1, 2. (a) Czego Bóg oczekuje od swego ludu w kwestii postępowania? (b) Na jakie pytania odpowie ten artykuł?

APOSTOŁ Piotr pod natchnieniem od Boga wskazał na związek między świętością podkreśloną w Księdze Kapłańskiej a potrzebą zachowywania jej w chrześcijańskim postępowaniu (odczytaj 1 Piotra 1:14-16). Jehowa jako Święty oczekuje, że pomazańcy i „drugie owce” będą robić wszystko, co mogą, by stać się świętymi w całym swym postępowaniu, a nie tylko w jakiejś jego części (Jana 10:16).

² Z przeanalizowania kolejnych duchowych klejnotów zawartych w Księdze Kapłańskiej odniesiemy ogromny pożytek, a wprowadzanie tej wiedzy w czyn pomoże nam stać się świętymi w całym postępowaniu. Rozważymy następujące pytania: Jak powinniśmy traktować pójście na kompromis? Czego z Księgi Kapłańskiej dowiadujemy się o popieraniu zwierzchnictwa Jehowy? Jaką lekcję stanowi dla nas składanie ofiar?

3, 4. (a) Dlaczego w kwestii trzymania się biblijnych praw i zasad chrześcijanie muszą unikać kompromisów? (b) Dlaczego nie powinniśmy się mścić ani chować urazy?

³ Jeśli mamy podobać się Jehowie, musimy mocno uchwycić się Jego praw i zasad i wystrzegać pozbawionego świętości,  pobłażliwego podejścia do nich. Chociaż nie podlegamy Prawu Mojżeszowemu, zawarte w nim wymagania dają nam wgląd w to, co z punktu widzenia Boga jest godne uznania, a co nie do przyjęcia. Na przykład Izraelici otrzymali nakaz: „Nie wolno ci wywierać pomsty ani żywić urazy do synów swego ludu; i masz miłować swego bliźniego jak samego siebie. Jam jest Jehowa” (Kapł. 19:18).

⁴ Jehowa oczekuje, że będziemy powstrzymywać się od zemsty i unikać żywienia urazy (Rzym. 12:19). Gdybyśmy lekceważyli Boże prawa i zasady, Diabeł byłby zachwycony, a my ściągnęlibyśmy hańbę na Jehowę. Nawet jeśli ktoś rozmyślnie nas zranił, nie stawajmy się naczyniami, w których gromadzi się żal. Bóg dał nam zaszczyt bycia „naczyniami glinianymi”, w których znajduje się skarb służby (2 Kor. 4:1, 7). Nie ma w nich miejsca na gorzką urazę!

5. Jak Aaron zareagował na śmierć swoich synów i czego się uczymy z tamtej sytuacji? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁵ W Księdze Kapłańskiej 10:1-11 opisano przejmujące zdarzenie z życia rodziny Aarona. Jej członkowie musieli być zdruzgotani, kiedy ogień z nieba uśmiercił w przybytku dwóch jego synów — Nadaba i Abihu. Jakimż sprawdzianem wiary było to dla Aarona i jego bliskich, gdy się dowiedzieli, że nie wolno im opłakiwać tych zmarłych! Czy dowodzisz swojej świętości, nie utrzymując kontaktów z członkami rodziny ani innymi osobami wykluczonymi ze zboru? (Odczytaj 1 Koryntian 5:11).

6, 7. (a) Jakie ważne kwestie warto rozważyć przy podejmowaniu decyzji, czy uczestniczyć w ślubie kościelnym? (Patrz przypis). (b) Jak krewnym, którzy nie są Świadkami Jehowy, moglibyśmy wyjaśnić swoje stanowisko w sprawie uroczystości zaślubin w kościele?

⁶ Możliwe, że nie staniemy w obliczu tak ciężkiej próby, jakiej doświadczył Aaron i jego bliscy. Jak jednak postąpimy, gdy zostaniemy zaproszeni na ślub kościelny krewnego niebędącego Świadkiem? W Biblii nie ma wyraźnego prawa zabraniającego pójścia na taką uroczystość. Ale czy wchodzą tu w grę jakieś zasady biblijne, które warto uwzględnić, podejmując decyzję w tej sprawie? *

⁷ Nasze zdecydowanie, by w powyższych okolicznościach okazać się świętymi w oczach Jehowy, może dziwić krewnych, którzy Go nie wielbią (1 Piotra 4:3, 4). Oczywiście staramy się ich nie obrażać, jednak zazwyczaj dobrze jest porozmawiać z nimi w życzliwy, otwarty sposób. Może udałoby się to zrobić zawczasu. Moglibyśmy podziękować za zaproszenie i powiedzieć, że jest nam miło, iż o nas pamiętali. Następnie warto wyjaśnić, że z powodu wchodzących w rachubę kwestii religijnych nasz udział w tej uroczystości mógłby zakłócić jej radosny charakter oraz wprawić w zakłopotanie ich samych bądź pozostałych obecnych. Jest to jeden ze sposobów, by uniknąć sprzeniewierzenia się swym przekonaniom religijnym.

