1, 2. (a) Kto to jest świadek i pod jakim ważnym względem światowe media zawiodły? (b) Dlaczego Jehowa nie jest zależny od środków przekazu?

KTO to jest świadek? Jak podaje Inny słownik języka polskiego, „świadek wydarzenia to ktoś, kto je widział i może o nim opowiedzieć”. Na przykład w Pietermaritzburgu w RPA od 160 lat ukazuje się gazeta The Witness (Świadek). To stosowna nazwa, zważywszy na cel wydawania tego dziennika, jakim jest rzetelne relacjonowanie wydarzeń rozgrywających się na świecie. Założyciel gazety przyrzekł, że na jej łamach będzie się podawać „prawdę, całą prawdę i tylko prawdę”.

² Niestety, światowe media często ignorują albo wypaczają najważniejsze fakty z historii ludzkości. Właśnie do takiej sytuacji można odnieść to, co wszechmocny Bóg oznajmił za pośrednictwem starożytnego proroka Ezechiela: „Narody będą musiały poznać, że ja jestem Jehowa” (Ezech. 39:7). Ale Władca Wszechświata nie jest zależny od środków masowego przekazu. Ma jakieś osiem milionów Świadków, którzy ludziom ze wszystkich narodów opowiadają o Nim oraz o Jego dawniejszych i obecnych poczynaniach względem rodzaju ludzkiego. Ta armia Świadków obwieszcza również, co Bóg obiecuje zrobić w przyszłości dla dobra mieszkańców ziemi. Przyznając pierwszeństwo temu dziełu świadczenia, pokazujemy, że słusznie nosimy miano nadane nam przez Boga, jak o tym czytamy w Księdze Izajasza 43:10: „Wy jesteście moimi  świadkami — brzmi wypowiedź Jehowy — moim sługą, którego wybrałem”.

3, 4. (a) Kiedy Badacze Pisma Świętego przyjęli nową nazwę i co wtedy czuli? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Jakie pytania teraz rozważymy?

³ Jakimż ogromnym przywilejem jest noszenie imienia Jehowy — „Króla Wieczności” — który mówi: „To jest moje imię po czas niezmierzony i ono mnie upamiętnia na pokolenie za pokoleniem” (1 Tym. 1:17; Wyjścia 3:15; por. Kazn. 2:16). W roku 1931 Badacze Pisma Świętego przyjęli nazwę Świadkowie Jehowy. Po tym wydarzeniu w niniejszym czasopiśmie opublikowano wiele listów z wyrazami uznania. Pewien zbór z Kanady napisał: „Ta wspaniała wieść, że jesteśmy ‚Świadkami Jehowy’, wielce nas poruszyła i na powrót napełniła zapałem, by okazać się godnymi tego nowego miana”.

⁴ Jak możesz okazać wdzięczność za wielki zaszczyt noszenia Bożego imienia? I czy potrafisz wyjaśnić, jakie biblijne wydarzenia uzasadniają naszą nazwę Świadkowie Jehowy?

5, 6. (a) W jaki sposób izraelscy rodzice mieli być świadkami na rzecz Jehowy? (b) Jaki jeszcze nakaz dano izraelskim rodzicom i dlaczego dotyczy on również współczesnych rodziców?

