1, 2. (α) Γιατί είναι σημαντική για τους Χριστιανούς η οσιότητα στον Θεό, και πώς σχετίζεται με την ουδετερότητα; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.) (β) Πού δίνουν την αφοσίωσή τους πολλοί άνθρωποι, αλλά σε τι μπορεί να οδηγήσει αυτό;

Η ΟΣΙΟΤΗΤΑ και η ουδετερότητα είναι ζητήματα που απασχολούν τους αληθινούς Χριστιανούς πάντοτε, όχι μόνο σε καιρό πολέμου. Γιατί; Επειδή όλοι όσοι είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά τού έχουν υποσχεθεί να τον αγαπούν, να τον υπακούν και να είναι όσιοι, αφοσιωμένοι, σε αυτόν. (1 Ιωάν. 5:3) Θέλουμε να συμμορφωνόμαστε με τους δίκαιους κανόνες του όπου και αν ζούμε και όποιο και αν είναι το παρελθόν, η εθνικότητα ή ο πολιτισμός μας. Η οσιότητα στον Ιεχωβά και στη Βασιλεία του ξεπερνάει οποιονδήποτε άλλον δεσμό. (Ματθ. 6:33) Προϋποθέτει να παραμένουν οι Χριστιανοί αποχωρισμένοι από όλες τις συγκρούσεις και τις αντιπαραθέσεις αυτού του κόσμου.—Ησ. 2:4· διαβάστε Ιωάννης 17:11, 15, 16.

² Οι άνθρωποι που δεν συμμερίζονται την πίστη μας ίσως νιώθουν ένα ιδιαίτερο αίσθημα αφοσίωσης για τη χώρα, τη φυλή ή τον πολιτισμό τους, ή, αν ασχολούνται με τον αθλητισμό, ακόμα και για την εθνική τους ομάδα. Ο ζήλος με τον οποίο υπερασπίζονται τέτοια πράγματα έχει οδηγήσει σε ανταγωνισμούς, αντιπαλότητες και, σε ακραίες περιπτώσεις, αιματοχυσίες και γενοκτονίες.  Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι τακτοποιούν αυτά τα ζητήματα, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, μπορεί να επηρεάσει προσωπικά εμάς ή τις οικογένειές μας, επειδή αποτελούμε αναπόφευκτα μέρος της ανθρώπινης κοινωνίας. Εφόσον ο Θεός εμφύτευσε στον άνθρωπο το αίσθημα της δικαιοσύνης, οι αποφάσεις των ανθρώπινων κυβερνήσεων μπορεί να προσβάλλουν το αίσθημά μας περί ορθού και δικαίου. (Γέν. 1:27· Δευτ. 32:4) Πώς αντιδρούμε τότε; Θα ήταν πολύ εύκολο να πάρουμε θέση σε ζητήματα του κόσμου και να εμπλακούμε σε αντιπαραθέσεις.

3, 4. (α) Γιατί παραμένουν οι Χριστιανοί ουδέτεροι στις αντιπαραθέσεις του κόσμου; (β) Με τι θα ασχοληθεί αυτό το άρθρο;

³ Οι θεσμοί που ασκούν εξουσία στην ανθρώπινη κοινωνία ίσως πιέζουν τους πολίτες να πάρουν θέση όταν δημιουργούνται συγκρούσεις. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Εμείς δεν συμμετέχουμε στις πολιτικές αντιπαραθέσεις του κόσμου ούτε παίρνουμε όπλα. (Ματθ. 26:52) Δεν παρασυρόμαστε από προσπάθειες που σκοπό έχουν να μας κάνουν να εξυψώσουμε ένα τμήμα του κόσμου του Σατανά πάνω από κάποιο άλλο. (2 Κορ. 2:11) Εφόσον δεν είμαστε μέρος του κόσμου, δεν έχουμε καμιά ανάμειξη στις αντιπαλότητές του.—Διαβάστε Ιωάννης 15:18, 19.

⁴ Ωστόσο, επειδή είμαστε ατελείς, μερικοί από εμάς ίσως παλεύουμε για να ξεριζώσουμε διαιρετικές τάσεις που κάποτε χαρακτήριζαν τον τρόπο σκέψης μας. (Ιερ. 17:9· Εφεσ. 4:22-24) Αυτό το άρθρο, λοιπόν, θα εξετάσει μερικές αρχές που θα μας βοηθήσουν να υπερνικήσουμε τέτοιες τάσεις. Θα δούμε επίσης πώς μπορούμε να εκπαιδεύουμε τη διάνοια και τη συνείδησή μας ώστε να είμαστε όσιοι στη Βασιλεία του Θεού.

