1. Δώστε ένα Γραφικό παράδειγμα που δείχνει πώς εξαπάτησαν τον εαυτό τους ορισμένοι υπηρέτες του Θεού. (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

ΚΑΠΟΙΟ πρωί, ο Αρχιερέας Ααρών στάθηκε στην είσοδο της σκηνής του Ιεχωβά, κρατώντας ένα πυροδοχείο με καιόμενο θυμίαμα. Λίγο πιο πέρα, ο Κορέ και άλλοι 250 άντρες πρόσφεραν και εκείνοι θυμίαμα στον Ιεχωβά, ο καθένας με το δικό του πυροδοχείο. (Αριθ. 16:16-18) Εκ πρώτης όψεως, όλοι φαίνονταν να είναι όσιοι λάτρεις του Ιεχωβά. Ανόμοια με τον Ααρών, όμως, οι άλλοι ήταν αλαζόνες στασιαστές που ήθελαν να σφετεριστούν το ιερατείο. (Αριθ. 16:1-11) Είχαν εξαπατήσει τον εαυτό τους, νομίζοντας ότι ο Θεός θα δεχόταν τη λατρεία τους. Αλλά μια τέτοια προσδοκία ήταν προσβλητική για τον Ιεχωβά, ο οποίος διαβάζει καρδιές και μπορούσε να διακρίνει την υποκρισία τους.—Ιερ. 17:10.

2. Ποια πρόβλεψη είχε κάνει ο Μωυσής, και επαληθεύτηκαν τα λόγια του;

² Την προηγούμενη ημέρα, ο Μωυσής είχε κάνει την εξής εύστοχη πρόβλεψη: «Το πρωί ο Ιεχωβά θα κάνει γνωστό ποιος ανήκει σε εκείνον». (Αριθ. 16:5) Και όντως, ο Ιεχωβά έκανε φανερή τη διαφορά ανάμεσα στους γνήσιους και στους κίβδηλους λάτρεις όταν «βγήκε φωτιά από τον Ιεχωβά και κατέφαγε [τον Κορέ και] τους διακόσιους πενήντα άντρες που πρόσφεραν το θυμίαμα». (Αριθ. 16:35· 26:10) Παράλληλα, διαφύλαξε τη ζωή του Ααρών, δείχνοντας ποιον επιδοκίμαζε ως αληθινό ιερέα και γνήσιο λάτρη Του.—Διαβάστε 1 Κορινθίους 8:3.

3. (α) Ποια κατάσταση ανέκυψε την εποχή του αποστόλου Παύλου; (β) Με ποιον τρόπο είχε δείξει ο Ιεχωβά αιώνες νωρίτερα πώς χειρίζεται τους στασιαστές;

 ³ Περίπου 1.500 χρόνια αργότερα, την εποχή του αποστόλου Παύλου, ανέκυψε μια παρόμοια κατάσταση. Ορισμένοι καθ’ ομολογία Χριστιανοί υιοθέτησαν ψεύτικες διδασκαλίες, αλλά συνέχισαν να συναναστρέφονται με την εκκλησία. Στα μάτια ενός απλού παρατηρητή, αυτοί οι αποστάτες ίσως δεν διέφεραν από την υπόλοιπη εκκλησία. Ωστόσο, η αποστασία τους αποτελούσε απειλή για τους πιστούς Χριστιανούς. Εκείνοι οι λύκοι με ένδυμα προβάτου άρχισαν να «ανατρέπουν την πίστη μερικών». (2 Τιμ. 2:16-18) Ο Ιεχωβά όμως δεν είναι ένας απλός παρατηρητής, και ο Παύλος το ήξερε αυτό από τον τρόπο με τον οποίο είχε χειριστεί ο Θεός την περίπτωση των στασιαστών—του Κορέ και των υποστηρικτών του—αιώνες νωρίτερα. Με αυτό υπόψη, ας εξετάσουμε μια ενδιαφέρουσα Γραφική περικοπή και ας δούμε ποια πρακτικά μαθήματα μπορούμε να πάρουμε.

4. Για ποιο πράγμα ήταν πεπεισμένος ο Παύλος, και πώς εξέφρασε αυτή του την πεποίθηση στον Τιμόθεο;

⁴ Ο Παύλος ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά μπορούσε να αναγνωρίσει την υποκριτική λατρεία, όπως μπορούσε και να διακρίνει εκείνους που Του είναι υπάκουοι. Αυτή η ισχυρή του πεποίθηση φάνηκε ξεκάθαρα από κάποιες συγκεκριμένες εκφράσεις που χρησιμοποίησε γράφοντας υπό θεϊκή έμπνευση στον Τιμόθεο. Αφού αναφέρθηκε στην πνευματική βλάβη που ήδη προκαλούσαν οι αποστάτες σε ορισμένους μέσα στην εκκλησία, ο Παύλος έγραψε: «Παρ’ όλα αυτά, το στερεό θεμέλιο του Θεού στέκεται όρθιο, έχοντας αυτή τη σφραγίδα: “Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σε αυτόν” και “Όποιος ονομάζει το όνομα του Ιεχωβά ας αποκηρύξει την αδικία”».—2 Τιμ. 2:18, 19.

