۱.‏ خدمت موعظه برای عیسی تا چه حد اهمیت داشت؟‏ توضیح دهید.‏

صحبت در مورد پادشاهی خدا برای عیسی لذّت‌بخش بود.‏ بر طبق گزارشات کتاب مقدّس او بیش از هر موضوعی دیگر در مورد پادشاهی خدا صحبت کرد و طی خدمتش بیش از ۱۰۰ بار به آن اشاره کرده است.‏ حقیقتاً پادشاهی خدا برای او بسیار پر اهمیت بود.‏—‏ مَتّی ۱۲:‏۳۴ خوانده شود.‏

۲.‏ زمانی که عیسی فرمان نوشته‌شده در مَتّی ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰ را داد،‏ احتمالاً چند نفر حضور داشتند؟‏

^۲ عیسی کمی پس از رستاخیزش بر بیش از ۵۰۰ نفر ظاهر شد؛‏ احتمالاً این عده بعدها از جمله مبشّران پادشاهی شدند.‏ (‏۱قر ۱۵:‏۶‏)‏ چه بسا در همان زمان بود که عیسی فرمان رساندن پیام پادشاهی به مردمِ «همهٔ قوم‌ها» را داد؛‏ فرمانی که می‌توان گفت در آن زمان کاری عظیم بود.‏ * همان گونه که عیسی پیشگویی کرد این فعالیت تا «پایان نظام حاضر» ادامه می‌یافت که اینچنین نیز بوده است.‏  به احتمال قوی شما نیز در اجرای این فرمان و تحقق این پیشگویی سهیم هستید.‏—‏مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۳.‏ به سه جنبه که ما را برای عمل کردن به فرمان موعظهٔ خبر خوش مجهز ساخته است،‏ اشاره کنید.‏

^۳ پس از دادن فرمان موعظه،‏ عیسی به پیروانش چنین وعده داد:‏ «با شما هستم.‏» (‏مت ۲۸:‏۲۰‏)‏ در واقع فعالیت گستردهٔ موعظه تحت راهنمایی عیسی انجام می‌شود.‏ همچنین یَهُوَه خدا ترتیبی داده است که ما برای انجام این مأموریت با «هر آنچه نیکوست» مجهز شویم.‏ (‏عبر ۱۳:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ در این مقاله سه جنبه از «آنچه نیکوست» را بررسی می‌کنیم:‏ ۱)‏ ابزارهایی که دریافت کرده‌ایم.‏ ۲)‏ شیوه‌هایی که استفاده کرده‌ایم.‏ ۳)‏ آموزش‌هایی که دیده‌ایم.‏ ابتدا به بررسی برخی از ابزارهایی می‌پردازیم که در ۱۰۰ سال گذشته از آن‌ها بهره گرفته‌ایم.‏

۴.‏ چرا در فعالیت موعظه از ابزارهای مختلف بهره می‌گیریم؟‏

^۴ عیسی «پیام پادشاهی» را به بذری تشبیه کرد که در خاک‌های مختلف کاشته می‌شود.‏ (‏مت ۱۳:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ ممکن است یک برزگر برای آماده کردن زمینش برای کاشتِ بذر از ابزارهای مختلف استفاده کند.‏ مشابهاً،‏ طی سال‌ها پادشاه ما،‏ عیسی مسیح برای آماده کردن دل میلیون‌ها نفر برای دریافت پیام پادشاهی،‏ ابزارهایی در اختیار ما گذاشته است.‏ برخی از این ابزارها برای مدتی کوتاه استفاده شد و از برخی دیگر همچنان استفاده می‌شود.‏ با این همه،‏ هر یک از این ابزارها ما را قادر ساخته است که از جهتی مهارت‌هایمان را به عنوان مبشّر بالا ببریم.‏

۵.‏ کارت وعظ چه بود و چگونه از آن استفاده می‌شد؟‏

^۵ یکی از این ابزارها که به بسیاری برای شروع خدمت موعظه‌شان یاری رساند کارت‌های وعظ بود که سال ۱۹۳۳ مبشّران استفاده از آن را آغاز کردند.‏ اندازهٔ این کارت‌ها حدود ٫۵‏۷ در ٫۵‏۱۲ سانتی‌متر بود و پیامی از کتاب مقدّس روی آن نوشته شده بود.‏ هر چند وقت یک بار،‏ کارتی جدید با پیامی جدید چاپ می‌شد.‏ ارائهٔ آن آسان بود.‏ برادری به نام چارلز اِرلِنمایر حدوداً ده‌ساله بود که موعظه به این شیوه را آغاز کرد.‏ او می‌گوید:‏ «مقدّمهٔ موعظه این جمله بود،‏ ‹این کارت را می‌خوانید،‏ لطفاً؟‏› پس از این که مخاطبمان کارت را می‌خواند،‏ نشریه‌ای به او می‌دادیم و می‌رفتیم.‏»‏

