1. Bazıları Tanrı’ya ibadet eden kişiler hakkında ne düşünüyor?

BUGÜN birçok kişi büyük dinlerin insanlığa pek bir yararı olmadığını düşünüyor. Bazıları bu dinlerin hem öğretileriyle hem de uygulamalarıyla Tanrı’yı yanlış tanıttığına, bu nedenle Tanrı’nın onayına sahip olamayacağına inanıyor. Fakat tüm dinlerde samimi insanlar olduğuna ve Tanrı’nın onları görüp kabul ettiğine de inanıyorlar. Onlara göre böyle kişilerin Tanrı’ya ayrı bir grup olarak ibadet etmek için sahte dini bırakmaları gerekmiyor. Peki bu konuda Tanrı’nın görüşü ne? Yehova’nın gerçek hizmetçilerinin Kutsal Kitaptaki tarihine bakarak bunu öğrenelim.

2. Kimler Yehova’nın halkı oldu? Hangi şey onları diğer halklardan ayırdı? (Makalenin başındaki resme bakın.)

² Yehova yaklaşık 4.000 yıl önce Kendisine yeryüzünde bir halk seçti. ‘İman eden herkesin babası’ olarak adlandırılan İbrahim yüzlerce kişilik bir ev halkının reisiydi (Rom.  4:11; Başl. 14:14). Kenan’daki yöneticiler onu “Tanrı’nın bir beyi” olarak görüyordu ve ona saygı gösteriyordu (Başl. 21:22; 23:6). Yehova İbrahim’le ve soyuyla bir ahit yaptı (Başl. 17:1, 2, 19). İbrahim’e şöyle dedi: “Sizlerle ve sizden sonra gelecek soyunuzla ahdim şudur: Aranızdaki her erkek sünnet olacak. . . . . Sizinle Benim aramdaki ahdin işareti bu olacak” (Başl. 17:10, 11). Bunun üzerine İbrahim ve evindeki tüm erkekler sünnet oldu (Başl. 17:24-27). Sünnet, İbrahim’in soyunun Yehova’yla ahit ilişkisi içindeki tek halk olduğunu gösteren fiziksel bir işaretti.

3. Nasıl İbrahim’in soyu bir halk haline geldi?

³ İbrahim’in torunu Yakup’un, ya da diğer adıyla İsrail’in 12 oğlu vardı (Başl. 35:10, 22b-26). İsrail’in 12 kabilesi onlardan gelecekti (Elçi. 7:8). Yakup ve ev halkı bir kıtlık yüzünden Mısır’a sığındı. Yakup’un oğullarından Yusuf orada ülkenin gıda sorumlusu ve Firavunun sağ kolu olmuştu (Başl. 41:39-41; 42:6). Zamanla Yakup’un soyu çoğalarak “bir halklar topluluğu” haline geldi (Başl. 48:4; Elçiler 7:17’yi okuyun).

4. Mısırlılarla Yakup’un soyu arasında başta nasıl bir ilişki vardı?

⁴ Yakup’un soyu 200 yıldan uzun süre Mısır’da, Nil deltasının Goşen bölgesinde yaşadı (Başl. 45:9, 10). Yusuf’u tanıyan ve ona saygı duyan Firavun onları ülkesine kabul etmişti (Başl. 47:1-6). İsrailoğulları yaklaşık 100 yıl boyunca Mısırlılarla huzur içinde yaşadı ve küçük şehirlerde oturup sürülerini yetiştirdi. Mısırlılar çobanlık yapan kişileri hor görse de Firavuna itaat edip İsrailoğullarının ülkelerinde yaşamasına izin verdi (Başl. 46:31-34).

5, 6. (a) Tanrı’nın halkının Mısır’daki durumu nasıl değişti? (b) Musa’nın hayatı nasıl kurtuldu? Yehova halkı için ne yaptı?

