۱.‏ الف)‏ پِطرُس در دریای توفانی جلیل چه تجربه‌ای داشت؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ چرا پِطرُس در آب فرو رفت؟‏

شب بود.‏ هوا توفانی بود و دریای جلیل ناآرام.‏ در آن توفان پِطرُس به همراه رسولانی دیگر سخت پارو می‌زدند که به آن سوی دریا برسند.‏ ناگهان،‏ چشمشان به عیسی می‌افتد که بر روی آب راه می‌رفت.‏ پِطرُس به عیسی می‌گوید که او نیز می‌خواهد بر روی آب قدم بردارد و نزد او برود.‏ عیسی پاسخ می‌دهد:‏ «بیا!‏» پِطرُس از قایق خارج می‌شود و بر روی امواج متلاطم به سمت عیسی قدم برمی‌دارد.‏ اما لحظاتی بعد در آب فرو می‌رود.‏ چرا چنین شد؟‏ او به توفان نگاه کرد و ترس بر او چیره شد.‏ پِطرُس فریادزنان از عیسی کمک می‌خواهد و عیسی سریع او را می‌گیرد و می‌گوید:‏ «ای کم‌ایمان،‏ چرا شک به خود راه دادی؟‏»—‏مت ۱۴:‏۲۴-‏۳۲‏.‏

۲.‏ در این مقاله چه نکاتی بررسی می‌شود؟‏

^۲ حال می‌خواهیم تجربهٔ پِطرُس را در خصوص سه جنبه که به ایمان مربوط می‌شود،‏ بررسی کنیم:‏ ۱)‏ چگونه پِطرُس در ابتدا نشان داد که به پشتیبانی یَهُوَه اعتماد دارد؟‏ ۲)‏ چرا ایمان پِطرُس متزلزل شد؟‏ ۳)‏ چه چیز به پِطرُس کمک کرد که ایمانش را بازیابد؟‏ بررسی این سه نکته به ما می‌آموزد که چگونه ‹در ایمان پایدار بمانیم.‏›—‏۱قر ۱۶:‏۱۳‏.‏

۳.‏ چرا پِطرُس از قایق بیرون آمد،‏ و ما از چه جهت مانند او عمل کرده‌ایم؟‏

^۳ پِطرُس از قایق بیرون آمد تا بر روی آب راه رود،‏ این کار پِطرُس نشانهٔ ایمان قوی او بود.‏ عیسی پِطرُس را به سوی خود خواند.‏ پِطرُس اطمینان داشت،‏ همان گونه که قدرت یَهُوَه به عیسی توانایی این کار خارق‌العاده را داده بود،‏ به او نیز این توانایی را خواهد داد.‏ عیسی ما را نیز فراخواند که پیرو او شویم و تا حد ممکن در جای پای او گام برداریم.‏ ما از روی ایمان خود را به یَهُوَه وقف کردیم و تعمید گرفتیم.‏ دلیل آن ایمانمان به یَهُوَه خدا و عیسی مسیح و اطمینانمان از این امر بود که آنان به طرق مختلف از ما حمایت خواهند کرد.‏—‏یو ۱۴:‏۱؛‏ ۱پِطرُس ۲:‏۲۱ خوانده شود.‏

۴،‏ ۵.‏ چرا ایمان باارزش است؟‏

^۴ ایمان خصوصیتی بسیار باارزش است.‏ همان گونه که ایمان پِطرُس او را قادر ساخت تا بر روی آب راه رود،‏ ایمان ما نیز ما را قادر می‌سازد تا کارهایی انجام دهیم که از دید انسانی غیرممکن به نظر می‌رسد.‏ (‏مت ۲۱:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ برای مثال،‏ بسیاری از ما در رفتارها و عاداتمان چنان تغییراتی داده‌ایم که باعث حیرت آنانی شده است که ما را پیش از آن می‌شناختند.‏ یَهُوَه تلاش‌های ما را در این راه برکت داده است،‏ چون ما به دلیل ایمانمان به او،‏ قدم برداشتیم و چنین تغییراتی در خود ایجاد کردیم.‏ ‏(‏کولُسیان ۳:‏۵-‏۱۰ خوانده شود.‏)‏ زمانی که ایمانمان ما را بر آن داشت که خود را به یَهُوَه وقف کنیم دوست او شدیم،‏ کاری که بدون کمک او غیرممکن می‌بود.‏—‏افس ۲:‏۸‏.‏