۶.‏ کارت وعظ از چه جهت مفید بود؟‏

^۶ کارت وعظ از جنبه‌های دیگری نیز مفید بود.‏ برخی مبشّران بسیار تمایل داشتند در فعالیت موعظه شرکت کنند،‏ اما کمرو بودند و نمی‌دانستند چه بگویند.‏ در مقابل،‏ برخی دیگر حرف برای گفتن بسیار داشتند،‏ آنان چندان با درایت عمل نمی‌کردند و تنها در چند دقیقه هر چه می‌دانستند به مخاطبشان می‌گفتند.‏ به این ترتیب کارت وعظ با انتخاب کلماتی مناسب در چند جملهٔ مختصر به مبشّران کمک می‌کرد که پیام را ساده و روشن به مردم برسانند.‏

۷.‏ برخی هنگام استفاده از کارت برای موعظه با چه مشکلاتی مواجه بودند؟‏

^۷ موعظه با این کارت‌ها مشکلاتی نیز به همراه داشت.‏ خواهری به نام گرِیس اِستپ که سال‌هاست خدمت می‌کند،‏ می‌گوید:‏ «گاه مخاطبمان از ما می‌پرسید،‏ ‹خُب،‏ چی میگه؟‏ نمی‌تونید خودتون بهم بگین؟‏› بعضی از مردم هم نمی‌توانستند کارت‌ها را بخوانند.‏ بودند کسانی که تصوّر می‌کردند،‏ آن کارت‌ها برای آنان است،‏ آن را از مبشّر می‌گرفتند و در را می‌بستند.‏ اگر شخصی که به او موعظه می‌کردیم با ما خیلی مخالف بود گاه کارت را پاره می‌کرد.‏ با همهٔ این‌ها،‏ کارت‌ها به برادران کمک می‌کرد به مردم موعظه کنند و خود را به عنوان مبشّر پادشاهی خدا معرفی کنند.‏

۸.‏ چگونه از گرامافون‌های قابل‌حمل استفاده می‌شد؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

 ^۸ گرامافون قابل‌حمل ابزار دیگری بود که در دههٔ ۱۹۳۰ و اوایل دههٔ ۱۹۴۰ در موعظه استفاده می‌شد.‏ برخی برادران نام آن دستگاه را هارون گذاشته بودند،‏ چون ‹از جانب آنان سخن می‌گفت.‏› ‏(‏خروج ۴:‏۱۴-‏۱۶ خوانده شود.‏)‏ پس از اجازه از مخاطب،‏ مبشّر به مدت چهارونیم دقیقه گفتاری در مورد یکی از تعالیم کتاب مقدّس،‏ پخش می‌کرد و پس از آن نشریه‌ای می‌داد.‏ گاه کل خانواده جمع می‌شدند تا به پیام ضبط‌شده از کتاب مقدّس گوش دهند.‏ سال ۱۹۳۴ انجمن برج دیده‌بانی شروع به تولید گرامافون‌های قابل‌حملی کرد که برای موعظه طراحی شده بود.‏ در آخر،‏ ۹۲ موضوع مختلف ضبط و تهیه شد.‏

۹.‏ استفاده از گرامافون در خدمت موعظه تا چه اندازه مؤثر بود؟‏

^۹ پس از شنیدن یکی از این گفتارها مردی به نام هیلاری گوسلین از مبشّری که نزدش آمده بود،‏ اجازه خواست که گرامافون را برای یک هفته قرض بگیرد تا همسایگانش را با پیام پادشاهی خدا آشنا کند.‏ هنگامی که مبشّر بازگشت،‏ چندین علاقه‌مند جدید منتظر او بودند.‏ پس از چندی برخی از آنان زندگی‌شان را وقف یَهُوَه کردند و دو دختر هیلاری نیز به مدرسهٔ جِلْعاد رفتند و برای موعظه به کشورهای دیگر فرستاده شدند.‏ مانند کارت وعظ،‏ گرامافون به بسیاری کمک کرد که خدمت موعظه‌شان را آغاز کنند.‏ بعدها،‏ پادشاه از طریق مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک به آنان تعلیم داد که چگونه موعظه کنند.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ چگونه از روزنامه و رادیو برای پخش حقیقت کتاب مقدّس استفاده می‌شد،‏ و چرا شیوه‌ای مفید برای موعظه بود؟‏

