«ΟΤΑΝ άκουσα την ανακοίνωση για την αποκοπή του γιου μου, ένιωσα να γκρεμίζονται τα πάντα γύρω μου», θυμάται ο Χουλιάν. «Ήταν το πρώτο μου παιδί και ήμασταν πραγματικά δεμένοι. Κάναμε πολλά πράγματα μαζί. Ήταν πάντα υποδειγματικός, ώσπου ξαφνικά άρχισε να συμπεριφέρεται με απαράδεκτο τρόπο. Η σύζυγός μου έκλαιγε συνέχεια, και δεν ήξερα πώς να την παρηγορήσω. Αναρωτιόμασταν διαρκώς μήπως δεν είχαμε κάνει κάτι καλά ως γονείς».

Αν η αποκοπή ενός Χριστιανού προξενεί τόσο πόνο, γιατί μπορεί να λεχθεί ότι αποτελεί στοργική προμήθεια; Ποιοι είναι οι Γραφικοί λόγοι για τη λήψη τέτοιων δραστικών μέτρων; Και τι ακριβώς οδηγεί στην αποκοπή ενός ατόμου;

Δύο παράγοντες—οι οποίοι πρέπει να συνυπάρχουν—οδηγούν στην αποκοπή ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά. Πρώτον, ένας βαφτισμένος Μάρτυρας διαπράττει σοβαρή αμαρτία. Δεύτερον, δεν μετανοεί για την αμαρτία του.

Αν και ο Ιεχωβά δεν απαιτεί από εμάς τελειότητα, έχει θέσει έναν κανόνα αγιότητας και αναμένει από τους υπηρέτες του να συμμορφώνονται με αυτόν. Για παράδειγμα, απαιτεί να αποφεύγουμε σοβαρές αμαρτίες όπως η σεξουαλική ανηθικότητα, η ειδωλολατρία, η κλοπή, η αρπαγή, ο φόνος και η άσκηση πνευματισμού.—1 Κορ. 6:9, 10· Αποκ. 21:8.

Δεν συμφωνείτε ότι οι καθαροί κανόνες του Ιεχωβά είναι λογικοί και αποσκοπούν στην προστασία μας; Σε ποιον δεν αρέσει να ζει ανάμεσα σε ειρηνικούς, αξιοπρεπείς ανθρώπους τους οποίους μπορεί να εμπιστευτεί; Ανάμεσα στους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μας απολαμβάνουμε ένα τέτοιο περιβάλλον, χάρη στην υπόσχεση που δίνουμε στον Θεό, όταν αφιερωνόμαστε σε αυτόν, να ζούμε σε αρμονία με τις κατευθύνσεις οι οποίες υπάρχουν στον Λόγο του.

Αλλά τι γίνεται αν ένας βαφτισμένος Χριστιανός διαπράξει μια σοβαρή αμαρτία εξαιτίας κάποιας ανθρώπινης αδυναμίας; Στο παρελθόν, πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά έκαναν τέτοια λάθη, αλλά ο Θεός δεν τους απέρριψε αυτομάτως. Ο Βασιλιάς Δαβίδ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο Δαβίδ διέπραξε μοιχεία και φόνο. Ωστόσο, ο προφήτης Νάθαν του είπε: «Ο Ιεχωβά αφήνει την αμαρτία σου να παρέλθει».—2 Σαμ. 12:13.

Ο Θεός συγχώρησε την αμαρτία του Δαβίδ επειδή εκείνος μετάνιωσε ειλικρινά. (Ψαλμ. 32:1-5) Παρόμοια και σήμερα, ένας υπηρέτης του Ιεχωβά θα αποκοπεί μόνο αν είναι αμετανόητος ή συνεχίζει να πράττει το κακό. (Πράξ. 3:19· 26:20) Αν δεν είναι φανερό στους πρεσβυτέρους που υπηρετούν στη δικαστική επιτροπή ότι το άτομο έχει μετανοήσει γνήσια, εκείνοι πρέπει να το αποκόψουν.

