ЕХОВА җомарт Худай (Якуп 1:17). Гиҗесине ялкым сачян йылдызлы асмандан гөк от бүрелен мейданлара ченли ярадылан затларың әхлиси Ехованың җомартлыгыны ыглан эдйәр (Зеб. 65:12, 13; 147:7, 8; 148:3, 4).

Мезмурчы Ярадыҗысына болан чуңңур миннетдарлыкдан җошуп, Ехованың ишлерини васп эдйән нагма дүзди. Зебур китабының 104-нҗи бабыны окасаңыз, онуң дуйгуларыны пайлашып билерсиңиз. Мезмурчы: «Мен өмүр бойы Реббе нагма айдайын, баркам Реббе алкыш окайын» дийди (Зеб. 104:33). Эйсем, сизиң хем шейле ислегиңиз бармы?

Ехова бизиң җомартлык бабатда ондан гөрелде алмагымызы ислейәр. Шейле-де ол җомарт болмагың дегерли себәплерини дүшүндирйәр. Гелиң, Павлус ресулың Худайың ылхамы билен язан сөзлерине середелиң. Ол шейле язды: «Хәзирки дөвүрдәки байлара текепбир болмазлыгы табшыр. Вепасыз байлыга дәл-де, леззет алмагымыз үчин хер зады бизе боллук билен берен дири Худая умыт багласынлар. Олара ягшылык этмеги, ягшы ишлере бай болмагы, сахылыгы, җомартлыгы табшыр. Соңсуз яшайша эе болар ялы, гелҗек үчин өзлерине берк бина болҗак хазынаны бирикдирсинлер» (1 Тим. 6:17—19).

Павлус ресул Коринтосдакы йыгнага язан икинҗи хатында адамлара ягшылык этмек бабатда догры гарайышда болмагың ваҗыпдыгыны ныгтады. Ол: «Тукатлык я меҗбурлык билен дәл-де, хер ким өз гөвнүнден чыкараныны берсин. Себәби Худай бегенч билен берени сөййәндир» дийди (2 Кор. 9:7). Соңра Павлус җомартлык билен бермегиң зерурлыклары канагатландырылян мәтәчлере-де, ягшылык эдип, рухы берекетлериң эеси болян адамлара-да пейда гетирйәндигини белләп гечди (2 Кор. 9:11—14).

Павлус ресул хатының бу бөлүминиң ахырында Худайың җомартлыгының айдың субутнамасы барада агзап: «Ченденаша сылагы үчин Худая шүкүр!» дийди (2 Кор. 9:15). Ехованың сылагы Иса Месих аркалы адамлара эдйән ягшылыкларының әхлисини өзүнде җемлейәр. Бу совгадың гымматыны сөз билен беян эдип болмаяр.

Ехованың хем-де онуң Оглуның бизиң үчин эден ве эдйән затларына миннетдарлыгымызы нәдип гөркезип билерис? Мунуң бир усулы Ехованың арасса сеждесини голдамак үчин, азлыгына я-да көплүгине гарамаздан, вагтымызы, гүйҗүмизи ве серишдәмизи җомартлык билен бермекдир (1 Йыл. 22:14; 29:3—5; Лука 21:1—4).