1, 2. Co w Pismach Hebrajskich określano mianem „podnóżka”?

JEHOWA BÓG słusznie oznajmił: „Niebiosa są moim tronem, a ziemia moim podnóżkiem” (Izaj. 66:1). O swoim „podnóżku” powiedział też: „Przysporzę chwały miejscu swoich stóp” (Izaj. 60:13). Co w tym celu robi? I jakie znaczenie ma to dla nas, żyjących na symbolicznym podnóżku Bożym?

² W Pismach Hebrajskich „podnóżkiem” określano w sensie przenośnym nie tylko ziemię, ale też świątynię w starożytnym Izraelu (1 Kron. 28:2; Ps. 132:7). Świątynia ta stanowiła na ziemi centrum prawdziwego wielbienia. Z tego powodu rzeczywiście była piękna w oczach Jehowy i samym swym istnieniem przysparzała chwały ‛miejscu Jego stóp’.

3. Czym jest wielka duchowa świątynia Boża i kiedy się pojawiła?

³ Obecnie czyste wielbienie nie skupia się wokół żadnej literalnej świątyni. Istnieje jednak świątynia duchowa, przynosząca Jehowie znacznie większą chwałę niż jakikolwiek budynek. Chodzi o strukturę, która umożliwia ludziom pojednanie się z Bogiem na podstawie ofiary Jezusa Chrystusa i dzięki jego służbie kapłańskiej. Świątynia ta pojawiła się w roku 29 n.e., kiedy w chwili chrztu Jezus został namaszczony na  Arcykapłana w wielkiej duchowej świątyni Jehowy (Hebr. 9:11, 12).

4, 5. (a) Jakie szczere pragnienie prawdziwych chwalców Jehowy opisuje Psalm 99? (b) Jakie pytanie powinniśmy sobie zadać?

⁴ W dowód doceniania tej duchowej świątyni wychwalamy Jehowę, oznajmiając Jego imię, i wysławiamy Go za miłosierne postanowienie co do okupu. Jakie to wspaniałe, że obecnie ponad osiem milionów prawdziwych chrześcijan przysparza chwały Jehowie! W przeciwieństwie do wielu religijnych osób, które błędnie sądzą, iż pójdą do nieba i tam będą wysławiać Boga, wszyscy Świadkowie Jehowy wiedzą, że trzeba to robić tu i teraz.

⁵ Dlatego bierzemy przykład z wiernych sług Jehowy opisanych w Psalmie 99:1-3, 5-7 (odczytaj). Jak wynika z tego psalmu, Mojżesz, Aaron i Samuel w pełni popierali za swoich czasów postanowienie co do prawdziwego wielbienia. Obecnie ostatek namaszczonych braci Chrystusa, zanim podejmie w niebie służbę kapłańską u jego boku, wiernie usługuje na ziemskim dziedzińcu duchowej świątyni. Lojalnie ich wspierają miliony „drugich owiec” (Jana 10:16). Choć obie grupy mają odmienne nadzieje, w zjednoczony sposób oddają cześć Jehowie tu, na Jego podnóżku. Jednak każdy z nas powinien zadać sobie pytanie: „Czy całkowicie popieram postanowienie Jehowy co do prawdziwego wielbienia?”.

6, 7. Jaki problem pojawił się wśród pierwszych chrześcijan i co po stuleciach stało się niezbędne?

⁶ Od powstania zboru chrześcijańskiego nie minął wiek, a zaczęło się rozwijać przepowiedziane odstępstwo (Dzieje 20:28-30; 2 Tes. 2:3, 4). W późniejszych czasach coraz trudniej było rozpoznać, kto naprawdę służy Bogu w Jego duchowej świątyni. Dopiero po upływie kilkunastu stuleci nastała pora, by Jehowa wyjaśnił tę sprawę za pośrednictwem nowo intronizowanego króla, Jezusa Chrystusa.

⁷ W roku 1919 można już było wyraźnie dostrzec, kto cieszy się uznaniem Jehowy i pełni służbę w Jego duchowej świątyni. Osoby te zostały oczyszczone pod względem duchowym, by ich służba zyskała jeszcze większe uznanie w oczach Boga (Izaj. 4:2, 3; Malach. 3:1-4). W ograniczonym zakresie zaczęło się spełniać to, co przed wiekami ujrzał w wizji apostoł Paweł.

