۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چرا جماعت کولُسی قرن اول تحت خطر قرار گرفته بود؟‏ ب)‏ چه توصیه‌ای به مسیحیان کولُسی کمک کرد تا متحد و پایدار بمانند؟‏

جماعت کولُسی در قرن اول تحت خطر قرار گرفته بود!‏ برخی در جماعت با ترویج شریعت موسوی بین اعضا تفرقه به وجود آورده بودند.‏ عده‌ای نیز از فلسفهٔ ریاضت‌کشی که از بت‌پرستی منشأ گرفته بود،‏ طرفداری می‌کردند.‏ پولُس رسول برای مقابله با این تعالیم کاذب،‏ نامه‌ای به مسیحیان کولُسی نوشت و به آنان چنین هشدار داد:‏ «بهوش باشید که کسی شما را با فلسفه‌ای پوچ و فریبنده اسیر نسازد،‏ فلسفه‌ای که نه بر مسیح،‏ بلکه بر سنّت آدمیان و اصول ابتدایی این دنیا استوار است.‏»—‏کول ۲:‏۸‏.‏

^۲ اگر آن مسح‌شدگان افکارشان را «به اصول ابتدایی این دنیا» می‌دوختند،‏ به تدارک یَهُوَه برای نجاتشان پشت می‌کردند.‏ (‏کول ۲:‏۲۰-‏۲۳‏)‏ پولُس برای آن که آن مسح‌شدگان رابطهٔ پرارزششان را با یَهُوَه حفظ کنند،‏ به آنان چنین توصیه کرد:‏ «به آنچه در بالاست بیندیشید،‏ نه به آنچه بر زمین است.‏» (‏کول ۳:‏۲‏)‏ بلی،‏ برادران مسیح لازم بود به ارث فناناپذیر «که در آسمان برای [آنان] محفوظ است،‏» بیندیشند،‏ یعنی همواره آن را مد نظر داشته باشند.‏—‏کول ۱:‏۴،‏ ۵‏.‏

۳.‏ الف)‏ مسح‌شدگان چه امیدی را همواره مد نظر دارند؟‏ ب)‏ به چه سؤالاتی در این مقاله پاسخ داده می‌شود؟‏

 ^۳ امروزه،‏ مسح‌شدگان به طور مشابه پادشاهی خدا و «هم‌ارث [شدن] با مسیح» را همواره مد نظر دارند.‏ (‏روم ۸:‏۱۴-‏۱۷‏)‏ اما دربارهٔ آنانی که امید زمینی دارند چه می‌توان گفت؟‏ سخنان پولُس چگونه در مورد آنان صدق می‌کند؟‏ این گروه که ‹گوسفندان دیگر› عیسی می‌باشند،‏ چگونه می‌توانند «به آنچه در بالاست» بیندیشند؟‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ ابراهیم و موسی با وجود سختی‌ها همواره به آنچه در بالاست،‏ اندیشیدند.‏ ما چگونه می‌توانیم آنان را سرمشق قرار دهیم؟‏

۴.‏ گوسفندان دیگر چگونه می‌توانند به آنچه در بالاست بیندیشند؟‏

^۴ با آن که اکثر ما امید آسمانی نداریم،‏ می‌توانیم به آنچه در بالاست بیندیشیم.‏ چگونه؟‏ با اولویت دادن به یَهُوَه خدا و پادشاهی‌اش در زندگی.‏ (‏لو ۱۰:‏۲۵-‏۲۷‏)‏ این کاری است که مسیح انجام داد و لازم است که او را همواره الگوی خود قرار دهیم.‏ (‏۱پطر ۲:‏۲۱‏)‏ ما نیز مانند مسیحیان قرن اول با استدلال‌های کاذب،‏ فلسفه‌های دنیوی و طرز فکر مادیگرایانهٔ دنیای شیطان روبروییم.‏ ‏(‏۲قُرِنتیان ۱۰:‏۵ خوانده شود.‏)‏ از این رو،‏ برای سرمشق قرار دادن عیسی لازم است نسبت به هر چه که به رابطه‌مان با یَهُوَه صدمه می‌زند،‏ هوشیار باشیم.‏