8. W jaki sposób Księga Kapłańska uwypukla zwierzchnictwo Jehowy?

⁸ Księga Kapłańska dobitnie uwypukla zwierzchnictwo Jehowy. Zawarte w niej prawa przeszło 30 razy przypisano Bogu. Mojżesz był tego świadomy i stosował się do Jego poleceń (Kapł. 8:4, 5). Podobnie my powinniśmy zawsze robić to, czego oczekuje od nas Wszechwładny, Jehowa. Wspiera nas w tym Boża organizacja. Ale próba wiary może się pojawić, gdy będziemy sami, jak to było w wypadku Jezusa kuszonego na pustkowiu (Łuk. 4:1-13). Jeśli jesteśmy skoncentrowani na zwierzchniej władzy Boga i Mu ufamy, nikt nie skłoni nas do kompromisu ani nie damy się usidlić strachowi (Prz. 29:25).

9. Dlaczego słudzy Jehowy są w nienawiści u wszystkich narodów?

 ⁹ Jako naśladowcy Chrystusa i świadkowie na rzecz Jehowy, jesteśmy prześladowani przez różne narody na świecie. Właśnie tego mamy się spodziewać, ponieważ Jezus powiedział swoim naśladowcom: „Ludzie będą was wydawać na ucisk i będą was zabijać, i ze względu na moje imię będziecie przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mat. 24:9). Mimo takiej wrogości trwamy w dziele świadczenia o Królestwie i wciąż dowodzimy swej świętości przed Jehową. Skoro jesteśmy uczciwymi, przyzwoitymi i praworządnymi obywatelami, to dlaczego jesteśmy nienawidzeni? (Rzym. 13:1-7). Ponieważ uczyniliśmy Jehowę naszym Wszechwładnym Panem! „Tylko dla niego” pełnimy świętą służbę i nigdy nie odstąpimy od Jego sprawiedliwych praw i zasad (Mat. 4:10).

10. Co się przytrafiło pewnemu bratu, który złamał zasadę neutralności?

¹⁰ Co więcej, ‛nie jesteśmy częścią świata’. Dlatego zachowujemy neutralność w wojnach i w sprawach politycznych (odczytaj Jana 15:18-21; Izajasza 2:4). Niektórzy z oddanych Bogu sług poszli na kompromis w kwestii neutralności. Wiele z tych osób okazało skruchę i odzyskało więź z naszym miłosiernym Ojcem niebiańskim (Ps. 51:17). Nieliczni się na to nie zdobyli. Na przykład podczas II wojny światowej 160 naszych niesłusznie uwięzionych braci w wieku do 45 lat przewieziono ze wszystkich więzień na Węgrzech do jednego miasta. Tam kazano im podjąć służbę wojskową. Wierni bracia stanowczo odmówili, ale dziewięciu złożyło przysięgę wojskową i przyjęło mundury. Dwa lata później jeden z tych, którzy złamali zasadę neutralności, znalazł się w plutonie egzekucyjnym mającym rozstrzelać wiernych Świadków. Wśród skazanych na śmierć znajdował się jego rodzony brat! Jak się potem okazało, tej przerażającej egzekucji nie wykonano.

11, 12. Jakie znaczenie ma dla dzisiejszych chrześcijan ustalony przez Jehowę sposób składania ofiar w starożytnym Izraelu?

¹¹ Prawo Mojżeszowe zobowiązywało Izraelitów do składania określonych ofiar (Kapł. 9:1-4, 15-21). Miały one być nieskalane, ponieważ wskazywały na doskonałą ofiarę Jezusa. Ponadto każdy rodzaj ofiar wymagał trzymania się pewnego trybu postępowania. Rozważmy na przykład, czego oczekiwano od matki, która urodziła dziecko. W Księdze Kapłańskiej 12:6 czytamy: „Gdy się dopełnią dni jej oczyszczenia za syna lub córkę, przyprowadzi do kapłana — przed wejście do namiotu spotkania — rocznego baranka na całopalenie, a także młodego gołębia domowego lub turkawkę jako dar ofiarny za grzech”. Wymagania Boga były wyraźne, ale przebija z nich Jego podyktowany miłością rozsądek. Jeśli matki nie było stać na owcę, mogła ofiarować dwie turkawki lub dwa młode gołębie (Kapł. 12:8). Taka osoba, chociaż biedna, czuła się kochana i doceniana na równi z kimś, kto przyniósł droższy dar. Czego możemy się z tego nauczyć?

