การเสียชีวิตของพระเยซูเป็นเหตุการณ์สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ เพราะท่านตายเพื่อจะให้เรากลับมามีชีวิตอย่างที่พระเจ้าตั้งใจไว้ มนุษย์ไม่ได้ถูกสร้างให้มีแนวโน้มที่จะทำสิ่งชั่ว เจ็บป่วย หรือตาย (เยเนซิศ 1:31) แต่อาดามมนุษย์คนแรกทำให้บาปเข้ามาในโลก พระเยซูได้สละชีวิตตัวเองเพื่อช่วยเราให้รอดพ้นจากบาปและความตาย—อ่านมัดธาย 20:28; โรม 6:23

พระเจ้าแสดงความรักอย่างเห็นได้ชัดจากการส่งบุตรของพระองค์ลงมาในโลกและตายเพื่อเรา (1 โยฮัน 4:9, 10) พระเยซูบอกสาวกให้ระลึกถึงการเสียชีวิตของท่านโดยจัดงานที่เรียบง่ายซึ่งมีขนมปังและเหล้าองุ่น การทำอย่างนี้ทุกปีเป็นการแสดงว่าเราขอบคุณอย่างสุดซึ้งสำหรับความรักของพระเจ้าและพระเยซู—อ่านลูกา 22:19, 20

ในตอนแรกที่พระเยซูสั่งสาวกให้ระลึกถึงการเสียชีวิตของท่าน ท่านพูดถึงการทำสัญญาหรือทำข้อตกลง (มัดธาย 26:26-28) มีคนจำนวนจำกัดที่ทำสัญญาจะเป็นกษัตริย์และปุโรหิตในสวรรค์ร่วมกับพระเยซู ถึงแม้ว่ามีหลายล้านคนเข้าร่วมระลึกถึงการเสียชีวิตของพระเยซู แต่เฉพาะคนที่ทำสัญญากับพระเยซูเท่านั้นที่จะกินขนมปังและเหล้าองุ่น—อ่านวิวรณ์ 5:10

เป็นเวลาเกือบ 2,000 ปีมาแล้วที่พระยะโฮวาเลือกคนที่จะมาเป็นกษัตริย์ (ลูกา 12:32) พวกเขามีจำนวนน้อยมากเมื่อเทียบกับจำนวนคนที่จะมีชีวิตตลอดไปบนโลก—อ่านวิวรณ์ 7:4, 9, 17