عطیهٔ وصف‌ناپذیر خدا شما را به چه برمی‌انگیزد؟
«خدا را برای عطیهٔ وصف‌ناپذیرش سپاس باد!»—۲قُرِنتیان ۹:۱۵.
۱، ۲. الف) ‹عطیهٔ وصف‌ناپذیر خدا› شامل چیست؟ ب) چه پرسش‌هایی در این مقاله بررسی می‌شود؟
یَهُوَه خدا پسر یگانه‌اش را فرستاد و این‌چنین باارزش‌ترین هدیه را به ما بخشید و بزرگ‌ترین محبت ممکن را به ما ابراز داشت. (یو ۳:۱۶؛ ۱یو ۴:۹، ۱۰) پولُس رسول این هدیه را ‹عطیهٔ وصف‌ناپذیر خدا› نامیده است. (۲قر ۹:۱۵) چرا پولُس از این عبارت استفاده کرد؟
۲ پولُس می‌دانست که از طریق قربانی مسیح بود که تحقق تمامی وعده‌های شگرف و فوق‌العادهٔ خدا تضمین می‌شد. (۲قُرِنتیان ۱:۲۰ خوانده شود.) پس این «عطیهٔ وصف‌ناپذیر» شامل تمامی نیکویی‌ها و احسان‌های یَهُوَه می‌شود که از طریق عیسی نصیبمان می‌گردد. به راستی انسان از توصیف این هدیهٔ باارزش قاصر است و از درک آن ناتوان. حال، این هدیهٔ فوق‌العاده چه تأثیری بر ما دارد؟ اکنون که خود را برای مراسم یادبود مرگ مسیح، در چهارشنبه ۲۳ مارس ۲۰۱۶ آماده می‌کنیم، این هدیه باید ما را به چه برانگیزد؟
هدیه‌ای ویژه از خدا
۳، ۴. الف) زمانی که کسی هدیه‌ای به شما می‌دهد چه احساسی می‌کنید؟ ب) چگونه ممکن است هدیه‌ای زندگی شما را دگرگون سازد؟
۳ دریافت هدیه حس خاصّی در انسان به وجود می‌آورد. اما برخی هدایا چنان پرمفهوم و خاص هستند که حتی می‌تواند زندگی شخص را دگرگون سازد. برای نمونه، تصوّر کنید شما به دلیل جرمی که مرتکب شده‌اید، محکوم به اعدام شوید. ناگهان، از میان جمعیت، شخصی که شما نمی‌شناسید جلو می‌آید و حاضر می‌شود که به جای شما مجازات شود، یعنی حاضر است جانش را بجای شما فدا کند! چنین هدیه‌ای چه تأثیری بر شما خواهد گذاشت؟
۴ بی‌شک چنین ازخودگذشتگی و محبتی زندگی شما را تغییر می‌دهد و شما را برمی‌انگیزد که در اعمال خود تجدیدنظر کنید و شیوهٔ زندگی‌تان را تغییر دهید. شاید بر آن شوید که به دیگران بیش از پیش محبت کنید، سخاوتمند باشید و حتی هر کس را که نسبت به شما خطایی مرتکب شده است، ببخشید. شما دیگر در تمام زندگی‌تان خود را مدیون آن شخص می‌دانید.
