1. Czym od samego początku charakteryzowały się dzieła Boże?

W STWARZANIU od początku można było dostrzec wspólny cel. Pierwsze Boże stworzenie pod postacią uosobionej mądrości powiedziało: „Byłam obok niego [Jehowy] mistrzowskim wykonawcą i byłam kimś, kogo dzień w dzień szczególnie miłował” (Prz. 8:30). Ojciec i Syn, współpracując ze sobą, stworzyli różnorodne formy życia, które obecnie widzimy. Współdziałanie było widoczne również wśród sług Bożych — na przykład przy budowie arki za dni Noego, w trakcie montowania, rozbierania i transportowania przybytku podczas wędrówki Izraelitów po pustkowiu, a nawet w czasie wysławiania Jehowy muzyką i śpiewem w świątyni. Powodzenie wszystkich tych przedsięwzięć zależało od współpracy (Rodz. 6:14-16, 22; Liczb 4:4-32; 1 Kron. 25:1-8).

2. (a) Czym się odznaczał zbór wczesnochrześcijański? (b) Jakie pytania rozważymy?

² Taka współpraca charakteryzowała także wczesnochrześcijański zbór działający pod przewodnictwem jego głowy, Jezusa Chrystusa. Apostoł Paweł wyjaśnił, że chociaż poszczególni namaszczeni chrześcijanie mieli „rozmaite rodzaje darów” oraz uczestniczyli w ‛rozmaitych rodzajach usługiwań i działań’, wszyscy oni byli częścią „jednego ciała” (odczytaj 1 Koryntian 12:4-6, 12). A jak jest obecnie? Jak możemy pozostawać zjednoczeni w głoszeniu dobrej nowiny? I jak możemy współpracować w zborze oraz w rodzinie?

3. Jaką wizję otrzymał apostoł Jan?

³ Pod koniec I wieku n.e. apostoł Jan ujrzał w wizji siedmiu aniołów, z których każdy zadął w trąbę. Gdy zrobił to piąty anioł, apostoł zobaczył „gwiazdę, która spadła z nieba na ziemię”. Otrzymanym kluczem otworzyła ona czeluść otchłani, skąd wydobył się gęsty dym, a z niego wyszła plaga szarańczy. Ta symboliczna chmara szarańczy, zamiast niszczyć roślinność, zaczęła wyrządzać szkodę „ludziom, którzy nie mają pieczęci Boga na swych czołach” (Obj. 9:1-4). Jan bez wątpienia wiedział, jak niszczycielski może być rój szarańczy. Właśnie taka plaga spotkała starożytny Egipt w czasach Mojżesza (Wyjścia 10:12-15). Symboliczna szarańcza, którą ujrzał Jan, trafnie wyobraża namaszczonych chrześcijan rozgłaszających dobitne wyroki Jehowy. Obecnie wspierają ich miliony osób z nadzieją ziemską. Nic dziwnego, że nasze zjednoczone głoszenie podkopuje władzę, którą Szatan sprawuje za pośrednictwem ogólnoświatowego imperium religii fałszywej.

4. Jakie zadanie mają do wykonania słudzy Jehowy i pod jakim warunkiem zdołają się z niego wywiązać?

⁴ Słudzy Jehowy mają do wykonania ogromne dzieło — przed nadejściem końca obecnego systemu muszą rozgłosić „dobrą nowinę” po całym świecie (Mat. 24:14; 28:19, 20). W ramach tej działalności zapraszają „każdego, kto jest spragniony”, by pił „wodę życia darmo” (Obj. 22:17). Pod jakim warunkiem jako członkowie zboru chrześcijańskiego podołamy temu zadaniu? Wywiążemy się z niego jedynie wtedy, gdy będziemy ‛harmonijnie zespoleni i doprowadzeni do współdziałania’ (Efez. 4:16).

5, 6. Jak jesteśmy zjednoczeni w głoszeniu dobrej nowiny?

⁵ Aby z orędziem o Królestwie dotrzeć do możliwie największej liczby osób, musimy wykonywać dzieło głoszenia w sposób zorganizowany. W jednoczeniu wysiłków pomagają nam wskazówki, które otrzymujemy w zborach na całym świecie, między innymi na zbiórkach do służby kaznodziejskiej. Dobrą nowinę przedstawiamy za pośrednictwem słowa mówionego oraz publikacji opartych na Biblii. Czy stosujesz się do zachęt i bierzesz udział w specjalnych kampaniach? Czyniąc tak, przyłączasz się do milionów osób w obwieszczaniu orędzia, które rozgłaszał wspomniany w Księdze Objawienia 14:6 ‛anioł lecący środkiem nieba’.