8, 9. Wyjaśnij trzy aspekty „raju”, który Paweł ujrzał w wizji.

⁸ Swoją nadprzyrodzoną wizję Paweł opisał w Liście 2 do Koryntian 12:1-4 (odczytaj). To, co w niej zobaczył, nazwał objawieniem. Wizja ta odnosiła się do przyszłości, a nie do czegoś, co istniało w jego czasach. Czym był „raj”, który apostoł ujrzał, „porwany do trzeciego nieba”? Ma on wymiar literalny, duchowy oraz niebiański, przy czym wszystkie te aspekty urzeczywistnią się w przyszłości. Skąd taki wniosek? Otóż „raj” może dotyczyć literalnego, ziemskiego raju, który ma nadejść (Łuk. 23:43). Może też oznaczać raj duchowy, którego w pełni zaznamy w nowym świecie. Poza tym może się odnosić do „raju Bożego”, czyli wspaniałych warunków w dziedzinie niebiańskiej, w której przebywa Jehowa (Obj 2:7).

⁹ Dlaczego jednak Paweł powiedział, że „usłyszał niewypowiedziane słowa,  których człowiekowi nie wolno mówić”? Nie była to pora, by szczegółowo wyjaśniał cudowne rzeczy, jakie ujrzał w tej wizji. Ale obecnie możemy mówić o błogosławieństwach widocznych już wśród ludu Bożego!

10. Dlaczego raj duchowy nie jest tym samym, co świątynia duchowa?

¹⁰ Wyrażenie „raj duchowy” stanowi element naszego teokratycznego słownictwa. Opisuje wyjątkowe środowisko duchowe, w którym możemy cieszyć się pokojem z Bogiem i naszymi braćmi. Rzecz jasna „raj duchowy” to nie to samo, co „świątynia duchowa”. To drugie określenie oznacza powołaną przez Boga strukturę dotyczącą czystego wielbienia. Z kolei raj duchowy pomaga jednoznacznie ustalić, kto cieszy się uznaniem Boga i w naszych czasach służy Mu w Jego duchowej świątyni (Malach. 3:18).

11. Co obecnie mamy zaszczyt robić w związku z rajem duchowym?

¹¹ Jakże zachwyca świadomość, że od roku 1919 Jehowa pozwala niedoskonałym ludziom współpracować z Nim w pielęgnowaniu, umacnianiu i rozszerzaniu raju duchowego na ziemi! Czy widzisz siebie w tej wspaniałej pracy? Czy nie czujesz się zachęcony, by dalej współdziałać z Jehową w przysparzaniu chwały ‛miejscu Jego stóp’?

12. Czego jesteśmy pewni, jeśli chodzi o spełnienie słów z Izajasza 60:17? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹² Wspaniałe dzieło przeobrażania dotyczące ziemskiej części organizacji Jehowy zapowiedziano w Księdze Izajasza 60:17 (odczytaj). Młodzi lub osoby stosunkowo nowe w prawdzie mogą czytać o dowodach tych zmian lub słyszeć o tym od innych. Ale jakże wyróżnieni mogą się czuć bracia i siostry, którzy doświadczyli ich osobiście! Nic dziwnego, iż są przekonani, że Jehowa kieruje swą organizacją za pośrednictwem ustanowionego przez siebie Króla. Przekonanie to jest mocno ugruntowane i wszyscy je podzielamy. Dzięki słuchaniu szczerych wypowiedzi tych braci umocnisz się w wierze i zaufaniu do Jehowy.

13. Jaki obowiązek nakłada na nas Psalm 48:12-14?

¹³ Niezależnie od tego, jak długo jesteśmy w prawdzie, powinniśmy mówić innym o organizacji Jehowy. Istnienie raju duchowego w tym niegodziwym, zepsutym i pozbawionym miłości świecie jest nowożytnym cudem! O tym, jak wspaniały jest „Syjon”, czyli organizacja Jehowy, oraz o raju duchowym powinniśmy z radością opowiadać „przyszłemu pokoleniu” (odczytaj Psalm 48:12-14).

14, 15. Jakie zmiany organizacyjne wprowadzono w latach siedemdziesiątych XX wieku i jaki przyniosły pożytek?

