۱.‏ بشر در چه وضعیت غم‌انگیزی قرار دارد؟‏

یَهُوَه قصد نداشت که بشر پیر و سالخورده شود و از عواقب وخیم آن رنج برد.‏ قصد او این بود که همهٔ بشر از سلامت کامل در فردوس زمینی برخوردار باشند.‏ متأسفانه «تمام خلقت تا هم‌اکنون از دردی همچون درد زایمان می‌نالد.‏» (‏روم ۸:‏۲۲‏)‏ به علاوه،‏ در دوران سالخوردگی که سالمندان بیشتر به کمک نیاز دارند به بسیاری از آنان توجه و رسیدگی نمی‌شود.‏ (‏مز ۳۹:‏۵؛‏ ۲تیمو ۳:‏۳‏)‏ به حتم،‏ خدا از وضعیت بغرنج بشر در اثر گناه بسیار متأثر است.‏

۲.‏ چرا مسیحیان برای سالمندان ارج و احترامی خاص قائلند؟‏

^۲ ما شاهدان یَهُوَه برای هم‌ایمانان سالمند بسیار ارزش قائلیم و از حکمت و ایمان ایشان فایده می‌بریم.‏ برخی از این سالمندان عزیز خویشاوند ما می‌باشند.‏ با این حال،‏ چه خویشاوند آنان باشیم چه نباشیم لازم است که به رفاه ایشان توجه و رسیدگی کنیم.‏ (‏غلا ۶:‏۱۰؛‏ ۱پطر ۱:‏۲۲‏)‏ حال می‌خواهیم دید یَهُوَه خدا را نسبت به این سالمندان بررسی کنیم.‏ همچنین می‌خواهیم مسئولیت‌های اعضای خانواده و جماعت را در قبال این سالمندان عزیز بررسی نماییم.‏

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ نگارندهٔ مزمور ۷۱ چه تقاضایی از یَهُوَه کرد؟‏ ب)‏ اعضای سالمند جماعت ترغیب می‌شوند که از خدا چه درخواستی کنند؟‏

^۳ نگارندهٔ مزمور ۷۱:‏۹ تحت الهام،‏ از خدا چنین التماس کرد:‏ «در زمان پیری  مرا دور مینداز چون قوّتم زایل شود مرا ترک منما.‏» از قرار معلوم این سخن داود پادشاه است زیرا ادامهٔ مزمور ۷۰ است که در سرآغاز آن آمده است:‏ «مزمور داود.‏» داود،‏ یَهُوَه خدا را از نوجوانی تا سالمندی خدمت کرد و یَهُوَه نیز به طور خارق‌العاده از او استفاده نمود.‏ (‏۱سمو ۱۷:‏۳۳-‏۳۷،‏ ۵۰؛‏ ۱پاد ۲:‏۱-‏۳،‏ ۱۰‏)‏ با این حال،‏ داود در سالمندی از یَهُوَه تقاضا کرد که لطفش را از او دریغ نکند.‏—‏مزمور ۷۱:‏۱۷،‏ ۱۸ خوانده شود.‏

^۴ وضعیت بسیاری از خادمان خدا امروزه مانند وضعیت داود است.‏ آنان با وجود سن بالا و «روزهای بلا» همچنان خدا را با تمام توانایی و قوّتشان جلال می‌دهند.‏ (‏جا ۱۲:‏۱-‏۷‏)‏ بسیاری از آنان شاید قادر نباشند مانند گذشته برای مثال در خدمت موعظه فعال باشند.‏ با این حال،‏ اگر مانند داود به یَهُوَه دعا کنند همچنان مورد لطف و حمایت او قرار می‌گیرند.‏ مطمئناً یَهُوَه دعاهای این سالمندان وفادار را اجابت می‌کند زیرا دعاهای ایشان همچون دعای الهامی داود درخواستی معقولانه است.‏

