1, 2. (a) Jaką decyzję podjął Mojżesz w wieku 40 lat? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Dlaczego Mojżesz wybrał życie w ucisku razem z ludem Bożym?

MOJŻESZ wiedział, co Egipt ma do zaoferowania. Widywał imponujące wille bogaczy. Należał do rodziny królewskiej. „Został wyszkolony we wszelkiej mądrości Egipcjan”, co zapewne obejmowało sztukę, astronomię, matematykę i inne dziedziny nauki (Dzieje 7:22). Miał w zasięgu ręki bogactwo, władzę i przywileje, o jakich zwykły Egipcjanin mógł tylko pomarzyć!

² Ale w wieku 40 lat podjął decyzję, która musiała wprawić w zdumienie jego przybraną rodzinę królewską. Wybrał inne życie — nawet nie tak zwane normalne życie, jakie wiedli przeciętni Egipcjanie, lecz życie pośród niewolników! Dlaczego? Bo wierzył (odczytaj Hebrajczyków 11:24-26). Dzięki wierze widział znacznie więcej niż tylko otaczający go fizyczny świat. Jako człowiek duchowy, wierzył w „Niewidzialnego” — w Jehowę — i w spełnienie się Jego obietnic (Hebr. 11:27).

3. Na jakie trzy pytania odpowiemy w tym artykule?

³ Również my musimy dostrzegać więcej niż to, co się jawi oczom. Musimy być „z tych, którzy wierzą” (Hebr. 10:38, 39). Aby umocnić swą wiarę, przeanalizujmy, co o Mojżeszu napisano w Liście do Hebrajczyków 11:24-26. W trakcie tych rozważań poszukajmy odpowiedzi na pytania: Jak wiara  pobudziła Mojżesza do odrzucenia cielesnych pragnień? Jak pomagała mu cenić powierzone zadania nawet wtedy, gdy był znieważany? I dlaczego „uważnie wypatrywał [on] wypłacenia nagrody”?

4. Co Mojżesz dostrzegł, jeśli chodzi o „uciechę z grzechu”?

⁴ Oczami wiary Mojżesz dostrzegł, że „uciecha z grzechu” jest chwilowa. Niektórzy mogliby argumentować, że chociaż Egipt jest przesiąknięty bałwochwalstwem i okultyzmem, to przecież stał się mocarstwem światowym, podczas gdy lud Jehowy cierpi niewolę! Mojżesz wiedział jednak, że za sprawą Boga sytuacja może się zmienić. Chociaż ludziom dogadzającym sobie pozornie dobrze się wiodło, wierzył, iż niegodziwi skończą marnie. Dlatego nie uległ pokusie „tymczasowej uciechy z grzechu”.

5. Co pomoże nam oprzeć się pokusie czerpania „tymczasowej uciechy z grzechu”?

⁵ Jak ty możesz się oprzeć pokusie czerpania „tymczasowej uciechy z grzechu”? Nigdy nie zapominaj, że grzeszna przyjemność jest ulotna. Oczami wiary dostrzegaj, że „świat przemija i tak jest z jego pragnieniem” (1 Jana 2:15-17). Myśl o przyszłości, jaka czeka grzeszników nieokazujących skruchy. Stoją oni „na gruncie bardzo śliskim i (...) straszny spotka ich koniec” (Ps. 73:18, 19, Biblia Warszawsko-Praska). W chwili pokusy zadaj sobie pytanie: „Jakiej przyszłości pragnę dla siebie?”.

6. (a) Dlaczego Mojżesz „nie chciał być nazywany synem córki faraona”? (b) Dlaczego twoim zdaniem Mojżesz dokonał słusznego wyboru?

⁶ Wiara Mojżesza wpłynęła też na to, jak pokierował on swoim życiem. „Dzięki wierze Mojżesz, gdy dorósł, nie chciał być nazywany synem córki faraona” (Hebr. 11:24). Nie twierdził, że mógłby służyć Bogu jako dostojnik królewski i wykorzystywać swoje bogactwa oraz wpływy dla dobra izraelskich pobratymców. Przeciwnie, był zdecydowany miłować Jehowę całym sercem, duszą i siłą (Powt. Pr. 6:5). Wybór ten oszczędził mu wielu zmartwień. Liczne skarby Egiptu, których Mojżesz się wyrzekł, wkrótce stały się czyimś łupem. Czyim? Samych Izraelitów! (Wyjścia 12:35, 36). Faraon został upokorzony i zgładzony (Ps. 136:15). Mojżesz natomiast ocalał i z woli Boga poprowadził cały lud w bezpieczne okolice. Jego życie miało prawdziwy sens.

