پولُس رسول گفت که یَهُوَه * خدا،‏ ‹خدای همه گونه دلگرمی‌هاست و در تمام سختی‌هایمان به ما دلگرمی می‌بخشد.‏› (‏۲قُرِنتیان ۱:‏۳،‏ ۴‏)‏ بنابراین کتاب مقدّس به ما اطمینان می‌دهد که خدا قادر است به تک‌تک ما انسان‌ها کمک کند و در تمام سختی‌هایمان،‏ چه بزرگ و چه کوچک،‏ به ما آرامش و دلگرمی بخشد.‏

البته برای دستیابی به چنین آرامشی ابتدا باید خودمان قدم‌هایی برداریم.‏ درست مانند وقتی که بیمار هستیم و برای بهبودی ابتدا باید به پزشک مراجعه کنیم.‏ کتاب مقدّس ما را چنین ترغیب می‌کند:‏ «به خدا نزدیک شوید و او به شما نزدیک خواهد شد.‏»—‏یعقوب ۴:‏۸‏.‏

اما چطور می‌توان اطمینان داشت که خدا به ما نزدیک می‌شود؟‏ او بارها در کلامش گفته است که آمادهٔ کمک به ماست.‏ (‏ کادر صفحهٔ بعد ملاحظه شود.‏)‏ به علاوه،‏ ما شواهدی قابل اطمینان داریم که خدا به انسان‌های بسیاری،‏ چه در گذشته و چه امروزه،‏ آرامش و دلگرمی داده است.‏

امروزه انسان‌های بسیاری در سختی‌ها،‏ از خدا درخواست کمک می‌کنند.‏ داوود پادشاه نیز که سختی‌های بسیار داشت،‏ ملتمسانه از خدا کمک خواست و گفت:‏ «با گریه و زاری از تو کمک می‌طلبم،‏ مرا اجابت فرما.‏» آیا خدا درخواست او را اجابت کرد؟‏ بلی.‏ داوود در ادامه می‌گوید:‏ «او [خدا] مرا یاری کرد.‏ از این رو،‏ دلم شاد است.‏»—‏مزمور ۲۸:‏۲،‏ ۷‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

خدا مسئولیت‌های متفاوتی به عیسی مسیح داده است که یکی از آن‌ها تسلّی دادن به دیگران می‌باشد.‏ در کتاب مقدّس پیشگویی شده بود که خدا،‏ عیسی را می‌فرستد تا ‹دلشکستگان را التیام› و ‹همهٔ ماتمیان را تسلی بخشد.‏› (‏اِشَعْیا ۶۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ مطابق با این پیشگویی،‏ هنگامی که عیسی روی زمین بود،‏ علاقه و توجه زیادی به «زحمتکشان و گرانباران» نشان می‌داد.‏—‏مَتّی ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏.‏

عیسی با دادن پندهایی حکیمانه،‏ رفتاری محبت‌آمیز و حتی شفای بیماران به مردم تسلّی می‌داد.‏ برای مثال،‏ یک روز شخصی جذامی ملتمسانه از عیسی چنین درخواست کرد:‏ «اگر فقط بخواهی،‏ قادری مرا پاک کنی.‏» عیسی که دلش به حال او سوخت،‏ گفت:‏ «می‌خواهم.‏ پاک شو.‏» (‏مَرقُس ۱:‏۴۰،‏ ۴۱‏)‏ به این شکل،‏ آن شخص جذامی شفا یافت.‏

 امروزه،‏ عیسی مسیح روی زمین نیست تا شخصاً به ما آرامش و دلگرمی دهد.‏ اما پدر او یعنی یَهُوَه خدا که ‹خدای همه گونه دلگرمی‌هاست،‏› همواره به آنانی که به آرامش و دلگرمی نیاز دارند،‏ کمک می‌کند.‏ (‏۲قُرِنتیان ۱:‏۳‏)‏ او به چهار روش زیر به انسان‌ها دلگرمی می‌بخشد.‏

• کتاب مقدّس.‏ ‏«هر آنچه در گذشته نوشته شد،‏ برای تعلیم ما بوده است و به ما امید می‌بخشد؛‏ زیرا این نوشته‌های مقدّس به ما دلگرمی می‌دهد و همچنین ما را یاری می‌کند تا پایدار بمانیم.‏»—‏رومیان ۱۵:‏۴‏.‏

• روح‌القدس خدا.‏ جماعت مسیحی قرن اول که پس از مرگ عیسی نیاز به تسلّی داشتند،‏ توانستند به آرامش دست یابند؛‏ زیرا «همهٔ اعضای جماعت با ترس از یَهُوَه و دلگرمی‌ای که روح‌القدس می‌بخشید،‏ گام برمی‌داشتند.‏» (‏اعمال ۹:‏۳۱‏)‏ روح‌القدس یا نیروی فعال خدا،‏ نیرویی بسیار قدرتمند است.‏ خدا با استفاده از این نیرو به تک‌تک انسان‌ها،‏ تحت هر شرایطی،‏ آرامش و دلگرمی می‌بخشد.‏

• دعا.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «نگران هیچ چیز مباشید.‏» بلکه ما را چنین ترغیب می‌کند:‏ «درخواست‌های خود را با دعا و التماس،‏ همراه با شکرگزاری،‏ به پیشگاه خدا بیاورید،‏ آنگاه آرامش خدا که فراتر از درک بشر است،‏ .‏ .‏ .‏ از دل و قوای ذهنی شما محافظت خواهد کرد.‏»—‏فیلیپیان ۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

• هم‌ایمانان مسیحی.‏ در سختی‌ها و مشکلات می‌توانیم از هم‌ایمانانمان آرامش و دلگرمی یابیم.‏ پولُس رسول نیز هنگام رویارویی با ‹نگرانی‌ها و مصیبت‌ها،‏› هم‌ایمانانش را «مایهٔ دلگرمی» خود می‌دانست.‏—‏کولُسیان ۴:‏۱۱؛‏ ۱تِسالونیکیان ۳:‏۷‏.‏

شاید از خود بپرسید که موارد بالا چطور در سختی‌ها و مشکلات به شما آرامش و دلگرمی می‌بخشد.‏ در مقالهٔ بعد نمونهٔ افرادی را بررسی می‌کنیم که در مواجهه با مشکلات به آرامش و دلگرمی دست یافتند.‏ شما نیز مانند آنان تحقق این وعدهٔ دلگرم‌کنندهٔ خدا را خواهید دید که می‌گوید:‏ «همچون کسی که مادرش او را تسلی می‌دهد،‏ من نیز شما را تسلی خواهم داد.‏»—‏اِشَعْیا ۶۶:‏۱۳‏.‏