Ζούμε σε καιρούς ανησυχίας, καιρούς “κρίσιμους, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους”. (2 Τιμόθεο 3:1) Πολλοί νιώθουν να χάνουν την ισορροπία τους εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων, της κατάρρευσης της οικογένειας, του πολέμου, των θανατηφόρων ασθενειών και των φυσικών ή των ανθρωπογενών καταστροφών. Σε αυτά προσθέστε τις κάθε λογής προσωπικές ανησυχίες: “Μήπως ο όγκος που ανακάλυψα στο σώμα μου είναι καρκίνος;” “Σε τι κόσμο θα μεγαλώσουν τα εγγόνια μου;”

Δεν είναι κάθε ανησυχία κακή. Είναι φυσιολογικό να νιώθουμε κάποιο άγχος πριν από μια εξέταση, μια παρουσίαση ή μια συνέντευξη εργασίας. Και ο υγιής φόβος για τον κίνδυνο μας βοηθάει να αποφεύγουμε τη βλάβη. Ωστόσο, η υπερβολική ή η συνεχής ανησυχία είναι καταστροφική. Μια πρόσφατη σειρά μελετών στην οποία συμπεριλήφθηκαν πάνω από 68.000 ενήλικες αποκάλυψε ότι ακόμα και η ήπια ανησυχία αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Εύλογα λοιπόν ο Ιησούς ρώτησε: «Ποιος από εσάς, ανησυχώντας, μπορεί να προσθέσει έναν πήχη στο μήκος της ζωής του;» Πράγματι, η ανησυχία δεν παρατείνει τη ζωή κανενός. Κατά συνέπεια ο Ιησούς συμβούλεψε: «Μην ανησυχείτε». (Ματθαίος 6:25, 27) Αλλά πώς είναι εφικτό αυτό;

Η απάντηση περιλαμβάνει την εφαρμογή πρακτικής σοφίας, την καλλιέργεια πραγματικής πίστης στον Θεό και την οικοδόμηση μιας αξιόπιστης ελπίδας για το μέλλον. Ακόμα και αν δεν αντιμετωπίζουμε αντίξοες καταστάσεις τώρα, ίσως να συμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον. Ας δούμε λοιπόν πώς αυτά τα βήματα βοήθησαν τον Πολ, την Τζάνετ και την Αλόνα να αντιμετωπίσουν την ανησυχία.