⁶ Jaką radość sprawia nam czytanie w Roczniku o rezultatach naszych wspólnych wysiłków! Pomyśl też, jak jesteśmy zjednoczeni, gdy rozpowszechniamy zaproszenia na kongresy regionalne, specjalne i międzynarodowe. Słuchamy na nich pobudzających przemówień biblijnych oraz oglądamy przedstawienia i pokazy. W tych punktach programu często uwypukla się serdeczne zachęty Jehowy, byśmy służyli Mu całym sobą. Jednoczy nas również upamiętnianie śmierci Jezusa. Okazując wdzięczność za niezasłużoną życzliwość Bożą i posłuszeństwo poleceniu Jezusa, spotykamy się na tej dorocznej uroczystości 14 Nisan po zachodzie słońca (1 Kor. 11:23-26). Ale mogą na nią przybyć nie tylko ochrzczeni Świadkowie. Kilka tygodni przed Pamiątką opracowujemy w możliwie największym stopniu teren naszego zboru i zapraszamy innych, by razem z nami wzięli udział w tym doniosłym wydarzeniu.

7. Co możemy zdziałać dzięki współpracy?

⁷ Pojedyncza szarańcza nie może wiele zdziałać. Podobnie mało znaczące mogą się wydawać nasze indywidualne starania. Ale współpracując ze sobą, jesteśmy w stanie skierować uwagę milionów ludzi na Jehowę — Tego, który zasługuje na wszelką chwałę i cześć! Jednak nie jest to jedyny sposób, w jaki swoim współdziałaniem przyczyniamy się do jedności ludu Bożego.

8, 9. (a) Jakim przykładem Paweł unaocznił chrześcijanom potrzebę zachowywania jedności? (b) Jak możemy współpracować z innymi w zborze?

⁸ W swoim liście do Efezjan apostoł Paweł nakreślił zarówno sposób zorganizowania zboru, jak i potrzebę ‛wzrastania we wszystkim’ (odczytaj Efezjan 4:15, 16). Co nam osobiście pomoże w osiągnięciu tego celu? Paweł posłużył się przykładem ciała ludzkiego, by podkreślić znaczenie jedności pod przewodnictwem głowy zboru, Jezusa Chrystusa. Wspomniał o „współdziałaniu przez każdy staw dający to, co potrzebne”. Jak każdy z nas — niezależnie od wieku czy zasobu sił — może mieć wkład w jedność i duchową atmosferę zboru?

⁹ Kluczowe znaczenie ma podporządkowanie się i okazywanie szacunku tym, których Jezus wyznaczył do sprawowania przewodnictwa w zborze, czyli starszym (Hebr. 13:7, 17). Nie zawsze jest to łatwe. Możemy jednak z przekonaniem prosić Boga o kierownictwo. Za pomocą swej czynnej siły pomoże On nam całym sercem popierać różne postanowienia zborowe. Dlatego jeśli czasem nie jesteśmy skłonni zastosować się do jakiejś wskazówki, powinniśmy się zastanowić, jak pokornym współdziałaniem przyczynimy się do jedności w zborze. Poza tym dzięki współpracy w takich sprawach wszystkim nam łatwiej będzie wzrastać w miłości.

10. Jaki wpływ na jedność zboru mają słudzy pomocniczy? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹⁰ Bardzo cenny wkład w jedność zboru wnoszą słudzy pomocniczy. Ci bracia bez względu na wiek bezinteresownie usługują na rzecz drugich. Na przykład pomagają starszym zboru zadbać o odpowiednią ilość publikacji do służby kaznodziejskiej. Poza tym często troszczą się o regularne sprzątanie i konserwację Sali Królestwa, a także witają przybyłych na nasze zebrania. Gdy współpracujemy z tymi braćmi, przyczyniamy się do sprawnego funkcjonowania zboru (por. Dzieje 6:3-6).

11. Jaki wkład w jedność zboru mogą mieć młodsi mężczyźni?

¹¹ Wielu dojrzałych braci wywiązuje się z obowiązków zborowych już całe lata. Ale ponieważ podeszły wiek może ograniczać ich możliwości, potrzebne okazują się zmiany. Wielkim wsparciem mogą być młodsi bracia. Chociaż nie mają jeszcze doświadczenia, dzięki szkoleniu są w stanie wziąć na siebie bardziej odpowiedzialne zadania. To wspaniałe, gdy słudzy pomocniczy starają się spełniać wymagania stawiane starszym! (1 Tym. 3:1, 10). Niektórzy młodsi wiekiem starsi zrobili takie postępy, że nadają się do pracy w obwodzie, gdzie mogą usługiwać braciom i siostrom w wielu zborach. Czy nie jesteśmy wdzięczni za wsparcie, którego chętnie udzielają wszyscy ci młodsi mężczyźni? (Odczytaj Psalm 110:3; Kaznodziei 12:1).

12, 13. Co pomoże wszystkim członkom rodziny zgodnie ze sobą współpracować?

¹² Pójdźmy krok dalej i zobaczmy, jak możemy promować współpracę w rodzinie. Wiele osób przekonało się, że efektywne cotygodniowe wielbienie Boga w gronie rodziny pomaga zacieśniać więź międzypokoleniową. Te miłe chwile poświęcone sprawom duchowym służą jedności domowników. Można wtedy przećwiczyć, co powiedzieć w służbie kaznodziejskiej, dzięki czemu rodzina będzie lepiej przygotowana do skutecznego głoszenia. Nietrudno też dostrzec, że gdy domownicy wypowiadają się na temat Słowa Bożego, zbliżają się do siebie nawzajem — przecież wszyscy kochają tego samego Boga i chcą spełniać Jego wolę.