5, 6. Πώς αντιμετώπιζε ο Ιησούς την ποικιλομορφία που χαρακτήριζε το έθνος όπου ζούσε, και γιατί;

⁵ Αν νιώσετε ποτέ ότι δεν ξέρετε πώς να ενεργήσετε σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, θα ήταν σοφό να αναρωτηθείτε: “Τι θα έκανε ο Ιησούς;” Το έθνος στο οποίο ζούσε περιλάμβανε ανθρώπους από διάφορες περιοχές—την Ιουδαία, τη Γαλιλαία, τη Σαμάρεια και άλλες. Οι Γραφικές αφηγήσεις αποκαλύπτουν ότι υπήρχαν εντάσεις ανάμεσά τους. (Ιωάν. 4:9) Εντάσεις υπήρχαν επίσης ανάμεσα στους Φαρισαίους και στους Σαδδουκαίους (Πράξ. 23:6-9), στον λαό και στους εισπράκτορες φόρων (Ματθ. 9:11), όπως επίσης σε όσους είχαν λάβει ραβινική εκπαίδευση και σε όσους δεν είχαν λάβει. (Ιωάν. 7:49) Τον πρώτο αιώνα, ο Ισραήλ βρισκόταν υπό την εξουσία των Ρωμαίων, των οποίων η παρουσία προξενούσε έντονη δυσφορία στους ντόπιους. Μολονότι ο Ιησούς υπερασπιζόταν τη θρησκευτική αλήθεια και αναγνώριζε ότι η σωτηρία είχε την προέλευσή της στους Ιουδαίους, ποτέ δεν παρότρυνε τους μαθητές του να προωθούν αντιπαλότητες. (Ιωάν. 4:22) Απεναντίας, τους πρότρεπε να αγαπούν όλους τους ανθρώπους και να τους θεωρούν πλησίον τους.—Λουκ. 10:27.

⁶ Γιατί δεν υιοθέτησε ο Ιησούς τις κοινές Ιουδαϊκές προκαταλήψεις; Επειδή ούτε αυτός ούτε ο Πατέρας του παίρνουν θέση στις διαμάχες αυτού του κόσμου. Όταν ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα μέσω του Γιου του, σκοπός του ήταν να γεμίσουν ολόκληρη τη γη. (Γέν. 1:27, 28) Έπλασε τους ανθρώπους έτσι ώστε να μπορούν να φέρουν σε ύπαρξη απογόνους διαφορετικών φυλών. Ούτε εκείνος ούτε ο Ιησούς θεωρούν ότι κάποια φυλή, εθνικότητα ή γλώσσα είναι ανώτερη από κάποια άλλη. (Πράξ. 10:34, 35· Αποκ. 7:9, 13, 14) Εμείς πρέπει να ακολουθούμε το τέλειο παράδειγμά τους.—Ματθ. 5:43-48.

7, 8. (α) Σε ποιο ζήτημα πρέπει να πάρουν θέση οι Χριστιανοί; (β) Τι πρέπει να αναγνωρίζουν οι Χριστιανοί όσον αφορά την επίλυση των κοινωνικών και των πολιτικών προβλημάτων;

⁷ Εντούτοις, υπάρχει ένα ζήτημα στο οποίο πρέπει να πάρουμε θέση—η υποστήριξη της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ιεχωβά. Η αντιπαράθεση γύρω από αυτό ξεκίνησε στην Εδέμ όταν ο Σατανάς αμφισβήτησε τη  διακυβέρνηση του Ιεχωβά. Τώρα, όλοι πρέπει να αποφασίσουν αν πιστεύουν ότι ο τρόπος ενέργειας του Θεού είναι ανώτερος από του Σατανά ή αν ισχύει το αντίθετο. Με κάθε ειλικρίνεια, παίρνετε εσείς θέση υπέρ του Ιεχωβά επιλέγοντας να υπακούτε στους νόμους και στους κανόνες του αντί να κάνετε τα πράγματα με τον δικό σας τρόπο; Βλέπετε τη Βασιλεία του ως τη μόνη λύση στα δεινά της ανθρωπότητας; Ή μήπως πιστεύετε ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να αυτοκυβερνηθεί;—Γέν. 3:4, 5.