¹⁴ Na przestrzeni lat starsi wiekiem członkowie naszej społeczności widzieli na własne oczy pewne zmiany, które upiększyły ziemską część organizacji Jehowy. Pamiętają czasy, gdy w zborach zamiast grona starszych był sługa zboru, w poszczególnych krajach zamiast Komitetu Oddziału — sługa oddziału, a kierunek działalności był wytyczany nie przez ogólnie znane Ciało Kierownicze Świadków Jehowy, ale przez prezesa Towarzystwa Strażnica. Chociaż wszyscy ci oddani bracia korzystali ze wsparcia innych wiernych współwyznawców, to za podejmowanie decyzji w zborach,  Biurach Oddziałów czy w Biurze Głównym odpowiadała w zasadzie jedna osoba. W latach siedemdziesiątych XX wieku wprowadzono zmiany, w rezultacie których odpowiedzialność za sprawowanie nadzoru przeniesiono z poszczególnych osób na grupy starszych.

¹⁵ Czy posunięcia te okazały się korzystne? Oczywiście. Dlaczego? Ponieważ były oparte na lepszym zrozumieniu wzorca podanego w Piśmie Świętym. Zamiast utrzymywać dominującą pozycję jednej osoby, organizacja zaczęła odnosić pożytek z przymiotów wszystkich „darów w ludziach”, które dał Jehowa (Efez. 4:8; Prz. 24:6).

16, 17. Które z niedawnych zmian zrobiły na tobie szczególne wrażenie i dlaczego?

¹⁶ Pomyślmy również o kolejnych niedawnych zmianach, na przykład dotyczących wyglądu, zawartości i sposobu rozpowszechniania naszych publikacji. Z jakąż przyjemnością proponujemy w służbie literaturę, która zawiera praktyczne rady i ma atrakcyjną szatę graficzną! A gdy krzewimy prawdę z wykorzystaniem nowoczesnych narzędzi, jak choćby serwisu jw.org, odzwierciedlamy troskę Jehowy, by ludziom w każdym zakątku świata zapewnić tak niezbędne przewodnictwo.

¹⁷ Warto też wspomnieć o mądrym postanowieniu, dzięki któremu mamy czas na wielbienie Boga w gronie rodziny lub dłuższe studium osobiste. Cenimy także zmiany w programach większych zgromadzeń. Często słychać, że z roku na rok są one coraz lepsze! Niewątpliwie cieszy nas również możliwość korzystania z wielu szkoleń teokratycznych.  We wszystkich tych zmianach wyraźnie widać rękę Jehowy. Stopniowo upiększa On swoją organizację i raj duchowy, w którym już teraz przebywamy!

18, 19. Jak możemy się przyczyniać do piękna raju duchowego?

¹⁸ To prawdziwy zaszczyt, że Jehowa pozwala nam przyczyniać się do piękna raju duchowego. Robimy to, gdy gorliwie głosimy dobrą nowinę o Królestwie i czynimy kolejnych uczniów. Ilekroć pomagamy komuś zrobić postępy, dzięki czemu oddaje się on Bogu, wnosimy swój wkład w poszerzanie granic raju duchowego (Izaj. 26:15; 54:2).

¹⁹ Raj ten możemy też upiększać przez ciągłe ulepszanie swojej chrześcijańskiej osobowości. W ten sposób staje się on bardziej atrakcyjny dla ludzi postronnych. Nierzadko nasze moralnie czyste, pokojowe postępowanie bardziej niż wiedza biblijna przyciąga innych do organizacji, a co za tym idzie do Boga i Chrystusa.

20. Co w myśl Przysłów 14:35 powinno być naszym pragnieniem?

²⁰ Jakże miło jest Jehowie i Jezusowi obserwować nasz obecny piękny raj duchowy! Zadowolenie, które nam daje jego upiększanie, to zaledwie przedsmak radości, jakiej zaznamy, przeobrażając ziemię w literalny raj. Pamiętajmy o słowach z Księgi Przysłów 14:35: „Król ma upodobanie w słudze, który działa z wnikliwością”. Obyśmy zawsze działali z wnikliwością, nie szczędząc starań, by upiększać raj duchowy!