Ο τύπος της λέπρας που ήταν κοινός κατά τους Βιβλικούς χρόνους έκανε τους αρχαίους Ιουδαίους να νιώθουν φόβο. Αυτή η τρομερή ασθένεια μπορούσε να πλήξει τις νευρικές απολήξεις του πάσχοντα και να οδηγήσει σε μόνιμη βλάβη και παραμόρφωση. Δεν υπήρχε γνωστή θεραπεία για τη λέπρα. Απεναντίας, όσοι έπασχαν από αυτήν έμπαιναν σε καραντίνα και έπρεπε να προειδοποιούν τους άλλους για την κατάστασή τους.​—Λευιτικό 13:45, 46.

Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες επινοούσαν κανόνες για τη λέπρα που προχωρούσαν πέρα από όσα ανέφεραν οι Γραφές, καθιστώντας τη ζωή των ασθενών δύσκολη χωρίς λόγο. Για παράδειγμα, ραβινικοί κανόνες απαγόρευαν σε οποιονδήποτε να πλησιάσει κάποιον λεπρό σε απόσταση μικρότερη των 4 πήχεων ή περίπου 2 μέτρων. Αλλά αν φυσούσε, η απόσταση αυξανόταν στους 100 πήχεις ή περίπου 45 μέτρα. Ορισμένοι Ταλμουδιστές, ερμηνεύοντας τη Γραφική απαίτηση ότι οι λεπροί έπρεπε να ζουν «έξω από το στρατόπεδο», όριζαν πως έπρεπε να τους απαγορεύεται η είσοδος στις περιτειχισμένες πόλεις. Ως εκ τούτου, όταν ένας ραβίνος έβλεπε κάποιον λεπρό μέσα στην πόλη, του πετούσε πέτρες και έλεγε: «Γύρνα στον τόπο σου, και μη μολύνεις άλλους ανθρώπους».

Πόσο διέφερε η προσέγγιση του Ιησού! Όχι μόνο δεν έδιωχνε τους λεπρούς, αλλά ήταν διατεθειμένος να τους αγγίζει​—ακόμη δε και να τους θεραπεύει.​—Ματθαίος 8:3.

Το διαζύγιο αποτελούσε αμφιλεγόμενο ζήτημα ανάμεσα στους θρησκευτικούς ηγέτες τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. Γι’ αυτόν τον λόγο, σε μια περίπτωση, κάποιοι Φαρισαίοι προκάλεσαν τον Ιησού ρωτώντας τον: «Είναι νόμιμο να διαζευχθεί ένας άνθρωπος τη σύζυγό του για οποιαδήποτε αιτία;»​—Ματθαίος 19:3.

Ο Μωσαϊκός Νόμος επέτρεπε σε έναν άντρα να διαζευχθεί τη σύζυγό του αν “έβρισκε κάτι απρεπές από μέρους της”. (Δευτερονόμιο 24:1) Στην εποχή του Ιησού, υπήρχαν δύο σχολές ραβινικής σκέψης οι οποίες ερμήνευαν με εντελώς αντίθετο τρόπο τη σημασία αυτού του νόμου. Η Σχολή του Σαμμαΐ, που ήταν και η πιο συντηρητική, υποστήριζε ότι ο μόνος βάσιμος λόγος για διαζύγιο ήταν «η έλλειψη αγνότητας», δηλαδή η μοιχεία. Από την άλλη, η Σχολή του Χιλέλ διατεινόταν ότι ένας άντρας μπορούσε να πάρει νόμιμο διαζύγιο εξαιτίας οποιασδήποτε γαμήλιας προστριβής, ακόμη και της πιο μηδαμινής. Σύμφωνα με αυτή τη σχολή, ένας άντρας μπορούσε να διαζευχθεί τη σύζυγό του ακόμη και αν εκείνη δεν πετύχαινε το φαγητό ή αν εκείνος έβρισκε ομορφότερη γυναίκα.

Πώς απάντησε λοιπόν ο Ιησούς στην ερώτηση των Φαρισαίων; Είπε χωρίς περιστροφές: «Όποιος διαζευχθεί τη σύζυγό του, εκτός εξαιτίας πορνείας, και παντρευτεί άλλη μοιχεύει».​—Ματθαίος 19:6, 9.