۵.‏ چگونه می‌توانیم طرز فکرمان را نسبت به امور مادی محک زنیم؟‏

^۵ آیا دیدگاه دنیا در مورد مادیات در ما اثر گذاشته است؟‏ آنچه دوست داریم،‏ اغلب در فکر و عمل ما نیز آشکار می‌شود.‏ عیسی گفت:‏ «هر جا گنج توست،‏ دل تو نیز آنجا خواهد بود.‏» (‏مت ۶:‏۲۱‏)‏ پس برای آن که ببینیم دلمان ما را به چه سمتی سوق می‌دهد،‏ لازم است که خود را گاه و بی‌گاه محک زنیم.‏ از خود بپرسید:‏ ‹چقدر در مورد امور مالی فکر می‌کنم؟‏ آیا اغلب به فکر یافتن شغلی پردرآمد،‏ سرمایه‌گذاری یا رسیدن به زندگی‌ای مرفه می‌باشم؟‏ یا می‌کوشم تا افکارم را بر امور روحانی قرار دهم؟‏› (‏مت ۶:‏۲۲‏)‏ مطابق با سخن عیسی،‏ آنانی که ‹بر زمین گنج می‌اندوزند،‏› رابطهٔ خود را با یَهُوَه به خطر می‌اندازند.‏—‏مت ۶:‏۱۹،‏ ۲۰،‏ ۲۴‏.‏

۶.‏ چگونه می‌توانیم در جنگ با تمایلات جسم پیروز شویم؟‏

^۶ جسم ناکامل ما باعث می‌شود که در آنچه لذّت می‌بریم،‏ افراط کنیم.‏ ‏(‏رومیان ۷:‏۲۱-‏۲۵ خوانده شود.‏)‏ اگر اجازه ندهیم که روح‌القدس در زندگی ما فعال باشد،‏ ممکن است خود را تسلیم «اعمال تاریکی» کنیم؛‏ برای مثال،‏ شرکت کردن «در بزمها و میگساری و هرزگی و عیاشی.‏» (‏روم ۱۳:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ برای پیروزی در جنگ با تمایلات جسم لازم است که به آنچه در بالاست بیندیشیم.‏ چنین کاری مستلزم کوشش فراوان است.‏ از این رو،‏ پولُس رسول گفت:‏ «تن خود را سختی می‌دهم و در بندگیِ خویش نگاهش می‌دارم.‏» (‏۱قر ۹:‏۲۷‏)‏ اگر می‌خواهیم در مسابقهٔ دوی زندگی باقی بمانیم،‏ بی‌شک نباید نسبت به خود آسانگیر باشیم!‏ بیایید ببینیم که دو مرد وفادار چگونه «خدا را خشنود» ساختند.‏—‏عبر ۱۱:‏۶‏.‏

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ ابراهیم و سارا با چه دشواری‌هایی روبرو شدند؟‏ ب)‏ ابراهیم چه چیزی را همواره مد نظر داشت؟‏

^۷ وقتی یَهُوَه به ابراهیم گفت که خانواده‌اش را به سرزمین کنعان ببرد،‏ ابراهیم راغبانه اطاعت کرد.‏ به دلیل ایمان و اطاعت ابراهیم،‏ یَهُوَه با او  چنین عهدی بست:‏ «از تو امّتی عظیم پیدا کنم و تو را برکت دهم.‏» (‏پیدا ۱۲:‏۲‏)‏ سال‌ها پس از آن،‏ ابراهیم و سارا هنوز صاحب فرزندی نشده بودند.‏ آیا یَهُوَه عهدش را با ابراهیم به فراموشی سپرده بود؟‏ به علاوه،‏ زندگی در کنعان آسان نبود.‏ ابراهیم و خانواده‌اش،‏ خانه و خویشاوندانشان را در اور،‏ شهری پررونق در بین‌النهرین،‏ ترک کرده بودند و بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر (‏۱۰۰۰ میل)‏ پیموده بودند تا به کنعان برسند.‏ همچنین چادرنشین شده،‏ قحطی دیده و با غارتگران مواجه شده بودند.‏ (‏پیدا ۱۲:‏۵،‏ ۱۰؛‏ ۱۳:‏۱۸؛‏ ۱۴:‏۱۰-‏۱۶‏)‏ با این حال،‏ آنان هیچ رغبتی نداشتند که به شهر راحت اور برگردند!‏—‏عبرانیان ۱۱:‏۸-‏۱۲،‏ ۱۵ خوانده شود.‏