^۱۰ تحت هدایت پادشاهمان،‏ قوم خدا تلاش کرده‌اند که تا جای ممکن با بهره‌گیری از شیوه‌های مختلف،‏ خبر خوش را به مردم برسانند.‏ این امر به خصوص زمانی که به اصطلاح «کارگر کم» بود،‏ اهمیت داشت.‏ ‏(‏مَتّی ۹:‏۳۷ خوانده شود.‏)‏ در اوایل قرن بیستم در مناطقی که تعداد شاهدان یَهُوَه اندک بود،‏ از روزنامه برای رساندن خبر خوش به انسان‌های بیشتر استفاده می‌شد.‏ هر هفته چارلز تِیز راسل به سندیکای روزنامه‌نگاران موعظه‌ای را تلگراف می‌کرد و آن سازمان آن تلگراف را برای چاپ به روزنامه‌های مختلف سراسر آمریکا،‏ کانادا و اروپا می‌فرستاد.‏ تخمین زده می‌شود که تا سال ۱۹۱۳ موعظه‌های برادر راسل از طریق ۲۰۰۰ روزنامهٔ مختلف به گوش ۱۵٬۰۰۰٬۰۰۰ خواننده رسیده بود.‏

^۱۱ پس از مرگ برادر راسل شیوهٔ مؤثر دیگری در انتشار خبر خوش به کار گرفته شد.‏ در ۱۶ آوریل ۱۹۲۲ یکی از اولین برنامه‌های رادیویی جوزف راترفورد که حدود ۵۰٬۰۰۰ شنونده داشت،‏ پخش شد.‏ سپس در ۲۴ فوریهٔ ۱۹۲۴ اولین ایستگاه رادیویی ما،‏ با نام WBBR راه اندازی شد.‏ در خصوص این شیوه برای آشنا کردن مردم با خبر خوش در مجلّهٔ برج دیده‌بانی ۱ دسامبر ۱۹۲۴ چنین آمده است:‏ «ما معتقدیم که رادیو اقتصادی‌ترین و مؤثرترین راهی است که تا به حال برای رساندن پیام حقیقت استفاده شده است.‏» مانند روزنامه،‏ رادیو نیز برای موعظه به افراد بسیار در مناطقی که مبشّران اندکی در آن زندگی می‌کردند،‏ مفید بود.‏

۱۲.‏ الف)‏ از چه نوع موعظه در اماکن عمومی بیشتر لذّت می‌برید؟‏ ب)‏ اگر از موعظه در اماکن عمومی واهمه دارید،‏ چه چیز به شما کمک می‌کند؟‏

^۱۲ اکنون بر موعظه در اماکن عمومی تأکید بسیار می‌شود.‏ تلاش بیشتری می‌کنیم که به مردم در ایستگاه اتوبوس،‏ ایستگاه قطار،‏ پارکینگ‌ها،‏ میدان‌ها و بازارها موعظه کنیم.‏ آیا این شیوهٔ موعظه برایتان دشوار است؟‏ اگر چنین است برای آن دعا کنید و بر این گفتهٔ برادر  مانِرا که سرپرست حوزه است،‏ تأمّل کنید:‏ «ما هر شیوهٔ جدید خدمت موعظه را به عنوان راهی جدید برای خدمت به یَهُوَه و راهی دیگر برای پای‌بندی و اثبات وفاداری‌مان به او می‌شمردیم و مشتاق بودیم به هر شیوه‌ای که او از ما می‌خواهد،‏ آمادگی‌مان را نشان دهیم.‏» فعالیت در جنبه‌ای از خدمت که شاید از آن واهمه داریم و برایمان چندان آسان نیست سبب می‌شود که ایمان و اعتمادمان را به یَهُوَه استوارتر کنیم و به او نزدیک‌تر شویم.‏—‏۲قُرِنتیان ۱۲:‏۹،‏ ۱۰ خوانده شود.‏