7. (a) Jak z Mateusza 6:19-21 wynika, że powinniśmy patrzeć poza najbliższą przyszłość? (b) Opowiedz przeżycie ukazujące różnicę między skarbami materialnymi a duchowymi.

⁷ Jeśli jesteś młodym sługą Jehowy, jak wiara pomoże ci pokierować życiem? Mądrze jest planować przyszłość. Ale czy wiara w Boże obietnice skłoni cię do zabiegania o przyszłość tymczasową, czy raczej wiecznotrwałą? (Odczytaj Mateusza 6:19-21). Przed takim dylematem stanęła utalentowana baletnica imieniem Sophie. Oferowano jej stypendia i atrakcyjne role w zespołach baletowych w całych Stanach Zjednoczonych. Wyznaje: „Ekscytowało mnie bycie podziwianą. Szczerze mówiąc, czułam się lepsza od rówieśników. Ale nie byłam szczęśliwa”. Sophie obejrzała film Młodzi ludzie pytają: Jak pokierować swoim życiem? Opowiada: „Uświadomiłam sobie, że świat dał mi sukces i uwielbienie fanów w zamian za rezygnację ze służenia Jehowie całym sercem. Żarliwie się do Niego modliłam. Z czasem porzuciłam karierę taneczną”. Co ta chrześcijanka sądzi o swojej decyzji? „Nie tęsknię za dawnym życiem. Jestem dziś stuprocentowo szczęśliwa. Razem z mężem pełnię służbę pionierską. Nie jesteśmy sławni i mamy bardzo skromne środki materialne. Ale mamy Jehowę, studia biblijne i duchowe cele. Niczego nie żałuję”.

8. Jaka rada biblijna może pomóc młodym w wyborze drogi życiowej?

 ⁸ Jehowa wie, co jest dla ciebie najlepsze. Mojżesz rzekł: „O co cię prosi Jehowa, twój Bóg, jeśli nie o to, żebyś się bał Jehowy, swego Boga, tak abyś chodził wszystkimi jego drogami i go miłował oraz służył Jehowie, swemu Bogu, całym swym sercem i całą swą duszą; abyś przestrzegał przykazań Jehowy i jego ustaw, które ci dzisiaj nakazuję, dla twego dobra?” (Powt. Pr. 10:12, 13). Teraz, kiedy jeszcze jesteś młody, wybierz drogę, która pozwoli ci miłować Jehowę i służyć Mu „całym swym sercem i całą swą duszą”. Możesz być przekonany, że będzie to „dla twego dobra”.

9. Wyjaśnij, dlaczego Mojżeszowi mogło być trudno wypełnić powierzone zadanie.

⁹ Mojżesz „ocenił hańbę Chrystusową jako bogactwo większe niż skarby Egiptu” (Hebr. 11:26). Patriarcha ten był ‛Chrystusem’, czyli pomazańcem, w tym sensie, że został wybrany przez Jehowę do pewnego zadania — miał wyprowadzić Izraelitów z niewoli egipskiej. Wiedział, że będzie się to wiązać z trudnościami, a nawet „hańbą”. Wcześniej jeden z Izraelitów szydził: „Któż cię ustanowił księciem i sędzią nad nami?” (Wyjścia 2:13, 14). Po latach sam Mojżesz zapytał Jehowę: „Jakże (...) posłucha mnie faraon?” (Wyjścia 6:12). Aby się przygotować na ewentualne zarzuty, wyjawił Jehowie swoje troski i obawy. Jak Bóg pomógł mu sprostać temu niełatwemu zadaniu?

10. Jak Jehowa wyposażył Mojżesza do wykonania zadania?

¹⁰ Po pierwsze, Jehowa zapewnił Mojżesza: „Okażę, że jestem z tobą” (Wyjścia 3:12). Po drugie, wzbudził w nim zaufanie, objaśniając jeden z aspektów znaczenia swego imienia: „Okażę się, kim się okażę” (Wyjścia 3:14) *. Po trzecie, obdarzył go cudowną mocą poświadczającą, że faktycznie jest on wysłannikiem Bożym (Wyjścia 4:2-5). I po czwarte, dał mu współpracownika i rzecznika — Aarona — aby go wspierał (Wyjścia 4:14-16). U schyłku życia Mojżesz był tak pewny, iż Bóg wyposaża swoich sług do wykonania wszelkich zadań, które im zleca, że z przekonaniem mógł powiedzieć swemu następcy, Jozuemu: „Jehowa idzie przed tobą. Będzie z tobą. Ani cię nie porzuci, ani nie opuści cię całkowicie. Nie bój się ani się nie przerażaj” (Powt. Pr. 31:8).

