“Kapag tumunog ang sirena, kumakabog ang dibdib ko at tumatakbo ako sa isang bomb shelter,” ang sabi ni Alona. “Pero kahit naroon ako, balisa pa rin ako. Masahol pa kapag nasa labas ako at walang mapagtaguan. Minsan, habang naglalakad sa lansangan, umiyak ako at hindi makahinga. Mga ilang oras din bago ako kumalma. Pagkatapos, tumunog na naman ang sirena.”

Isa lang ang digmaan sa maraming dahilan ng panganib. Halimbawa, kapag nalaman mo na ikaw o ang isang mahal sa buhay ay may nakamamatay na sakit, para ka ring tinamaan ng bomba. Pagkatakot naman sa hinaharap ang dahilan ng kabalisahan ng iba. Nag-aalala sila, ‘Lálakí kaya ang aming mga anak, o ang kanilang mga anak, sa isang daigdig na may digmaan, krimen, polusyon, pagbabago ng klima, at mga epidemya?’ Paano natin mahaharap ang gayong mga kabalisahan?

Yamang alam nating nangyayari ang masasamang bagay, “ang matalino [ay] nakakakita ng kapahamakan [at] nagkukubli.” (Kawikaan 27:12) At kung paanong sinisikap nating ingatan ang ating pisikal na kalusugan, may magagawa rin tayo para ingatan ang ating mental at emosyonal na kalusugan. Nakadaragdag sa kabalisahan natin at ng ating mga anak ang mararahas na libangan, pati na ang mga balitang punô ng nakatatakot na mga larawan. Ang pag-iwas sa mga ito ay hindi naman nangangahulugang ipinipikit natin ang ating mata sa realidad ng buhay. Hindi dinisenyo ng Diyos ang ating isipan para magpokus sa masasamang bagay. Sa halip, dapat nating  punuin ito ng “anumang bagay na totoo, . . . matuwid, . . . malinis, . . . kaibig-ibig.” Kung gagawin natin ito, “ang Diyos ng kapayapaan” ay magbibigay sa atin ng kapayapaan ng isip at puso.— Filipos 4:8, 9.

Tinutulungan tayo ng tunay na pananampalataya na maharap ang kabalisahan. Hinihimok tayo ng Bibliya na “maging mapagpuyat may kinalaman sa mga panalangin.” (1 Pedro 4:7) Maaari tayong humingi sa Diyos ng tulong, karunungan, at lakas ng loob para maharap ang anumang sitwasyon, anupat nagtitiwalang “pinakikinggan niya tayo may kinalaman sa anumang ating hinihingi.”—1 Juan 5:15.

Ipinaliliwanag ng Bibliya na si Satanas, hindi ang Diyos, ang “tagapamahala ng sanlibutang ito” at na “ang buong sanlibutan ay nasa kapangyarihan ng isa na balakyot.” (Juan 12:31; 1 Juan 5:19) Ayon kay Jesus, talagang umiiral si Satanas. Kaya nang turuan niya tayong manalangin, sinabi niya: “Iligtas mo kami mula sa isa na balakyot.” (Mateo 6:13) “Kapag tumunog na ang sirena, humihingi ako ng tulong kay Jehova para maging kalmado,” ang sabi ni Alona. “Tinatawagan din ako ng mahal kong asawa at magkasama kaming nananalangin. Malaking tulong talaga ang panalangin.” Gaya ito ng sinasabi ng Bibliya: “Si Jehova ay malapit sa lahat ng tumatawag sa kaniya, sa lahat ng tumatawag sa kaniya sa katapatan.”—Awit 145:18.

Sa kaniyang Sermon sa Bundok, tinuruan ni Jesus ang mga tagasunod niya na manalangin: “Dumating nawa ang iyong kaharian.” (Mateo 6:10) Lubusang aalisin ng Kaharian ng Diyos ang lahat ng nakapipinsalang kabalisahan magpakailanman. Sa pamamagitan ni Jesus, ang “Prinsipe ng Kapayapaan,” wawakasan ng Diyos “ang mga digmaan hanggang sa dulo ng lupa.” (Isaias 9:6; Awit 46:9) “Siya [ang Diyos] ay maggagawad ng kahatulan sa gitna ng maraming bayan . . . Sila ay hindi magtataas ng tabak, bansa laban sa bansa, ni mag-aaral pa man sila ng pakikipagdigma. . . . Walang sinumang magpapanginig sa kanila.” (Mikas 4:3, 4) Ang masasayang pamilya ay “magtatayo . . . ng mga bahay at maninirahan sa mga iyon; at . . . magtatanim sila ng mga ubasan at kakainin ang bunga ng mga iyon.” (Isaias 65:21) “At walang sinumang tumatahan ang magsasabi: ‘Ako ay may sakit.’”—Isaias 33:24.

Sa kabila ng lahat ng pag-iingat ngayon, hindi laging posibleng maiwasan ang “di-inaasahang pangyayari” o ang pagiging nasa maling lugar sa maling panahon. (Eclesiastes 9:11) Sa nakalipas na mga dantaon, ang digmaan, karahasan, at sakit ay patuloy na pumapatay ng mabubuting tao. Ano ang pag-asa para sa mga inosenteng biktimang ito?

Mabubuhay-muli ang milyon-milyon, at ang Diyos lang ang nakaaalam ng bilang nila. Sa ngayon, natutulog sila at nasa alaala ng Diyos, hanggang sa araw na ang “lahat ng nasa mga alaalang libingan ay . . . lalabas.” (Juan 5:28, 29) Tungkol sa pagkabuhay-muli, tinitiyak sa atin ng Bibliya: “Taglay natin ang pag-asang ito bilang angkla para sa kaluluwa, na kapuwa tiyak at matatag.” (Hebreo 6:19) At “naglaan [ang Diyos] ng garantiya sa lahat ng mga tao anupat binuhay niya siyang muli [si Jesus] mula sa mga patay.”—Gawa 17:31.

Sa ngayon, kahit ang mga nagsisikap mapalugdan ang Diyos ay mapapaharap sa mga kabalisahan. Sa pamamagitan ng paggawa ng praktikal na mga hakbang, paglapit sa Diyos sa panalangin, at pagpapatibay ng pananampalataya sa pag-asang inilalaan ng Bibliya para sa hinaharap, matagumpay na nahaharap nina Paul, Janet, at Alona ang kabalisahan. Kung paanong tinulungan sila ng Diyos, “puspusin nawa kayo ng Diyos na nagbibigay ng pag-asa ng buong kagalakan at kapayapaan dahil sa inyong paniniwala.”—Roma 15:13.