۵. چرا قربانی عیسی، این هدیهٔ الٰهی از هر هدیهٔ دیگری باارزش‌تر است؟
۵ حال آنچه یَهُوَه از طریق مسیح به ما بخشید، بسیار بزرگ‌تر از هدیه‌ای است که در این مثال گفته شد. (۱پطر ۳:۱۸) چرا؟ در واقع به دلیل گناه موروثی همهٔ ما محکوم به مرگ هستیم. (روم ۵:۱۲) یَهُوَه از روی محبت این تدارک را فراهم دید که عیسی بر زمین آید و ‹طعم مرگ را به خاطر همگان بچشد.› (عبر ۲:۹) به این ترتیب یَهُوَه زندگی ما را نجات بخشید، علاوه بر این او چنان عمل کرد که عامل مرگ نیز برای همیشه از میان برداشته شود. (اشع ۲۵:۷، ۸؛ ۱قر ۱۵:۲۲، ۲۶) تمامی آنان که به عیسی ایمان می‌ورزند، زندگی جاودان خواهند یافت؛ حال چه از مسح‌شدگان باشند که حاکمان پادشاهی خدا خواهند بود، چه از جمله کسانی که از سعادت زندگی بر زمین تحت این پادشاهی برخوردار می‌شوند. (روم ۶:۲۳؛ مکا ۵:۹، ۱۰) این هدیهٔ الٰهی شامل چه برکات دیگری است؟
۶. الف) مشتاق دیدن کدام یک از برکاتی هستید که هدیهٔ یَهُوَه خدا به همراه دارد؟ ب) محبت خدا ما را به سه عمل بر می‌انگیزد، آن‌ها کدامند؟
۶ هدیهٔ یَهُوَه شفای تمامی بیماری‌های ما، تبدیل زمین به بهشت و رستاخیز مردگان را شامل می‌شود. (اشع ۳۳:۲۴؛ ۳۵:۵، ۶؛ یو ۵:۲۸، ۲۹) در واقع یَهُوَه خدا و عیسی مسیح این «عطیهٔ وصف ناپذیر» را برای ما مهیا کردند. بی‌گمان ما یَهُوَه خدا و عیسی مسیح را برای این محبتی که به ما کرده‌اند، دوست می‌داریم. حال این پرسش باقی است، محبت خدا ما را به چه اعمالی برمی‌انگیزد؟ در این مقاله بررسی می‌کنیم که چگونه محبت خدا ما را برمی‌انگیزد که ۱) عیسی را تا جای ممکن سرمشق قرار دهیم، ۲) به برادران و خواهرانمان محبت ورزیم و ۳) دیگران را از صمیم دل ببخشیم.
محبت مسیح ما را به عمل برمی‌انگیزد
۷، ۸. نسبت به محبت عیسی چه حسی باید داشته باشیم، و این محبت باید ما را به چه برانگیزد؟
۷ نخست، باید بر آن شویم که عیسی را در زندگی سرمشق قرار دهیم. پولُس رسول گفت: «محبت مسیح است که در ما انگیزهٔ عمل به وجود می‌آورد.» (۲قُرِنتیان ۵:۱۴، ۱۵ خوانده شود.) پولُس تشخیص داد که سرمشق قرار دادن مسیح در زندگی، تنها راه پاسخ گفتن به محبت فوق‌العادهٔ اوست. در واقع وقتی محبت یَهُوَه خدا را کاملاً درک می‌کنیم و این محبت بر دل ما تأثیر می‌گذارد برانگیخته می‌شویم که همچون عیسی زندگی کنیم.
۸ کسی که یَهُوَه خدا را دوست داشته باشد بر آن می‌شود که عیسی را سرمشق قرار دهد و همگام با او و تا جای ممکن، نزدیک قدم‌های او قدم بردارد. (۱پطر ۲:۲۱؛ ۱یو ۲:۶) ما با اطاعتمان، محبتمان را به یَهُوَه خدا و مسیح نشان می‌دهیم. عیسی گفت: «هر که احکام مرا بپذیرد و آن‌ها را به جا آوَرَد، مرا دوست دارد. همچنین کسی که مرا دوست دارد، پدر، او را دوست خواهد داشت و من او را دوست خواهم داشت و خود را به‌روشنی بر او آشکار خواهم ساخت.»—یو ۱۴:۲۱؛ ۱یو ۵:۳.
۹. ما با چه فشارهایی روبروییم؟
۹ طی ایّام یادبود مرگ مسیح، بجاست که بر شیوهٔ زندگی‌مان تأمّل کنیم. از خود بپرسید: ‹در چه زمینه‌ای به‌خوبی در جای پای عیسی مسیح قدم برمی‌دارم؟ در چه زمینه‌هایی می‌توانم پیشرفت کنم؟› محک زدن خود به این ترتیب بسیار مهم است چرا که ما همواره تحت فشار هستیم که مطابق رویهٔ دنیا عمل کنیم. (روم ۱۲:۲) اگر مراقب نباشیم، ممکن است که به طریقی از جمله پیروان فلسفه‌های دنیا یا حتی از پیروان افراد مشهور و قهرمانان ورزشی شویم. (کول ۲:۸؛ ۱یو ۲:۱۵-۱۷) چگونه می‌توان با چنین فشارهایی مقاومت کرد؟
۱۰. اکنون طی ایّام یادبود تأمّل بر چه پرسش‌هایی بجاست، این امر شما را به چه کاری برمی‌انگیزد؟ (تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.)
