Fakt, iż Bóg osobiście walczył z Egipcjanami, dowodzi, że nie jest On przeciwny każdej wojnie. Czasami do prowadzenia działań wojennych upoważniał Izraelitów. Na przykład polecił im przystąpić do walki z Kananejczykami, którzy odznaczali się skrajną niegodziwością (Powtórzonego Prawa 9:5; 20:17, 18). Nakazał też izraelskiemu królowi Dawidowi walczyć z gnębiącymi ich Filistynami. Dał mu nawet wskazówki co do strategii, która zapewniła zwycięstwo (2 Samuela 5:17-25).

Owe relacje biblijne ujawniają, że gdy Izraelitom zagrażały niegodziwe wpływy lub różne formy ucisku, Bóg akceptował działania wojenne służące obronie Jego ludu oraz prawdziwej religii. Zwróćmy jednak uwagę na trzy istotne czynniki związane z takimi wojnami:

1. BÓG SAM DECYDOWAŁ, KTO MA PODJĄĆ DZIAŁANIA WOJENNE. Przy pewnej okazji Bóg powiedział Izraelitom: „Tym razem nie będziecie musieli walczyć”. Dlaczego? Ponieważ sam miał stoczyć za nich bitwę (2 Kronik 20:17; 32:7, 8). Postępował tak wielokrotnie, na przykład w związku z wydarzeniami opisanymi na wstępie. Kiedy indziej zlecał starożytnym Izraelitom toczenie wojen mających na celu zdobycie i obronę Ziemi Obiecanej (Powtórzonego Prawa 7:1, 2; Jozuego 10:40).

2. BÓG SAM DECYDOWAŁ, KIEDY PODJĄĆ DZIAŁANIA WOJENNE. Słudzy Boga musieli cierpliwie czekać, aż nadejdzie wyznaczony przez Niego czas na walkę z uciskiem i niegodziwością.  Wcześniej nie wolno im było przystępować do wojny. Gdy to robili, tracili Boże poparcie. Biblia wskazuje, że kiedy Izraelici ośmielali się podjąć działania zbrojne, na które Bóg nie wyraził zgody, rezultaty były katastrofalne *.

3. BÓG NIE MA UPODOBANIA W ŚMIERCI LUDZI, NAWET NIEGODZIWYCH. Jehowa Bóg jest Źródłem życia i Stwórcą rodzaju ludzkiego (Psalm 36:9). Dlatego nie pragnie niczyjej śmierci. Niestety, niektórzy ludzie celowo wyrządzają innym krzywdę, a nawet ich zabijają (Psalm 37:12, 14). Aby powstrzymać takich niegodziwców, Bóg niekiedy pozwalał podejmować przeciwko nim działania wojenne. Ale nawet w czasach, gdy Izraelici prowadzili tego rodzaju wojny, był On wobec ich ciemięzców „miłosierny” i „nieskory do gniewu” (Psalm 86:15). Na przykład nakazał Izraelitom, by zanim wystąpią zbrojnie przeciw jakiemuś miastu, ‛ogłosili mu warunki pokoju’. Dzięki temu jego mieszkańcy mieli szansę zmienić swoje postępowanie i uniknąć wojny (Powtórzonego Prawa 20:10-13). W ten sposób Bóg pokazał, że nie ma „upodobania w śmierci niegodziwego, lecz w tym, by niegodziwy zawrócił ze swej drogi i pozostał przy życiu” (Ezechiela 33:11, 14-16) *.

Jak wynika z omówionych przykładów, w starożytności Bóg uznawał wojnę za uzasadniony sposób na wyeliminowanie różnych form ucisku i zła. Jednak to nie ludzie, tylko sam Bóg decydował o tym, kto i kiedy miał ją stoczyć. Czy znajdował On przyjemność w przelewie krwi? Nic podobnego. W rzeczywistości nienawidzi przemocy (Psalm 11:5). A czy pogląd Boga na wojny uległ zmianie, gdy Jego Syn, Jezus Chrystus, w I wieku n.e. rozpoczął swoją służbę?