⁸ Οι απαντήσεις σας σε αυτά τα ερωτήματα θα καθορίσουν το πώς αντιδράτε όταν οι άνθρωποι ρωτούν την άποψή σας σε επίμαχα ζητήματα. Πολιτικοί, ακτιβιστές και μεταρρυθμιστές αγωνίζονται επί μακρόν να βρουν λύσεις σε ζητήματα που διχάζουν τους ανθρώπους. Οι προσπάθειές τους ίσως είναι ειλικρινείς και καλοπροαίρετες. Ωστόσο, οι Χριστιανοί αναγνωρίζουν ότι μόνο η Βασιλεία του Θεού θα λύσει τα ανθρώπινα προβλήματα και θα εγγυηθεί αληθινή δικαιοσύνη. Πρέπει να αφήσουμε το ζήτημα στα χέρια του Ιεχωβά. Εξάλλου, αν ο κάθε Χριστιανός υπερασπιζόταν τη λύση που φαινόταν σε εκείνον καλύτερη, δεν θα έφερνε αυτό σύντομα διαίρεση στις εκκλησίες μας;

9. Ποιο πρόβλημα υπήρχε στην εκκλησία της Κορίνθου τον πρώτο αιώνα, αλλά ποια λύση συνέστησε ο απόστολος Παύλος;

⁹ Προσέξτε πώς αντέδρασαν μερικοί Χριστιανοί του πρώτου αιώνα σε ένα ζήτημα που θα μπορούσε να διχάσει την εκκλησία. Κάποια άτομα στην Κόρινθο έλεγαν: «“Εγώ είμαι του Παύλου”, “Εγώ όμως του Απολλώ”, “Εγώ όμως του Κηφά”, “Εγώ όμως του Χριστού”». Όποιο και αν ήταν το βαθύτερο πρόβλημα, οι επιπτώσεις του έκαναν τον απόστολο Παύλο να αγανακτήσει. Ήταν λες και “ο Χριστός είχε διαιρεθεί”. Ποια λύση υπήρχε για αυτόν τον διαιρετικό τρόπο σκέψης; Ο Παύλος παρότρυνε τους Χριστιανούς: «Σας προτρέπω . . . , αδελφοί, μέσω του ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να είστε όλοι ομόφωνοι σε αυτά που λέτε και να μην υπάρχουν διαιρέσεις μεταξύ σας, αλλά να είστε κατάλληλα ενωμένοι με τον ίδιο νου και με τον ίδιο τρόπο σκέψης». Ούτε και σήμερα πρέπει να υπάρχουν οποιεσδήποτε διαιρέσεις μέσα στη Χριστιανική εκκλησία.—1 Κορ. 1:10-13· διαβάστε Ρωμαίους 16:17, 18.

10. Πώς έδειξε ο απόστολος Παύλος ότι οι Χριστιανοί χρειάζεται να παραμένουν ουδέτεροι στις διαμάχες του κόσμου;

¹⁰ Ο Παύλος πρότρεψε τους χρισμένους Χριστιανούς να εστιάζουν την προσοχή τους στην ουράνια υπηκοότητά τους και όχι σε επίγεια πράγματα. (Φιλιπ. 3:17-20) * Έπρεπε να ενεργούν ως πρεσβευτές που αναπλήρωναν τον Χριστό. Οι πρεσβευτές δεν παρεμβαίνουν στις υποθέσεις των εθνών στα οποία έχουν σταλεί. Η αφοσίωσή τους ανήκει αλλού. (2 Κορ. 5:20) Παρόμοια, οι Χριστιανοί που έχουν επίγεια ελπίδα είναι υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού, και συνεπώς είναι ανάρμοστο να παίρνουν θέση στις διαμάχες του κόσμου.

11, 12. (α) Ποιο περιβάλλον ίσως δυσκολεύει έναν Χριστιανό να παραμείνει όσιος στη Βασιλεία του Θεού; (β) Ποιο ζήτημα αντιμετώπισε μια Χριστιανή, και πώς το χειρίστηκε;

¹¹ Στα περισσότερα μέρη του κόσμου, οι κοινωνίες συνδέονται με στενούς δεσμούς. Τις ενώνει η κοινή ιστορία, ο κοινός πολιτισμός και η κοινή τους γλώσσα—πράγματα για τα οποία οι ντόπιοι νιώθουν μεγάλη περηφάνια. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι Χριστιανοί χρειάζεται να εκπαιδεύουν τη διάνοια και τη συνείδησή τους ώστε να αντιδρούν κατάλληλα όταν εγείρονται ζητήματα ουδετερότητας. Πώς μπορούν να το κάνουν αυτό;

