Աստուածաշունչի ժամանակներուն, Աստուած դատաւորներ գործածեց իր ժողովուրդը անարդարութենէ ազատելու (Դատաւորաց 2։18)։ Աստուածաշունչը գալիք Դատաստանի օրը կը նկարագրէ որպէս ուրախ ժամանակ մը, երբ Արարիչը՝ ամբողջ երկրին Դատաւորը, մարդկութիւնը պիտի ազատէ անարդարութենէն (կարդա՛ Սաղմոս 96։12, 13. Եսայի 26։9)։

Աստուած Յիսուսը նշանակած է, որպէսզի թէ՛ ողջերուն եւ թէ ննջեցեալներուն արդարութիւն շնորհէ (Գործք 10։42. 17։31)։ Բազմաթիւ մարդիկ մեռած են առանց Աստուած ճանչնալու։ Դատաստանի օրուան ընթացքին, Յիսուս այսպիսիներ պիտի վերակենդանացնէ, որպէսզի կարենան ճշմարիտ Աստուածը ճանչնալ ու սիրել (կարդա՛ Գործք 24։15)։

Հազար տարուան ընթացքին մեռելները յարութիւն պիտի առնեն (Յայտնութիւն 20։4, 12)։ Աստուծոյ ճամբաները սորվելու եւ իրեն հնազանդելու համար, անոնք ժամանակի պէտք պիտի ունենան։ Շատերու կարծածին հակառակը, Աստուածաշունչը ցոյց կու տայ թէ մարդիկ պիտի դատուին այն գործերուն համաձայն, որոնք կը գործեն իրենց յարութենէն ետք (կարդա՛ Հռովմայեցիս 6։7)։

Աստուածաշունչը նաեւ կը նկարագրէ դատաստանի օր մը, որ յանկարծ տեղի պիտի ունենայ, հազար տարին սկսելէն առաջ։ Այդ օրը նաեւ կը կոչուի՝ վերջը, ինչպէս կը բացատրէ այս թիւի կողքին յօդուածաշարքը։ Աստուած այդ օրը բոլոր անբարեպաշտ ու չար մարդիկը մէջտեղէն պիտի վերցնէ (Բ. Պետրոս 3։7)։ Ուստի, կարեւոր է որ Աստուծոյ հանդէպ մեր սէրը ապացուցանենք (կարդա՛ Բ. Պետրոս 3։9, 13)։