1, 2. Na jakim wzroście powinno zależeć każdemu chrześcijaninowi? Zilustruj to przykładem.

KIEDY doświadczona pani domu idzie na targ po świeże owoce, nie zawsze wybiera te największe czy najtańsze. Szuka raczej dorodnych sztuk, o wybornym smaku, zapachu i walorach odżywczych. Decyduje się na owoce w pełni dojrzałe.

² Podobnie nam powinno zależeć na dojrzałości duchowej. Gdy jakaś osoba zrobi postępy na tyle, że odda się Bogu i ochrzci, jej rozwój na tym się nie kończy. Na potrzebę wzrastania pod względem duchowym zwrócił uwagę apostoł Paweł chrześcijanom w Efezie. Zachęcił ich, by dążyli „do jedności w wierze i w dokładnym poznaniu Syna Bożego, do męża dorosłego, do miary wzrostu właściwego pełni Chrystusowej” (Efez. 4:13).

3. Jaka sytuacja panująca kiedyś w zborze efeskim jest też widoczna wśród dzisiejszych sług Jehowy?

³ Kiedy Paweł pisał swój list, zbór w Efezie istniał już od kilku lat. Wielu tamtejszych chrześcijan osiągnęło wysoki poziom rozwoju duchowego. Jednak niektórzy wciąż  musieli nad tym pracować. Bardzo podobnie jest wśród dzisiejszych Świadków Jehowy. Sporo braci i sióstr służy Bogu od dawna i nabrało dojrzałości duchowej. Ale oczywiście nie o wszystkich można tak powiedzieć. Na przykład co roku chrzci się tysiące nowych osób, wobec czego dalej muszą one zmierzać do dojrzałości. A jak to jest w twoim wypadku? (Kol. 2:6, 7).

4, 5. Pod jakimi względami dojrzali chrześcijanie różnią się od siebie, ale co ich łączy? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁴ Nie wszystkie dojrzałe owoce sprzedawane na targu wyglądają identycznie. Mają jednak pewne cechy, które wskazują na ich dojrzałość. Również dojrzali chrześcijanie różnią się od siebie przynależnością narodową, kulturową, pochodzeniem, stanem zdrowia, wiekiem, doświadczeniem czy osobowością. Niemniej każdy, kto rozwija się pod względem duchowym, nabywa cech świadczących o dojrzałości. Co to za cechy?

⁵ Dojrzały sługa Jehowy koncentruje się w życiu na przykładzie Jezusa, który ‛pozostawił nam wzór, abyśmy podążali dokładnie jego śladami’ (1 Piotra 2:21). Co Jezus uznał za szczególnie ważne? Miłowanie Jehowy całym sercem, duszą i umysłem oraz miłowanie bliźniego jak samego siebie (Mat. 22:37-39). Dojrzały chrześcijanin stara się żyć zgodnie z tą radą. Postępuje w sposób świadczący o tym, że przyznaje pierwszeństwo swej więzi z Jehową i okazuje ofiarną miłość innym.

6, 7. (a) Jakimi cechami odznacza się dojrzały chrześcijanin? (b) Co teraz rozważymy?

⁶ Rzecz jasna miłość to tylko jeden z owoców ducha, które przejawia dojrzały chrześcijanin (Gal. 5:22, 23). Równie ważne są pozostałe, takie jak łagodność, panowanie nad sobą i cierpliwość. Dzięki nim danej osobie łatwiej poradzić sobie w trudnych sytuacjach bez popadania w irytację oraz przetrwać gorzkie rozczarowania, nie tracąc nadziei. Podczas studium osobistego wyszukuje ona zasady biblijne pomocne w odróżnianiu tego, co słuszne, od tego, co niewłaściwe. A podejmowanymi decyzjami pokazuje, że jest dojrzała duchowo. Na przykład słucha głosu swego wyszkolonego na Biblii sumienia. Dojrzały chrześcijanin dowodzi pokory, gdy uznaje, że metody działania oraz zasady Jehowy zawsze są lepsze niż jego własne *. Gorliwie głosi dobrą nowinę i przyczynia się do jedności zboru.

⁷ Niezależnie od tego, jak długo służymy Jehowie, każdy może zadać sobie pytanie: „W jakich dziedzinach powinienem jeszcze ściślej wzorować się na Jezusie i tym samym dalej rozwijać się duchowo?”.

8. W jakim stopniu Jezus znał oraz rozumiał Pisma?

⁸ Jezus Chrystus doskonale znał i rozumiał Pisma. W wieku zaledwie 12 lat potrafił rozmawiać o zagadnieniach biblijnych z nauczycielami w świątyni. „Wszyscy zaś, którzy się mu przysłuchiwali, byli zadziwieni jego zrozumieniem i odpowiedziami” (Łuk. 2:46, 47). Później podczas swej ziemskiej służby zamykał usta przeciwnikom, powołując  się na odpowiednie fragmenty Słowa Bożego (Mat. 22:41-46).

