ยิระมะยา 31:15 บอกว่า “พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า มีเสียงอย่างหนึ่งได้ยินแต่ (เมือง) รามาเป็นความโศกเศร้า แลน้ำตาไหลขมขื่น คือราเฮ็ลน้ำตาไหลเพราะลูกของตน แลไม่ยอมให้เขามาปลอบโยนเพราะลูกของตัว ด้วยว่าลูกเหล่านั้นไม่มีแล้ว”

ดูเหมือนว่าสิ่งที่ยิระมะยาห์บันทึกไว้หลังจากที่ราเฮ็ลตายไปแล้ว 1,000 ปีไม่น่าจะถูกต้อง เพราะจริง ๆ แล้วราเฮ็ลตายก่อนลูกชายสองคนของเธออีก

ลูกชายคนแรกของราเฮ็ลคือโยเซฟ (เย. 30:22-24) ต่อมา ราเฮ็ลตายหลังจากคลอดเบนยามินลูกชายคนที่สอง เราอาจสงสัยว่า ทำไมยิระมะยา 31:15 ถึงบอกว่าเธอร้องไห้เพราะลูกชายของเธอ “ไม่มีแล้ว”?

โยเซฟมีลูกชายสองคน คือมานาเซห์และเอฟรายิม (เย. 41:50-52; 48:13-20) ต่อมา ตระกูลเอฟรายิมขึ้นมามีอำนาจมากที่สุดในบรรดาอาณาจักรทางเหนือของอิสราเอล และเป็นตัวแทนของทั้ง 10 ตระกูลของอาณาจักรทางเหนือ ส่วนลูกชายอีกคนหนึ่งของราเฮ็ลคือเบนยามิน ตระกูลของเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรยูดาห์ทางใต้ จึงพูดได้ว่าราเฮ็ลเป็นเหมือนแม่ของชนชาติอิสราเอลทั้งหมด คือทั้งทางเหนือและทางใต้

ช่วงเวลาที่มีการบันทึกหนังสือยิระมะยา ชาวอัสซีเรียได้บุกยึดอาณาจักรอิสราเอลทางเหนือและจับประชาชนมากมายไปเป็นเชลย แต่ก็มีลูกหลานของตระกูลเอฟรายิมบางคนได้หนีไปยังอาณาจักรยูดาห์ทางใต้ ต่อมา ในปี 607 ก่อน ค.ศ. ชาวบาบิโลนบุกยึดอาณาจักรยูดาห์ทางใต้ทั้งหมด หลายคนถูกจับตัวไปเมืองรามาห์ ซึ่งห่างจากกรุงเยรูซาเลมไปทางเหนือ 8 กิโลเมตร (ยิระ. 40:1) เป็นไปได้ที่บางคนถูกฆ่าในเขตแดนของตระกูลเบนยามินซึ่งเป็นที่เดียวกันกับที่ฝังศพราเฮ็ล (1 ซามู. 10:2) ดังนั้น การที่ราเฮ็ลร้องไห้อาจหมายถึงความโศกเศร้าเสียใจต่อการตายของคนในตระกูลเบนยามินหรือคนที่ถูกฆ่าที่รามาห์ซึ่งอยู่ใกล้บริเวณนั้น และเป็นไปได้ด้วยว่ายิระมะยาห์อาจหมายถึงความโศกเศร้าของแม่ชาวอิสราเอลที่สูญเสียลูกเพราะถูกฆ่าตายหรือถูกจับไปเป็นเชลย

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร การที่ยิระมะยาห์พูดว่าราเฮ็ลร้องไห้เพราะการตายของลูกชายเธอนั้นเป็นคำพูดเชิงพยากรณ์ คำพูดเหล่านั้นหมายถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้นอีกหลายร้อยปี ตอนที่พระเยซูเป็นทารก กษัตริย์เฮโรดสั่งให้ฆ่าเด็กชายทุกคนตั้งแต่แรกเกิดจนถึงสองขวบที่อยู่ในเมืองเบทเลเฮมตอนใต้ของกรุงเยรูซาเลม คุณนึกออกไหมว่าเสียงร้องไห้คร่ำครวญของแม่ที่ต้องสูญเสียลูกชายมันช่างเจ็บปวดรวดร้าวขนาดไหน ลูกของพวกเธอ “ไม่มีแล้ว” นี่ให้ภาพราวกับว่าเสียงร้องไห้คร่ำครวญดังไปไกลถึงเมืองรามาห์ที่อยู่ทางตอนเหนือของกรุงเยรูซาเลม—มัด. 2:16-18

ดังนั้น ทั้งในสมัยของยิระมะยาห์และสมัยของพระเยซู การที่ราเฮ็ล “น้ำตาไหลเพราะลูกของตน” หมายถึงความโศกเศร้าของแม่ชาวยิวที่ต้องสูญเสียลูกชายของพวกเธอ อย่างไรก็ตาม เรามั่นใจได้ว่า ทั้งคนที่ถูกฆ่าตายในแผ่นดินเกิดและไปตายที่ “ประเทศแห่งศัตรู” จะได้รับการปลุกให้ฟื้นขึ้นจากตาย—ยิระ. 31:16, 17; 1 โค. 15:26