^۸ ابراهیم «به خداوند ایمان» ورزید و افکار خود را ‹به آنچه بر زمین است› معطوف نساخت.‏ (‏پیدا ۱۵:‏۶‏)‏ بلی،‏ او همواره دربارهٔ وعده‌های یَهُوَه فکر می‌کرد و بدین گونه آنچه را که در بالاست مد نظر داشت.‏ یَهُوَه ایمان ابراهیم را دید و به او گفت:‏ «‹اکنون به سوی آسمان بنگر و ستارگان را بشمار،‏ هر گاه آن‌ها را توانی شمرد.‏› پس به وی گفت:‏ ‹ذریّت [یا نسل] تو چنین خواهد بود.‏›» (‏پیدا ۱۵:‏۵‏)‏ وعدهٔ یَهُوَه حقیقتاً برای ابراهیم بسیار دلگرم‌کننده بود!‏ هر بار ابراهیم به آسمان پرستاره چشم می‌دوخت،‏ این وعدهٔ یَهُوَه را به یاد می‌آورد.‏ سرانجام،‏ ابراهیم مطابق با وعدهٔ خدا صاحب فرزند شد.‏—‏پیدا ۲۱:‏۱،‏ ۲‏.‏

۹.‏ چگونه می‌توانیم ابراهیم را الگو قرار دهیم؟‏

^۹ ما نیز مانند ابراهیم منتظر تحقق وعده‌های خدا هستیم.‏ (‏۲پطر ۳:‏۱۳‏)‏ اگر به آنچه در بالاست نیندیشیم،‏ ممکن است تصوّر کنیم که خدا در تحقق وعده‌هایش تأخیر کرده است و از فعالیت‌های روحانی خود بکاهیم.‏ برای مثال،‏ آیا در گذشته برای این که به خدمت پیشگامی یا خدمتی دیگر بپردازید،‏ ازخودگذشتگی کرده‌اید؟‏ در این صورت،‏ عملتان قابل‌تحسین است.‏ اکنون چطور؟‏ به خاطر داشته باشید که ابراهیم همواره به برکات آینده چشم دوخت.‏ (‏عبر ۱۱:‏۱۰‏)‏ از آنجایی که «ابراهیم به خدا ایمان» ورزید و مطابق ایمانش عمل کرد،‏ دوست خدا محسوب شد.‏—‏روم ۴:‏۳‏.‏

۱۰.‏ موسی در نوجوانی از چه زندگی‌ای برخوردار بود؟‏

^۱۰ مردی دیگر که به آنچه در بالاست اندیشید،‏ موسی بود.‏ او در نوجوانی در «جمیع حکمت مصریان» آموزش یافت.‏ آن آموزش،‏ تحصیلاتی پیش‌پاافتاده نبود.‏ موسی هنگامی که مصر ابر قدرت بود،‏ در دربار فرعون تعلیم و تربیت یافت.‏ جای تعجب نیست که موسی با آن تحصیلات «در گفتار و کردار توانا شد.‏» (‏اعما ۷:‏۲۲‏)‏ تصوّر کنید که موسی چه فرصتی‌هایی در پیش رو داشت!‏ ولی موسی افکارش را بر موضوعی بس مهم‌تر قرار داد یعنی انجام دادن خواست خدا.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ موسی برای چه تحصیلاتی ارزش فراوان قائل بود و این موضوع را از کجا می‌دانیم؟‏

