برج دیده‌بانی ۱۵ سپتامبر ۱۹۵۰،‏ انگلیسی،‏ در مورد نماد یا تصویر واقعه و تحقق اصلی آن چنین توضیح می‌دهد:‏ ‏«تصویر واقعه،‏ نماد چیزی است که در آینده به تحقق می‌رسد.‏ اصل واقعه،‏ آن چیزی است که نماد،‏ آن را به تصویر کشیده است.‏ تصویر واقعه را می‌توان نماد و آنچه را در آینده تحقق می‌یابد،‏ اصل واقعه نامید.‏»‏

سال‌ها پیش در نشریاتمان آمده بود که مردان و زنان وفاداری همچون دَبُورَه،‏ اَلِیهُو،‏ یَفْتاح،‏ ایّوب،‏ راحاب،‏ رِبِکا و بسیاری از اشخاص دیگر،‏ در واقع نمادی از مسح‌شدگان یا گروه عظیم بودند.‏ (‏مکا ۷:‏۹‏)‏ برای مثال،‏ در نشریات تعلیم داده می‌شد که یَفْتاح،‏ ایّوب و رِبِکا مظهر مسح‌شدگان هستند،‏ در حالی که دَبُورَه و راحاب ‹گروه عظیم› را به تصویر می‌کشند.‏ اما در سال‌های اخیر در نشریات ما،‏ به ندرت چنین مفاهیم نمادینی به کار رفته است.‏ چرا؟‏

آیاتی در کتاب مقدّس آمده است که نشان می‌دهد برخی اشخاص نماد اشخاصی دیگر یا واقعه‌ای بزرگ‌تر هستند.‏ پولُس رسول در غَلاطیان ۴:‏۲۱-‏۳۱ گزارشی را که «مفهوم نمادین» دارد،‏ به نگارش درآورده است که دو زن در آن نقش دارند.‏ هاجر که کنیز ابراهیم بود،‏ نماد قوم اسرائیل است؛‏ قومی که در قید عهد شریعت با یَهُوَه خدا بود.‏ اما سارا که «زنی آزاد» بود،‏ به صورت نمادین زن خدا،‏ یعنی بخش آسمانی سازمان خدا را به تصویر می‌کشد.‏ پولُس در نامه‌اش به عبرانیان،‏ مِلکیصِدِق را که پادشاه و کاهن بود،‏ به عیسی ارتباط می‌دهد و تشابهات آن دو را برجسته می‌سازد.‏ (‏عبر ۶:‏۲۰؛‏ ۷:‏۱-‏۳‏)‏ علاوه بر این،‏ پولُس اِشَعْیا و پسران او را با عیسی و پیروان مسح‌شده‌اش مقایسه می‌کند.‏ (‏عبر ۲:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ البته این موضوعات از سوی خدا به پولُس الهام شده بود؛‏ پس در مورد صحّت این مفاهیم نمادین هیچ شکی وجود ندارد.‏

با وجود این،‏ حتی در مواردی که کتاب مقدّس به این موضوع اشاره می‌کند که شخصی نماد فردی دیگر است،‏ نباید تصوّر کرد که همهٔ جزئیات و رویدادهای زندگی او مفهومی نمادین دارد و واقعه‌ای بزرگ‌تر را به تصویر می‌کشد.‏ برای مثال،‏ پولُس به ما می‌گوید که مِلکیصِدِق نماد عیسی است،‏ اما اشاره‌ای به این موضوع نمی‌کند که وقتی ابراهیم از شکست دادن چهار پادشاه برگشت،‏ آوردن نان و شراب از سوی مِلکیصِدِق برای او مفهوم  نمادین دارد.‏ بنابراین،‏ بر مبنای آیات،‏ پایه و اساسی برای نسبت دادن مفهوم نمادین به این رویداد،‏ وجود ندارد.‏—‏پیدا ۱۴:‏۱،‏ ۱۸‏.‏

بعد از مرگ عیسی،‏ برای قرن‌ها برخی نویسندگان به این دام افتادند که همه چیز را به صورت نمادین بررسی کنند.‏ در «دایرة‌المعارف بین‌المللی و مستند کتاب مقدّس»‏ * آمده است:‏ «چون آنان در پی این بودند که برای هر اتفاق و رویداد در کتاب مقدّس مفهومی نمادین بیابند،‏ آن را یافتند؛‏ حتی در اتفاقات پیش‌پاافتاده و جزئی.‏ آنان فکر می‌کردند که در ساده‌ترین و معمولی‌ترین رویدادها حقایقی عمیق نهفته است .‏ .‏ .‏ شاگردان در شبی که نجات‌دهندهٔ رستاخیزیافته‌شان بر آنان ظاهر شد ۱۵۳ ماهی گرفتند.‏ برخی بسیار سعی کردند که حتی برای این عدد مفهومی نمادین بیابند!‏»‏