⁵ Fakat bir süre sonra Tanrı’nın halkının durumu tamamen değişti. “Mısır’ın başına Yusuf’u tanımayan yeni bir kral geçti. Halkına, ‘Bakın, İsrailoğulları bizden daha kalabalık ve daha güçlü’ dedi. . . . . Böylece İsrailoğullarını gaddarca köleleştirdiler. Onları killi harç ve kerpiç yapımında ağır koşullarda çalıştırdılar, tarlalarda her türlü zahmetli işi yaptırdılar; bütün ağır işlerde onları köle olarak gaddarca kullanıp İsrailoğullarına hayatı zehir ettiler” (Çık. 1:8, 9, 13, 14).

⁶ Hatta Firavun İbranilerin tüm erkek bebeklerinin doğar doğmaz öldürülmesini emretti (Çık. 1:15, 16). Musa işte o dönemde doğdu. Annesi onu üç aylıkken Nil kıyısındaki sazların arasına sakladı. Firavunun kızı onu orada buldu ve daha sonra evlat edindi. Neyse ki Musa büyürken imanlı annesi Yokebed tarafından yetiştirildi ve Yehova’nın sadık bir hizmetçisi oldu (Çık. 2:1-10; İbr. 11:23-25). Yehova halkının çektiği acıları “gördü” ve onları Musa aracılığıyla kurtarmaya karar verdi (Çık. 2:24, 25; 3:9, 10). İsrailoğulları böylece Yehova tarafından ‘kurtarılan’ bir halk olacaktı (Çık. 15:13; Tekrar 15:15’i okuyun).

7, 8. Yehova’nın halkı nasıl kutsal bir millet oldu?

⁷ Yehova İsrailoğullarını henüz kanunları ve kâhinlik düzenlemesi olan  bir millet haline getirmediyse de onları halkı olarak seçmişti. Bu nedenle Musa ve Harun’u Firavun’a şu mesajla gönderdi: “İsrail’in Tanrısı Yehova diyor ki, ‘Halkımı salıver de çölde Bana bayram yapsın’” (Çık. 5:1).

⁸ Fakat Firavun İsrailoğullarını bırakmak istemedi. Yehova halkını Mısır boyunduruğundan kurtarmak için ülkeyi on belayla vurdu ve Firavun ile ordusunu Kızıldeniz’de yok etti (Çık. 15:1-4). Yehova hemen hemen üç ay sonra İsrailoğullarıyla Sina Dağı’nda bir ahit yaptı ve onlara dönüm noktası niteliğindeki şu vaatte bulundu: “Sözüme tam olarak itaat eder ve ahdime bağlı kalırsanız, tüm halklar arasında siz Benim özel halkım olursunuz; . . . . kutsal bir millet olacaksınız” (Çık. 19:5, 6).

9, 10. (a) Tekrar 4:5-8’e göre Kanun İsrailoğullarını diğer halklardan nasıl ayırdı? (b) İsrailoğulları “Yehova için kutsal bir halk” olduğunu nasıl göstermeliydi?

⁹ İbraniler köle olmadan önce Mısır’da aşiret reisleri tarafından yönetilen bir kabile toplumuydu. Bu aşiret reisleri tıpkı kendilerinden önce yaşamış imanlı kişiler gibi ev halklarının yöneticisi, hâkimi ve kâhini olarak hizmet ediyordu (Başl. 8:20; 18:19; Eyüp 1:4, 5). Fakat Yehova Musa aracılığıyla İsrailoğullarına onları diğer tüm milletlerden ayıracak bir kanun sistemi verdi (Tekrar 4:5-8’i okuyun; Mezm. 147:19, 20). Kanuna göre tek bir grup kâhin olarak hizmet edecek, bilgileri ve hikmetlerinden ötürü saygı duyulan “ihtiyarlar” da hâkimlik yapacaktı (Tekr. 25:7, 8). Kanun yeni oluşan İsrail milletinin dinsel ve sosyal faaliyetlerinde bir düzen sağladı.

¹⁰ İsrailoğulları Vaat Edilmiş Topraklara girmeden hemen önce Yehova kanunlarını onlara tekrarladı. Musa halka şöyle dedi: “Yehova’ya, Kendisinin vaat ettiği gibi O’na ait bir halk, O’nun özel halkı olacağını bildirdin; ve tüm emirlerine uyacağını söyledin. Tanrın Yehova için kutsal bir halk olduğun sürece, . . . . seni, yarattığı tüm milletlerden üstün kılacak. O’na övgü, şan ve onur getireceksin” (Tekr. 26:18, 19).

