Tanrı’nın Mısır’la bizzat savaşması, O’nun tüm savaşlara karşı olmadığını gösterir. Başka birçok olayda Tanrı İsrailoğullarının savaşmasını onayladı. Örneğin, İsrailoğullarının çok kötü bir millet olan Kenanlılarla savaşmasını emretti (Tekrar 9:5; 20:17, 18). Ayrıca İsrail kralı Davut’a acımasız Filistîlerle savaşmasını söyledi, hatta zafer kazanması için ona bir savaş taktiği de verdi (2. Samuel 5:17-25).

Kutsal Kitaptaki bu kayıtlar kötülük ve zulüm baş gösterdiğinde, Tanrı’nın halkını korumak ve hakiki tapınmanın devam etmesini sağlamak için savaşlara izin verdiğini gösteriyor. Ancak Tanrı’nın onayladığı savaşlarla ilgili şu üç temel noktaya dikkat edelim:

1. KİMLERİN SAVAŞA KATILACAĞINA SADECE TANRI KARAR VERDİ. Bir keresinde Tanrı İsrailoğullarına “Bu defa savaşmanız gerekmeyecek” dedi. Bunun nedeni neydi? Çünkü onlar için bizzat Tanrı savaşacaktı (2. Tarihler 20:17; 32:7, 8). Makalenin başındaki olayda olduğu gibi, Tanrı birçok kez onlar için savaşmıştı. Başka zamanlarda da İsrailoğullarının topraklarını korumak ve savunmak için yaptıkları savaşları onaylamıştı (Tekrar 7:1, 2; Yeşu 10:40).

2. NE ZAMAN SAVAŞILACAĞINA SADECE TANRI KARAR VERDİ. Tanrı’nın toplumu çevrelerini saran kötülük ve zulme karşı savaşmak için O’nun belirlediği zamanı sabırla beklemeliydi. O zaman  gelene kadar kendi kendilerine karar verip savaşmamalıydılar. Bu emre uymadıklarında, Tanrı’nın onayını kaybettiler. Kutsal Kitap, İsrailoğulları haddini bilmez şekilde Tanrı’nın onaylamadığı bir savaşa katıldıklarında sonucun felaket olduğunu gösterir. *

3. TANRI KÖTÜLER DE DAHİL HİÇBİR İNSANIN ÖLÜMÜNDEN ZEVK ALMAZ. Yehova Tanrı, yaşamın kaynağıdır ve tüm insanların Yaratıcısıdır (Mezmur 36:9). Bu nedenle hiçbir insanın ölmesini istemez. Ne yazık ki başkalarına kasten zulmeden hatta öldüren kötü insanlar da var (Mezmur 37:12, 14). Kötülüğü durdurmak için, Tanrı bazen böyle kişilerle savaşılmasını destekledi. Tanrı yıllar boyunca İsrailoğullarının savaşmalarına izin verse de, onlara zulmeden kişilere karşı yine de ‘merhametliydi’ ve ‘çabuk öfkelenmedi’ (Mezmur 86:15). Örneğin İsrailoğullarına bir şehre savaş açmadan önce, o şehirde yaşayanlara yollarından dönmeleri ve savaştan kaçınmaları için ‘barış koşullarını da bildirmelerini’ emretti (Tekrar 20:10-13). Bu yolla Tanrı şu sözlerinin doğruluğunu göstermiş oldu: “Ben kötü kişinin ölmesinden değil, yolundan dönüp yaşamasından zevk alırım” (Hezekiel 33:11, 14-16). *

Gördüğümüz gibi, Tanrı eski devirlerde zulüm ve kötülüğe son vermek için yapılan savaşları onayladı. Fakat böyle bir savaşın ne zaman yapılacağına ve kimlerin savaşa katılacağına karar verme hakkı insanlara değil Tanrı’ya aitti. O halde Tanrı insanların savaştığını ve kan döküldüğünü görmeye hevesli miydi? Kesinlikle hayır. Aslında O şiddetten nefret eder (Mezmur 11:5). Peki İsa Mesih’in yeryüzünde olduğu birinci yüzyılda Tanrı’nın savaşlarla ilgili görüşü değişmiş miydi?