9. (a) Jakie zwyczaje dotyczące studiowania Biblii są istotne dla kogoś, kto chce się rozwijać duchowo? (b) Jakiemu celowi służy studium Biblii?

⁹ Wzorem Jezusa chrześcijanin, który chce wzrastać duchowo, nie będzie się zadowalać powierzchowną znajomością Biblii. Będzie regularnie zagłębiał się w jej treść, mając świadomość, że „pokarm stały należy się ludziom dojrzałym” (Hebr. 5:14). Nie ulega wątpliwości, że dojrzały chrześcijanin chce posiąść „dokładne poznanie Syna Bożego” (Efez. 4:13). Czy w swoim planie uwzględniasz codzienne czytanie Biblii? Czy trzymasz się programu studium osobistego? Czy dokładasz starań, by co tydzień przeznaczać czas na rodzinne wielbienie Boga? Rozważając Słowo Boże, zwracaj uwagę na zawarte w nim zasady, które pomogą ci wyraźniej dostrzec, co myśli i czuje Jehowa. Potem staraj się je uwzględniać przy podejmowaniu decyzji, dzięki czemu jeszcze bardziej się do Niego zbliżysz.

10. Jak znajomość zasad biblijnych wpływa na życie dojrzałego chrześcijanina?

¹⁰ Dojrzały chrześcijanin rozumie, że nie wystarczy sama znajomość sposobu postępowania Boga i Jego zasad. Trzeba jeszcze je miłować. Kto przejawia taką miłość, ten ustala w życiu hierarchię wartości zgodną z wolą Jehowy, a nie z ludzkimi skłonnościami. Ponadto dokłada starań, by odrzucić poprzednie nastawienie oraz postępowanie, i przyobleka się w nową osobowość wzorowaną na Chrystusie, która jest „stworzona według woli Bożej w rzeczywistej  prawości i lojalności” (odczytaj Efezjan 4:22-24). Biblię spisano pod natchnieniem świętego ducha Bożego. Gdy chrześcijanin pogłębia swoją znajomość zasad biblijnych i coraz bardziej je miłuje, pozwala, aby na jego serce i umysł oddziaływał duch święty. A to przyczynia się do duchowego wzrostu.

11. Czego Jezus doświadczał w kontaktach z rodziną i uczniami?

¹¹ Kiedy Jezus żył na ziemi jako doskonały człowiek, otaczali go niedoskonali ludzie. Był wychowywany przez niedoskonałych rodziców i dorastał wśród niedoskonałych krewnych. Nawet jego najbliżsi współpracownicy ulegali ambicji oraz skłonności do manipulowania innymi — postawom tak powszechnym w ówczesnym świecie. Na przykład w wieczór poprzedzający śmierć Jezusa „powstał (...) między nimi gorący spór o to, kto z nich wydaje się największy” (Łuk. 22:24). Ale Jezus był pewny, że jego niedoskonali naśladowcy zdołają się rozwinąć duchowo i stworzyć zjednoczony zbór. Tego samego wieczoru modlił się do swego niebiańskiego Ojca o jedność wśród apostołów: „Żeby oni wszyscy byli jedno, tak jak ty, Ojcze, jesteś w jedności ze mną, a ja jestem w jedności z tobą, żeby i oni byli w jedności z nami (...), żeby byli jedno, tak jak my jedno jesteśmy” (Jana 17:21, 22).

12, 13. (a) Jak słowa z Efezjan 4:15, 16 podkreślają potrzebę działania na rzecz jedności w zborze? (b) Jak pewien brat przezwyciężył swą słabość i nauczył się zabiegać o jedność?

¹² Dojrzały sługa Jehowy działa na rzecz jedności w zborze (odczytaj Efezjan 4:1-6, 15, 16). Jako lud Boży chcemy być ‛harmonijnie zespoleni’ i nawzajem ze sobą współpracować. Aby osiągnąć taką jedność, musimy w myśl Słowa Jehowy przejawiać pokorę nawet w obliczu niedoskonałości innych. Jak reagujesz, gdy stykasz się z jej przejawami u współwyznawców ze zboru? A co, jeśli ktoś z nich cię uraził? Czy masz skłonność, a nawet zwyczaj niejako oddzielać się murem od winowajcy? A może starasz się przerzucić most między tobą a nim? Dojrzały chrześcijanin chce — a nawet usilnie się stara — budować mosty, a nie mury.