^۵ ایمان ما همواره به ما قدرت می‌بخشد و ما را قادر می‌سازد که با حملات ابلیس،‏ این دشمن قدرتمند مقابله کنیم.‏ (‏افس ۶:‏۱۶‏)‏ به علاوه اعتماد به یَهُوَه به ما قدرت می‌بخشد که در دوران سختی،‏ خود را بیش از حد نگران نکنیم.‏ یَهُوَه گفته است اگر به او اعتماد کنیم و در زندگی به پادشاهی او اولویت دهیم،‏ نیازهای ما را برآورده خواهد کرد.‏ (‏مت ۶:‏۳۰-‏۳۴‏)‏ مهم‌تر از همه،‏ یَهُوَه خدا به دلیل ایمانمان هدیه‌ای بسیار باارزش به ما می‌بخشد؛‏ هدیه‌ای که تنها او می‌تواند به ما عطا کند،‏ یعنی زندگی ابدی.‏—‏یو ۳:‏۱۶‏.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ چه چیز را می‌توان با توفان و موجی که پِطرُس را احاطه کرده بود،‏ مقایسه کرد؟‏ ب)‏ ما با چه خطری جدّی روبروییم؟‏

^۶ مشکلات و وسوسه‌هایی که ما خادمان وقف‌شدهٔ یَهُوَه امروز با آن روبرو هستیم،‏ همچون توفان و موجی است که پِطرُس را هنگام راه رفتن بر روی آب احاطه کرده بود.‏ هر چقدر هم که این مشکلات شدید باشد ما می‌توانیم با پشتیبانی یَهُوَه پایدار بمانیم.‏ توجه کنید که بادی شدید یا موجی عظیم نبود که پِطرُس را در آب فرو برد.‏ کتاب مقدّس در مورد او می‌گوید:‏ «وقتی توفان را دید،‏ ترسید.‏» (‏مت ۱۴:‏۳۰‏)‏ پِطرُس چشم از عیسی برداشت و بر قدرت توفان تمرکز کرد و همین باعث شد که ایمانش متزلزل شود.‏ مشابهاً اگر ما نیز بر توفانِ مشکلاتمان تمرکز کنیم،‏ به حمایت و پشتیبانی یَهُوَه شک خواهیم کرد.‏

^۷ هر یک از ما می‌تواند ایمانش را از دست بدهد و این خطری جدّی است.‏ کتاب مقدّس به گناهی اشاره کرده است که ‏«به‌راحتی به دست و پای ما می‌پیچد؛‏» این گناه همان ضعیف شدن یا از دست دادن ایمان است.‏ (‏عبر ۱۲:‏۱‏)‏ همان طور که تجربهٔ پِطرُس نشان می‌دهد،‏ اگر بر چیزی اشتباه تمرکز کنیم،‏ ایمان ما می‌تواند خیلی سریع ضعیف شود.‏ چگونه می‌توانیم تشخیص دهیم که چنین خطری ما را تهدید می‌کند؟‏ در ادامه برای محک زدن ایمانمان،‏ پرسش‌هایی را بررسی می‌کنیم.‏

۸.‏ چگونه ممکن است از ایمانمان به تحقق وعده‌های خدا کاسته شود؟‏

^۸ آیا از اعتقادم به تحقق وعده‌های خدا کاسته شده است؟‏ برای مثال،‏ خدا وعده داده است که نظام کنونی را  نابود خواهد کرد.‏ حال،‏ آیا سرگرمی‌های متنوع این دنیا توجه ما را به خود معطوف می‌کند؟‏ اگر چنین است،‏ این امر می‌تواند ایمان ما را ضعیف کند و سبب شود در نزدیک بودن پایان این نظام شک کنیم.‏ (‏حب ۲:‏۳‏)‏ مثالی دیگر.‏ خدا به ما وعده داده است که گناهان ما را بر پایهٔ فدیه می‌بخشد.‏ حال اگر همچنان از گناهان گذشته‌مان احساس تقصیر کنیم،‏ ممکن است در این که خدا به‌راستی گناهان ما را پاک کرده است،‏ تردید کنیم.‏ (‏اعما ۳:‏۱۹‏)‏ این امر می‌تواند باعث شود که شادی‌مان را در خدمت از دست بدهیم و از موعظه دست بکشیم.‏