11. Dlaczego Mojżesz ogromnie cenił swoje zadanie?

¹¹ Mojżesz, wspierany przez Jehowę, ogromnie cenił owo trudne zadanie; uznał je za „bogactwo większe niż skarby Egiptu”. No bo czymże było służenie faraonowi w porównaniu ze służeniem Wszechmocnemu Bogu? Cóż warte było stanowisko egipskiego księcia w porównaniu z rolą ‛Chrystusa’ Jehowy, czyli Jego pomazańca? Za swoją postawę Mojżesz został nagrodzony. Cieszył się szczególną więzią z Jehową, który uzdolnił go do posługiwania się „wielką mocą” w trakcie wędrówki Izraelitów do Ziemi Obiecanej (Powt. Pr. 34:10-12).

12. Jakie zaszczytne zadania od Jehowy powinniśmy cenić?

¹² Nam także powierzono pewne zadanie. Poprzez swego Syna Jehowa ‛wyznaczył nas do usługiwania’, podobnie jak apostoła Pawła i inne osoby (odczytaj 1 Tymoteusza 1:12-14). Wszyscy mamy zaszczyt głosić dobrą nowinę (Mat. 24:14; 28:19, 20). Niektórzy działają pełnoczasowo. Dojrzali ochrzczeni bracia usługują współwyznawcom w zborach jako słudzy pomocniczy i starsi. Niestety, krewni  niebędący Świadkami mogą podawać w wątpliwość wartość takich przywilejów lub nawet drwić z twojej ofiarności (Mat. 10:34-37). Gdyby zdołali cię zniechęcić, mógłbyś zacząć się zastanawiać, czy warto się tak poświęcać albo czy naprawdę potrafisz wywiązać się z chrześcijańskich obowiązków. Jak w takich okolicznościach wiara pomoże ci się nie ugiąć?

13. Jak Jehowa wyposaża nas do wykonywania zadań teokratycznych?

¹³ Z wiarą błagaj Jehowę o wsparcie. Dziel się z Nim swoimi obawami i troskami. Przecież to On wyznaczył ci zadanie, pomoże ci więc je wykonać. W jaki sposób? Tak samo jak pomógł Mojżeszowi. Po pierwsze, Jehowa zapewnia: „Wzmocnię cię. Naprawdę ci pomogę. Naprawdę będę cię mocno trzymał swą prawicą prawości” (Izaj. 41:10). Po drugie, przypomina ci o prawdziwości swoich obietnic: „Ja to powiedziałem, ja też to urzeczywistnię. Ja nadałem temu kształt, ja też to uczynię” (Izaj. 46:11). Po trzecie, obdarza cię „mocą wykraczającą poza to, co normalne”, dzięki czemu możesz pełnić służbę (2 Kor. 4:7). I po czwarte, abyś zdołał w niej wytrwać, nasz troskliwy Ojciec daje ci ogólnoświatową braterską społeczność prawdziwych chrześcijan, którzy się wzajemnie ‛pocieszają i budują’ (1 Tes. 5:11). Kiedy Jehowa w taki sposób cię wyposaża, masz okazję pogłębić swoją wiarę w Niego i przekonać się, że powierzane ci przywileje służby to bogactwa większe niż jakiekolwiek ziemskie skarby.

14. Dlaczego Mojżesz był pewny, że zostanie nagrodzony?

¹⁴ Mojżesz „uważnie wypatrywał wypłacenia nagrody” (Hebr. 11:26). Pozwolił, by jego wiedza o przyszłości — choć wtedy ograniczona — kształtowała jego światopogląd. Wzorem swojego przodka Abrahama nie wątpił, że Jehowa potrafi wskrzesić z martwych (Łuk. 20:37, 38; Hebr. 11:17-19). Mając w perspektywie przyszłe błogosławieństwa, Mojżesz nie uznał 40 lat na wygnaniu i 40 lat na pustkowiu za zmarnowane życie. Chociaż nie znał szczegółów co do tego, jak spełnią się Boże obietnice, oczami wiary widział niewidzialną jeszcze wtedy nagrodę.

15, 16. (a) Dlaczego musimy się koncentrować na nagrodzie? (b) Jakich błogosławieństw pod panowaniem Królestwa szczególnie wypatrujesz?