¹³ Na przykład Uwe w przeszłości łatwo się irytował, widząc niedoskonałość duchowych braci i sióstr. Postanowił jednak, że za pomocą Biblii oraz leksykonu Wnikliwe poznawanie Pism przestudiuje życie króla Dawida. Dlaczego akurat jego? Uwe wyjaśnia: „Dawid widział niebiblijne postępowanie niektórych współwyznawców. Na przykład król Saul usiłował go zabić, inni chcieli go ukamienować, a jego własna żona ośmieliła się nim wzgardzić (1 Sam. 19:9-11; 30:1-6; 2 Sam. 6:14-22). Ale Dawid nigdy nie pozwolił, by cudze zachowanie osłabiło jego miłość do Jehowy. Ponadto przejawiał miłosierdzie — coś, co i ja musiałem w sobie rozwinąć. Pod wpływem tego, czego się dowiedziałem, zacząłem inaczej patrzeć na niedociągnięcia współwyznawców. Przestałem prowadzić rejestr uchybień. Staram się raczej przyczyniać do jedności w zborze”. Czy i tobie przyświeca podobny cel?

14. Z jakimi osobami przyjaźnił się Jezus?

¹⁴ Jezus Chrystus był przyjaźnie nastawiony  do wszystkich ludzi. Dobrze się przy nim czuły najróżniejsze osoby — mężczyźni, kobiety, młodzi, starzy, a nawet dzieci. Ale jeśli chodzi o przyjaciół, Jezus dobierał ich bardzo starannie. Do swoich wiernych apostołów powiedział: „Wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli czynicie to, co ja wam nakazuję” (Jana 15:14). Jezus przyjaźnił się z tymi, którzy lojalnie go naśladowali i całym sercem służyli Jehowie. Czy i ty szukasz przyjaciół wśród osób szczerze służących Jehowie? Dlaczego jest to ważne?

15. Jaką korzyść mogą odnieść młode osoby z przebywania w towarzystwie dojrzałych chrześcijan?

¹⁵ Wiele gatunków owoców najlepiej dojrzewa w ciepłych promieniach słońca. Tak samo ciepła, serdeczna atmosfera panująca w naszej społeczności braterskiej może ci pomóc zmierzać do dojrzałości. Jeżeli jesteś młody, pewnie się zastanawiasz, jak pokierować swoim życiem. Postąpisz mądrze, gdy będziesz się obracać w towarzystwie współwyznawców, którzy mają spore doświadczenie w służeniu Jehowie i przyczynianiu się do jedności zboru. Mogli oni mieć w życiu różne wzloty i upadki, a nawet napotkać trudności w służbie dla Boga. Takie osoby mogą ci pomóc wybrać najlepszą drogę życiową. Dzięki ich serdecznemu, budującemu towarzystwu łatwiej ci będzie podejmować mądre decyzje i nabierać dojrzałości (odczytaj Hebrajczyków 5:14).

16. W jaki sposób dojrzali członkowie zboru pomogli pewnej młodej siostrze?

¹⁶ Na przykład Helga przypomina sobie, że pod koniec nauki w szkole uczniowie z jej klasy rozmawiali o swoich celach. Niejeden zamierzał zdobyć wyższe wykształcenie, bo uważał, że jest ono niezbędne do zrobienia błyskotliwej kariery. Helga rozmawiała o tym z przyjaciółmi ze zboru. Wspomina: „Wielu z nich, starszych ode mnie, bardzo mi pomogło. Zachęcili mnie do podjęcia służby pełnoczasowej. Dzięki temu przez pięć lat byłam pionierką. Teraz, po latach, jestem szczęśliwa, że znaczną część młodości poświęciłam na służbę dla Jehowy. Ani trochę nie żałuję tego kroku”.

17, 18. Jak dojrzałość duchowa może nam pomóc spełnić cel naszego życia?

¹⁷ Jeżeli staramy się koncentrować w życiu na przykładzie, jaki dał Jezus, pomoże nam to rozwijać się duchowo. Przybliżymy się wtedy do Jehowy i pogłębi się nasze pragnienie pełnienia dla Niego służby w możliwie najszerszym zakresie. Sługa Boży może dać Jehowie to, co ma najlepszego, gdy w pełni rozwija się pod względem duchowym — gdy staje się dojrzałym chrześcijaninem. Jezus zachęcił swych naśladowców: „Niech wasze światło świeci przed ludźmi, żeby widzieli wasze szlachetne uczynki i wychwalali waszego Ojca, który jest w niebiosach” (Mat. 5:16).

¹⁸ Jak już wspomniano, dojrzały chrześcijanin może wywierać na zbór niezwykle pozytywny wpływ. O takiej dojrzałości świadczy sposób, w jaki ktoś korzysta ze wszczepionego mu przez Boga sumienia. Jak może nam ono pomóc podejmować mądre decyzje? I jak możemy szanować podyktowane sumieniem decyzje współwyznawców? Zagadnienia te rozważymy w następnym artykule.