۹.‏ اگر بر علایق شخصی‌مان تمرکز کنیم چه پیامدی می‌تواند داشته باشد؟‏

^۹ آیا هنوز هم آنچه در توان دارم در خدمت به یَهُوَه انجام می‌دهم؟‏ پولُس رسول نشان داد که با سخت‌کوشی در خدمت به یَهُوَه،‏ می‌توانیم آن ‹اطمینان کاملی را که به تحقق امیدمان داریم،‏ تا به انتها حفظ کنیم.‏› حال اگر در زندگی بیشتر در پی علایق شخصی باشیم یا بر آن‌ها تمرکز کنیم،‏ چطور؟‏ برای مثال،‏ شاید شغلی با حقوق بالا را بپذیریم که ساعات کاری آن با خدمتمان به یَهُوَه تداخل دارد.‏ این امر می‌تواند ایمان ما را ضعیف و ما را «کاهل» کند،‏ طوری که کمتر از آنچه در توان داریم به یَهُوَه خدمت کنیم.‏—‏عبر ۶:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

۱۰.‏ از چه جهت بخشش دیگران حاکی از ایمانمان به یَهُوَه است؟‏

^۱۰ آیا بخشش دیگران برایم مشکل است؟‏ وقتی کسی ما را می‌رنجاند ممکن است بر احساساتمان که جریحه‌دار شده است تمرکز کنیم و بخواهیم با آن شخص تندی کنیم یا از صحبت کردن با او امتناع ورزیم.‏ اما بخشیدن شخص در واقع نشانهٔ ایمان ما به یَهُوَه است.‏ چرا چنین می‌گوییم؟‏ چون کسی که در حق ما گناه می‌کند،‏ به ما مقروض می‌شود،‏ همان گونه که ما با گناهانمان به یَهُوَه مقروض می‌شویم.‏ (‏لو ۱۱:‏۴‏)‏ بخشیدن دیگران حاکی از ایمانمان به یَهُوَه است،‏ زیرا از این طریق نشان می‌دهیم که مقبول بودن نزد او،‏ برایمان بیش از تسویه حساب با دیگران اهمیت دارد.‏ شاگردان عیسی به این امر پی برده بودند که برای بخشیدن دیگران نیاز به ایمان است.‏ زمانی که عیسی به آنان گفت که باید کسانی را که به کرّات به آنان گناه می‌کنند،‏ ببخشند،‏ آنان چنین درخواست کردند:‏ «به ایمان ما بیفزا.‏»—‏لو ۱۷:‏۱-‏۵‏.‏

۱۱.‏ در چه صورت از پند فایده نمی‌بریم؟‏

^۱۱ آیا از شنیدن پند دلخور می‌شوم؟‏ ممکن است به جای پذیرفتن پند به دنبال یافتن ایرادی در آن یا به دنبال عیب‌جویی از پنددهنده باشیم.‏ (‏امث ۱۹:‏۲۰‏)‏ اگر چنین کنیم فرصتی را از دست می‌دهیم که می‌توانستیم از آن بهره گیریم و طرز فکرمان را هماهنگ با طرز فکر یَهُوَه خدا سازیم.‏

۱۲.‏ اگر شخصی مرتباً از برادران مسئول شکایت کند،‏ نشانهٔ چیست؟‏

^۱۲ آیا از برادران مسئول در جماعت شِکوه و شکایت می‌کنم؟‏ زمانی که اسرائیلیان به گزارش بد ده جاسوس بی‌ایمان گوش دادند،‏ شروع به شکوه و شکایت از موسی و هارون کردند.‏ پس از آن یَهُوَه از موسی پرسید:‏ «تا به کِی .‏ .‏ .‏ به من ایمان نمی‌آورند؟‏» (‏اعد ۱۴:‏۲-‏۴،‏ ۱۱‏)‏ بلی،‏ شکایت اسرائیلیان در واقع عدم اعتمادشان را به یَهُوَه خدا نشان می‌داد که موسی و هارون را منصوب کرده بود.‏ حال،‏ اگر ما نیز مرتباً از کسانی که یَهُوَه برای راهنمایی قومش استفاده می‌کند شکایت کنیم،‏ آیا این نشانهٔ ضعف ایمان ما به یَهُوَه خدا نیست؟‏

۱۳.‏ چرا از تشخیص ضعف‌هایی در ایمانمان نباید دلسرد شویم؟‏

^۱۳ اگر در ایمان خود ضعف‌هایی می‌بینید دلسرد نشوید.‏ حتی پِطرُس رسول نیز ترس و تردید به دل خود راه داد.‏ در واقع،‏ یک‌بار عیسی تمامی رسولانش را به دلیل کم‌ایمانی‌شان ملامت کرد و آنان را «کم‌ایمانان» خواند.‏ (‏مت ۱۶:‏۸‏)‏ به یاد داشته باشید درس مهمی که از تجربهٔ پِطرُس می‌آموزیم،‏ رفتار او بعد از متزلزل شدن ایمانش و فرو رفتن در آب بود.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ زمانی که پِطرُس شروع به فرو رفتن در آب کرد،‏ واکنش او چه بود؟‏ ب)‏ «چشم دوختن» به عیسی به چه مفهوم است؟‏