⁵ Poszczególni Izraelici w czasach Izajasza byli „świadkami” na rzecz Jehowy, a naród jako całość był Bożym „sługą” (Izaj. 43:10). Izraelscy rodzice świadczyli o Bogu między innymi wtedy, gdy uczyli dzieci o tym, jak postępował On z ich przodkami. Na przykład wskazówki dotyczące dorocznego obchodzenia Paschy brzmiały: „Gdy zaś synowie wasi powiedzą wam: ‚Co dla was oznacza to wymaganie świętej służby?’, wtedy powiecie: ‚Jest to ofiara paschalna dla Jehowy, który przeszedł obok domów synów Izraela w Egipcie, gdy zesłał plagę na Egipcjan, lecz nasze domy ocalił’” (Wyjścia 12:26, 27).  Rodzice ci mogli też opowiadać dzieciom, że gdy Mojżesz po raz pierwszy stanął przed władcą Egiptu i poprosił o wypuszczenie Izraelitów, by mogli na pustkowiu oddać cześć Jehowie, faraon odparł: „Któż to jest Jehowa, żebym miał usłuchać jego głosu i odprawić Izraela?” (Wyjścia 5:2). Opowieści takie mogły również dotyczyć tego, że gdy dziesięć plag zrujnowało Egipt, a Izraelici uszli armii egipskiej nad Morzem Czerwonym, odpowiedź na pytanie faraona stała się jasna dla wszystkich. Jehowa był — i jest — Wszechmocny. Ponadto członkowie narodu izraelskiego stali się naocznymi świadkami wydarzeń potwierdzających, że Jehowa jest prawdziwym Bogiem i że spełnia swoje obietnice.

⁶ Izraelici, którzy cenili zaszczyt reprezentowania imienia Jehowy, bez wątpienia opowiadali o tych cudownych wydarzeniach nie tylko swoim potomkom, ale także swym cudzoziemskim niewolnikom. Co równie ważne, Izraelitom polecono uczyć dzieci przestrzegania Bożych norm świętości. Jehowa rzekł: „Macie być święci, ponieważ ja, Jehowa, wasz Bóg, jestem święty” (Kapł. 19:2; Powt. Pr. 6:6, 7). Jakiż to piękny wzór dla dzisiejszych chrześcijańskich rodziców, którzy podobnie mają pouczać dzieci o drogach świętości i tym samym pomagać im przysparzać chwały wzniosłemu imieniu Boga! (Odczytaj Przysłów 1:8; Efezjan 6:4).

7. (a) Jaki wpływ na okoliczne narody miało wierne postępowanie Izraelitów? (b) Jaka odpowiedzialność spoczywa na wszystkich, którzy noszą imię Boga?

⁷ A zatem, gdy Izraelici byli wierni, dawali piękne świadectwo o imieniu Boga. Oznajmiono im: „Wszystkie ludy ziemi zobaczą, że imię Jehowy jest wzywane nad tobą, i będą się ciebie lękać” (Powt. Pr. 28:10). Niestety, historia Izraela to w większości doniesienia o niewierności tego ludu. Raz za razem jego członkowie wracali do kultu bożków. I na wzór kananejskich bogów, którym oddawali cześć, stali się okrutni — składali w ofierze własne dzieci i uciskali biednych. Wypływa stąd dla nas ważna lekcja: zawsze starajmy się być święci, naśladując Najświętszego, którego imię nosimy!

8. Jakie polecenie Izajasz otrzymał od Jehowy i jak na nie zareagował?

⁸ Jehowa przepowiedział, że Izraelici będą świadkami cudownego wyzwolenia z niewoli (Izaj. 43:19). Pierwszych sześć rozdziałów Księgi Izajasza to w dużej mierze ostrzeżenia przed nieszczęściem mającym spaść na Jerozolimę i okoliczne miasta. Jehowa, który potrafi doskonale czytać w sercach, polecił Izajaszowi ogłaszać te ostrzeżenia, mimo iż prorok miał się spotkać z nieprzychylną, a nawet nieprzejednaną postawą rodaków. Izajasz był tym bardzo przejęty i chciał wiedzieć, jak długo lud Boży nie okaże skruchy. Jehowa odpowiedział: „Aż miasta obrócą się w ruiny, tak iż będą bez mieszkańca, domy zaś bez ziemskiego człowieka, a rola zrujnowana obróci się w pustkowie” (odczytaj Izajasza 6:8-11).

9. (a) Kiedy spełniło się proroctwo Izajasza dotyczące Jerozolimy? (b) Jaka sytuacja wymagająca czujności z naszej strony panuje dzisiaj?