11-13. (a) Yehova halkının arasına kimleri kabul etti? (b) İsrailoğullarından olmayan biri Yehova’ya ibadet etmek isterse ne yapmalıydı?

¹¹ Yehova milleti olarak İsrailoğullarını seçmiş olsa da, İsrailoğullarından olmayan kişilerin onların arasında yaşamasını yasaklamadı. Örneğin Mısırlılar da dahil ‘başka halklardan büyük bir topluluğun’ Mısır’dan kurtardığı halkıyla birlikte çıkmasına izin verdi (Çık. 12:38). Muhtemelen onların arasında, yedinci bela sırasında Yehova’nın uyarısını dinleyen “Firavunun hizmetkârları” da vardı (Çık. 9:20).

¹² İsrailoğulları Kenan topraklarını mülk edinmek için Ürdün Irmağı’nı geçmeden hemen önce Musa onlara aralarında yaşayan ‘yabancıyı sevmelerini’ emretti (Tekr. 10:17-19). Tanrı’nın halkı, On Emir gibi Musa’nın verdiği temel kanunlara uymaya istekli olan yabancıları arasına kabul etmeliydi (Lev. 24:22). Bazı yabancılar Yehova’ya ibadet etmeye başladı. Onlar İsrailli Naomi’ye “Senin halkın benim halkım, senin Tanrın benim Tanrım olacak” diyen Moablı Rut gibi hissettiler (Rut 1:16). Bu yabancılar Yahudiliği benimsedi ve erkekler sünnet edildi  (Çık. 12:48, 49). Yehova onları halkının arasına memnuniyetle kabul etti (Say. 15:14, 15).

¹³ Süleyman’ın mabedi Yehova’ya adandığında, başka milletlerden olup O’na ibadet eden kişiler için bir düzenleme yapıldı. Bunu Süleyman’ın duasındaki şu sözlerden görüyoruz: “Halkın İsrail’den olmayan, Senin büyük ismini, uzattığın elini ve kolunun kuvvetini duyup uzak bir memleketten gelen yabancı da, gelip bu eve doğru dua ederse; o zaman göklerden, kalıcı meskeninden işit ve o yabancının tüm dileklerini yerine getir; böylece yeryüzündeki tüm milletler Senin ismini bilsin, halkın İsrail gibi Senden korksun ve yaptığım bu evin Senin ismini taşıdığını anlasın” (2. Tar. 6:32, 33). İsa’nın günlerinde de İsrailoğullarından olmayıp Yehova’ya ibadet etmek isteyen kişiler O’nun halkıyla ilişki içinde olmalıydı (Yuhn. 12:20; Elçi. 8:27).

14-16. (a) İsrailoğulları Yehova’ya şahitlik eden bir millet olmak için ne yapmalıydı? (b) Yehova’nın günümüzdeki toplumu hangi yükümlülük altındadır?

¹⁴ İsrailoğulları Tanrıları Yehova’ya tapınırken diğer milletler kendi tanrılarına tapınıyordu. İşaya peygamberin döneminde Yehova dünyanın durumunu bir duruşmaya benzetti. Milletlerin tanrılarına meydan okuyarak onlardan gerçek olduklarını savunacak şahitler getirmelerini istedi. Şöyle dedi: “Bütün milletler bir yerde toplansın, halklar bir araya gelsin. [Tanrılarından] hangisi bunu söyleyebilir? Hangisi hemen önümüzdeki olayları bize bildirebilir? Haklı çıkabilmek için şahitler getirsinler. Yoksa dinlesinler de ‘Doğru!’ desinler” (İşa. 43:9).