^۱۱ موسی در اوان زندگی خود از مادرش یوکابد دربارهٔ خدای عبرانی‌ها تعلیم گرفته بود.‏ موسی برای آموزشی که دربارهٔ یَهُوَه آموخت،‏ بیش از هر ثروتی ارزش قائل بود.‏ از این رو،‏ هر امتیاز،‏ ثروت و قدرتی را که در دربار فرعون می‌توانست به دست آورد،‏ رها کرد.‏ ‏(‏عبرانیان ۱۱:‏۲۴-‏۲۷ خوانده شود.‏)‏ تحصیلات الٰهی‌ای که موسی در اوایل زندگی‌اش فرا گرفته بود و ایمانش به یَهُوَه،‏ او را برانگیخت تا بر آنچه در بالاست بیندیشد.‏

^۱۲ موسی بهترین تحصیلات موجود را فرا گرفته بود.‏ ولی آیا او از آن برای ترفیع شغلی در مصر استفاده کرد تا نامی برای خودش درست کند  یا ثروت بیندوزد؟‏ خیر.‏ او چنین نکرد زیرا در کتاب مقدّس آمده است:‏ «[موسی] نخواست پسر دختر فرعون خوانده شود.‏ او آزار دیدن با قوم خدا را بر لذتِ زودگذرِ گناه ترجیح داد.‏» به روشنی می‌توان دید که موسی از تحصیلات الٰهی خود برای پیشرفت مقصود یَهُوَه استفاده کرد.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ چه چیزی به موسی کمک کرد تا برای مأموریتی که یَهُوَه برای او در نظر داشت آماده شود؟‏ ب)‏ ما نیز مانند موسی لازم است چه کنیم؟‏

^۱۳ موسی به یَهُوَه و قومش عشق می‌ورزید.‏ او در ۴۰سالگی فکر می‌کرد که برای آزاد کردن قوم یَهُوَه از بندگی مصر آماده است.‏ (‏اعما ۷:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ اما یَهُوَه می‌دانست که موسی برای این مأموریت آماده نیست.‏ او لازم بود خصوصیاتی همچون فروتنی،‏ صبر،‏ نرمخویی و خویشتنداری را بیاموزد.‏ (‏امث ۱۵:‏۳۳‏)‏ موسی به تعلیم و تربیتی نیاز داشت که او را برای آزمایش‌ها و سختی‌های آینده آماده کند.‏ او این خصوصیات الٰهی را طی چند دهه‌ای که چوپانی می‌کرد،‏ آموخت.‏

^۱۴ آیا شغل چوپانی برای موسی فایده داشت؟‏ بلی!‏ کلام خدا در مورد موسی زمانی که حدوداً ۸۰ سال داشت می‌گوید:‏ او ‹مردی بسیار حلیم بود،‏ بیشتر از جمیع مردمانی که بر روی زمینند.‏› (‏اعد ۱۲:‏۳‏)‏ او با فراگیری فروتنی آموخت با انسان‌هایی که شخصیت و مشکلات گوناگون داشتند،‏ صبورانه رفتار کند.‏ (‏خرو ۱۸:‏۲۶‏)‏ به همین گونه،‏ ما نیز لازم است خصوصیات روحانی را در خود پرورش دهیم تا بتوانیم از مصیبت عظیم نجات و به دنیای جدید راه یابیم.‏ (‏مکا ۷:‏۱۴‏)‏ آیا با همهٔ مردم حتی کسانی که زودرنج و حساس می‌باشند،‏ می‌سازیم؟‏ باید به سخنان پِطرُس رسول توجه کنیم که هم‌ایمانانش را چنین ترغیب کرد:‏ «همگان را حرمت بدارید،‏ برادران را محبت کنید.‏»—‏۱پطر ۲:‏۱۷‏.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ چرا حیاتی است که همواره به آنچه درست است بیندیشیم؟‏ ب)‏ چرا مهم است که ما مسیحیان رفتار درست را حفظ کنیم؟‏

^۱۵ ما در «زمانهای سخت» زندگی می‌کنیم.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱‏)‏ پس برای بیدار ماندن از لحاظ روحانی باید همواره به آنچه درست است بیندیشیم.‏ (‏۱تسا ۵:‏۶-‏۹‏)‏ توجه کنید که چگونه می‌توانیم به سه طریق چنین عمل کنیم.‏