^۱۴ پِطرُس پس از نگاه کردن به توفان و فرو رفتن در آب،‏ می‌توانست تلاش کند که خود به قایق برگردد.‏ از آنجا که او شناگری ماهر بود،‏ این می‌توانست عکس‌العمل طبیعی او باشد.‏ (‏یو ۲۱:‏۷‏)‏ اما پِطرُس به جای تکیه بر خود دوباره بر عیسی تمرکز کرد و کمک او را پذیرفت.‏ اگر ما متوجه ضعفی در ایمانمان شویم،‏ باید پِطرُس را سرمشق قرار دهیم.‏ چگونه؟‏

^۱۵ همان گونه که پِطرُس به عیسی تمرکز کرد،‏ ما نیز باید «به عیسی که پیشوای ارشد و کامل‌کنندهٔ ایمانمان است،‏ چشم بدوزیم.‏» ‏(‏عبرانیان ۱۲:‏۲،‏ ۳ خوانده شود.‏)‏ مسلّم است که نمی‌توانیم همچون پِطرُس،‏ عیسی را به چشم ببینیم.‏ اما می‌توانیم به او «چشم بدوزیم،‏» اگر تعالیم و اعمال او را بررسی نماییم و تا جای ممکن سرمشق او را دنبال کنیم.‏ حال به برخی از نکاتی می‌پردازیم که با به کار بستن آن‌ها در واقع عیسی را سرمشق خود می‌سازیم.‏ اگر به آن‌ها عمل کنیم،‏ آنچه برای استوار ساختن ایمانمان نیاز داریم،‏ کسب خواهیم کرد.‏

۱۶.‏ چگونه می‌توانیم با مطالعهٔ کتاب مقدّس ایمانمان را استوار سازیم؟‏

^۱۶ اعتمادتان را به کتاب مقدّس استوار سازید.‏ عیسی اطمینان داشت که کتاب مقدّس کلام خداست و بهترین راهنما برای زندگی است.‏ (‏یو ۱۷:‏۱۷‏)‏ برای سرمشق قرار دادن عیسی،‏ ما باید هر روز کتاب مقدّس را بخوانیم،‏ آن را بررسی و در آن تعمّق کنیم.‏ همچنین باید در پی پاسخ پرسش‌هایمان باشیم.‏ برای مثال،‏ آیا اعتقاد راسخ دارید که ما در روزهای آخر زندگی می‌کنیم؟‏ با مطالعهٔ پیشگویی‌هایی که ثابت می‌کند ما در روزهای آخر زندگی می‌کنیم،‏ ایمانتان را به نزدیک بودن پایان این نظام قوّت می‌بخشید.‏ آیا می‌خواهید ایمانتان را به وعده‌های خدا در خصوص آینده قوی سازید؟‏ می‌توانید پیشگویی‌های کتاب مقدّس را که  به تحقق پیوسته است مطالعه کنید.‏ آیا معتقدید که کتاب مقدّس برای زندگی امروز مفید است؟‏ می‌توانید شرح‌حال برادران و خواهرانی را بخوانید که با کمک کتاب مقدّس زندگی‌شان را بهبود بخشیده‌اند.‏ *‏—‏۱تسا ۲:‏۱۳‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ چگونه عیسی توانست با وجود آزمایش‌های بسیار وفادار ماند؟‏ ب)‏ چگونه شما می‌توانید همچون عیسی عمل کنید؟‏

^۱۷ به برکاتی که یَهُوَه وعده داده است تمرکز کنید.‏ عیسی با مد نظر داشتن «شادی‌ای که پیش رو داشت» قادر شد با وجود آزمایش‌های سخت وفادار بماند.‏ (‏عبر ۱۲:‏۲‏)‏ دنیا و آنچه دنیا عرضه می‌کند ذهن او را از هدفش منحرف نساخت.‏ (‏مت ۴:‏۸-‏۱۰‏)‏ شما نیز با تأمّل بر وعده‌های زیبایی که یَهُوَه خدا به شما داده است،‏ عیسی را سرمشق قرار می‌دهید.‏ روزی را تصوّر کنید که خدا این نظام شریر را از میان برداشته است و در دنیای جدید هستید.‏ در مورد آنچه می‌خواهید در آن زمان انجام دهید،‏ بنویسید یا تصویری بکشید.‏ فهرستی از افرادی تهیه کنید که می‌خواهید آنان را ببینید و بنویسید که در مورد چه موضوعی می‌خواهید با آنان صحبت کنید.‏ فقط بر مقصود خدا برای کل بشر تأمّل نکنید،‏ بلکه بر آنچه به شخص شما وعده داده شده است،‏ بیندیشید.‏

