Nagkinabuhi ta sa panahon sa kabalaka, “makuyaw nga mga panahong lisod sagubangon.” (2 Timoteo 3:1) Daghan ang nabalisa tungod sa krisis sa pinansiyal, panagbulag sa pamilya, gubat, makamatayng sakit, ug sa katalagman nga kinaiyanhon o hinimo sa tawo. Naa pay personal nga kabalaka: ‘Kanseros kaha ning bugon sa akong lawas?’ ‘Unsang matanga sa kalibotan ang dak-an unya sa akong mga apo?’

Dili tanang kabalaka makadaot. Normal lang nga makulbaan ta sa dili pa ang eksam, pasundayag, o interbiyo. Ug ang kahadlok sa kapeligrohan makatabang nato sa paglikay sa kadaot. Pero dili maayo ang epekto sa naghinobra o kanunayng pagkabalaka. Gipakita sa di pa dugayng sunodsunod nga pagtuon nga giapilan ug kapig 68,000 ka tawo nga bisag ang diyutayng kabalaka makapataas sa risgo sa ahat nga kamatayon. Busa, si Jesus nangutana: “Kinsa ba kaninyoy makadugang ug usa ka maniko sa gitas-on sa iyang kinabuhi pinaagi sa pagkabalaka?” Tinuod, ang kabalaka dili makapataas sa kinabuhi. Busa si Jesus nagtambag: “Hunong na sa pagkabalaka.” (Mateo 6:25, 27) Pero unsaon man?

Ang tubag naa sa pagpadapat sa praktikal nga kaalam, pag-ugmad ug tinuod nga pagtuo sa Diyos, ug pagbaton ug kasaligang paglaom sa umaabot. Kon wala ta magkalisod karon, basin mahitabo sa umaabot. Busa sayron nato kon sa unsang paagi ang tubag nakatabang kang Paul, Janet, ug Alona sa pagsagubang sa kabalaka.