TWAI ülster häwe forlangt taum mit Fernando a alaine fortele. Hai is nervöös weegen nå dat lätst mål dat dai ülst wat dai gemainde besöcht kåme is, dai ülster häwe taum Fernando sägt wat hai måke müst taum mër måke ine gemaind. Dai tijd is forbij gåe un Fernando hät dacht of hai air ülst ware küün. Nuu, is ain kord tijd wäst dat dai ülst dai gemaind besöcht hät. Den, wat häwe dai ülster taum Fernando sägt?

Fernando däit gaud horge air ülst wat mit em fortelt. Dai ülst däit fortele oiwer 1 Timóteo 3:1. Hai sägt tau Fernando dat dai ülster fone gemaind ain braif kreege häwe wat wijse däit dat hai uutsöcht woore is soo as air ülst. Fernando däit sich wuunre un frögt: “Wat häst duu sägt?” Dai ülst däit em dat werer säge un Fernando däit grijne. Nåheer dat dat angeewt wart ine gemaind, ale sin uk fröölig.

Is forkërd mër måke wile ine gemaind? Në. Soo as stäit in 1 Timóteo 3:1, “wen air sich anstrenge däit taum air ülst sin, dit wat hai wil, is air gaur dail.” Feel kërls ine gemaind daue dit anneeme un måke wat nöörg is taum air ülst ware un soo dai gemaind mër mithelpe. Dårweegen, God sij folk wart sër seegend mit feel duusende wat ülster un hülpsdijner sin. Åwer, dårweegen dat dai gemainde gröter wart, is nöörg dat mër kërls sich anstrenge taum mër ine gemaind mithelpe. Wosoo koine sai dat måke? Muite dai wat mër måke wile ine gemaind kopbreeken måke soo as Fernando?

Dat grego woord in 1 Timóteo 3:1 taum “anstrenge” bedüürt sër gërn air dail wile, sich uutreke. Dat mökt oos andenke an air mësch wat sich uutreke däit taum ain frucht an hoog telg ane boom afplüke. Paulo hät ni sägt wäir forkërd sich anstrenge taum ülst ware, åwer wij döre dat ni måke taum beeter sin as dai andrer. Woweegen? Weegen dai wat uutm ganse härts ülster ware wile, wile ni bloos dai andrer schike, åwer “air gaur dail” måke.

In 1 Timóteo 3:2 bet 7 un Tito 1:5 bet 9, dår ståe daile wat måke mut dai wat ülst ware wil. Oiwer dit hät air ülst, wat Raymond hit, uutdüürt: “Tau mij wat mëste wërd hät is wat wij wirklig in härts häwe. Ain gaur reer hule krijge un gaur inlëren häwe groote wërd, åwer wat nog mëre wërd hät is nischt forkërd måke, sich hule krijge an dat wat dai gewoont is, gaure forstand häwe, ordnung hule, andrer gaud upneeme un forständig sin.”

Air kërl wat wirklig wijse däit wat mër ine gemaind måke wil däit nischt forkërd måke, soo as ni ërlig sin un wat måke wat ni rëgen is. Hai däit sich hule krijge an dat wat hai gewoont is, hät gaur forstand, däit ordnung hule un is forständig. Dårweegen ale ine gemaind forlåte sich up em taum belërung un hülp ruuterfijne. Dat hai gaud andrer upnimt, giwt koråsch der wat jong sin un dai wat grår ine gemaind kåme sin. Hai däit dai gaurigkët lijbe, dårweegen däit hai dai uler un dai wat krank sin beschööne un helpe. Soo’ne mësch wil andrer mithelpe, hät nischt sägen of hai ülst ware wil urer ni. b

Dai ülster ine gemaind daue gërn formånen un koråsch geewe taum dai wat mër måke wile ine gemaind. Åwer dai aigen mësch mut sich anstrenge taum dår nå leewe soo as dai Bijbel wijst. Henry, wat al feel jår ülst is, sägt: “Wen’s duu mër måke wilst ine gemaind, dau dij sër anstrenge taum dat wijse.” In Eclesiastes 9:10 stäit: “Ales wat dijn hand fijnt taum måken, måk mit al dijn kraft”. Dåroiwer, Henry hät sägt: “Geew dij best in ales wat dai ülster dij säge taum måke. Måk mit lijb ales wat dij forlange ine gemaind, sogår uutfeege. Mitm tijd, andrer daue saie woo duu dij anstrenge däist.” Wen’s duu air ülst ware wilst, dau sër arbëre dårtau un wäs air woo dai andrer sich upforlåte koine in ales wat’s duu måke däist ine gemaind. Mut der andrer klår blijwe dat’s duu ni beeter wilst sin as sai, åwer dat’s duu gewöönlig büst. (Mat 23:8 bet 12)

Wek ine gemaind wat ülster ware wile koine wat säge un wat måke dat dai ülster maine daue dat sai al trecht sin taum ülster ware. Andrer daue ni anneeme wen ülster eer formåne daue. Dårweegen, wäir gaud wen sai sich fråge däire: ‘Wil ik ine gemaind mithelpe bloos taum mij wijse urer wil ik dai bruirers un swesters mit gewöönligkët mithelpe?’

Dai kërls ine gemaind wat ülster ware wile muite an anerd dail andenke, sai muite “soo as spëgels tau dai schåp” sin. (1 Pedro 5:1 bet 3) Woo koine sai dat måke? For ni anneeme wat forkërd is an dat wat sai denke un måke daue. Soo’ne mësch mut sich anstrenge taum geduldig sin un taum stramblijwe, of dai al ülst is urer ni. Wen air al ülst is, nog soo hät hai fëgels. (Núm 12:3 un Sal 106:32, 33) Un nog, air kërl ine gemaind kan maine dat “ain rëgen forstand” hät, åwer kan sin andrer ine gemaind koine aners denke. (1 Cor 4:4) Den, wen dai ülster dij formånen geewe daue, wat fon dai Bijbel kümt, neem dat an un dau ni wüütend ware. Nåheer, dau dij anstrenge taum måke dat wat sai dij sägt häwe.