۵.‏ یَهُوَه چه دیدی نسبت به سالمندان وفادار دارد؟‏

^۵ آیات کتاب مقدّس به روشنی بیان می‌کند که یَهُوَه برای سالمندان وفادار ارزشی فراوان قائل است و از خادمانش انتظار دارد که به ایشان ارج و احترام گذراند.‏ (‏مز ۲۲:‏۲۴-‏۲۶؛‏ امث ۱۶:‏۳۱؛‏ ۲۰:‏۲۹‏)‏ در لاویان ۱۹:‏۳۲ چنین آمده است:‏ «در پیش ریش سفید برخیز،‏ و روی مرد پیر را محترم دار،‏ و از خدای خود بترس.‏ من یَهُوَه هستم.‏» بلی،‏ وقتی این سخنان نوشته شد ارج و احترام به سالمندانِ جماعت مسئولیتی جدّی بود و تا به امروز نیز چنین است.‏ حال در رابطه با نگهداری و مراقبت از سالمندان چه می‌توان گفت؟‏ و این کار مسئولیت چه کسی است؟‏

۶.‏ عیسی چه نمونه‌ای در رابطه با مراقبت از والدین به جا گذاشت؟‏

^۶ خدا در کلامش به ما چنین می‌گوید:‏ «پدر و مادر خود را احترام نما.‏» (‏خرو ۲۰:‏۱۲؛‏ افس ۶:‏۲‏)‏ عیسی با محکوم کردن فَریسیان و کاتبان که از فراهم کردن نیازهای والدینشان شانه خالی می‌کردند بر اهمیت این فرمان تأکید کرد.‏ (‏مرق ۷:‏۵،‏ ۱۰-‏۱۳‏)‏ عیسی در این رابطه نمونه‌ای خوب به جا گذاشت.‏ برای مثال،‏ نگهداری مادرش را که احتمالاً بیوه بود،‏ در لحظات قبل از مرگش به شاگرد عزیزش یوحنا سپرد.‏—‏یو ۱۹:‏۲۶،‏ ۲۷‏.‏

۷.‏ الف)‏ پولُس چه اصلی را در رابطه با رسیدگی به نیاز والدین ذکر کرد؟‏ ب)‏ پولُس در این باب چه موضوعی را توضیح داد؟‏

^۷ پولُس رسول تحت الهام نوشت که ایمانداران باید نیازهای خانوادهٔ خود را فراهم کنند.‏ ‏(‏۱تیموتائوس ۵:‏۴،‏ ۸‏،‏ ۱۶خوانده شود.‏)‏ پولُس هنگام اشاره به این اصل توضیح داد که چه کسی برای دریافت کمک مالی از جماعت واجد شرایط است و چه کسی نیست.‏ او به وضوح گفت که فرزندان،‏ نوه‌ها و دیگر بستگان مسیحیِ بیوه‌های سالمند در درجهٔ اول مسئول رسیدگی و مراقبت از ایشان می‌باشند.‏ بدین ترتیب،‏ بر جماعت فشار مالی غیرضروری وارد نمی‌شود.‏ امروزه نیز ما با تأمین نیازهای بستگان نشان می‌دهیم که به «دینداری» یعنی مطابق با خواست و ارادهٔ خدا عمل می‌کنیم.‏

۸.‏ چرا کتاب مقدّس برای نگهداری از والدین سالمند دستورالعملی خاصّ ارائه نداده است؟‏

^۸ مسیحیان مسئولند که به نیازهای مادی والدینشان رسیدگی کنند.‏ پولُس رسول در مورد خویشاوندان مسیحی سخن راند.‏ اما منظور او این نبود که به والدین غیرمسیحی بی‌توجهی شود.‏ از آنجایی که وضعیت خانواده‌ها با هم متفاوت است،‏ تصمیمات فرزندان در رابطه با رسیدگی به والدین سالمندشان نیز با هم فرق دارد.‏ نیازها،‏ خلق‌وخوها و سلامتی سالمندان با یکدیگر متفاوت است.‏ برخی  از والدین سالمند چندین فرزند دارند و برخی فقط یک فرزند.‏ برخی می‌توانند از حمایت دولت بهره برند و برخی دیگر از آن بی‌بهره‌اند.‏ خواسته‌های سالمندان نیز با یکدیگر متفاوت است.‏ از این رو،‏ عاقلانه و مهربانانه نخواهد بود کسی را به دلیل شیوهٔ نگهداری خویشاوندان سالمندش قضاوت کنیم.‏ یَهُوَه هر تصمیمی را که بر اساس اصول کتاب مقدّس گرفته شود برکت می‌دهد و از آن حمایت می‌کند،‏ درست همان طور که از روزگار موسی تا کنون برای قومش انجام داده است.‏—‏اعد ۱۱:‏۲۳‏.‏