⁹ Wspomniane zadanie Izajasz otrzymał w ostatnim roku panowania króla Uzzjasza, czyli około roku 778 p.n.e. Służbę prorocką kontynuował przez jakieś 46 lat, aż do roku 732 p.n.e., kiedy to władzę sprawował Ezechiasz. Do zniszczenia Jerozolimy w roku 607 p.n.e. pozostało wtedy 125 lat. A zatem lud Boży wystarczająco wcześnie ostrzeżono przed tym, co miało go spotkać w przyszłości. Również dzisiaj Jehowa poprzez swoich sług z wyprzedzeniem ostrzega przed tym, co ma nadejść.  Już od 135 lat, od pierwszego numeru, Strażnica uświadamia swym czytelnikom, że niegodziwa władza Szatana wkrótce się skończy i zostanie zastąpiona Tysiącletnim Panowaniem Jezusa Chrystusa (Obj. 20:1-3, 6).

10, 11. Świadkami spełnienia się jakiego proroctwa Izajasza stali się Izraelici przebywający w Babilonie?

¹⁰ Wielu posłusznych Żydów, którzy poddali się Babilończykom, przeżyło zniszczenie Jerozolimy i zostało uprowadzonych do Babilonu (Jer. 27:11, 12). Siedemdziesiąt lat później słudzy Boży byli tam świadkami spełnienia się niezwykłego proroctwa: „Oto, co rzekł Jehowa, wasz Wykupiciel, Święty Izraela: ‚Ze względu na was poślę do Babilonu i sprawię, że upadną zasuwy więzień’” (Izaj. 43:14).

¹¹ Zgodnie z tym proroctwem pewnej nocy na początku października 539 roku p.n.e. zdarzyło się coś, co wstrząsnęło ówczesnym światem. Gdy król babiloński i jego dostojnicy pili wino ze świętych naczyń zabranych ze świątyni jerozolimskiej oraz wychwalali bóstwa uczynione przez człowieka, armia medo-perska zdobyła Babilon. W roku 538 lub 537 p.n.e. zdobywca Babilonu, Cyrus, polecił Żydom wrócić i odbudować świątynię w Jerozolimie. Wszystko to zostało zapowiedziane przez Izajasza, włącznie z zapewnieniem Jehowy, że będzie On troskliwie chronił swój skruszony lud powracający do ojczyzny. Bóg nazwał go ‛ludem, który sobie utworzył, żeby opiewał jego chwałę’ (Izaj. 43:21; 44:26-28). Gdy ci byli wygnańcy wrócili do Jerozolimy i odbudowali świątynię Jehowy, stali się świadkami, że jest On jedynym prawdziwym Bogiem, który zawsze spełnia swoje słowo.

12, 13. (a) Kto oprócz Izraelitów brał udział w przywróceniu wielbienia Jehowy? (b) Czego się oczekuje od „drugich owiec”, które wspierają „Izrael Boży”, i jaka nadzieja im przyświeca?

¹² W skład odrodzonego narodu weszło tysiące nie-Izraelitów, a później wielu innych pogan zostało żydowskimi prozelitami (Ezd. 2:58, 64, 65; Est. 8:17). Obecnie namaszczonych chrześcijan, którzy tworzą „Izrael Boży”, lojalnie wspiera „wielka rzesza” „drugich owiec” Jezusa (Gal. 6:16; Obj. 7:9, 10; Jana 10:16). Członkowie tej wielkiej rzeszy również noszą nadane przez Boga miano Świadków Jehowy.

¹³ Podczas Tysiącletniego Panowania Chrystusa wielka rzesza zazna niewysłowionej radości wynikającej z wyjaśniania zmartwychwstałym, co to znaczyło być Świadkiem Jehowy w dniach ostatnich. Ale będziemy mieć w tym swój udział jedynie wtedy, jeśli już teraz żyjemy zgodnie z naszym imieniem i staramy  się przejawiać świętość. Mimo szczerych wysiłków chybiamy jednak jej wymogom, więc każdego dnia musimy prosić o wybaczenie. Mając świadomość, że jesteśmy grzeszni, poczytujemy sobie za niebywały zaszczyt możliwość noszenia imienia Bożego (odczytaj 1 Jana 1:8, 9).