Kan sin wek ine gemaind daue maine dat sai taufeel luure daue taum ülst ware. Wen’s duu al feel jåre lang sich anstrenge däist taum air ülst ware, däist duu dij öftens unruig befijne? Wen soo wat mit dij passijre däit, sai wat Jehovaa dij säge däit doir dai Bijbel: “Wen dai hofnung upschupst wart, löt dai härts traurig, åwer wen passijrt wat wij wile, dat is air boom fom leewend.” (Prov 13:12)

Air mësch kan sich traurig befijne wen air dail wat dai luure däit upschupst wart. Abraão hät sich soo befuune. Jehovaa hät em air kind forspråke, åwer feel jåre nåheer, Abraão un Sara hare kair kind. (Gên 12:1 bet 3 un 7) Abraão wäir uld un hät soo frågt: “Almächtig Her Jehovaa, ik bün nog ån kiner, wat däist duu mij geewe? Duu häst mij kaine jong geewt wat fon mij afstame däit.” Dun, Jehovaa hät em sicherhët geewt dat hai air kind häwe däir. Åwer hai hät müst wënsig nog 14 jåre luure dat dat passijre däir. (Gên 15:2 bet 4, 16:16 un 21:5)

Hät em dat traurig låte solang luure? Në. Abraão däir sich ümer upforlåte dat Jehovaa måke däir wat hai forspråke hät un däir bijblijwe dat luure. Dai apostel Paulo hät sreewe: “Soo, nåheer dat Abraão geduld weese hät, hät kreege wat em forspråke wäir.” (Heb 6:15) Nåheer, Jehovaa hät Abraão sër seegend. Wat kast duu lëre for Abraão?

Lijkerst dat’s duu air lang tijd luure must taum air ülst ware, dau bijblijwe sich up Jehovaa forlåte. Dau bijblijwe em mit frööligkët horge. Warren, wat feel bruirers hulpe hät mër ine gemaind mithelpe, sägt: “Is nöörg tijd taum klår blijwe of air braurer trecht is taum ülst ine gemaind ware. Wat hai måke däit un woo hai dat måke däit, däit wijse wen hai al trecht is taum air ülst sin ine gemaind. Wek daue maine dat sai bloos sich gaud befijne daue wen sai ülst ware. Is forkërd soo denke un däit dai mësch forstööre fröölig sin. Wen’s duu reäl tau Jehovaa büst, hät nischt sägen woo duu büst un wat’s duu måke däist, den büst duu wirklig fröölig.”

Air braurer hät mër as 10 jåre lang luurt bet hai air ülst ware. Hai hät sägt wat hai lërt har mit dat wat in dai airst kapitel fon Ezequiel bauk stäit: “Is Jehovaa wat sijn gemaind ine ganse wild komandijre däit un hai däit waite wonair dai daile passijre daue. Wat mëre wërd hät is ni wen ik maine dau bün ik trecht taum ülst ware, åwer wen Jehovaa dat maine däit. Lijkerst wen ik gërn air ülst ware wil, dat is ni dat haupt weegen Jehovaa wät dat wat ik häwe wil, kan sin is ni dat wat ik bruuke dau.”

Wen’s duu air ülst wilst sin dau dij anstrenge ine gemaind mithelpe dat andrer ale fröölig sin. Lijkerst wen dat taufeel duure däit, blijw ruig un wäs geduldig. Raymond, woo oiwer wij al fortelt häwe, sägt: “Wen’s duu beeter wilst sin as dai andrer, eer bloos schike wilst un sich ümer bekümre däist taum air ülst ware, warst duu ni fröölig sin un krijgst ni dai lustigkët wat fon Jehovaa kümt.” Wen dat soo is, dau dij nog mër anstrenge taum krijge dat wat fon hailig gaist kümt, uphaupt dai geduld. Dau dij anstrenge taum air stark ümgang mit Jehovaa häwe doir dai Bijbel studijre, mër preege un dai Bijbel inlëre tau dai wat lëre wile. Wijs tau dijn familg dat dai ümgang mit Jehovaa mut in airst stel sin un dau dai Bijbel t’hoop studijre mit dijn familg. Neem tijd ruuter taum t’hoop mit bruirers un swesters sin. Wen’s duu dit ales mökst, solang as duu luure däist taum air ülst ware, däist duu dij fröölig befijne.

Jehovaa wil dat dai kërls sich anstrenge schåle taum ülster ine gemaind ware, åwer hai un em sijn gemaind wile ni dat sai traurig blijwe solang sai luure daue. Ale dai wat Jehovaa uutm ganse härts horge daue, daue em sijn seegens un hülp krijge. Dau ni forgeete dat wen Jehovaa seegne däit, “hai däit kair slimhët tausete.” (Prov 10:22)

Solang as duu luure taum ülst ware, dau bijblijwe dij anstrenge taum air stark ümgang mit Jehovaa häwe. Wen’s duu dij anstrenge däist taum gaur moors häwe, dai gemaind mithelpe un up selwig tijd dijn familg uppasse, den kast duu dij sicher sin dat Jehovaa ni forgeete däit ales wat’s duu mökst. In irgends air dail wat’s duu måke däist taum ine gemaind mithelpe dau bijblijwe Jehovaa mit lust horge.