Στην αρχή, ιδίως αν είμαστε στενά συνδεδεμένοι με τον παραβάτη, ίσως νιώθουμε ότι η απόφαση να αποκοπεί είναι ακραία, ακόμα και άστοργη. Εντούτοις, ο Λόγος του Ιεχωβά μάς παρέχει βάσιμους  λόγους για να πιστεύουμε ότι μια τέτοια απόφαση είναι στοργική.

Ο Ιησούς επισήμανε ότι «η σοφία αποδεικνύεται δίκαιη από τα έργα της». (Ματθ. 11:19) Η αποκοπή ενός αμετανόητου αμαρτωλού είναι μια σοφή απόφαση που παράγει δίκαια «έργα». Εξετάστε τρία από αυτά:

Η αποκοπή ατόμων που αδικοπραγούν τιμάει το όνομα του Ιεχωβά. Εφόσον φέρουμε πάνω μας το όνομα του Ιεχωβά, η συμπεριφορά μας αναπόφευκτα έχει αντίκτυπο στο όνομά του. (Ησ. 43:10) Όπως ακριβώς η διαγωγή ενός παιδιού μπορεί να φέρει είτε τιμή είτε όνειδος στους γονείς του, έτσι και το καλό ή το κακό παράδειγμα εκείνων που φέρουν πάνω τους το όνομα του Ιεχωβά επηρεάζει ως έναν βαθμό τα αισθήματα των ανθρώπων απέναντί Του. Το καλό όνομα του Θεού παραμένει εξυψωμένο αν όσοι το φέρουν πάνω τους ζουν σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες Του. Η κατάσταση ήταν κάπως παρόμοια στον καιρό του Ιεζεκιήλ, όταν τα γύρω έθνη συσχέτιζαν άμεσα το όνομα του Ιεχωβά με τους Ιουδαίους.—Ιεζ. 36:19-23.

Αν διαπράτταμε ανηθικότητα, θα φέρναμε όνειδος στο άγιο όνομα του Θεού. Ο απόστολος Πέτρος συμβούλεψε τους Χριστιανούς: «Ως υπάκουα παιδιά, μη διαπλάθεστε σύμφωνα με τις επιθυμίες που είχατε προηγουμένως μέσα στην άγνοιά σας, αλλά σύμφωνα με τον Άγιο, ο οποίος σας κάλεσε, γίνετε και εσείς άγιοι σε όλη τη διαγωγή σας, επειδή είναι γραμμένο: “Πρέπει να είστε άγιοι, επειδή εγώ είμαι άγιος”». (1 Πέτρ. 1:14-16) Η καθαρή, άγια διαγωγή δίνει τιμή στο όνομα του Θεού.

Αν, όμως, κάποιος Μάρτυρας του Ιεχωβά επιδίδεται σε κακές πράξεις, είναι πολύ πιθανό ότι οι φίλοι και οι γνωστοί του θα το αντιληφθούν. Η διευθέτηση της αποκοπής δείχνει ότι ο Ιεχωβά έχει έναν καθαρό λαό που ακολουθεί πιστά τις Γραφικές κατευθύνσεις προκειμένου να διατηρήσει αυτή την αγιότητα. Κάποτε, ένας άγνωστος πήγε σε μια Αίθουσα Βασιλείας στην Ελβετία και είπε ότι ήθελε να γίνει μέλος της εκκλησίας. Η αδελφή του είχε αποκοπεί λόγω ανηθικότητας. Ο άνθρωπος αυτός είπε ότι ήθελε να ανήκει σε μια οργάνωση που «δεν ανέχεται την κακή διαγωγή».