5, 6. Τι το ιδιαίτερο έχει η φράση «το στερεό θεμέλιο του Θεού», και πώς επηρέασε πιθανότατα τον Τιμόθεο;

⁵ Τι το ιδιαίτερο έχουν οι λέξεις που χρησιμοποίησε ο Παύλος στο συγκεκριμένο εδάφιο; Πρόκειται για τη μόνη περίπτωση στην Αγία Γραφή όπου αναφέρεται «το στερεό θεμέλιο του Θεού». Η Γραφή χρησιμοποιεί μεταφορικά τη λέξη «θεμέλιο» για διάφορα πράγματα, όπως για την κατά γράμμα Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του αρχαίου Ισραήλ. (Ψαλμ. 87:1, 2) Ο ρόλος που παίζει ο Ιησούς στο σκοπό του Ιεχωβά παραβάλλεται επίσης με θεμέλιο. (1 Κορ. 3:11· 1 Πέτρ. 2:6) Τι είχε υπόψη του ο Παύλος όταν έγραφε για «το στερεό θεμέλιο του Θεού»;

⁶ Στο ίδιο εδάφιο όπου μιλάει για «το στερεό θεμέλιο του Θεού», ο Παύλος παραθέτει και τα λόγια του Μωυσή σχετικά με τον Κορέ και τους υποστηρικτές του, τα οποία είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Αριθμοί 16:5. Προφανώς αναφέρθηκε στα γεγονότα της εποχής του Μωυσή για να ενθαρρύνει τον Τιμόθεο και να του υπενθυμίσει ότι ο Ιεχωβά έχει την ικανότητα να εντοπίζει και να εξουδετερώνει τις στασιαστικές πράξεις. Οι αποστάτες στην εκκλησία δεν μπορούσαν να ματαιώσουν το σκοπό του Ιεχωβά, όπως δεν μπόρεσε και ο Κορέ αιώνες νωρίτερα. Ο Παύλος δεν εξήγησε με λεπτομέρειες τι ακριβώς εξεικονίζει «το στερεό θεμέλιο του Θεού». Εντούτοις, οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε ασφαλώς επέδρασαν καθησυχαστικά στον Τιμόθεο, εμπνέοντάς του εμπιστοσύνη και πεποίθηση στον τρόπο ενέργειας του Ιεχωβά.

7. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα ενεργεί πάντα με δικαιοσύνη και πιστότητα;

⁷ Οι εξυψωμένες αρχές του Ιεχωβά είναι ακλόνητες. «Στον αιώνα θα στέκεται η βουλή του Ιεχωβά· οι σκέψεις της καρδιάς του είναι επί γενεές γενεών», λέει το εδάφιο Ψαλμός 33:11. Σε άλλα εδάφια διαβάζουμε ότι η βασιλεία, η στοργική καλοσύνη, η πιστότητα και η δικαιοσύνη του Ιεχωβά παραμένουν για πάντα. (Έξοδ. 15:18· Ψαλμ. 100:5· 112:9) Το εδάφιο Μαλαχίας 3:6 λέει: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· δεν έχω αλλάξει». Παρόμοια, το εδάφιο Ιακώβου 1:17 δηλώνει ότι στον Ιεχωβά «δεν υπάρχει μεταβολή στην κλίση της σκιάς».

8, 9. Τι μπορούμε να μάθουμε από τη «σφραγίδα» στο παράδειγμα του Παύλου;

⁸ Η λεκτική εικόνα του Παύλου στο εδάφιο 2 Τιμόθεο 2:19 παρουσιάζει ένα θεμέλιο που έχει πάνω του κάποιο μήνυμα, σαν να ήταν αποτυπωμένο με σφραγίδα. Στην αρχαιότητα, δεν ήταν ασυνήθιστο να βάζουν μια επιγραφή στο θεμέλιο ενός κτιρίου, ίσως για να δείξουν ποιος το έχτισε ή σε ποιον ανήκε. Ο Παύλος ήταν ο πρώτος Βιβλικός συγγραφέας που χρησιμοποίησε αυτό το παράδειγμα. * Η σφραγίδα που υπάρχει στο «στερεό θεμέλιο του Θεού» αποτελείται από δύο δηλώσεις. Η πρώτη είναι: «Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σε αυτόν», και η δεύτερη: «Όποιος ονομάζει το όνομα του Ιεχωβά ας αποκηρύξει την αδικία». Αυτό μας θυμίζει τα λόγια του εδαφίου Αριθμοί 16:5.—Διαβάστε.