۹-‏۱۱ الف)‏ برخی با چه دشواری‌هایی مواجه می‌شوند؟‏ (‏تصویر اول مقاله ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ چرا فرزندان نباید خدمت تمام‌وقت را عجولانه رها کنند؟‏ با مثالی توضیح دهید.‏

^۹ وقتی فرزندان بزرگسال و والدین دور از یکدیگر زندگی کنند در کمک و رسیدگی به والدین دشواری‌هایی به وجود می‌آید.‏ ممکن است اتفاقی ناگهانی مانند افتادن پدر یا مادر،‏ شکسته شدن استخوان یا مشکل جدّی دیگری موجب شود که فرزندان به کمک آنان بشتابند.‏ شاید پس از آن واقعه،‏ والدین برای کوتاه‌مدت یا احتمالاً درازمدت به نگهداری و مراقبت نیاز داشته باشند.‏ *

^۱۰ در چنین وضعیتی،‏ به ویژه خادمان تمام‌وقتی که دور از والدینشان زندگی می‌کنند ممکن است با تصمیمی دشوار مواجه شوند.‏ بیت‌ئیلی‌ها،‏ میسیونرها و سرپرستان سیّار برای خدمتشان ارزش فراوان قائلند و آن را برکتی از سوی یَهُوَه می‌دانند.‏ ولی اگر والدینشان بیمار شوند ممکن است اولین واکنش آنان چنین باشد:‏ ‹باید خدمتمان را کنار بگذاریم و برای نگهداری از والدینمان به خانه برگردیم.‏› با این حال،‏ عاقلانه است که در این رابطه دعا و فکر کنید.‏ دریابید که آیا چنین کاری مطابق با خواست و نیاز والدین است یا خیر؟‏ هرگز خدمت خود را عجولانه رها نکنید؛‏ شاید اصلاً لزومی به این کار نباشد.‏ شاید بیماری والدینتان کوتاه‌مدت باشد و برخی از اعضای جماعتشان با خوشحالی حاضر باشند به آنان کمک کنند تا شما به خدمت تمام‌وقت خود ادامه دهید.‏—‏امث ۲۱:‏۵‏.‏

^۱۱ برای مثال،‏ نمونهٔ دو برادر تنی را در نظر گیرید که دور از والدینشان زندگی می‌کردند.‏ یکی از آن دو برادر در آمریکای جنوبی به خدمت میسیونری مشغول بود و دیگری در ادارهٔ مرکزی واقع در بروکلین نیویورک خدمت می‌کرد.‏ والدین سالمند این دو برادر در خاور دور زندگی می‌کردند و نیاز به کمک داشتند.‏ این دو برادر با همسرشان بدانجا رفتند تا ببینند چه کمکی از دستشان برمی‌آید و چگونه.‏ برادری که در آمریکای جنوبی خدمت می‌کرد با همسرش در این فکر بود که خدمتشان را برای کمک به والدین سالمندش ترک کنند.‏ پیران جماعتِ والدین آن دو برادر در رابطه با وضعیت آنان گفتگو کرده بودند.‏ آنان برای خدمت آن زوج میسیونر ارزش قائل بودند و برای آن که آن دو به خدمتشان ادامه دهند،‏ قصد داشتند برای والدین آنان آنچه از دستشان برمی‌آید انجام دهند.‏ از این رو،‏ گردانندهٔ هیئت پیرانِ جماعت با این زوج تلفنی تماس گرفت.‏ تمام آن خانواده از لطف و محبت پیران آن جماعت بسیار سپاسگزار بودند.‏

۱۲.‏ خانواده‌های مسیحی در رابطه با نگهداری از والدین سالمند باید از چه چیزی اطمینان یابند؟‏

^۱۲ حال،‏ خانواده‌های مسیحی در رابطه با نگهداری از والدین سالمند باید اطمینان یابند که تصمیمشان موجب حرمت نام خدا شود.‏ هیچ گاه نباید همچون رهبران دینی روزگار عیسی عمل کنیم.‏ (‏مت ۱۵:‏۳-‏۶‏)‏ تصمیم ما باید موجب حرمت خدا و جماعت شود.‏—‏۲قر ۶:‏۳‏.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ چرا می‌توان نتیجه گرفت که جماعت باید به نیازهای اعضای سالمند رسیدگی کند؟‏