Η αποκοπή προστατεύει την καθαρή, Χριστιανική εκκλησία. Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε τους Κορινθίους για τον κίνδυνο που υπήρχε αν επέτρεπαν σε εκούσιους αμαρτωλούς να παραμείνουν ανάμεσά τους. Παρομοίασε την κακή επίδραση τέτοιων ατόμων με αυτήν που έχει το προζύμι, το οποίο κάνει όλο το ζυμάρι να φουσκώσει. «Λίγο προζύμι προκαλεί ζύμωση σε όλο το ζυμάρι», παρατήρησε. Κατόπιν τους συμβούλεψε: «Να απομακρύνετε τον πονηρό άνθρωπο από ανάμεσά σας».—1 Κορ. 5:6, 11-13.

Προφανώς, “ο πονηρός άνθρωπος” που αναφέρει ο Παύλος διέπραττε αναίσχυντα ανηθικότητα. Άλλα μέλη της εκκλησίας είχαν αρχίσει μάλιστα να δικαιολογούν τη διαγωγή του. (1 Κορ. 5:1, 2) Αν μια τέτοια χονδροειδής αμαρτία είχε γίνει ανεκτή, ίσως και άλλοι Χριστιανοί να ήθελαν να ακολουθήσουν τις ανήθικες συνήθειες της έκφυλης πόλης στην οποία ζούσαν. Η παράβλεψη εκούσιων αμαρτιών προάγει χαλαρή στάση απέναντι στους θεϊκούς κανόνες. (Εκκλ. 8:11) Επιπλέον, οι αμετανόητοι αμαρτωλοί θα μπορούσαν να γίνουν «βράχια που είναι κρυμμένα κάτω από το νερό» και να κάνουν την πίστη άλλων στην εκκλησία να ναυαγήσει.—Ιούδα 4, 12.

Η αποκοπή μπορεί να βοηθήσει τον παραβάτη να συνέλθει. Ο Ιησούς αναφέρθηκε κάποτε σε έναν νεαρό που έφυγε από το σπίτι του πατέρα του και κατασπατάλησε την κληρονομιά του ζώντας άσωτη ζωή. Ο άσωτος γιος χρειάστηκε να πάθει για να μάθει ότι η ζωή μακριά από το σπίτι του πατέρα του ήταν κενή και σκληρή. Τελικά, ο γιος συνήλθε, μετάνιωσε και πήρε την πρωτοβουλία να επιστρέψει στην οικογένειά του. (Λουκ. 15:11-24) Η περιγραφή του Ιησού για τον στοργικό πατέρα που πλημμύρισε από χαρά βλέποντας την αλλαγή στην καρδιά του γιου του μας βοηθάει να καταλάβουμε τα αισθήματα του Ιεχωβά. «Βρίσκω ευχαρίστηση, όχι στο θάνατο του πονηρού, αλλά στο να επιστρέψει ο πονηρός από την οδό του και να εξακολουθήσει να ζει», μας διαβεβαιώνει.—Ιεζ. 33:11.

Παρόμοια, τα αποκομμένα άτομα που δεν είναι πια μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας—της πνευματικής τους οικογένειας—μπορεί τελικά να συνειδητοποιήσουν τι έχουν χάσει. Οι πικροί καρποί της αμαρτωλής πορείας τους, σε συνδυασμό με τις όμορφες αναμνήσεις από τον καιρό που απολάμβαναν καλή  σχέση με τον Ιεχωβά και τον λαό του, ίσως τους κάνουν να συνέλθουν.

Χρειάζεται αγάπη και σταθερότητα για να προκύψει το επιθυμητό αποτέλεσμα. «Αν με χτυπήσει ο δίκαιος, αυτό θα είναι στοργική καλοσύνη», είπε ο ψαλμωδός Δαβίδ, και «αν με ελέγξει, θα είναι λάδι πάνω στο κεφάλι». (Ψαλμ. 141:5) Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Φανταστείτε κάποιον πεζοπόρο ο οποίος, μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα, καταβάλλεται από την εξάντληση. Αρχίζει να υποφέρει από υποθερμία και αισθάνεται υπνηλία. Αν αποκοιμηθεί πάνω στο χιόνι, θα πεθάνει. Όση ώρα περιμένουν την ομάδα διάσωσης, ο σύντροφός του πότε πότε τον χαστουκίζει για να τον κρατήσει ξύπνιο. Το χαστούκι ίσως πονάει, αλλά μπορεί να του σώσει τη ζωή. Παρόμοια, ο Δαβίδ παραδέχτηκε ότι ίσως χρειαζόταν να λάβει επώδυνη διόρθωση από κάποιον δίκαιο για το δικό του καλό.