¹⁵ Milletlerin tanrıları gerçek olduklarını gösterecek herhangi bir kanıt sunamazdı. Onlar konuşmaktan ve hareket etmekten aciz putlardı (İşa. 46: 5-7). Diğer taraftan Yehova halkı İsrail’e şöyle dedi: “Siz Benim şahitlerimsiniz. . . . . Beni tanıyıp Bana inanın, baştan beri hep aynı olduğumu anlayın diye seçtiğim kulumsunuz. Benden önce bir tanrı olmadı, Benden sonra da olmayacak. Ben, Ben Yehova’yım. Benden başka kurtarıcı yok. . . . . Sizler Benim şahitlerim oldunuz. . . . . Ben Tanrıyım” (İşa. 43:10-12).

¹⁶ Yehova’nın halkı sanki “Yüce Tanrı kimdir?” sorusunun ele alındığı evrensel bir davadaki şahitler gibiydi. Onlar Yehova’nın tek gerçek Tanrı olduğuna açıkça şahitlik etmeliydi. Yehova onları ‘övgüye değer işlerimi anlatması için Kendim için var ettiğim toplum’ diye adlandırdı (İşa. 43:21). İsrailoğulları Yehova’nın halkı olarak tanınıyordu. Yehova onları Mısır’dan kurtardığı için yeryüzündeki diğer milletler önünde O’nun egemenliğini destekleme yükümlülüğü altındaydılar. Aslında, Mika peygamberin daha sonradan Tanrı’nın günümüzdeki toplumu için söylediği şu sözlerdeki tutuma sahip olmalıydılar: “Bütün halklar, her biri kendi tanrısının ismini taşır; biz de devirlerce ve sonsuza dek Tanrımız Yehova’nın ismini taşırız” (Mika 4:5).

17. İsrail halkı Yehova’nın gözünde nasıl yabani ve yoz bir asma haline geldi?

¹⁷ Ne yazık ki İsrail halkı Tanrısı Yehova’ya sadık kalmadı. Onlar ağaçtan ve taştan tanrılara tapan milletlerin etkisi altında kaldı. Hoşea peygamber MÖ sekizinci yüzyılda şöyle yazdı: “İsrail yozlaşan bir asmadır. . . . . Sunaklarını da çoğaltıyor. . . . . Yürekleri riyakâr; şimdi suçlu çıkarılacaklar” (Hoş. 10:1, 2). Yaklaşık 150 yıl sonra da Yeremya Yehova’nın sadakatsiz İsrailoğullarına söylediği şu sözleri kaleme aldı: “Ben seni iyi tohumdan, seçme kırmızı üzüm veren bir asma olarak dikmiştim. Böyleyken nasıl oldu da Bana karşı değişip yabani bir asmanın yoz çubuklarına döndün? . . . . Kendine yaptığın tanrılar nerede? Başına felaket geldiğinde onlar kalkıp seni kurtarsın. . . . . Halkım Beni sayısız kez unuttu” (Yer. 2:21, 28, 32).

18, 19. (a) Yehova, ismini taşıyacak yeni bir toplum oluşturacağını nasıl bildirdi? (b) Sonraki makalede ne ele alınacak?

¹⁸ İsrail halkı Yehova’ya doğru şekilde tapınarak ve O’na şahitlik ederek iyi meyveler vermedi, tersine putperestliğe dalarak çürük meyveler verdi. Bu nedenle İsa zamanındaki ikiyüzlü Yahudi din adamlarına şöyle dedi: “Tanrı’nın krallığı sizden alınacak ve meyvelerini yetiştirecek bir millete verilecek” (Mat. 21:43). Sadece Yehova’nın Yeremya peygamber aracılığıyla önceden bildirdiği ‘yeni ahitte’ yer alan kişiler bu yeni milletin, yani ruhi İsrail’in bir kısmı olabilirdi. Yehova bu yeni ahde dahil olacak ruhi İsrail hakkında “Ben onların Tanrısı olacağım, onlar da Benim halkım olacak” demişti (Yer. 31:31-33).

¹⁹ Bedeni İsrail sadakatsizlik ettikten sonra Yehova birinci yüzyılda toplumu olarak ruhi İsrail’i meydana getirdi. Peki O’nun toplumu bugün kimlerden oluşuyor? Tanrı’ya ibadet etmek isteyen kişiler O’nun gerçek hizmetçilerini nasıl tanıyabilir? Bu konu sonraki makalede ele alınacak.