“Sabay kami ng misis ko na nawalan ng trabaho,” ang naalaala ni Seth. * “Sa loob ng dalawang taon, nakaraos lang kami dahil sa tulong ng mga kamag-anak at ilang di-permanenteng trabaho. Kaya naman nadepres ang misis kong si Priscilla at nadama kong wala akong silbi.”

“Paano namin ito hinarap? Laging iniisip ni Priscilla ang sinabi ni Jesus sa Mateo 6:34 na hindi tayo dapat mag-alala sa susunod na araw, dahil ang bawat araw ay may sariling álalahanín. Natulungan din siya ng taimtim na panalangin na magpatuloy sa buhay. Nakatulong naman sa akin ang Awit 55:22. Gaya ng salmista, inihagis ko ang aking pasanin kay Jehova, at nadama kong inalalayan niya ako. May trabaho na ako ngayon, pero pinananatili pa rin naming simple ang aming buhay kaayon ng payo ni Jesus sa Mateo 6:20-22. Higit sa lahat, napalapit kami sa Diyos at sa isa’t isa.”

“Nang malugi ang maliit na negosyo namin, nag-alala ako nang husto,” ang sabi ni Jonathan. “Dahil sa krisis sa ekonomiya, nasayang ang 20-taóng pinaghirapan namin. Lagi naming pinagtatalunan ng misis ko ang pera. Hindi na rin kami makagamit ng credit card dahil natatakot kaming ma-reject ito.

“Pero tinulungan kami ng Salita ng Diyos at ng kaniyang banal na espiritu para makapagdesisyon nang tama. Natutuhan kong tanggapin ang anumang trabaho, at binawasan namin ang aming mga gastusin. Bilang mga Saksi ni Jehova, sinuportahan kami ng aming mga kapananampalataya. Pinalakas nila ang loob namin at tinulungan kami sa mahihirap na panahon.”

“Nasaktan ako at nagalit nang bigla akong iwan ng mister ko,” ang sabi ni Raquel. “Lungkot na lungkot ako. Pero araw-araw akong nananalangin sa Diyos, at tinulungan niya ako. Dahil sa kapayapaan ng Diyos, napanatag ang loob ko. Parang pinaghilom niya ang nadurog kong puso.

“Dahil sa kaniyang Salita, ang Bibliya, napaglabanan ko ang galit at hinanakit. Sinunod ko ang sinabi ni apostol Pablo sa Roma 12:21: ‘Huwag kang padaig sa masama, kundi patuloy na daigin ng mabuti ang masama.’

“Pinayuhan ako ng isang mabuting kaibigan na kailangan kong mag-move on. Ipinabasa niya sa akin ang Eclesiastes 3:6 at mabait niyang sinabi na may ‘panahon ng pagtanggap sa pagkawala.’ Mahirap sundin ang payong iyon, pero iyon ang kailangan kong gawin. Ngayon, may mga bagong tunguhin na ako.”

“Kapag naghiwalay kayong mag-asawa, kailangan mo ng tulong,” ang sabi ni Elizabeth. “May malapít akong kaibigan na araw-araw akong tinutulungan. Magkasama kaming umiiyak, inaalalayan niya ako, at ipinadama niyang mahal niya ako. Kumbinsido akong ginamit siya ni Jehova para maghilom ang nasugatan kong damdamin.”

Si Luis, na binanggit sa simula ng seryeng ito, ay may malubhang sakit sa puso, at dalawang beses na siyang muntik mamatay. Naka-oxygen na siya 16 na oras sa isang araw. “Lagi akong nananalangin kay Jehova,” ang sabi niya. “Pagkatapos manalangin sa Diyos, pakiramdam ko pinalalakas ako ng kaniyang banal na espiritu. Lumalakas ang loob ko na magpatuloy dahil nananampalataya ako sa kaniya at alam kong nagmamalasakit siya sa akin.”

“Ang dami kong gustong gawin, pero hindi ko magawa,” ang sabi ni Petra na mga 80 anyos. “Mahirap tanggapin na nanghihina na ako. Pagod na pagod na ako at umaasa na lang ako sa gamot. Madalas kong inaalaala ang pakiusap ni Jesus sa kaniyang Ama na kung posible, palampasin sana ang paghihirap niya. Pinalakas ni Jehova si Jesus, at pinalalakas din niya ako. Naging terapi ko ang pananalangin. Gumagaan  ang pakiramdam ko pagkatapos kong makipag-usap sa Diyos.”—Mateo 26:39.

Ganiyan din ang nadarama ni Julian na halos 30 taon nang may multiple sclerosis. “Ipinagpalit ko ang isang silyang pang-eksekyutib sa isang silyang de-gulong,” ang sabi niya. “Pero mas makabuluhan ngayon ang buhay ko dahil nagagamit ko talaga ito sa paglilingkod sa iba. Ang pagbibigay ay nakapagpapaginhawa, at talagang tinutupad ni Jehova ang kaniyang pangako na palalakasin tayo sa panahong kailangan natin. Kagaya ni apostol Pablo, masasabi ko rin: ‘Sa lahat ng bagay ay may lakas ako dahil sa kaniya na nagbibigay ng kapangyarihan sa akin.’”—Filipos 4:13.

“Nang mamatay si Tatay sa isang aksidente, hindi ako makapaniwala,” ang sabi ni Antonio. “Parang unfair kasi naglalakad lang siya at wala siyang ginagawang masama. Pero wala akong magawa. Na-comatose siya nang limang araw bago siya namatay. Hindi ko ipinakikita kay Nanay na umiiyak ako. ‘Bakit? Bakit?,’ ang lagi kong tanong sa sarili ko.

“Sa mga panahong iyon, humihingi ako ng tulong kay Jehova na makontrol ang damdamin ko at bigyan ako ng kapayapaan ng isip. Gumagaan ang pakiramdam ko. Naaalaala ko ang sinasabi ng Bibliya na ang ‘di-inaasahang pangyayari’ ay sumasapit sa ating lahat. Dahil hindi nagsisinungaling ang Diyos, kumbinsido ako na makikita kong muli si Tatay sa pagkabuhay-muli.”—Eclesiastes 9:11; Juan 11:25; Tito 1:2.

Ganiyan din ang pananaw ni Robert, na binanggit sa unang artikulo. Sinabi niya: “Naranasan namin ng misis ko ang kapayapaan ng isip na sinasabi sa Filipos 4:6, 7 sa pamamagitan ng mga panalangin kay Jehova. Ang kapayapaang ito ang tumulong sa amin na ipakipag-usap sa mga reporter ang tungkol sa pagkabuhay-muli. Bagaman namatay ang anak namin sa pagbagsak ng eroplano, marami kaming masasayang alaala. Ito ang pinagtutuunan namin ng pansin.

“Nang sabihin ng mga kapuwa namin Saksi na kalmado naming naipaliwanag sa TV ang tungkol sa aming paniniwala, sinabi namin na nagawa namin iyon sa tulong ng kanilang mga panalangin. Naniniwala akong inalalayan kami ni Jehova sa pamamagitan ng kanilang nakapagpapatibay na mga mensahe.”

Ipinakikita ng mga halimbawang iyon na kayang tulungan ng Diyos ang mga taong napapaharap sa iba’t ibang problema. Kumusta ka naman? Anuman ang problemang mapaharap sa iyo, may makukuha kang tulong para makayanan ang mga ito. * Kaya subukang humingi ng tulong kay Jehova. Siya “ang Diyos ng buong kaaliwan.”—2 Corinto 1:3.