⁹ Τι μπορούμε να μάθουμε από τη «σφραγίδα» στη λεκτική εικόνα του Παύλου; Για εκείνους που ανήκουν στον Ιεχωβά Θεό, οι αξίες και οι αρχές του συνοψίζονται σε δύο θεμελιώδεις αλήθειες: (1) Ο Ιεχωβά αγαπάει όσους είναι όσιοι σε αυτόν και (2) ο Ιεχωβά μισεί την αδικία. Πώς σχετίζεται αυτό με το ζήτημα της αποστασίας μέσα στην εκκλησία;

10. Πώς επηρέαζε τα πιστά άτομα η δράση των αποστατών την εποχή του Παύλου;

¹⁰ Ο Τιμόθεος και άλλοι πιστοί Χριστιανοί ήταν πιθανότατα πολύ αναστατωμένοι από τη δράση των αποστατών που βρίσκονταν ανάμεσά τους. Μερικοί μπορεί να απορούσαν που η εκκλησία επέτρεπε σε τέτοια άτομα να παραμένουν μέλη της. Τα πιστά άτομα ίσως αναρωτιούνταν αν ο Ιεχωβά διέκρινε όντως τη διαφορά μεταξύ της ακλόνητης οσιότητάς τους και της υποκριτικής λατρείας των αποστατών.—Πράξ. 20:29, 30.

11, 12. Πώς ενίσχυσε η επιστολή του Παύλου την πίστη του Τιμόθεου;

¹¹ Αναμφίβολα, η επιστολή του Παύλου ενίσχυσε την πίστη του Τιμόθεου, υπενθυμίζοντάς του τι συνέβη όταν ο πιστός Ααρών δικαιώθηκε ενώ ο υποκριτής Κορέ και οι σύντροφοί του εκτέθηκαν, απορρίφθηκαν και θανατώθηκαν. Στην ουσία, ο Παύλος έλεγε ότι, παρ’ όλο που υπήρχαν κίβδηλοι Χριστιανοί ανάμεσά τους, ο Ιεχωβά θα αναγνώριζε εκείνους που όντως του ανήκαν, όπως είχε κάνει και στις ημέρες του Μωυσή.

¹² Ο Ιεχωβά ποτέ δεν αλλάζει—είναι αξιόπιστος. Μισεί την αδικία, και στον κατάλληλο καιρό τιμωρεί τους αμετανόητους παραβάτες. Εφόσον και ο ίδιος ο Τιμόθεος  “ονόμαζε το όνομα του Ιεχωβά”, τα λόγια αυτά του υπενθύμιζαν επίσης ότι είχε την ευθύνη να απορρίπτει την πονηρή επιρροή των κίβδηλων Χριστιανών. *

13. Ποια πεποίθηση μπορούμε να έχουμε;

¹³ Τα θεόπνευστα λόγια του Παύλου μπορούν να ενισχύσουν και τη δική μας πίστη. Πρώτα από όλα, μας καθησυχάζει το γεγονός ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει καλά την οσιότητά μας προς αυτόν. Και δεν πρόκειται για παθητική γνώση. Απεναντίας, ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται έντονα για εκείνους που του ανήκουν. Η Γραφή λέει: «Τα μάτια του Ιεχωβά περιτρέχουν όλη τη γη για να δείξει την ισχύ του υπέρ εκείνων που έχουν την καρδιά πλήρη προς αυτόν». (2 Χρον. 16:9) Συνεπώς, μπορούμε να έχουμε απόλυτη πεποίθηση πως οτιδήποτε κάνουμε για τον Ιεχωβά «από καθαρή καρδιά» δεν είναι ποτέ μάταιο.—1 Τιμ. 1:5· 1 Κορ. 15:58.

14. Ποιο είδος λατρείας δεν ανέχεται ο Ιεχωβά;

¹⁴ Παράλληλα, μας αφυπνίζει το γεγονός ότι ο Ιεχωβά δεν ανέχεται την υποκριτική λατρεία. Καθώς τα μάτια του «περιτρέχουν όλη τη γη», μπορεί να εντοπίζει εκείνους που δεν έχουν την καρδιά τους «πλήρη προς αυτόν». Ο Ιεχωβά απεχθάνεται «το άτομο που χρησιμοποιεί πλάγια μέσα», λέει το εδάφιο Παροιμίες 3:32, λόγου χάρη κάποιον που φοράει σκόπιμα ένα προσωπείο προσποιητής υπακοής ενώ πράττει στα κρυφά την αμαρτία. Αν και ένα τέτοιο πανούργο άτομο μπορεί να εξαπατήσει εντέχνως τους ανθρώπους για κάποιο διάστημα, η παντοδυναμία και η δικαιοσύνη του Ιεχωβά αποτελούν εγγύηση ότι «όποιος καλύπτει τις παραβάσεις του δεν θα έχει επιτυχία».—Παρ. 28:13· διαβάστε 1 Τιμόθεο 5:24· Εβραίους 4:13.