¹² Πάρτε για παράδειγμα τη Μιριέτα, * που προέρχεται από μια περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Από μικρή έμαθε να μισεί τους Σέρβους. Όταν κατάλαβε ότι ο Ιεχωβά δεν είναι προσωπολήπτης και ότι εκείνος που  υποκινεί προβλήματα μεταξύ των εθνοτήτων είναι ο Σατανάς, αγωνίστηκε να ξεριζώσει τα εθνικιστικά της αισθήματα. Αλλά όταν ξέσπασε εθνοτική βία στην περιοχή της, τα παλιά μίση ξύπνησαν πάλι μέσα της, και δυσκολευόταν να κηρύξει στους Σέρβους. Ωστόσο, συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια ελπίζοντας ότι αυτά τα βλαβερά αισθήματα θα έφευγαν μόνα τους. Ικέτεψε τον Ιεχωβά να τη βοηθήσει όχι μόνο να ξεπεράσει αυτή τη δυσκολία αλλά επίσης να αυξήσει την υπηρεσία της και να αποκτήσει τα προσόντα για να γίνει σκαπάνισσα. «Έχω διαπιστώσει ότι η προσήλωση στη διακονία είναι η καλύτερη βοήθεια που υπάρχει», λέει. «Στη διακονία, προσπαθώ να μιμούμαι τη στοργική προσωπικότητα του Ιεχωβά, και έχω δει τα αρνητικά αισθήματά μου να διαλύονται».

13. (α) Ποια κατάσταση ενόχλησε κάποια αδελφή μας, αλλά πώς αντέδρασε; (β) Ποιο μάθημα διδασκόμαστε από την εμπειρία της Θοΐλα;

¹³ Δείτε ένα άλλο παράδειγμα, της Θοΐλα, η οποία κατάγεται από το Μεξικό, αλλά τώρα ανήκει σε μια εκκλησία της Ευρώπης. Η Θοΐλα παρατήρησε ότι, στην εκκλησία της, μερικοί αδελφοί από κάποια μέρη της Λατινικής Αμερικής έκαναν αγενή και υποτιμητικά σχόλια για την πατρίδα της, τα έθιμα, ακόμα και τη μουσική της. Πώς θα αντιδρούσατε εσείς; Είναι κατανοητό ότι αυτά τα σχόλια την ενόχλησαν. Αλλά προς έπαινό της, ζήτησε τη βοήθεια του Ιεχωβά για να καταπνίξει οποιαδήποτε αρνητική αντίδραση φούντωνε μέσα της. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάποιοι ανάμεσά μας εξακολουθούν να παλεύουν με παρόμοια ζητήματα. Ποτέ δεν θα θέλαμε να πούμε ή να κάνουμε κάτι που μπορεί να προκαλέσει διαιρέσεις ή να ξυπνήσει ακατάλληλα αισθήματα αφοσίωσης στους αδελφούς μας—ή σε οποιονδήποτε άλλον.—Ρωμ. 14:19· 2 Κορ. 6:3.

14. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να εκπαιδεύουν τη διάνοια και τη συνείδησή τους ώστε να βλέπουν τους άλλους όπως ο Ιεχωβά;

¹⁴ Μήπως λόγω της ανατροφής ή του περιβάλλοντός σας αναπτύχθηκαν μέσα σας αισθήματα αφοσίωσης για κάποιο έθνος ή κάποια περιοχή; Μήπως αυτά τα αισθήματα έχουν αφήσει κατάλοιπα στην καρδιά σας; Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να επιτρέπουν στο εθνικιστικό πάθος να αμαυρώνει την άποψή τους για τους άλλους. Αλλά τι πρέπει να γίνει αν συνειδητοποιήσετε ότι έχετε αρνητικές απόψεις για ανθρώπους άλλων εθνών, πολιτισμών, γλωσσών ή φυλών; Τότε θα ήταν σίγουρα επωφελές να κάνετε στοχασμούς γύρω από το πώς βλέπει ο Ιεχωβά τον εθνικισμό και την προκατάληψη. Ίσως αξίζει τον κόπο να κάνετε έρευνα πάνω σε αυτό και σε άλλα σχετικά θέματα στην προσωπική σας μελέτη ή στην οικογενειακή σας λατρεία. Κατόπιν ζητήστε από τον Ιεχωβά να σας βοηθήσει να ενστερνιστείτε τη δική του άποψη για αυτά τα ζητήματα.—Διαβάστε Ρωμαίους 12:2.

