تقریباً ۳۰۰۰ سال پیش،‏ شاعری چنین سرود:‏ «به طور مهیب و عجیب ساخته شده‌ام.‏» (‏مزمور ۱۳۹:‏۱۴‏)‏ آیا شگفت‌آور نیست که هستی همهٔ ما با سلولی کوچک در رحم مادر آغاز می‌شود؟‏ بسیاری از مردم طراحی موجودات زنده را صنعت دست آفریدگار می‌دانند.‏—‏مزمور ۱۳۹:‏۱۳-‏۱۷؛‏ عبرانیان ۳:‏۴ خوانده شود.‏

او که عالَمِ هستی و زمین را آفرید،‏ حیات را نیز به وجود آورد.‏ (‏مزمور ۳۶:‏۹‏)‏ او با بشر ارتباط برقرار کرده و شخصیت خود را برای ما آشکار ساخته است.‏—‏اِشَعْیا ۴۵:‏۱۸ خوانده شود.‏

از بسیاری جهات،‏ اجزای بدن ما انسان‌ها با اجزای بدن حیوانات شباهت دارد؛‏ زیرا آفریدگار عالَمِ هستی،‏ انسان‌ها و حیوانات را طوری طراحی کرده است که قادر باشند بر کرهٔ زمین زندگی کنند.‏ او اولین انسان را از خاک زمین سرشت،‏ نه از یک حیوان.‏—‏پیدایش ۱:‏۲۴؛‏ ۲:‏۷ خوانده شود.‏

انسان‌ها و حیوانات از دو جهت اصلی با هم تفاوت دارند.‏ اول این که انسان‌ها قادرند آفریدگار را بشناسند،‏ دوست بدارند و به او احترام گذارند.‏ دوم این که انسان‌ها برخلاف حیوانات خلق شده بودند که تا ابد زندگی کنند.‏ البته همهٔ انسان‌ها به مرگ محکوم شدند،‏ چون اولین انسان‌ها به آفریدگارشان پشت کردند.‏—‏پیدایش ۱:‏۲۷؛‏ ۲:‏۱۵-‏۱۷ خوانده شود.‏