^۱۳ هر جماعتی قادر نیست که به خادمان تمام‌وقت مانند جماعتی که ذکر شد کمک کند.‏ با این حال،‏ از آنچه در قرن اول میلادی رخ داد معلوم می‌شود که جماعت برای کمک به سالمندان وفادار باید آنچه از دستش برمی‌آید انجام دهد.‏ کتاب مقدّس در رابطه با جماعت اورشلیم می‌گوید:‏ «در میان آنها محتاج نبود.‏» این بدین مفهوم نبود که همهٔ آنان از وضعیتی مرفه برخوردار بودند.‏ از قرار معلوم در میان آنان برخی فقیر بودند.‏ با این حال،‏ چون دارایی‌های خود را «بر حسب نیازِ هر کس بین همه تقسیم» می‌کردند کسی محتاج نبود.‏ (‏اعما ۴:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ چندی نگذشت که در جماعت مشکلی جدّی پیش آمد.‏ به رسولان گزارش داده شد که برخی از «بیوه‌زنان ایشان از جیرهٔ روزانهٔ غذا بی‌بهره می‌مانند.‏» بنابراین،‏ رسولان چند برادر واجد شرایط را برای رسیدگی به آن مسئله گماشتند.‏ آنان نیز ترتیبی دادند که بیوه‌زنان به اندازهٔ کافی و منصفانه غذا دریافت کنند.‏ (‏اعما ۶:‏۱-‏۵‏)‏ پخش روزانهٔ غذا،‏ ترتیبی موقتی برای کسانی بود که در پِنتیکاست ۳۳ م.‏ به اورشلیم آمده،‏ مسیحی شده و برای مدتی در آنجا مانده بودند تا ایمانشان تقویت شود.‏ واکنش رسولان نسبت به آن مسئله نشان می‌دهد که جماعات قادرند در رسیدگی به نیازهای برادران و خواهران سالمندشان دست یاری بلند کنند.‏

^۱۴ پولُس به تیموتاؤس توضیح داد که کدام بیوه‌زنان برای دریافت کمک‌های جماعت واجد شرایطند.‏ (‏۱تیمو ۵:‏۳-‏۱۶‏)‏ یعقوب نیز در نامهٔ الهامی خود تصدیق کرد که مسیحیان وظیفه دارند که از یتیمان،‏ بیوه‌زنان،‏ مصیبت‌زدگان و دیگر نیازمندان مراقبت کنند.‏ (‏یعقو ۱:‏۲۷؛‏ ۲:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ یوحنای رسول نیز چنین استدلال کرد:‏ «اگر کسی از مال دنیا برخوردار باشد و برادر خود را محتاج ببیند،‏ امّا شفقت خود را از او دریغ کند،‏ چگونه محبت خدا در چنین کسی ساکن است؟‏» (‏۱یو ۳:‏۱۷‏)‏ پس اگر فردفرد مسیحیان وظیفه دارند از نیازمندان مراقبت کنند،‏ آیا جماعات نیز نباید چنین کنند؟‏

۱۵.‏ در رسیدگی به برادران و خواهران سالمند چه عواملی نقش دارد؟‏

^۱۵ در برخی از سرزمین‌ها،‏ دولت برای شهروندان سالمند حقوق بازنشستگی،‏ کمک‌های مالی و خدمات پزشکی خانگی فراهم می‌بیند.‏ (‏روم ۱۳:‏۶‏)‏ در سرزمین‌های دیگر چنین خدماتی وجود ندارد.‏ از این رو،‏ مقدار رسیدگی و کمک‌هایی که خویشاوندان و جماعت لازم است برای برادران و خواهران سالمند  فراهم بینند متفاوت است.‏ مسیحیانی که دور از والدین سالمندشان زندگی می‌کنند نمی‌توانند به اندازهٔ کافی به آنان کمک نمایند.‏ پس بهتر است با پیران مسیحی جماعتِ والدینشان بی‌پرده گفتگو کنند و ایشان را از وضعیت خانواده به خوبی آگاه سازند.‏ برای مثال،‏ پیران مسیحی می‌توانند به والدین سالمند کمک کنند تا از کمک‌های دولتی یا اجتماعی آگاهی یابند.‏ پیران جماعت برای مثال می‌توانند ببینند که آیا شخص سالمند نامه‌های مهم را باز کرده و خوانده است یا داروهایش را خورده است و آن را به اطلاع فرزندان بالغ برسانند.‏ گفتگوی بی‌پرده و روشن بین فرزندان و پیران جماعت می‌تواند مانع وخیم شدن وضعیت شود و حتی به راه حلی عملی بینجامد.‏ بلی،‏ مشاوران و یاری‌دهندگانی که فرزندان را از وضعیت والدین سالمندشان مطلع می‌سازند از نگرانی‌های آنان می‌کاهند.‏