آگوستین اهل هیپو توضیح داد که گزارش کتاب مقدّس در مورد ۵۰۰۰ مردی که عیسی با پنج نان جو و دو ماهی به آنان خوراک داد،‏ مفهوم نمادین دارد.‏ از آنجایی که در آن زمان ارزش جو پایین‌تر از گندم بود،‏ آگوستین تصوّر کرد که پنج نان جو،‏ نماد پنج کتاب تورات موسی است (‏به عبارتی دیگر او فکر می‌کرد که نوشته‌های مقدّس «عهد عتیق» نسبت به نوشته‌های مقدّس «عهد جدید» از ارزش کم‌تری برخوردار است.‏)‏ دو ماهی نماد چه بودند؟‏ به دلایلی او آن دو ماهی را نماد یک پادشاه و یک کاهن می‌دانست.‏ محققی دیگر که شیفتهٔ این بود که برای گزارشات کتاب مقدّس مفاهیم نمادین بیابد،‏ ادعا کرد که نخست‌زادگی‌ای که یعقوب از عیسو در عوض یک کاسه آش قرمز خرید،‏ نماد این بود که عیسی با خون قرمز خود حق به دست آوردن میراث آسمانی را برای انسان‌ها می‌خرد!‏

قبول این گونه تفسیرها و توضیحات مشکل است و دلیل آن نیز روشن است.‏ چون ما انسان‌ها نمی‌توانیم بدانیم کدام گزارش کتاب مقدّس تصویری از واقعه‌ای بزرگ‌تر است.‏ پس پیش‌گرفتن چه راهی عاقلانه است؟‏ در واقع مطمئن‌ترین راه این است:‏ اگر بتوان بر مبنای آیات ثابت کرد که شخص،‏ واقعه یا چیزی نماد یا تصویر چیز دیگری است،‏ ما نیز آن را می‌پذیریم.‏ اما در غیر این صورت بدون داشتن مبنایی در آیات،‏ نباید به واقعه،‏ شخص یا چیزی مفهوم نمادین نسبت داد.‏

پس ما چگونه می‌توانیم از وقایع و نمونه‌هایی که در کتاب مقدّس آمده است،‏ بهره بریم؟‏ در رومیان ۱۵:‏۴‏،‏ پولُس رسول می‌گوید:‏ «هر آنچه در گذشته نوشته شد،‏ برای تعلیم ما بوده است و به ما امید می‌بخشد؛‏ زیرا این نوشته‌های مقدّس به ما دلگرمی می‌دهد و همچنین ما را یاری می‌کند تا پایدار بمانیم.‏» در واقع پولُس می‌گوید برادران مسح‌شده‌اش در قرن اول می‌توانستند از وقایعی که در نوشته‌های مقدّس نوشته شده بود،‏ درس‌هایی با ارزش بیاموزند.‏ البته قوم خدا از هر گروه و در هر زمان که باشند،‏ چه مسح‌شده چه از «گوسفندان دیگر» چه در «روزهای آخر» زندگی کنند،‏ چه در زمانی دیگر،‏ می‌توانند از «هر آنچه در گذشته نوشته شد» درس‌های مفید بیاموزند و از آن بهره برند،‏ همان گونه که تا به حال بهره برده‌اند.‏—‏یو ۱۰:‏۱۶؛‏ ۲تیمو ۳:‏۱‏.‏

اغلبِ گزارشات کتاب مقدّس منحصر به مسح‌شدگان،‏ گوسفندان دیگر یا مسیحیانی در مقطعی خاص از زمان نیست.‏ بلکه تمامی قوم خدا چه در گذشته،‏ چه اکنون از اغلب گزارشات کتاب مقدّس بهره برده‌اند.‏ برای نمونه سختی‌های ایّوب،‏ فقط به مصیبت‌ها و سختی‌های مسح‌شدگان طی جنگ جهانی اول مربوط نمی‌شود.‏ بسیاری از خادمان خدا زن و مرد،‏ مسح‌شده یا از جمله گروه عظیم با مشکلاتی روبرو شدند که ایّوب با آن‌ها روبرو شده بود و آنان خود همچون ایّوب تجربه کردند که یَهُوَه سرانجام چگونه عمل کرد و این که یَهُوَه بسیار مهربان و رحیم است.‏—‏یعقو ۵:‏۱۱‏.‏

ما امروزه در جماعت‌هایمان خواهرانی وفادار همچون دَبُورَه داریم،‏ پیران جماعتی داریم که با وجود سن کم همچون اَلِیهُو با حکمت عمل می‌کنند،‏ پیشگامانی غیور همچون یَفْتاح و مردان و زنانی با ایمان و صبور همچون ایّوب داریم.‏ به‌راستی چقدر خوشحالیم که یَهُوَه «هر آنچه در گذشته نوشته شد» برای ما محفوظ داشته است که ‹به ما دلگرمی دهد› و از طریق آن ‹به ما امید بخشد.‏›‏

با توجه به دلایلی که گفته شد در این سال‌های اخیر در نشریات ما به ندرت گزارشی به صورت نمادین توضیح داده می‌شود،‏ بلکه بر درس‌هایی که در گزارشات کتاب مقدّس نهفته است،‏ تأکید می‌شود.‏