¹³ Jak małżonkowie mogą współpracować ku chwale Jehowy? Kiedy mąż i żona wiernie pełnią dla Niego służbę, mogą cieszyć się związaną z tym jednością. Abraham i Sara, Izaak i Rebeka, Elkana i Anna — każde z nich wyrażało miłość swemu partnerowi małżeńskiemu. Powinniśmy postępować tak samo (Rodz. 26:8; 1 Sam. 1:5, 8; 1 Piotra 3:5, 6). Dzięki temu zjednoczymy się ze współmałżonkiem i przybliżymy do naszego niebiańskiego Ojca (odczytaj Kaznodziei 4:12).

14. Co możesz robić, żeby umacniać swoje małżeństwo, jeśli twój mąż lub żona nie służy Jehowie?

¹⁴ Chrześcijanie mają nie wprzęgać się nierówno w jarzmo z niewierzącymi (2 Kor. 6:14). A co z naszymi braćmi i siostrami, którzy żyją w rodzinach podzielonych pod względem religijnym? Niektóre z osób służących obecnie Bogu poznały prawdę, będąc już w związku małżeńskim, ale ich partner nie jest Świadkiem Jehowy. Mimo to stosowanie zasad biblijnych może przyczyniać się do jedności w takiej rodzinie. Obejmuje to współpracę w jak najszerszym zakresie, jednak bez łamania wspomnianych zasad. Może to stanowić wyzwanie, ale pamiętaj o czekającej cię nagrodzie. Trzymanie się zasad biblijnych może nie być łatwe również wtedy, gdy współmałżonek oddala się od zboru. W takiej sytuacji znalazła się siostra o imieniu Mary. Służyła Jehowie razem ze swym mężem, Davidem, ale jakieś 25 lat temu przestał on uczęszczać na zebrania. Mary wiernie korzystała z zebrań i zgromadzeń oraz starała się stosować zasady biblijne w domu, między innymi ucząc szóstkę swoich dzieci. Kiedy te dorosły i opuściły dom, Mary poczuła się bardzo samotna. W tamtym okresie David zaczął czytać czasopisma, które mu zostawiała. Z czasem znowu postanowił chodzić do Sali Królestwa, gdzie jego sześcioletni wnuczek zajmował dla niego miejsce. Gdy David nie przyszedł, chłopiec mówił mu później: „Dziadku, brakowało mi ciebie dzisiaj na zebraniu”. Obecnie David z radością służy Jehowie, a Mary jest bardzo szczęśliwa, że mogą to robić wspólnie.

15. Jak starsze małżeństwa mogą pomagać młodszym?

¹⁵ Obecnie rodzina jest celem ataków Szatana, więc każdy sługa Boży mający partnera małżeńskiego koniecznie powinien dbać o właściwą współpracę w swoim związku. Bez względu na to, jak długo jesteś po ślubie, zastanów się, co mówisz lub robisz, by umacniać łączącą was więź. Starsi wiekiem mogą pod tym względem pomagać młodszym członkom zboru. Moglibyście czasem zaprosić na swoje wielbienie Boga jakieś młodsze małżeństwo. Przebywając w waszym towarzystwie, będą oni mogli zobaczyć, że przywiązanie i zgoda są ważne niezależnie od stażu małżeńskiego (Tyt. 2:3-7).

16, 17. Czego wypatrują zjednoczeni słudzy Boży?

¹⁶ Wyobraź sobie Izraelitów w czasach biblijnych, którzy przybywali do Jerozolimy na święto, żeby oddawać cześć Jehowie. Wcześniej przygotowywali się do podróży, pomagali sobie w drodze, a potem w świątyni wspólnie wielbili Boga. Wszystko to wymagało współpracy (Łuk. 2:41-44). My kontynuujemy podróż do nowego świata, więc również musimy harmonijnie ze sobą współdziałać. Wiąże się to z ciągłymi, sumiennymi wysiłkami. Czy nie powinieneś poświęcić tej sprawie więcej uwagi?

¹⁷ Pomyśl o czekających nas błogosławieństwach! Już dzisiaj jesteśmy wolni od podziałów i zamętu cechujących teraźniejszy system rzeczy. Widzimy, jak spełnia się to, co zapowiedzieli Izajasz i Micheasz — lud Boży w zjednoczony sposób ‛wstępuje na górę Jehowy’ (Izaj. 2:2-4; odczytaj Micheasza 4:2-4). Nie ulega wątpliwości, że obecnie — „pod koniec dni” — nasza forma wielbienia Boga góruje nad innymi. Ileż szczęścia i radości przyniesie nam życie w okresie, gdy cała ludzkość będzie ‛harmonijnie zespolona i doprowadzona do współdziałania’!