۱۰ ایّام یادبود فرصتی است که به کمدها و وسایلمان نگاهی بیندازیم. فیلم‌ها، موسیقی و حتی آنچه را در کامپیوتر، تلفن همراه یا تبلتمان ذخیره کرده‌ایم، بررسی کنیم. به هر لباسی که دارید نگاهی بیندازید و از خود بپرسید: ‹اگر به جایی می‌رفتم که عیسی هم حضور داشت آیا حاضر بودم این لباس را بپوشم؟› (۱تیموتائوس ۲:۹، ۱۰ خوانده شود.) ‹آیا این لباس نشان می‌دهد من پیرو عیسی مسیح هستم؟› می‌توانیم در انتخاب فیلم و موسیقی نیز پرسش‌هایی مشابه از خودمان بپرسیم. ‹آیا عیسی برای سرگرمی این فیلم را تماشا می‌کرد یا این موسیقی را می‌شنید؟ اگر عیسی تلفن همراه یا تابلت مرا قرض می‌گرفت، آیا به خاطر چیزهایی که در آن است از او خجالت می‌کشیدم؟› هنگامی که مناسب بودن یک بازی کامپیوتری را محک می‌زنید از خود بپرسید: ‹آیا برایم مشکل می‌بود که برای عیسی توضیح دهم که چرا از این بازی لذّت می‌برم؟› محبت به یَهُوَه باید ما را برانگیزد که هر آنچه را که مناسب یک شاگرد مسیح نیست، صرف‌نظر از ضرر مالی آن، دور اندازیم. (اعما ۱۹:۱۹، ۲۰) ما در زمان وقفمان، عهد بستیم که دیگر نه برای خود بلکه برای مسیح زندگی کنیم. پس نباید به هر آنچه ما را از قدم برداشتن در جای پای عیسی دور می‌کند، دل ببندیم.—مت ۵:۲۹، ۳۰؛ فیلیپ ۴:۸.
۱۱. الف) محبت به خدا و عیسی چه تأثیری بر خدمت موعظه‌مان دارد؟ ب) چگونه محبت می‌تواند ما را برانگیزد که به اعضای جماعت یاری رسانیم؟
۱۱ همچنین محبت به عیسی ما را برمی‌انگیزد که با جان و دل در خدمت موعظه و شاگردسازی فعال باشیم. (مت ۲۸:۱۹، ۲۰؛ لو ۴:۴۳) طی ایّام مراسم یادبود، این فرصت را خواهیم داشت که ۳۰ یا ۵۰ ساعت موعظه کنیم و به عنوان پیشگام کمکی خدمت کنیم. آیا برایتان ممکن است که برنامه‌هایتان را طوری تنظیم کنید که بتوانید به این خدمت بپردازید؟ برادری که ۸۴ سال دارد و همسرش را از دست داده است به دلیل سن بالا و مشکلات سلامتی تصوّر نمی‌کرد که بتواند پیشگام کمکی شود. اما پیشگامان آن منطقه به او کمک کردند. ترتیب رفت و آمد او را می‌دادند و مناطقی را برای موعظه انتخاب می‌کردند که او قادر باشد در آن موعظه کند و بتواند به هدفش برسد و ۳۰ ساعت موعظه کند. آیا شما نیز می‌توانید وارد عمل شوید و به کسی در جماعتتان یاری رسانید که او نیز طی ایّام مراسم یادبود از شادی خدمت پیشگامی برخوردار شود؟ مسلّم است که شرایط هر شخص ایجاب نمی‌کند که پیشگام کمکی شود. حتی اگر چنین است می‌توانیم از هر زمان و نیرویی که داریم بهره گیریم و یَهُوَه خدا را جلال دهیم. این چنین نشان می‌دهیم که همچون پولُس محبت مسیح ما را نیز به عمل برانگیخته است. محبت خدا ما را به چه کار دیگری برمی‌انگیزد؟