¹⁵ Czy i ty ‛uważnie wypatrujesz wypłacenia  nagrody’? Tak jak Mojżesz, nadal nie znamy wszystkich szczegółów dotyczących realizacji Bożych obietnic. Na przykład ‛nie wiemy, kiedy jest wyznaczony czas’ wielkiego ucisku (Marka 13:32, 33). Mimo to wiemy o przyszłym raju znacznie więcej niż Mojżesz — mamy od Jehowy wystarczająco dużo informacji na temat życia pod panowaniem Jego Królestwa, by ‛uważnie tego wypatrywać’. Jeżeli będziemy zachowywać w umyśle wyraźny obraz nowego świata, pobudzi nas to do stawiania spraw Królestwa na pierwszym miejscu. Skąd taki wniosek? Pomyśl: Czy kupiłbyś dom, gdybyś wiedział o nim bardzo niewiele? Oczywiście, że nie! Analogicznie, nie poświęcilibyśmy życia na uganianie się za mglistą nadzieją. Pobudzani wiarą, powinniśmy widzieć jasny, dokładny obraz życia pod rządami Królestwa.

¹⁶ Aby obraz Królestwa Bożego w twoim umyśle stał się jeszcze wyrazistszy, ‛uważnie wypatruj’ siebie w raju. Używaj wyobraźni. Gdy na przykład poznajesz życie przedchrześcijańskich postaci biblijnych, zastanawiaj się, o co je zapytasz, gdy zmartwychwstaną. Pomyśl, o co w związku z życiem w dniach ostatnich takie osoby mogą zapytać ciebie. Wyobrażaj sobie, jak niesamowite będzie witanie własnych przodków, którzy żyli przed wiekami, oraz uczenie ich o wszystkim, czego dokonał dla nich Bóg. I z jakim zachwytem będziesz poznawać różne dzikie zwierzęta, obserwując je w pokojowych warunkach. Zastanawiaj się też nad tym, jak zmierzając ku doskonałości, coraz mocniej będziesz odczuwać bliskość Jehowy.

17. Jak pomaga nam dzisiaj wyraźny obraz naszej niewidocznej jeszcze nagrody?

¹⁷ Wyraźny obraz niewidocznej jeszcze nagrody pomaga nam trwać, zachowywać radość i podejmować decyzje uwzględniające fakt, że czeka nas bezpieczna, bezkresna przyszłość. Paweł napisał namaszczonym chrześcijanom: „Jeśli mamy nadzieję co do czegoś, czego nie widzimy, to wytrwale tego wyczekujemy” (Rzym. 8:25). Zasada kryjąca się w tych słowach odnosi się do wszystkich chrześcijan, mających nadzieję żyć wiecznie. Nasza wiara jest tak silna, że chociaż jeszcze nie otrzymaliśmy nagrody, cierpliwie wyczekujemy jej wypłacenia. Wzorem Mojżesza nie patrzymy na lata spędzone w służbie dla Jehowy — ilekolwiek by ich było — jak na zmarnowany czas. Jesteśmy przekonani, że „to (...), co widoczne, jest tymczasowe, ale to, co niewidoczne, jest wieczne” (odczytaj 2 Koryntian 4:16-18).

18, 19. (a) Dlaczego musimy walczyć o zachowanie wiary? (b) Co przeanalizujemy w kolejnym artykule?

¹⁸ Dzięki wierze dostrzegamy „oczywisty przejaw rzeczy realnych, choć nie widzianych” (Hebr. 11:1). Z kolei człowiek fizyczny nie widzi ogromnej wartości służenia Jehowie. Skarby duchowe „są dla niego głupstwem” (1 Kor. 2:14). My mamy nadzieję doświadczyć rzeczy, których świat nie widzi — żyć wiecznie i ujrzeć zmartwychwstanie. Ale podobnie jak filozofowie w dawnych czasach uważali Pawła za czczego gadułę, tak ludzie dzisiaj często uważają głoszoną przez nas nadzieję za kompletny nonsens (Dzieje 17:18).

¹⁹ Ponieważ otacza nas świat pozbawiony wiary, musimy walczyć, żeby ją zachować. Błagaj więc Boga, by „twoja wiara nie ustała” (Łuk. 22:32). Przewiduj konsekwencje grzechu, a także miej przed oczami wyjątkową wartość służenia Jehowie oraz nadzieję na życie wieczne. Warto przy tym podkreślić, że wiara Mojżesza pozwalała mu dostrzec daleko więcej niż te rzeczy. W następnym artykule przeanalizujemy, jak pomagała mu ‛widzieć Niewidzialnego’ (Hebr. 11:27).