15. Τι πρέπει να αποφεύγουμε, και γιατί;

¹⁵ Η συντριπτική πλειονότητα των υπηρετών του Ιεχωβά είναι ειλικρινείς ως προς την αφοσίωσή τους. Θα ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστο να υπάρχει μέσα στην εκκλησία κάποιος που αποδίδει σκόπιμα στον Ιεχωβά υποκριτική λατρεία. Αν όμως συνέβη στις ημέρες του Μωυσή και στην εποχή της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας, μπορεί να συμβεί και σήμερα. (2 Τιμ. 3:1, 5) Αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε καχύποπτοι με τους συγχριστιανούς μας, αμφιβάλλοντας για τη γνησιότητα της οσιότητάς τους προς τον Ιεχωβά; Σε καμία περίπτωση! Θα ήταν λάθος να καλλιεργούμε αβάσιμες υποψίες για τους αδελφούς και τις αδελφές μας. (Διαβάστε Ρωμαίους 14:10-12· 1 Κορινθίους 13:7) Εκτός αυτού, αν έχουμε την τάση να αμφισβητούμε την ακεραιότητα των άλλων στην εκκλησία, θα βλάψουμε τη δική μας πνευματικότητα.

16. (α) Τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας για να μην αφήσει την υποκρισία να ριζώσει στην καρδιά του; (β) Ποια μαθήματα αντλούμε από το πλαίσιο « Να Δοκιμάζετε . . . Να Αποδεικνύετε . . .»;

¹⁶ Ο κάθε Χριστιανός πρέπει να «εξετάζη τα δικά του έργα». (Γαλ. 6:4, Η Καινή Διαθήκη, Ν. Ι. Σωτηροπούλου) Εξαιτίας των αμαρτωλών μας τάσεων, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να υιοθετήσουμε άθελά μας χαρακτηριστικά που δεν είναι τόσο ειλικρινή. (Εβρ. 3:12, 13) Γι’ αυτό, από καιρό σε καιρό είναι καλό να εξετάζουμε τα κίνητρα με τα οποία υπηρετούμε τον Ιεχωβά. Ας αναρωτηθούμε: “Λατρεύω τον Ιεχωβά επειδή τον αγαπώ και επειδή αναγνωρίζω την κυριαρχία του; Ή μήπως δίνω περισσότερη βαρύτητα στις υλικές ευλογίες που ελπίζω να απολαύσω στον Παράδεισο;” (Αποκ. 4:11) Ασφαλώς, όλοι θα ωφεληθούμε αν εξετάζουμε τα δικά μας έργα και αφαιρούμε κάθε ίχνος υποκρισίας από την καρδιά μας.

17, 18. Γιατί πρέπει να αποδίδουμε γνήσια και ειλικρινή λατρεία στον Ιεχωβά;

¹⁷ Καθώς αγωνιζόμαστε να αποδίδουμε γνήσια και ειλικρινή λατρεία, έχουμε πολλά οφέλη. «Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος στον οποίο ο Ιεχωβά δεν λογαριάζει  σφάλμα και στου οποίου το πνεύμα δεν υπάρχει δόλος», λέει ο ψαλμωδός. (Ψαλμ. 32:2) Ναι, όσοι κρατούν την καρδιά τους απαλλαγμένη από υποκρισία είναι πιο ευτυχισμένοι τώρα και έχουν την προοπτική να απολαύσουν τέλεια ευτυχία στο μέλλον.

¹⁸ Στον κατάλληλο καιρό, ο Ιεχωβά θα εκθέσει όλους όσους πράττουν το κακό ή ζουν διπλή ζωή, δείχνοντας ξεκάθαρα «τη διαφορά ανάμεσα στον δίκαιο και στον πονηρό, ανάμεσα σε αυτόν που υπηρετεί τον Θεό και σε αυτόν που δεν τον έχει υπηρετήσει». (Μαλ. 3:18) Μέχρι τότε όμως, μας καθησυχάζει το γεγονός ότι γνωρίζουμε πως «τα μάτια του Ιεχωβά είναι στραμμένα πάνω στους δικαίους και τα αφτιά του προς τη δέησή τους».—1 Πέτρ. 3:12.