Fakti që vetë Zoti luftoi kundër egjiptianëve tregon se ai nuk është kundër çdo lufte. Në raste të tjera, ka autorizuar popullin e tij, Izraelin, që të luftonin. Për shembull, i urdhëroi të luftonin me kananitët, që ishin tmerrësisht të ligj. (Ligji i përtërirë 9:5; 20:17, 18) Ai udhëzoi mbretin David të Izraelit që të luftonte kundër shtypjes së filistinëve. Madje, Perëndia i dha Davidit një strategji sulmi që e çoi drejt fitores.​—2 Samuelit 5:17-25.

Këto histori biblike tregojnë se, kur izraelitët i kërcënonin disa forma ligësie e shtypjeje, Zoti autorizonte popullin të luftonte për t’u mbrojtur dhe për të ruajtur adhurimin e pastër. Por le të shohim tri aspekte kryesore për këto luftëra të urdhëruara nga Perëndia.

1. VETËM ZOTI VENDOSTE KUSH DO TË LUFTONTE. Njëherë, Zoti u tha izraelitëve: «Në këtë rast nuk keni nevojë të luftoni.» Pse? Vetë Perëndia do të luftonte për ta. (2 Kronikave 20:17; 32:7, 8) Ai e bëri këtë shumë herë, si në rastin që përmendet në fillim të këtij artikulli. Herë të tjera e urdhëroi popullin e tij të Izraelit të lashtë të merrnin pjesë në luftëra që i miratonte, domethënë në luftërat për të marrë e për të mbrojtur Tokën e tyre të Premtuar.​—Ligji i përtërirë 7:1, 2; Josiu 10:40.

2. VETËM ZOTI VENDOSTE KUR DO TË BËHEJ LUFTA. Shërbëtorët e Perëndisë duhej të pritnin me durim kohën e tij të caktuar që të luftonin  kundër shtypjes e ligësisë që i rrethonte. Ndërkohë, nuk duhej të luftonin me nismën e tyre. Kur luftonin me kokën e vet, humbnin miratimin hyjnor. Ç’është e vërteta, Bibla tregon se, sa herë që izraelitët guxonin të luftonin pa lejen e Zotit, pasojat shpesh ishin katastrofike. *

3. ZOTI NUK KËNAQET ME VDEKJEN E NJERËZVE, EDHE KUR JANË TË LIGJ. Perëndia Jehova është Burimi i jetës dhe Krijuesi i njerëzimit. (Psalmi 36:9) Prandaj, ai nuk do që t’i shohë njerëzit të vdesin. Por mjerisht, ka nga ata që me ligësi kurdisin plane që të shtypin e madje të vrasin të tjerë. (Psalmi 37:12, 14) Për ta ndaluar këtë ligësi, herë pas here Zoti ka autorizuar luftën kundër të ligjve. E prapëseprapë, gjatë viteve që i udhëzonte izraelitët të luftonin, ishte «i mëshirshëm» e ‘nuk zemërohej shpejt’ me shtypësit e tyre. (Psalmi 86:15) Për shembull, ai i udhëzoi izraelitët që, para se të luftonin kundër një qyteti, ‘të njoftonin kushtet për paqe’ për t’u dhënë banorëve mundësi të ndryshonin udhë e kështu të shmangej lufta. (Ligji i përtërirë 20:10-13) Kështu, Perëndia tregoi se ‘nuk kënaqet me vdekjen e të ligut, por që i ligu të kthejë rrugë e të jetojë akoma’.—Ezekieli 33:11, 14-16. *

Nga sa u tha më lart kuptojmë se në lashtësi Perëndia e shihte luftën si diçka me vend për t’u dhënë fund formave të ndryshme të shtypjes e të ligësisë. Mirëpo, të drejtën për të vendosur se kur do të bëhej lufta dhe kush do të luftonte, e kishte Perëndia, jo njerëzit. Por a po priste Zoti me padurim të luftonte, i etur për gjakderdhje? Kurrsesi! Ai e urren dhunën. (Psalmi 11:5) A ndryshoi pikëpamje Zoti për luftën kur Biri i tij, Jezu Krishti, filloi shërbimin në shekullin e parë?