ما موظفیم که به یکدیگر محبت ورزیم
۱۲. محبت خدا ما را به چه کاری برمی‌انگیزد؟
۱۲ دوم، محبت خدا ما را به محبت به برادرانمان برمی‌انگیزد. یوحنای رسول این امر را تشخیص داد، او نوشت: «ای عزیزان، اگر خدا به ما چنین محبتی کرده است، پس ما نیز موظفیم به یکدیگر محبت کنیم.» (۱یو ۴:۷-۱۱) آری، در واقع برای این که محبت خدا شامل حالمان شود، موظفیم که به برادرانمان محبت ورزیم. (۱یو ۳:۱۶) از چه طرقی می‌توانیم این محبت را به آنان ابراز کنیم؟
۱۳. عیسی در محبت به دیگران چه نمونه‌ای بجا گذاشت؟
۱۳ به عیسی طی خدمت زمینی‌اش فکر کنید. او به افراد ضعیف توجه خاصّی داشت. بیماران، لنگان، نابینایان، ناشنوایان و افرادی را که قادر به سخن گفتن نبودند، شفا می‌داد. (مت ۱۱:۴، ۵) عیسی لذّت می‌برد به آنانی که تشنهٔ امور روحانی بودند، تعلیم دهد، کسانی که علمای مذهبی یهودی آنان را «مردمی لعنت‌شده» می‌دانستند. (یو ۷:۴۹) او این افراد متواضع را دوست می‌داشت و در خدمت به آنان سخت تلاش می‌کرد.—مت ۲۰:۲۸.
آیا می‌توانید به برادر یا خواهری مسن برای خدمت موعظه کمک کنید؟ (بند ۱۴ ملاحظه شود)
۱۴. شما چگونه می‌توانید محبتتان را به برادرانتان ابراز کنید؟
۱۴ ایّام یادبود این فرصت را نیز فراهم می‌کند که عیسی را سرمشق قرار دهیم و به برادران و خواهرانمان در جماعت توجه نماییم. اگر چنین کنید، خواهید دید که بسیاری از این محبت شما بهره خواهند برد. شاید برادران و خواهران مسنی در جماعتتان باشند که نیاز به کمک دارند. آیا می‌توانید به دیدار این عزیزان بروید؟ آیا می‌توانید غذایی برای آنان تهیه کنید یا به آنان در کارهای خانه کمک کنید؟ آیا می‌توانید آنان را به جلسه برسانید یا در خدمت موعظه همراهی کنید؟ (لوقا ۱۴:۱۲-۱۴ خوانده شود.) ما باید بگذاریم که محبت خدا ما را به محبت به برادرانمان برانگیزد.
برادران و خواهرانمان را ببخشیم
۱۵. ما باید از چه امری آگاه باشیم؟
۱۵ سوم، محبت خدا باید ما را بر آن دارد که برادران و خواهرانمان را ببخشیم. همهٔ ما نوادگان آدم، گناه را به ارث برده‌ایم و محکوم به مرگیم. هیچ احدی نمی‌تواند ادعا کند که نیازی به قربانی مسیح ندارد. حتی وفادارترین خادمان خدا محتاج لطف او از طریق مسیح هستند. همهٔ ما باید از این امر آگاه باشیم که قرض کلانی داشته‌ایم و بخشیده شده است. چرا این امر اهمیت دارد؟ پاسخ این پرسش در یکی از مَثَل‌های عیسی نهفته است.