^۱۶ رفتار:‏ پِطرُس به اهمیت رفتار درست پی برده بود.‏ او گفت:‏ «کردارتان در میان بی‌ایمانان چنان پسندیده باشد که هر چند شما را به بدکاری متهم کنند،‏ با مشاهدهٔ اعمال نیکتان،‏ خدا را در روز دیدارش،‏ تمجید نمایند.‏» (‏۱پطر ۲:‏۱۲‏)‏ در خانه،‏ سر کار،‏ در مدرسه،‏ هنگام تفریح یا در خدمت موعظه باید تلاش کنیم تا نام یَهُوَه را با رفتار درست جلال دهیم.‏ البته ما انسان‌ها ناکامل هستیم و خطا می‌کنیم.‏ (‏روم ۳:‏۲۳‏)‏ با این حال،‏ با ادامه «در نبرد نیکوی ایمان» می‌توانیم در مبارزه با ناکاملی پیروز شویم.‏—‏۱تیمو ۶:‏۱۲‏.‏

۱۷.‏ چگونه می‌توانیم طرز فکر عیسی مسیح را سرمشق قرار دهیم؟‏ (‏تصویر اول مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۱۷ طرز فکر:‏ برای حفظ رفتار درست لازم است که طرز فکری درست داشته باشیم.‏ پولُس رسول چنین گفت:‏ «همان طرز فکر را داشته باشید که مسیحْ عیسی داشت.‏» (‏فیلیپ ۲:‏۵‏)‏ عیسی چه طرز فکری داشت؟‏ او فروتن بود و از این رو،‏ در خدمت به خدا ازخودگذشتگی می‌کرد.‏ مهم‌ترین موضوعی که عیسی به آن می‌اندیشید،‏ موعظه به انسان‌ها در بارهٔ بشارت پادشاهی خدا بود.‏ (‏مرق ۱:‏۳۸؛‏ ۱۳:‏۱۰‏)‏ برای عیسی کلام خدا سخن نهایی بود.‏ (‏یو ۷:‏۱۶؛‏ ۸:‏۲۸‏)‏ او کتاب مقدّس را با تلاش بسیار مطالعه می‌کرد تا  بتواند با نقل‌قول از آیات از کتاب مقدّس دفاع کند و آن را توضیح دهد.‏ ما نیز طرز فکر مسیح را فروتنانه با فعالیت غیورانه در خدمت موعظه و مطالعهٔ فردی می‌توانیم سرمشق قرار دهیم.‏

۱۸.‏ به چه طریق ویژه‌ای می‌توانیم از کار یَهُوَه حمایت کنیم؟‏

^۱۸ حمایت:‏ یَهُوَه قصد کرده است که چه در آسمان و چه بر زمین «به نام عیسی هر زانویی خم شود.‏» (‏فیلیپ ۲:‏۹-‏۱۱‏)‏ عیسی حتی در این مقام والا،‏ فروتنانه مطیع خواست پدرش است و ما نیز باید چنین کنیم.‏ (‏۱قر ۱۵:‏۲۸‏)‏ چگونه؟‏ با حمایتِ از دل و جان از فعالیتی که عیسی به ما فرمان داده است،‏ انجام دهیم.‏ او به پیروانش گفت:‏ «همهٔ قومها را شاگرد سازید.‏» (‏مت ۲۸:‏۱۹‏)‏ همچنین با ‹نیکی کردن به همه› یعنی به همسایه و هم‌ایمانانمان از این فرمان حمایت می‌کنیم.‏—‏غلا ۶:‏۱۰‏.‏

۱۹.‏ به چه کاری باید مصمم باشیم؟‏

^۱۹ بسیار قدردانیم که یَهُوَه به ما می‌گوید:‏ ‹به آنچه در بالاست بیندیشید›!‏ برای این منظور لازم است «با استقامت در مسابقه‌ای که برای ما مقرر شده است،‏ بدویم.‏» (‏عبر ۱۲:‏۱‏)‏ بیایید همهٔ ما «هر کاری را از جان و دل .‏ .‏ .‏ برای خداوند» کنیم.‏ در این صورت،‏ پدر آسمانی‌مان به ما به جهت تلاش‌های صادقانه پاداش خواهد داد.‏—‏کول ۳:‏۲۳،‏ ۲۴‏.‏