۱۳.‏ الف)‏ چرا استفاده از وب‌سایت jw.org شیوه‌ای مؤثر در موعظه است؟‏ ب)‏ شما از معرفی این وب‌سایت به مردم چه تجربه‌ای داشته‌اید؟‏

^۱۳ بسیاری از مبشّران در موعظه از معرفی وب‌سایت jw.org به مردم بهره بسیار می‌برند،‏ چون در این سایت نشریاتی بر اساس تعالیم کتاب مقدّس به بیش از ۷۰۰ زبان موجود است که هر کس می‌تواند آن را بخواند یا دانلود کند.‏ هر روز بیش از ۱٬۶۰۰٬۰۰۰ نفر از این سایت دیدن می‌کنند.‏ همچون رادیو در گذشته،‏ امروزه از طریق این وب‌سایت خبر خوش به گوش مردم مناطق دورافتاده نیز می‌رسد.‏

۱۴.‏ مبشّران به چه آموزشی نیاز داشتند،‏ چه مدرسه‌ای آنان را یاری کرد که مؤثرتر تعلیم دهند؟‏

^۱۴ به برخی ابزارها و شیوه‌هایی اشاره شد که برای پخش خبر خوش از آن‌ها استفاده کرده‌ایم.‏ اما برای خدمت موعظه به آموزش نیز نیاز بود.‏ اگر مخاطب با آنچه از گرامافون می‌شنید،‏ مخالفت می‌کرد یا آنچه در کارت وعظ می‌خواند برایش جالب بود،‏ مبشّران چه می‌کردند؟‏ آنان نیاز داشتند بیاموزند که چگونه با تدبیر در مقابل مخالفت مردم عکس‌العمل نشان دهند و چگونه با مهارت افرادی که پذیرای حقیقت بودند را تعلیم دهند.‏ بی‌گمان روح خدا برادر ناتان نُر را برانگیخت که از نیاز آموزش به مبشّران برای موعظه آگاه شود.‏ برای این منظور مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک در سال ۱۹۴۳ در جماعات پایه‌گذاری شد.‏ آموزش‌های این مدرسه به ما یاری کرده است که مؤثرتر تعلیم دهیم.‏

۱۵.‏ الف)‏ برخی هنگام اجرای گفتارشان در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک چه تجربه‌ای داشته‌اند؟‏ ب)‏ وعدهٔ یَهُوَه خدا در مزمور ۳۲:‏۸ چگونه در خصوص شما به تحقق رسیده است؟‏

^۱۵ برای بسیاری صحبت در مقابل جمع آسان نبود.‏ خولیو رامو،‏ اولین گفتارش را در مدرسه در سال ۱۹۴۴ به یاد می‌آورد.‏ موضوع گفتار در مورد دوآغ بود،‏ مردی که تنها در پنج آیه به او اشاره شده است.‏ او باید کل گفتارش را حول این پنج آیه آماده می‌کرد.‏  خولیو می‌گوید:‏ «زانوهایم به هم می‌خورد،‏ دست‌هایم می‌لرزید،‏ دندان‌هایم به هم می‌خورد،‏ گفتارم را در عرض سه دقیقه تمام کردم.‏ این اولین تجربهٔ من برای سخنرانی روی سکو بود،‏ اما دست نکشیدم.‏» بچه‌ها نیز در مدرسه شرکت داشتند،‏ با این که برای بعضی از آنان گفتار در جماعت آسان نبود.‏ آنجلو مانِرا که پیش‌تر از او نقل شد،‏ اولین گفتار پسربچه‌ای را به یاد می‌آورد که تازه به مدرسه رفته بود،‏ آنجلو می‌گوید:‏ «او چنان مضطرب شده بود که وقتی گفتارش را شروع کرد،‏ گریه‌اش گرفت اما هق‌هق‌کنان کل گفتارش را تا به آخر انجام داد.‏» آیا شما در جلسات به دلیل خجالت یا محدودیت‌های دیگر جواب نمی‌دهید یا در جلسه فعال نیستید؟‏ از یَهُوَه کمک بخواهید که بر ترستان غلبه کنید،‏ خواهید دید که او همان گونه که به شاگردان مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک در گذشته یاری رساند به شما نیز کمک خواهد کرد.‏—‏ مزمور ۳۲:‏۸ خوانده شود.‏