۱۶، ۱۷. الف) از مَثَل عیسی در مورد پادشاه و غلامان، چه درسی می‌گیریم؟ ب) تأمّل بر مَثَل عیسی شما را مصمم به چه کاری می‌کند؟
۱۶ عیسی مَثَل پادشاه و غلامی را آورد که غلام مبلغ هنگفت ۱۰٬۰۰۰ قنطار یا ۶۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دینار به پادشاه بدهکار بود. پادشاه این قرض هنگفت غلام را بخشید، اما آن غلام حاضر نشد قرض بسیار جزئی همکارش را که تنها ۱۰۰ دینار بود ببخشد. وقتی پادشاه از سخت‌دلی آن غلام که خود او را با بزرگواری بخشیده بود، آگاه شد، بسیار برآشفت و گفت: «ای خادم شریر! چون به من التماس کردی، من تمام قرضت را به تو بخشیدم. آیا تو نیز نمی‌بایست به همکارت رحم می‌کردی، همان طور که من به تو رحم کردم؟» (مت ۱۸:۲۳-۳۵، پاورقی) بلی، رحم و بخششِ فوق‌العاده‌ای که پادشاه به آن غلام ابراز داشت باید او را برمی‌انگیخت که همکار خود را ببخشد. پس محبت خدا و رحمت او باید ما را به چه کاری برانگیزد؟
۱۷ ایّام مراسم یادبود فرصتی را برای ما فراهم می‌سازد که با خود بیندیشیم که آیا از برادر یا خواهری دلخوری و رنجشی در دل داریم. اگر چنین است، زمان مناسبی است که همچون یَهُوَه آمادهٔ بخشش باشیم. (نح ۹:۱۷؛ مز ۸۶:۵) اگر از آنچه یَهُوَه خدا برای بخشش قرض هنگفت ما کرده است قدردان باشیم، ما نیز بر آن می‌شویم که دیگران را از صمیم دل ببخشیم. نمی‌توان از محبت و بخشش خدا برخوردار شد، مگر با محبت به دیگران و بخشیدن آنان. (مت ۶:۱۴، ۱۵) درست است که بخشش دیگران این واقعیت را که آنان به ما در گذشته صدمه رسانده‌اند، تغییر نمی‌دهد، اما آینده‌مان را شادتر می‌سازد.
۱۸. چگونه محبت خدا به خواهری یاری رساند که با ناکاملی خواهری دیگر کنار بیاید؟
۱۸ ممکن است تحمّل هر روزهٔ برادران و خواهرانمان برای ما آسان نباشد. (کولُسیان ۳:۱۳، ۱۴؛ اِفِسُسیان ۴:۳۲ خوانده شود.) برای مثال، لیلی خواهری مجرّد به ثریا که شوهرش را از دست داده بود، کمک می‌کرد. [۱] او ثریا را با ماشین به هر جا که می‌خواست برود می‌رساند، خرید خانه‌اش را می‌کرد و به شکل‌های مختلف به او محبت می‌نمود. با تمام این‌ها ثریا از خرده‌گیری و عیب‌جویی دست نمی‌کشید. کنار آمدن با او دشوار بود. اما لیلی بر خصوصیات خوب ثریا تمرکز می‌کرد. او برای چندین سال تا زمانی که ثریا سخت بیمار شد و درگذشت به او کمک می‌کرد. لیلی می‌گوید: «با همهٔ این‌ها مشتاق دیدن ثریا پس از رستاخیزش هستم. دوست دارم او را وقتی کامل شد، بشناسم.» آری، محبت خدا می‌تواند ما را برانگیزد که با برادران و خواهرانمان کنار بیاییم و مشتاق رسیدن زمانی باشیم که ناکاملی انسان‌ها برای همیشه از میان برود.
۱۹. «عطیهٔ وصف‌ناپذیر» خدا شما را به چه برمی‌انگیزد؟
۱۹ به راستی که ما «عطیهٔ وصف‌ناپذیری» از یَهُوَه خدا دریافت کرده‌ایم. باشد که هیچ گاه این هدیهٔ باارزش را بدیهی نشماریم، بلکه بیش از پیش، به‌خصوص در ایّام یادبود، از آنچه یَهُوَه و عیسی برای ما کرده‌اند قدردان باشیم و به آن بیندیشیم. باشد که محبت آنان ما را برانگیزد که بر جای پای عیسی قدم برداریم، در پی محبت به برادران و خواهرانمان باشیم و آنان را از دل ببخشیم.
^ [۱] (بند ۱۸) در این مقاله برخی اسامی تغییر داده شده است.
