចិត្ដនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន។ (កាឡ. ៥:២២, ២៣) គាត់បានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដែលពីមុនគាត់មិនអាចស៊ូទ្រាំបាន។ ពេលសាវ័កប៉ូលស្ដីបន្ទោសគាត់ជាសាធារណៈ របៀបដែលគាត់បានប្រព្រឹត្ដតបទៅវិញបង្ហាញថាគាត់មានចិត្ដរាបទាប។ (កាឡ. ២:១១-១៤) ក្រោយពីគាត់បានត្រូវស្ដីបន្ទោស ពេត្រុសមិនបានចងគំនុំ ហើយគិតថាការស្ដីបន្ទោសរបស់ប៉ូលធ្វើឲ្យគាត់អាប់ឱនកិត្ដិយសនោះឡើយ។ ពេត្រុសបានបន្ដបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះប៉ូល។ (២ពេ. ៣:១៥) គំរូរបស់ពេត្រុសអាចជួយយើងអប់រំខ្លួនឲ្យមានចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន។
ក្រោយពីបានត្រូវកែតម្រង់ តើពេត្រុសបានប្រព្រឹត្ដតបទៅវិញយ៉ាងណា? តើយើងនឹងប្រព្រឹត្ដតបទៅវិញស្រដៀងគ្នានេះឬទេ? (សូមមើលវគ្គ១៥)
១៦. តើតាមរបៀបណាយើងអាចបង្ហាញចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនក្នុងស្ថានភាពពិបាក?
១៦ សូមគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកប្រព្រឹត្ដក្នុងស្ថានភាពពិបាក។ ពេលពេត្រុសនិងពួកសាវ័កបានត្រូវគេចាប់ដាក់គុក ហើយបន្ទាប់មកត្រូវគេវាយនឹងខ្សែតីដោយសារពួកគាត់ផ្សព្វផ្សាយ ពួកគាត់បានត្រេកអរ«ពីព្រោះពួកគាត់បានត្រូវរាប់ជាសមនឹងទទួលការមើលងាយ ដោយសារនាមរបស់លោក[យេស៊ូ]»។ (សកម្ម. ៥:៤១) អ្នកក៏អាចចាត់ទុកការបៀតបៀនថាជាឱកាសមួយដើម្បីយកតម្រាប់ពេត្រុស ហើយដើរតាមលំអានដានរបស់លោកយេស៊ូដោយបង្ហាញចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន។ (សូមអាន ពេត្រុសទី១ ២:២០, ២១) ចិត្ដគំនិតនេះក៏អាចជួយអ្នក បើអ្នកបានទទួលការប្រៀនប្រដៅដែលអ្នកត្រូវការពីពួកអ្នកចាស់ទុំ។ សូមធ្វើតាមគំរូរបស់ពេត្រុសជាជាងអាក់អន់ចិត្ដ។—សាស្ដ. ៧:៩
១៧, ១៨. (ក) តើយើងអាចសួរខ្លួនយើងនូវសំណួរអ្វី ស្ដីអំពីគោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ? (ខ) តើយើងអាចធ្វើអ្វី បើយើងដឹងថាយើងមានចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួន?
១៧ បើនិយាយអំពីគោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ អ្នកក៏អាចទទួលប្រយោជន៍ដែរពីគំរូរបស់ពេត្រុស។ អ្នកអាចព្យាយាមសម្រេចគោលដៅបែបនេះ តាមរបៀបដែលបង្ហាញចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន។ ប៉ុន្ដែ សូមប្រុងប្រយ័ត្នកុំឲ្យការព្យាយាមនេះក្លាយទៅជាការស្វែងរកឋានៈធំវិញឡើយ។ ដូច្នេះ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើការដែលខ្ញុំចង់កែលម្អ ឬបង្កើនកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា គឺដោយសារខ្ញុំចង់ឲ្យបងប្អូនទទួលស្គាល់ខ្ញុំ ឬសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្ញុំកាន់តែខ្លាំងឡើង ដូចក្នុងករណីរបស់យ៉ាកុបនិងយ៉ូហានដែលបានធ្វើសំណូមពរទៅលោកយេស៊ូឬ?›។
១៨ បើអ្នករកឃើញថាអ្នកមានគំនិតគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួនមួយកម្រិត ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកកែតម្រង់របៀបគិតគូរនិងអារម្មណ៍របស់អ្នក បន្ទាប់មកខំព្យាយាមកាន់តែខ្លាំងដើម្បីផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើកិត្ដិនាមរបស់លោកជាជាងកិត្ដិនាមរបស់អ្នក។ (ទំនុក. ៨៦:១១) អ្នកក៏អាចស្វែងរកសម្រេចគោលដៅដែលនឹងមិនធ្វើឲ្យអ្នកលេចមុខលេចមាត់ដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកអាចបណ្ដុះឲ្យមានច្រើនជាងនូវលក្ខណៈខ្លះនៃផលផ្លែរបស់សកម្មពលដែលអ្នកគិតថាអ្នកពិបាកខ្លាំងដើម្បីបណ្ដុះឲ្យមាន។ ម្យ៉ាងទៀតបើអ្នករៀបចំផ្នែករបស់អ្នកនៅកិច្ចប្រជុំយ៉ាងហ្មត់ចត់ ប៉ុន្ដែមិនសូវយកចិត្ដទុកដាក់ចូលរួមសម្អាតសាលប្រជុំ អ្នកអាចកំណត់គោលដៅដើម្បីធ្វើតាមឱវាទនៅសៀវភៅរ៉ូម ១២:១៦ (សូមអាន)។
១៩. តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីកុំឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ដដោយសារអ្វីដែលយើងឃើញតាមរយៈបណ្ដាំរបស់ព្រះដែលប្រៀបដូចជាកញ្ចក់?
១៩ ពេលយើងពិនិត្យមើលខ្លួនយើងយ៉ាងហ្មត់ចត់តាមរយៈបណ្ដាំរបស់ព្រះ ដែលប្រៀបដូចជាឆ្លុះកញ្ចក់ ហើយឃើញថាយើងមានគុណវិបត្ដិ ថែមទាំងឃើញថាយើងច្បាស់ជាមានចិត្ដគំនិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួន យើងប្រហែលជាធ្លាក់ទឹកចិត្ដ។ បើនោះកើតឡើងដល់អ្នក សូមរំពឹងគិតអំពីបុរសដែលបានសម្រេចផលល្អនៅក្នុងឧទាហរណ៍របស់យ៉ាកុប។ យ៉ាកុបមិនបានបញ្ជាក់ថាបុរសនោះដោះស្រាយបញ្ហាដែលគាត់បានរកឃើញយ៉ាងឆាប់រហ័សយ៉ាងណាទេ ឬថាគាត់អាចកែប្រែភាពមិនល្អឥតខ្ចោះទាំងអស់បានទេ ផ្ទុយទៅវិញ យ៉ាកុបនិយាយថាបុរសនោះ‹ព្យាយាមធ្វើតាមច្បាប់ល្អឥតខ្ចោះនោះជានិច្ច›។ (យ៉ា. ១:២៥) គាត់បានចាំអ្វីដែលគាត់បានឃើញនៅក្នុងកញ្ចក់ ហើយបានបន្ដព្យាយាមកែលម្អ។ មែនហើយ ចូររក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវអំពីខ្លួនអ្នក ហើយមានតុល្យភាពចំពោះភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់អ្នក។ (សូមអាន សាស្ដា ៧:២០) ចូរបន្ដពិនិត្យមើលច្បាប់ល្អឥតខ្ចោះ ហើយរក្សាចិត្ដគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន។ ព្រះយេហូវ៉ាសុខចិត្ដជួយអ្នក ដូចលោកបានជួយបងប្អូនជាច្រើនរបស់អ្នក ដែលទោះបីពួកគាត់ជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះក្ដី ពួកគាត់នៅតែអាចទទួលការពេញចិត្ដនិងពរពីព្រះ។
