در ۶ سپتامبر ۱۹۲۶ یکی از پیلگریم‌ها ‏(‏سرپرستان سیّار)‏ که در ژاپن متولّد شده بود،‏ برای خدمت میسیونری از آمریکا به ژاپن بازگشت.‏ مردی به استقبال او آمده بود؛‏ تنها کسی که آبونهٔ مجلّهٔ برج دیده‌بانی بود و خود در شهر کوبه مطالعهٔ گروهی کتاب مقدّس را شروع کرده بود.‏ شاگردان کتاب مقدّس،‏ اولین مجمع خود را در ۲ ژانویه ۱۹۲۷ در آن شهر برپا کردند.‏ جمعاً ۳۶ نفر در آن مجمع حضور یافتند و ۸ نفر تعمید گرفتند.‏ با وجود این شروع خوب،‏ چگونه این گروه کوچک می‌توانستند تعالیم کتاب مقدّس را به ۶۰ میلیون ژاپنی برسانند؟‏

در ماه مهٔ ۱۹۲۷،‏ شاگردان کتاب مقدّس فعالیتی ویژه را ترتیب دادند تا مردم را برای شنیدن یک سری سخنرانی دعوت کنند.‏ برادران برای دعوت از مردم به اولین سخنرانی که در اوزاکا برگزار می‌شد،‏ تابلوهایی در کنار پیاده‌روها و تابلوهای تبلیغاتی در سرتاسر شهر قرار دادند و ۳۰۰۰ دعوتنامه را به اشخاص سرشناس فرستادند.‏ آنان ۱۵۰٬۰۰۰ اعلانیه را پخش کردند و سخنرانی را از طریق روزنامه‌های اصلی اوزاکا و روی ۴۰۰٬۰۰۰ بلیت قطار تبلیغ کردند.‏ در روز برگزاری سخنرانی،‏ دو هواپیما بر فراز آسمان شهر اوزاکا به پرواز در آمدند و ۱۰۰٬۰۰۰ اعلانیه پخش کردند.‏ حدود ۲۳۰۰ نفر در سالن اوزاکا آساهی جمع شدند تا به سخنرانی «حکومت خدا نزدیک است» گوش دهند.‏ چون سالن پر شده بود،‏ به حدود هزار نفر اجازهٔ ورود داده نشد.‏ پس از سخنرانی،‏ بیش از ۶۰۰ نفر برای شنیدن برنامهٔ پرسش و پاسخ در آنجا ماندند.‏ طی ماه‌های بعد،‏ سخنرانی‌های عمومی‌ای در کیوتو و دیگر شهرهای غربی ژاپن نیز برگزار شد.‏

شاگردان کتاب مقدّس،‏ سخنرانی‌هایی را در اکتبر ۱۹۲۷ در توکیو ترتیب دادند.‏ دعوتنامه دوباره به اشخاص سرشناسی مانند نخست وزیر،‏ اعضای مجلس،‏ رهبران مذهبی و درجه‌داران ارتش فرستاده شد.‏ برای اعلام این سخنرانی علاوه بر روش بالا،‏ از پوستر،‏ بخش آگهی‌های روزنامه‌ها و ۷۱۰٬۰۰۰ اعلانیه نیز استفاده شد و جمعاً ۴۸۰۰ نفر در سه سخنرانی در پایتخت ژاپن حضور یافتند.‏

کُل‌پُرترها ‏(‏پیشگامان)‏ در رساندن پیام پادشاهی خدا به خانه‌های مردم نقشی بسزا داشتند.‏ ماتسوئه ایشی یکی از اولین کُل‌پُرترها و شوهرش هیزو در سه‌چهارم سرزمین ژاپن با هم موعظه کردند.‏ آنان از ساپورو که در شمالی‌ترین نقطهٔ ژاپن واقع است تا سِندای،‏ توکیو،‏ یوکوهاما،‏ ناگویا،‏ اوزاکا،‏ کیوتو،‏ اوکایاما و توکوشیما در جنوب ژاپن موعظه کردند.‏ خواهر ایشی و خواهری مسن به نام ساکیکو برای دیدار از مقامات دولتی،‏ لباس رسمی ژاپن کیمونو به تن می‌کردند.‏ یکی از آن مقامات دولتی ۳۰۰ جلد کتاب «هارپ خدا»‏ * و کتاب «رهایی»‏ * درخواست کرد تا در کتابخانهٔ زندان‌ها بگذارند.‏