¹² Apostoł Paweł zachęcał współwyznawców, by składali Bogu „ofiarę wysławiania” (Hebr. 13:15). Swymi ustami powinniśmy składać publiczne wyznanie na rzecz świętego imienia Jehowy. Niesłyszący bracia i siostry sławią Boga za pomocą języka migowego. Chrześcijanie, którzy nie mogą opuszczać mieszkania, robią to, świadcząc listownie, telefonicznie lub głosząc opiekunom bądź gościom. Ofiara wysławiania — świadczenie na rzecz imienia Jehowy i głoszenie dobrej nowiny — powinna być adekwatna  do zdrowia i możliwości danej osoby. Rzecz w tym, żeby dawać to, co mamy najlepszego (Rzym. 12:1; 2 Tym. 2:15).

13. Dlaczego powinniśmy składać sprawozdania z działalności ewangelizacyjnej?

¹³ Ofiary wysławiania są naszymi osobistymi, dobrowolnymi darami, jakie składamy Jehowie z miłości do Niego (Mat. 22:37, 38). Jesteśmy jednak proszeni, by z naszej działalności w służbie składać sprawozdania. Jak więc powinniśmy się zapatrywać na to postanowienie? Sprawozdanie, które składamy co miesiąc, ma związek z naszym zbożnym oddaniem (2 Piotra 1:7). Oczywiście nikt nie powinien czuć się przymuszany do poświęcania wielu godzin na głoszenie tylko po to, by wykazać w sprawozdaniu większy udział w tej działalności. Właśnie dlatego głosiciel Królestwa, który przebywa w domu opieki lub z innych przyczyn ma ograniczone możliwości, może zaraportować nawet 15-minutowy udział w służbie. Jehowa uważa te minuty za najlepszą ofiarę takiego głosiciela, za wyraz jego miłości oraz doceniania niezrównanego przywileju występowania w roli Świadka prawdziwego Boga. Podobnie jak Izraelici, którym warunki nie pozwalały złożyć droższych ofiar, cenni słudzy Jehowy mający pewne ograniczenia wciąż mogą składać sprawozdania. A ze sprawozdań poszczególnych osób powstaje ogólnoświatowe zestawienie, które pomaga organizacji planować dalszą działalność ewangelizacyjną. Gdy więc jesteśmy proszeni o informacje na temat naszego udziału w głoszeniu, to czy naprawdę wymaga się od nas zbyt wiele?

14. Wyjaśnij, dlaczego powinniśmy przeanalizować nasze zwyczaje związane ze studium.

¹⁴ Po dokładnym przyjrzeniu się niektórym duchowym skarbom zawartym w Księdze Kapłańskiej być może pomyślisz: „Teraz lepiej rozumiem, dlaczego księga ta została włączona do natchnionego Słowa Bożego” (por. 2 Tym. 3:16). Zapewne będziesz jeszcze bardziej zdecydowany dowodzić swej świętości — nie tylko dlatego, że Jehowa jej wymaga, ale również dlatego, że On zasługuje na to, byś szczerze zabiegał o Jego uznanie. Być może pod wpływem tego, czego z tych dwóch artykułów dowiedziałeś się o Księdze Kapłańskiej, jeszcze bardziej pragniesz zgłębiać całą Biblię (odczytaj Przysłów 2:1-5). Starannie rozważ swoje zwyczaje związane ze studium. Zapewne chcesz, żeby twoje ofiary wysławiania cieszyły się uznaniem Jehowy. Czy nie pozwalasz, by programy telewizyjne, gry komputerowe, uprawianie sportu czy hobby rozpraszały cię i przeszkadzały w rozwoju duchowym? Jeśli tak, to naprawdę warto przemyśleć niektóre wypowiedzi apostoła Pawła z Listu do Hebrajczyków.

15, 16. Dlaczego Paweł w Liście do Hebrajczyków wyraził się tak dobitnie?

¹⁵ Pisząc do współchrześcijan pochodzenia hebrajskiego, Paweł był bardzo szczery (odczytaj Hebrajczyków 5:7, 11-14). Powiedział im wprost, że ‛stali się otępiali’ w słuchaniu. Dlaczego wyraził się tak dobitnie? Jego słowa odzwierciedlały miłość i troskę Jehowy o tamtejszych  chrześcijan, którzy zadowalali się duchowym mlekiem. Znajomość podstawowych nauk chrześcijańskich jest ważna. Chcąc jednak rozwijać się duchowo i zmierzać do chrześcijańskiej dojrzałości, potrzebujemy „stałego pokarmu”.