۱۶.‏ هدف از مدرسهٔ جِلْعاد چیست؟‏

^۱۶ آموزش به قوم خدا تنها به مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک محدود نبود.‏ میسیونرها و برادران و خواهران دیگر،‏ از شرکت در مدرسهٔ جِلْعاد نیز فایدهٔ بسیار برده‌اند.‏ طبق گفتهٔ یکی از اداره‌کنندگان این دورهٔ آموزشی،‏ در واقع هدف از این دوره این است که «در شاگردان اشتیاق قوی‌تری برای فعالیت موعظه ایجاد شود.‏» مدرسهٔ جِلْعاد در سال ۱۹۴۳ آغاز به کار کرد و از آن زمان تا کنون بیش از ۸۵۰۰ نفر در آن آموزش دیده‌اند.‏ از آن سال،‏ این مدرسه میسیونرهایی تربیت کرد که حدوداً در ۱۷۰ کشور خدمت کرده‌اند.‏ اما از سال ۲۰۱۱ تنها کسانی می‌توانند در این مدرسه شرکت کنند که در خدمت تمام‌وقت ویژه هستند؛‏ یعنی پیشگامان ویژه،‏ سرپرستان سیّار،‏ اعضای خانوادهٔ بیت‌ئیل یا میسیونرهایی که به مدرسهٔ جِلْعاد نرفته‌اند.‏

۱۷.‏ آموزش در مدرسهٔ جِلْعاد تا چه حد مؤثر بوده است؟‏

^۱۷ این آموزش‌ها تا چه حد مؤثر بوده است؟‏ نمونه‌ای را ذکر می‌کنیم.‏ در اوت ۱۹۴۹ کمتر از ۱۰ مبشّر در ژاپن خدمت می‌کردند.‏ در پایان آن سال ۱۳ میسیونر که در مدرسهٔ جِلْعاد آموزش دیده بودند،‏ در آنجا به موعظه پرداختند.‏ امروز،‏ حدود ۲۱۶٬۰۰۰ مبشّر در ژاپن خدمت می‌کنند که نزدیک به ۴۲ درصد آنان پیشگام هستند.‏

۱۸.‏ برخی از مدرسه‌ها و دوره‌هایی را که قوم خدا در آن آموزش می‌بینند،‏ نام ببرید.‏

^۱۸ دیگر مدرسه‌ها یا دوره‌ها از این قرارند:‏ مدرسهٔ خدمت ملکوت،‏ مدرسهٔ خدمت پیشگامی،‏ دورهٔ آموزشی برای بشارت‌دهندگان،‏ دورهٔ آموزشی برای سرپرستان سیّار و همسرانشان،‏ دورهٔ آموزشی برای اعضای کمیتهٔ شعبه و همسرانشان.‏ این مدارس و دوره‌ها برادران و خواهران را آموزش داده و ایمان آنان را تقویت کرده است.‏ بی‌گمان پادشاه ما همچنان تابعین خود را آموزش می‌دهد و تربیت می‌کند.‏

۱۹.‏ راسل چه استنباطی در مورد فعالیت موعظه داشت،‏ و امروزه صحّت آن چگونه ثابت شده است؟‏

^۱۹ بیش از ۱۰۰ سال است که از برقراری پادشاهی خدا می‌گذرد.‏ پادشاه ما،‏ عیسی مسیح همچنان ما را آموزش می‌دهد.‏ چارلز تِیز راسل کمی پیش از مرگش در سال ۱۹۱۶ در مورد گسترش فعالیت موعظه نکته‌ای قابل توجه بیان کرد.‏ او گفت:‏ «این فعالیت به سرعت رو به افزایش است و همچنان پیش خواهد رفت،‏ چون ‹خبر خوش پادشاهی› باید به مردم سراسر جهان برسد.‏» (‏«نهضت ایمان» انگلیسی،‏ نوشتهٔ آلکساندر مَک‌میلان،‏ صفحهٔ ۶۹)‏ امروزه صحّت این گفته ثابت شده است.‏ به راستی چقدر قدردانیم که خدای آرامش همچنان ما را برای این فعالیت شادی‌بخش مجهز می‌کند.‏ حقیقتاً او «هر آنچه نیکوست» و ما به آن نیاز داریم در اختیارمان می‌گذارد تا خواستش را به انجام رسانیم.‏