۱۸.‏ چگونه دعا می‌تواند شما را در تقویت ایمانتان یاری کند؟‏

^۱۸ برای ایمانِ بیشتر دعا کنید.‏ عیسی به شاگردانش آموخت که برای کسب روح مقدّس خدا،‏ به او دعا کنند.‏ (‏لو ۱۱:‏۹،‏ ۱۳‏)‏ از آنجایی که ایمان یکی از جنبه‌های ثمرهٔ روح است برای ایمانِ بیشتر نیز دعا کنید.‏ درخواستتان را در دعا مشخصاً بیان کنید.‏ از خدا بخواهید که بتوانید با هر خصوصیتی که نشانهٔ ضعف ایمان است مقابله کنید،‏ از جمله ناتوانی در بخشش.‏

۱۹.‏ دوست خوب کیست؟‏

^۱۹ با افراد باایمان معاشرت کنید.‏ عیسی در انتخاب دوست،‏ به‌خصوص معاشران نزدیکش دقت می‌کرد.‏ رسولان،‏ نزدیک‌ترین افراد به عیسی فرامین او را به گوش گرفته،‏ ایمان و وفاداری‌شان را به او ثابت کرده بودند.‏ ‏(‏یوحنا ۱۵:‏۱۴،‏ ۱۵ خوانده شود.‏)‏ پس هنگام انتخاب دوست،‏ در پی افرادی باشید که ایمانی قوی دارند و از عیسی اطاعت می‌کنند.‏ به یاد داشته باشید که یکی از نشانه‌های دوستی گفتگوی صادقانه است،‏ حتی زمانی که نیاز به پذیرش یا دادن پندی باشد.‏—‏امث ۲۷:‏۹‏.‏

۲۰.‏ از کمک به دیگران در بنا کردن ایمانشان،‏ چه بهره‌ای می‌بریم؟‏

^۲۰ دیگران را در تقویت ایمانشان یاری رسانید.‏ عیسی با سخنان و اعمالش ایمان شاگردانش را بنا می‌کرد.‏ (‏مرق ۱۱:‏۲۰-‏۲۴‏)‏ ما نیز باید او را سرمشق قرار دهیم.‏ در واقع تقویت ایمان دیگران،‏ ایمان ما را نیز قوی می‌سازد.‏ (‏امث ۱۱:‏۲۵‏)‏ هنگام تعلیم در موعظه نشان دهید که به چه دلایلی خدا وجود دارد،‏ به ما توجه می‌کند و کتاب مقدّس کلام اوست.‏ به برادران و خواهران نیز یاری رسانید که ایمانشان را استوار سازند.‏ اگر متوجه شدید که کسی در مورد برادران مسئول شکوه و شکایت می‌کند،‏ بلافاصله از او دوری نکنید،‏ بلکه با تدبیر به او یاری رسانید که قدم‌های لازم را برای استوار ساختن ایمانش بردارد.‏ (‏یهو ۲۲،‏ ۲۳‏)‏ اگر هنوز به مدرسه می‌روید و تئوری تکامل تدریس می‌شود،‏ با شهامت از ایمانتان در مورد آفرینش دفاع کنید.‏ تأثیر مثبت سخنانتان بر دیگران می‌تواند شما را متعجب سازد.‏

۲۱.‏ یَهُوَه به هر یک از ما در خصوص ایمان چه وعده‌ای داده است؟‏

^۲۱ یَهُوَه خدا از طریق عیسی به پِطرُس یاری رساند و به این ترتیب پِطرُس توانست بر ترس‌ها و تردیدهایش غالب آید و برای مسیحیان آن زمان ستون استوار ایمان گردد.‏ مشابهاً یَهُوَه همهٔ ما را یاری می‌کند تا در ایمان استوار بمانیم.‏ ‏(‏۱پِطرُس ۵:‏۹،‏ ۱۰ خوانده شود.‏)‏ استوار نگاه داشتن ایمان ارزش هر زحمتی را دارد،‏ چرا که پاداش آن بی‌نظیر است.‏