مرد و زنی به نام‌های کاتسوئو و هاگینو میورا،‏ کتاب‌هایی را از  خواهرمان ایشی پذیرفتند و بلافاصله حقیقت را تشخیص دادند.‏ آنان در سال ۱۹۳۱ تعمید گرفتند و کُل‌پُرتر شدند.‏ کمی قبل از سال ۱۹۳۰،‏ هاروییچی و تانه یامادا و بسیاری از بستگانشان پیام پادشاهی خدا را با آغوش باز پذیرفتند.‏ این زوج به خدمت کُل‌پُرتری پرداختند و دخترشان یوکیکو به خدمت در بیت‌ئیل واقع در توکیو مشغول شد.‏

در آن دوران،‏ اتومبیل بسیار گران بود و جاده‌ها بسیار نامناسب.‏ از این رو،‏ کازومی مینورا و دیگر کُل‌پُرترهای جوان از کاروان‌های بدون موتور استفاده می‌کردند.‏ آنان کاروان‌های خود را «یِیْهُو» خواندند؛‏ ارابه‌سواری که به سرعت حرکت می‌کرد و یکی از پادشاهان اسرائیل شد.‏ (‏۲پاد ۱۰:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ در آن زمان،‏ سه کاروان بزرگ و ۱۱ کاروان کوچک در شعبهٔ ژاپن ساخته شد که آن‌ها را «یِیْهُوی بزرگ» و «یِیْهُوی کوچک» نامیدند.‏ کاروان بزرگ به طول ۲/‏۲ متر و عرض ۹/‏۱ متر و ارتفاع ۹/‏۱ متر بود که گنجایش شش پیشگام را داشت و کاروان کوچک با دوچرخه کشیده می‌شد و گنجایش دو نفر را داشت.‏ کی‌ئی‌چی ایوازاکی که در ساختن کاروان‌های «یِیْهُو» نقش داشت،‏ چنین می‌گوید:‏ «هر یِیْهُو مجهز به یک چادر و یک باتری ماشین برای روشن کردن چراغ بود.‏» کُل‌پُرترها با زحمت و تلاش فراوان این کاروان‌ها را به بالای کوه‌ها و پایین درّه‌ها از هوکایدو در شمال تا به کیوشو در جنوب می‌کشیدند و نور حقیقت را به سراسر ژاپن می‌رساندند.‏

کُل‌پُرتری به نام ایکوماتسو اُتا گفت:‏ «وقتی به شهری می‌رسیدیم،‏ کاروان خود را یا در کنار رودخانه یا دشتی می‌گذاشتیم.‏ ابتدا به دیدن مردان سرشناس شهر مانند شهردار می‌رفتیم و سپس برای عرضهٔ نشریات،‏ از مردم در خانه‌هایشان دیدار می‌کردیم.‏ پس از پوشاندن محدوده،‏ به شهری دیگر می‌رفتیم.‏»‏

وقتی آن گروه ۳۶ نفری شاگردان کتاب مقدّس در مجمع کوبه حضور یافتند،‏ تنها آغازی کوچک بود.‏ (‏زکر ۴:‏۱۰‏)‏ اما در سال ۱۹۳۲ یعنی فقط پنج سال بعد،‏ ۱۰۳ کُل‌پُرتر و مبشّر در ژاپن در گزارش‌های موعظه خود به پخش بیش از ۱۴٬۰۰۰ کتاب اشاره کردند.‏ امروزه،‏ موعظهٔ عمومی در شهرهای بزرگ ژاپن سازماندهی شده است و نزدیک به ۲۲۰٬۰۰۰ مبشّر نورشان را به سراسر ژاپن یعنی «سرزمین طلوع خورشید» می‌تابانند.‏—‏از آرشیو ما در ژاپن.‏