۱۶.‏ برخی از مسیحیان برای کمک به سالمندان چه قدم‌هایی برداشته‌اند؟‏

^۱۶ برخی از اعضای جماعت وقت و نیروی خود را از روی لطف و محبت برای کمک به خواهران و برادران سالمندشان می‌گذارند.‏ آنان به این سالمندان توجه و علاقه‌ای خاص دارند.‏ برخی از اعضای جماعت وظایف مراقبت از سالمندان را تقسیم می‌کنند و آن را به نوبت انجام می‌دهند.‏ ایشان نمی‌توانند در خدمت تمام‌وقت باشند اما با میل و رغبت به فرزندان این سالمندان کمک می‌کنند تا آنان به خدمت تمام‌وقت خود ادامه دهند.‏ حقیقتاً که این برادران و خواهران چه لطف و محبتی دارند!‏ البته محبت آنان،‏ فرزندان را از مسئولیتی که در قبال والدینشان دارند مبری نمی‌سازد.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ چه طرز فکری مراقبت از سالمندان را آسان‌تر می‌کند و چرا؟‏

^۱۷ در مراقبت و رسیدگی از سالمندان بکوشید که طرز فکری مثبت داشته باشید تا خدمتتان هم برای شما و هم برای آنان آسان‌تر و خوشایندتر باشد.‏ گاهی اوقات،‏ سالخوردگی سبب یأس،‏ نومیدی و حتی افسردگی می‌شود.‏ پس لازم است به اشخاص سالمند بسیار ارج و احترام نهید و آنان را با گفتگوهای بناکننده تشویق کنید.‏ بسیاری از آنان،‏ یَهُوَه را سالیان سال وفادارانه خدمت کرده‌اند و مستحق تحسینند.‏ یَهُوَه،‏ خدمت آنان را فراموش نمی‌کند و ما نیز نباید فراموش کنیم.‏—‏مَلاکی ۳:‏۱۶؛‏ عبرانیان ۶:‏۱۰ خوانده شود.‏

^۱۸ به علاوه،‏ شوخ‌طبعی بجا وظایف دشوار روزانه را برای سالمندان و مراقبان آنان آسان‌تر می‌کند.‏ (‏جا ۳:‏۱،‏ ۴‏)‏ بسیاری از سالمندان می‌کوشند که توقعات بیش از حد نداشته باشند.‏ ایشان درک می‌کنند که خلق‌وخوی گرم باعث می‌شود که اشخاص بیشتری به ملاقاتشان آیند و بیشتر به ایشان توجه کنند.‏ بسیاری که به ملاقات سالمندان می‌روند اغلب می‌گویند:‏ «رفته بودم سالمندی را از جماعتم تشویق کنم،‏ ولی او مرا تشویق کرد.‏»—‏امث ۱۵:‏۱۳؛‏ ۱۷:‏۲۲‏.‏

۱۹.‏ چه چیزی به پیر و جوان کمک می‌کند که ایمان قوی خود را در سختی‌ها حفظ کنند؟‏

^۱۹ همهٔ ما چشم‌انتظار روزی هستیم که درد،‏ رنج و تأثیرات ناکاملی به پایان رسد.‏ تا آن زمان خادمان خدا باید امیدشان را بر آنچه ابدی است بدوزند.‏ می‌دانیم که ایمان به وعده‌های خدا در زمان‌های سخت یا مصیبت مانند لنگر است.‏ بر اساس این ایمان «دلسرد نمی‌شویم.‏ هر چند انسانِ ظاهری ما فرسوده می‌شود،‏ انسان باطنی روزبه‌روز تازه‌تر می‌گردد.‏» (‏۲قر ۴:‏۱۶-‏۱۸؛‏ عبر ۶:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ علاوه بر حفظ ایمانِ قوی به وعده‌های خدا چه چیزی کمک می‌کند که از عهدهٔ مسئولیت مراقبت از سالمندان برآییم؟‏ در مقالهٔ بعد چند پیشنهاد عملی بررسی می‌شود.‏