¹⁶ Zamiast być już nauczycielami innych, chrześcijanie ci potrzebowali kogoś, kto by ich uczył. Dlaczego? Ponieważ unikali „stałego pokarmu”. Zadaj sobie pytania: „Czy mam właściwe nastawienie do stałego pokarmu duchowego? Czy go przyjmuję? Czy nie zaniedbuję modlitw i czy nie ograbiam się z wnikliwego studium Biblii? Jeśli tak, to może problem po części tkwi w moich nawykach związanych ze studiowaniem?”. Mamy nie tylko głosić ludziom, ale też ich nauczać i czynić uczniów (Mat. 28:19, 20).

17, 18. (a) Dlaczego powinniśmy regularnie przyjmować stały pokarm duchowy? (b) Jak możemy spojrzeć na spożywanie napojów alkoholowych w kontekście chrześcijańskich zebrań?

¹⁷ Niejednemu z nas może nie być łatwo studiować Biblię. Oczywiście Jehowa nie próbuje skłonić swych sług do studiowania przez wzbudzanie w nich poczucia winy. Ale niezależnie od tego, czy służymy Mu od lat czy dopiero od niedawna, powinniśmy wciąż przyjmować stały pokarm duchowy. Jest to niezbędne, jeśli mamy podążać drogą świętości.

¹⁸ Chcąc być świętymi, musimy starannie analizować Biblię i robić to, czego wymaga od nas Bóg. Pomyśl o synach Aarona — Nadabie i Abihu — którzy zginęli za to, że ofiarowali „niedozwolony ogień”, być może będąc pod wpływem alkoholu (Kapł. 10:1, 2). Zauważ, co Bóg powiedział wtedy Aaronowi (odczytaj Kapłańska 10:8-11). Czy z tego fragmentu wynika, że nie wolno pić żadnego alkoholu przed pójściem na chrześcijańskie zebranie? Weź pod uwagę następujące sprawy: nie podlegamy Prawu Mojżeszowemu (Rzym. 10:4). W niektórych krajach nasi współwyznawcy spożywają do posiłków przed zebraniami napoje alkoholowe w umiarkowanych ilościach. Podczas Paschy używano czterech kielichów wina. Kiedy Jezus ustanawiał Pamiątkę, polecił apostołom pić wino, które wyobrażało jego krew (Mat. 26:27). W Biblii potępiono nadużywanie alkoholu i pijaństwo (1 Kor. 6:10; 1 Tym. 3:8). Niejeden chrześcijanin, kierując się głosem sumienia, zupełnie powstrzymuje się od napojów alkoholowych, gdy ma uczestniczyć w jakiejkolwiek dziedzinie świętej służby. Jednak warunki w poszczególnych krajach się różnią, a dla chrześcijan ważne jest, „aby odróżnić to, co święte, od tego, co nie jest święte”, i dzięki temu postępować w sposób nacechowany świętością, która podoba się Bogu.

19. (a) Co powinniśmy mieć na względzie w związku z wielbieniem Boga w gronie rodziny i studium osobistym? (b) Na co jesteś zdecydowany, jeśli chodzi o zachowywanie świętości?

¹⁹ Jeśli będziesz poszukiwał w Słowie Bożym duchowych skarbów, na pewno odkryjesz wiele takich klejnotów. Posługuj się dostępnymi narzędziami, by poszerzyć zakres rodzinnego wielbienia Boga oraz studium osobistego. Pogłębiaj swoją wiedzę o Jehowie i Jego zamierzeniu. Wciąż się do Niego zbliżaj (Jak. 4:8). Módl się do Boga, tak jak psalmista, który śpiewał: „Odsłoń moje oczy, abym mógł patrzeć na zdumiewające rzeczy z twojego prawa” (Ps. 119:18). Nigdy nie lekceważ praw i zasad podanych w Biblii. Chętnie wprowadzaj w czyn najwyższe prawo Jehowy, „Świętego”, i gorliwie bierz udział w „świętym dziele dobrej nowiny Bożej” (1 Piotra 1:15; Rzym. 15:16). Dawaj dowody swej świętości w tych burzliwych dniach ostatnich. Oby każdy z nas był święty w postępowaniu i w ten sposób popierał zwierzchnictwo naszego świętego Boga, Jehowy.