Σε πολλές περιπτώσεις, η αποκοπή παρέχει τη διαπαιδαγώγηση που χρειάζεται ο παραβάτης. Ύστερα από δέκα περίπου χρόνια, ο γιος του Χουλιάν, που αναφέρθηκε στην αρχή, καθάρισε τη ζωή του, επέστρεψε στην εκκλησία και τώρα υπηρετεί ως πρεσβύτερος. «Η αποκοπή με έφερε αντιμέτωπο με τις συνέπειες του τρόπου ζωής μου», παραδέχεται ο ίδιος. «Χρειαζόμουν αυτή τη διαπαιδαγώγηση».—Εβρ. 12:7-11.

Είναι αλήθεια ότι, από πνευματική άποψη, η αποκοπή είναι ένα τραγικό γεγονός, αλλά δεν χρειάζεται να εξελιχθεί σε ανεπανόρθωτη καταστροφή. Όλοι μας μπορούμε να κάνουμε το μέρος μας ώστε να επιτελέσει η αποκοπή το σκοπό της.

Οι πρεσβύτεροι, που έχουν το θλιβερό καθήκον να κοινοποιήσουν την απόφαση για την αποκοπή, προσπαθούν να αντανακλούν την αγάπη του Ιεχωβά. Όταν πληροφορούν το άτομο σχετικά με την απόφασή τους, του εξηγούν ξεκάθαρα και με καλοσύνη τα βήματα που πρέπει να κάνει για να επανενταχθεί στην εκκλησία. Κατά καιρούς, επισκέπτονται τους αποκομμένους που παρέχουν κάποιες ενδείξεις ότι έχουν αλλάξει τρόπο ζωής για να τους υπενθυμίσουν πώς μπορούν να επιστρέψουν στον Ιεχωβά. *

Τα μέλη της οικογένειας δείχνουν αγάπη για την εκκλησία και για τον παραβάτη σεβόμενοι την απόφαση σχετικά με την αποκοπή. «Δεν είχε πάψει να είναι γιος μου», εξηγεί ο Χουλιάν, «αλλά ο τρόπος ζωής του είχε υψώσει ένα τείχος ανάμεσά μας».

Όλοι στην εκκλησία δείχνουν αγάπη που βασίζεται σε αρχές όταν αποφεύγουν τις επαφές και τις συζητήσεις με το αποκομμένο άτομο. (1 Κορ. 5:11· 2 Ιωάν. 10, 11) Με αυτόν τον τρόπο ενισχύουν τη διαπαιδαγώγηση που του έδωσε ο Ιεχωβά μέσω των πρεσβυτέρων. Επιπρόσθετα, μπορούν να προσφέρουν ιδιαίτερη αγάπη και υποστήριξη στα μέλη της οικογένειας του αποκομμένου ατόμου, οι οποίοι υποφέρουν πολύ και δεν πρέπει να τους κάνουμε να νιώθουν ότι έχουν αποκλειστεί και εκείνοι από τη συναναστροφή με τους ομοπίστους τους.—Ρωμ. 12:13, 15.

«Η αποκοπή είναι μια διευθέτηση που έχουμε ανάγκη, που μας βοηθάει να ζούμε σε αρμονία με τους κανόνες του Ιεχωβά», συμπεραίνει ο Χουλιάν. «Μακροπρόθεσμα, παρά τον πόνο, φέρνει καλά αποτελέσματα. Αν ήμουν ανεκτικός με την κακή διαγωγή του γιου μου, δεν θα είχε επανέλθει ποτέ».