14. Jak można oddać znaczenie imienia Bożego?

¹⁴ Żeby jeszcze bardziej cenić zaszczyt noszenia imienia Bożego, warto rozmyślać nad jego znaczeniem. Imię Boże, oddawane zwykle w formie „Jehowa”, pochodzi od hebrajskiego czasownika, który może opisywać czynność i być tłumaczony na „stawać się”. Dlatego uważa się, że jego znaczenie można oddać zwrotem „On powoduje, że się staje”. Definicja ta dobrze pasuje do roli Jehowy jako Stwórcy fizycznego wszechświata i istot rozumnych oraz jako Wykonawcy swojego zamierzenia. W miarę rozwoju wydarzeń powoduje On, że Jego wola i zamierzenie są realizowane niezależnie od tego, jakimi działaniami Szatan lub którykolwiek inny przeciwnik próbowałby to udaremnić.

15. Jak Jehowa ujawnił pewien aspekt swojej osobowości, znajdujący odzwierciedlenie w znaczeniu Jego imienia? (Zobacz ramkę  „Imię pełne treści”).

¹⁵ Kiedy Jehowa polecił Mojżeszowi wyprowadzić Izraelitów z Egiptu, ujawnił pewien aspekt swej osobowości. Swoje imię opisał wtedy pokrewnym czasownikiem, tym razem w pierwszej osobie. Sprawozdanie biblijne donosi: „Bóg rzekł do Mojżesza: ‚Okażę się, kim się okażę’ [„Stanę się, kim zechcę się stać”, NWT, 2013]. I dodał: ‚Oto, co masz powiedzieć synom Izraela: „Okażę się posłał mnie do was”’” (Wyjścia 3:14). Tak więc Jehowa w każdej sytuacji stanie się, kimkolwiek trzeba, żeby zrealizować swoje zamierzenie. Dla zniewolonych niegdyś Izraelitów okazał się Wyzwolicielem, Obrońcą, Przewodnikiem oraz Żywicielem, który zaspokajał wszystkie ich fizyczne i duchowe potrzeby.

16, 17. (a) Jak możemy okazywać wdzięczność za przywilej noszenia imienia Boga? (b) Co rozważymy w następnym artykule?

¹⁶ Dzisiaj Jehowa nadal jest wierny znaczeniu swego imienia, gdyż zaspokaja wszystkie nasze potrzeby — duchowe i materialne. A jednak znaczenie imienia Boga nie ogranicza się do tego, że On sam staje się, kimkolwiek zechce. Wskazuje też na to, co Jehowa w celu realizacji swego zamierzenia powoduje między innymi w związku z dziełem, które prowadzą Jego Świadkowie. Rozmyślanie nad tym będzie nas pobudzało do prowadzenia takiego życia, by godnie reprezentować imię Boże. Na przykład 84-letni Kåre z Norwegii, który od 70 lat jest gorliwym Świadkiem, mówi: „Uważam za wielki zaszczyt służenie Jehowie, Królowi Wieczności, i bycie częścią ludu nazywanego od Jego świętego imienia. To ogromny przywilej móc objaśniać ludziom prawdę z Biblii i dostrzegać w ich oczach blask radości i zrozumienia. Wielką satysfakcję daje mi chociażby uczenie ich o ofierze okupu i o tym, jak dzięki niej mogą zyskać życie wieczne w pokojowym i sprawiedliwym nowym świecie”.

¹⁷ Trzeba przyznać, że na niektórych terenach coraz trudniej znaleźć ludzi, którzy chcą uczyć się o Bogu. Ale podobnie jak Kåre, niewątpliwie odczuwasz wielką radość, gdy znajdziesz życzliwego słuchacza, którego możesz uczyć o imieniu Jehowy. Jak jednak możemy być Świadkami Jehowy i jednocześnie świadkami Jezusa? To zagadnienie omówimy w następnym artykule.