15, 16. (α) Ποια αντίδραση πρέπει να αναμένουμε για το γεγονός ότι παραμένουμε όσιοι στον Θεό; (β) Πώς θα βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιά τους να παραμείνουν όσια στον Ιεχωβά;

¹⁵ Αργά ή γρήγορα, όλοι οι υπηρέτες του Ιεχωβά θα αντιμετωπίσουν καταστάσεις στις οποίες η συνείδησή τους θα τους υποχρεώσει να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους γύρω τους—είτε αυτοί είναι συνάδελφοι, συμμαθητές, γείτονες, συγγενείς είτε άλλοι. (1 Πέτρ. 2:19) Αλλά θα πρέπει οπωσδήποτε να τη διαχωρίσουμε! Δεν πρέπει να εκπλαγούμε αν ο κόσμος μάς μισήσει για τη στάση μας. Ο Ιησούς μάς έχει προειδοποιήσει. Οι περισσότεροι εναντιούμενοι δεν κατανοούν πόσο σημαντικά είναι τα ζητήματα που σχετίζονται με τη Χριστιανική ουδετερότητα. Για εμάς, όμως, είναι υψίστης σημασίας.

¹⁶ Για να είμαστε όσιοι στον Ιεχωβά, χρειάζεται να μένουμε σταθεροί μπροστά σε απειλές. (Δαν. 3:16-18) Ο φόβος του ανθρώπου μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας, αλλά οι νεαροί ίσως δυσκολεύονται ιδιαίτερα να πάνε κόντρα στο ρεύμα. Αν τα παιδιά σας αντιμετωπίζουν ζητήματα όπως είναι ο χαιρετισμός της σημαίας ή οι εθνικές γιορτές,  δώστε τους τη βοήθειά σας. Χρησιμοποιήστε την Οικογενειακή Λατρεία για να τα βοηθήσετε να καταλάβουν τα ζητήματα που περιλαμβάνονται ώστε να αντεπεξέρχονται θαρραλέα σε τέτοιες προκλήσεις. Βοηθήστε τα να εκφράζουν τις προσωπικές τους πεποιθήσεις ξεκάθαρα και με σεβασμό. (Ρωμ. 1:16) Για να τα υποστηρίξετε, πάρτε την πρωτοβουλία να μιλήσετε με τους δασκάλους τους για αυτά τα θέματα αν χρειαστεί.

17. Ποια νοοτροπία πρέπει να αποφεύγουμε, και γιατί;

¹⁷ Είναι κατανοητό ότι ίσως νιώθουμε κάποια ιδιαίτερη συμπάθεια για τα τοπία, τον πολιτισμό, τη γλώσσα και τα φαγητά της χώρας στην οποία μεγαλώσαμε. Ωστόσο, πρέπει να αποφεύγουμε τη νοοτροπία «το δικό μου είναι καλύτερο». Για την απόλαυσή μας, ο Ιεχωβά έχει δημιουργήσει τεράστια ποικιλία σε όλα τα πράγματα. (Ψαλμ. 104:24· Αποκ. 4:11) Γιατί λοιπόν να επιμένουμε ότι ένας τρόπος ενέργειας είναι καλύτερος από κάποιον άλλον;

18. Ποιες ευλογίες θα απολαμβάνουμε αν έχουμε την άποψη του Ιεχωβά;

¹⁸ Ο Θεός θέλει να έρθουν κάθε είδους άνθρωποι σε ακριβή γνώση της αλήθειας και να ζήσουν για πάντα. (Ιωάν. 3:16· 1 Τιμ. 2:3, 4) Αντιμετωπίζοντας με ανοιχτό μυαλό τη μεγάλη ποικιλία των αποδεκτών απόψεων, εμπλουτίζουμε τη ζωή μας και προστατεύουμε τη Χριστιανική μας ενότητα. Καθώς παραμένουμε όσιοι στον Ιεχωβά, πρέπει να αποφεύγουμε κάθε ανάμειξη στις αντιπαραθέσεις του κόσμου. Πρέπει να μένουμε εντελώς ουδέτεροι και αμερόληπτοι. Πόσο ευγνώμονες είμαστε στον Ιεχωβά ο οποίος μας έχει ελευθερώσει από τους διαιρετικούς, υπερήφανους, ανταγωνιστικούς τρόπους ενέργειας που κυριαρχούν στον κόσμο του Σατανά! Ας είμαστε αποφασισμένοι να καλλιεργούμε ειρηνική στάση, όπως αυτή που εξέφρασε ο ψαλμωδός: «Δείτε! Τι καλό και τι ευχάριστο που είναι να κατοικούν μαζί οι αδελφοί με ενότητα!»—Ψαλμ. 133:1.